.

.
.

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

Το προξενιό με τις τιτίζες


- Ακούς εκεί να θέλει τη Μερόπη ο μπάρμπας! Επήρε τόσο μεγάλη γυναίκα, πάει σχωρέθηκε, να σιάξει τη ζωή του, δε λέω... Αμά να σκεφτεί κοπέλα που δεν τριαντάρισε ακόμα; Μπα που κακός χρόνος να μην τον εύρη το σερσέμη!
Η Μαρίκα γελούσε μπροστά στο μεγάλο καθρέφτη. Γύριζε δεξιά κι αριστερά το κεφάλι φορώντας το καπελάκι και καμαρωνόταν. 
- Με το ζόρι τα γέλια μου ηκρατούσα! Πολύ αστείο μ' ηφάνηκε αυτό το πράμα συμπεθέρα!
- Ο ανιψιός του μας κόφτει κι αυτός το χαβά του!
- Φαντάζεσαι να λέγει την Καλλίτσα μαμά; Χα χα χα!
- Που είναι και πιο μικρή του καμιά δεκαριά χρόνια! Χα χα χα!
Ξεκαρδισμένες οι συμπεθέρες έφυγαν για τα μαγαζιά. Συμπλήρωνε η Μαρίκα τα προικιά της κόρης της και βγήκαν για τα νυφικά στρωσίδια. Αγορασμένα από τον τόπο τους, μεταξωτά, φορτωμένα δαντέλες.
- Αυτό την άρεσε με είπε! Ηρώτηξε και τον Ιάκωβο και την είπε που δεν ηξεύρει από τέτοια πράματα...
- Κανένας άντρας δεν έχει ιδέα απ' αυτά συμπεθέρα μου... Εσείς θα κάμετε όπως νομίζετε μαμά και κόρη κι αφήστε το γιο μου, τη γυναίκα του όπως αρέσουνε! 
Μια ψηλή κυρία με στριφνό ύφος μπήκε στο μαγαζί. Βλέποντας τη Μαρίκα πλησίασε αγέλαστη.
- Ουρανία μου! Πολύ χαίρομαι που σ' ηβλέπω! Να σε συστήσω τη συμπεθέρα μου Σουλτάνα, είναι η πεθερά τση Αγλαΐας μου!
- Α! Η Πολίτισσα, ε;
Την κοίταξε από το κεφάλι ως τα πόδια πριν της δώσει το χέρι. Η Σουλτάνα την είχε ήδη αντιπαθήσει με την πρώτη ματιά.
- Ούλα καλά; Η αδερφή σου, ο γαμπρός σου;
- Καλά, καλά είναι...
- Ο ανεψός σου; Κάνα ευχάριστο έχετε;
- Όχι ακόμα... Και πού να εύρης κοπέλα τση προκοπής, πράμα εύκολο δεν είναι... Είπα τση μαμάς του καλύτερα να μνήσκει μόνος παρά να τον ημπλέξει καμιά που δεν είναι τση σειράς του... Να ιδείς προυκιά που τον ημάζωξε τόσα χρόνια, μήτε κόρη να ήτουνε! Παράδες στη μπάνκα, ρουχισμό, ασημικά, σερβίτσα, πράματα και θάματα! Τώρα ημπλέκει μπιμπίλες για τσι κουβέρτες με τη χρυσή κλωστή, τα μάτια τση ήβγαλε! 
Η Μαρίκα κοίταξε τη Σουλτάνα με νόημα.
- Και για τσι κοπέλες Ουρανίτσα μου δύσκολες είναι οι καλές τύχες... Αυτά ήλεγε τσι προάλλες κι η Αρσινόη, τση Καλλίτσας η αδερφή, που έχουνε το μεγάλο μαγαζί, ηξεύρεις... 
- Ναι, πως... Λεύτερη είναι ακόμα η κόρη τση;
- Κι οι δυο ξαδερφάδες... Και να ιδείς καλές κόρες, νοικοκιουρούδες, με σπίτια και παράδες με ουρά! Τση Ευγενίας ο μπαμπάς δεν τσ' ήφηκε έτσι, μεγάλη περιουσία είχενε! Και το μαγαζί βγάζει και τα μπαούλα γιομάτα έχει... 
- Ναι, ε; Και πως δεν ηπαντρεύτηκαν ακόμα;
- Αμ, δεν είναι στα σοκάκια ούλη μέρα! Του σπιτιού κοπέλες, ούλες τσι δουλειές αυτές ηκάμανε από μικρές που οι μαμάδες τως λείπουνε στο μαγαζί. Και να τα μαγειρέματα και να η λάτρα, αστράφτουνε! Κι ένα περίπατο άμα βγούνε, νωρίς νωρίς μέσα ημαζεύουντε... Και με τα μάτια κάτω, δεν είναι σαν κι αυτές που κορτάρουνε... 
- Πού τέτοιες κοπέλες Μαρίκα μου; Χαίρουμαι που τ' ακούω... 
- Να έρτεις απ' το σπίτι να πιούμε ένα καφέ Ουρανία μου! Και αύριο θα είμαστε όξω ούλη μέρα για τα ψούνια, αμά θα σε περιμένουμε!
Η Σουλτάνα χαμογέλασε ευγενικά κι όταν βγήκαν από το μαγαζί έβαλε τα γέλια.
- Για πες με συμπεθέρα! Καλός ο ανεψιός για την Ευγενία;

Η Ζαχαρούλα έστιψε το τρίτο πορτοκάλι και καθάρισε το νεροχύτη.
- Αχιλλέα! Έλα αγόρι μου να φας το πρωινό σου!
Αγουροξυπνημένος ο γιος της ήπιε με δυο γουλιές την πορτοκαλάδα κι έφαγε με βουλιμία τις φέτες του φρέσκου ψωμιού με το βούτυρο και το μυρωδάτο μέλι. Η μάνα στεκόταν όρθια όπως πάντα για να μαζέψει το ποτήρι και το πιάτο. Ο άντρας της είχε καημό να τη δει έστω και μια φορά να καθίσει και να πιει μαζί του καφέ.
- Έλα, κάτσε να ειπούμε και δυο κουβέντες, θα κρυώσει, ζεστός πίνεται!
- Δεν ημπορώ, σφουγγαρίζω τώρα!
- Άστα και τα κάμεις μετά που θα φύγω!
- Οι δουλειές δεν ημπορούν να περιμένουνε!
Μανιακή με την καθαριότητα, ξυπνούσε πριν ξημερώσει κι έφερνε τα πάνω κάτω κάθε μέρα! Τραβούσε τα έπιπλα, σκαρφάλωνε με βρεγμένα πανιά στα ντουλάπια, σκούπιζε, σφουγγάριζε, σήκωνε τραπεζομάντιλα και τσεβρέδες, εκεί που δεν προλάβαινε να σταθεί ούτε κόκκος σκόνης, έτριβε τις πόρτες για να μην έχουν δαχτυλιές, γυάλιζε τα πόμολα, άνοιγε ντουλάπες και συρτάρια για να αεριστούν... Αν υπήρχε τρόπος να αποφύγει το μαγείρεμα θα ήταν το καλύτερό της για να μη βλέπει λερωμένα τεντζερέδια, αλλά ήταν άφθαστη στα φαγητά και τα γλυκά που ευχαριστούσαν το μοναχογιό της.
Η Ουρανία έβγαλε τα παπούτσια της στην εξώπορτα και μπήκε στο σπίτι της αδερφής της με τις κάλτσες. Φοβόταν ακόμα και το χέρι της ν' ακουμπήσει στο τραπέζι για να μη τσαλακωθεί το σεμεδάκι. Παράξενη κι αυτή με την καθαριότητα, σηκωνόταν την ίδια ώρα κι έκανε τις ίδιες δουλειές, αλλά άνοιγε το σπίτι της και δεχόταν κάποιες γειτόνισσες για να πιουν καφεδάκι. Η Ζαχαρούλα απέφευγε τον κόσμο για να μη της λερώσουν το αποστειρωμένο σπίτι... 
Πατέρας και γιος έφυγαν για τις δουλειές τους κι οι αδερφές έμειναν μόνες. Η Ουρανία περίμενε με ανυπομονησία να της μιλήσει. 
- Πού ήσουνα χτες; Ήρτα και δεν ήτο κανένας εδώ!
- Στης κουνιάδας μου, μήνυσε με τον αδερφό τση που ήθελε να την ανοίξω φύλλα για μπακλαβούδες που πονεί το χέρι τση... 
- Καλά... Ήθελα να σ' ειπώ πράματα σοβαρά για την τύχη του γιου μας!
- Να ψήσω καφέ!
- Είδα τη Μαρίκα με τη συμπεθέρα τση, ψούνιζε για το γάμο... 
- Μπα; 
- Ηξεύρεις που θα στεφανωθεί η Αγλαΐα, ε;
- Ναι μπρε! Αρχιτέκτων δεν είναι ο γαμπρός;
- Ναι, ναι... Τύχη καλή τσ' ήλαχε! Για το γιο σου ηπιάσαμε κουβέντα, που δεν έχει στεφανωθεί ακόμα και τι ήμαθα λες; Οι κόρες των αδερφάδων που έχουνε το μαγαζί που ψουνίζουμε, είναι λεύτερες ακόμα! Μόρφωση έχουνε, προυκισμένες πολύ είναι, φρόνιμες και τίμιες! Η μικρή, τση Αρσινόης η κόρη, δε θα ταίριαζε τον εδικό μας;
- Πού να ξεύρω; Έχω να τσ' ιδώ από μια στάλα παιδάκια... Άσκημες είναι, έμορφες είναι, δεν ηγνωρίζω τα μούτρα τως... Αμ, θα είναι και κομμάτι μεγάλες, δεν είναι;
- Κάτω απ' τα τριάντα... Έχουνε φρονιμάδα και δεν ηγυρίζουνε, πολύ μαζωμένες είναι! Εδώ που τα λέμε κι ο γιος σου μωρό δεν είναι, ήπιασε τα τριανταπέντε, καλά τον πέφτει η Ευγενία, η μικρή... 
- Να το ιδούμε το πράμα, τίποτις δε χάνουμε... 



Σουλτάνα και Μαρίκα έπιασαν τα πόστα στο μαγαζί.
- Καλή τύχη ο γιος τση Ζαχαρούλας! Μοναχογιός, λεβέντης, με δουλειά καλή που βγάνει πολλοί παράδες, προικισμένος... 
Η Καλλίτσα έκανε τάχα πως διόρθωνε το μπορ σ' ένα καπέλο και δάγκωνε το κάτω χείλος της. Η Μερόπη της ήταν μεγαλύτερη και θα έπρεπε να παντρευτεί πρώτη, αλλά δε μπορούσε να εμποδίσει την τύχη της ανιψιάς της. Η Αρσινόη χάρηκε για το αναπάντεχο προξενιό αλλά είχε τις αμφιβολίες της.
- Ούλα ωραία καλά, θα την αρέσει όμως την κόρη μου που είναι δύσκολη να πει το ναι; 
Η Σουλτάνα ανέλαβε τα υπόλοιπα.
- Πρώτα θα τον διούμε και θα τη μιλήσω, έγνοια σου!
Ένα πέρασμα από τη δουλειά του και θα είχαν μια εικόνα για το γαμπρό. Συνηθισμένα πράγματα! 
- Ευγενία, ντύσου ωραία και στολίσου κοκόνα μου, θα πάμε για γλυκό στο ζαχαροπλαστείο! Είναι κοντά στη δουλειά του, θα μας τόνε δείξει η συμπεθέρα μου! Θα με πεις άμα τον αρέσεις έτσι με την πρώτη ματιά κι άστο απάνω μας μετά!
Η Μαρίκα της έκανε νόημα κρυφά, όπως είχαν συμφωνήσει.
- Πω πω πω! Διείτε έναν ασίκη! Μπρε, τι ζουλεμένο παλικάρι είναι τούτο! Να τον έμοιαζε κομμάτι κι ο Αχιλλέας, τυχερή θα ήσουνα...
Η Ευγενία τον κοίταξε και κάτι σαν θαυμασμός φάνηκε στα μάτια της. Ψηλός, μελαχρινός, με ωραία χαρακτηριστικά, της άρεσε.
Η Μαρίκα που σκόπιμα έψαχνε το μαντίλι στην τσάντα της, σήκωσε τα μάτια τάχα ξαφνιασμένη.
- Αυτός είναι! 
Η καρδιά της κοπέλας φτερούγισε. Η Σουλτάνα χτύπησε τα χέρια χαρούμενη για τη "σύμπτωση" κι άρχισε να κάνει σχέδια και πλάνα.
- Ναι, αλλά μπορεί και να μη ταιριάζουμε, έτσι με μια ματιά;
- Σους μπρε! Άκου δεν ταιριάζετε! Μπρε βουρ στο γαμπρό μη μας τόνε βουτήξει καμιά άλλη κι αυτόνε! 
Η Αρσινόη δάκρυσε από χαρά όταν της είπαν τα νέα. 
- Άιντε, θα βάλουμε μπρος το προξενιό με την άδεια της κόρης σου αυτή τη φορά! Γιορτάρες ημέρες έρχουντε σε λίγο, να είναι πιο χαρούμενες! Και να διεις πόσο καλά θα μπει ο νέος χρόνος, με του γαμπρού το ποδαρικό!
- Μακάρι Σουλτάνα μου, μακάρι... 

Η Ουρανία έβγαλε τα μπικουτί και σκούπισε προσεκτικά μη τυχόν κι είχε πέσει καμιά τρίχα στο πάτωμα. Σφουγγάρισε ξανά, πήρε το κουτάκι με τα σιροπιαστά γλυκά κι έφυγε για το σπίτι της Μαρίκας. 
- Καλώς τη! Με τη συμπεθέρα μου πίνουμε καφέ, πέρασε!
Η ξινίλα της είχε υποχωρήσει κι ήταν όλο χαρές και γέλιο. Η νύφη άξιζε στον ανιψιό της κι έπρεπε να τις έχει από κοντά, ίσα που προλάβαιναν πριν φύγουν στην ξενιτιά. 
- Είπα να αφήκω κομμάτι τσι δουλειές και να σας ιδώ...
- Πολύ καλά ήκαμες! Δεν τελεύει η λάτρα ποτές...
- Ε, ναι... Η αδερφή μου να τ' ακούει που ηβρουλίζεται ούλη τη μέρα και θ' αφήκει τα ψούνια τελευταία στιγμή... Με ήλεγε που θέλει χάντρες για τσι δέστρες τση κουρτίνας στην κάμαρη και να πάμε να ιδούμε και τσ' είπα να πάμε αύριο... Πότε να τσ' ηδιαλέξουμε, πότε να τσι ράψει, άμα ηπιάσουμε τα τζυμώματα που θέλει μετά δυο μέρες να σιάξει πάλι την κουζίνα;
- Έχουνε μπόλικη δουλειά, βέβαια... Γλυκά και ραψίματα μαζί να σιάξει δεν ημπορεί...
- Και θα τσ' αρέσει κάτι, για θα τρέχουμε σ' ούλη την πόλη; 
- Ήφεραν πολύ ωραία πράματα η αλήθεια, να ιδείς νταντέλες, να ιδείς γουνάκια, φιόγκοι, ούλα ένα κι ένα είναι! Άμα πάτε στσις αδερφάδες, αλλού δε θα σας αρέσει τίποτις! 
- Χρόνια και χρόνια, από τότες που ήνοιξαν το μαγαζί τσ' ηξεύρουμε κι ένα σωρό πράματα ψουνίζουμε... Αλήθεια, τι κάμνει η κοπέλα τση Αρσινόης, την είδατε καθόλου; Να σας ειπώ, μίλησα την αδερφή μου και πολύ τσ' ήρεσε η ιδέα σας...
- Να διείτε κι η κοπέλα πόσο θα σας αρέσει! Μακάρι να είχα ένα γιο ακόμα, να την έκαμα κι αυτή νύφη μου! Θαρρώ που αυτές τις μέρες πάει στο μαγαζί και βοηθάει, με την ξαδέρφη της μαζί, ε συμπεθέρα;
- Ναι, ναι! Θα τσ' ιδείτε στο μαγαζί!

Η Ζαχαρούλα σταύρωσε το γιο της και τον ξεπροβόδισε. Η Ουρανία είχε ήδη πιάσει την καρέκλα κι έπινε καφέ.
- Μύδια με το ρύζι είπα να ψήσω, έτοιμα τα έχω! Απ' τσι τέσσερις τα καθάρισα, τα ήπλυνα και τα ήβαλα στον αχνό... Κρομμύδι, σκορδάκι και μαϊντανός, είναι κομμένα. Να τα φοβερίσω κομμάτι με το λαδάκι, να είναι έτοιμα για το μεσημέρι!
Έριξε το ψιλοκομμένο κρεμμύδι στο καυτό λάδι κι όταν γυάλισε πήραν σειρά τα μύδια.
Με την κουτάλα τ' ανακάτευε απαλά και προσεκτικά για να μη λιώσουν κι ακολούθησαν δυο λιωμένες σκελίδες σκόρδο κι ο μαϊντανός. 
Αλάτι και μπόλικο μαύρο πιπέρι λίγο πριν ρίξει το χυμό ντομάτας κι αφού πήραν λίγες βράσεις ακόμα έσβησε τη φωτιά.
Το καθαρισμένο ρυζάκι πλύθηκε κι έμεινε στο σουρωτήρι σκεπασμένο. Θα το τσιγάριζε ελαφρά πριν το ρίξει στα μύδια για να μη λασπώσει. Ήταν το τελευταίο που άφησε να κάνει όταν επέστρεφαν.
- Άμα μας αρέσει η κοπέλα, να ειπώ το γιο μου να περάσει απέ κει, τάχα ότι κάτι ξέχασα να πάρω... 
Η Ουρανία συμφώνησε. Σε μια ώρα διάλεγαν στολίδια για ρούχα και κουρτίνες, όμως η Ευγενία δεν ήταν εκεί.
- Μονάχη σου έρχεσαι Μερόπη; Η ξαδέρφη σου πού είναι, κοιμάται ακόμα γιαβρί μου;
- Όχι κυρία Ζαχαρούλα, μαγειρεύει και θα έρθει πιο μετά...
- Α! Είπα, γιατί κοντεύει πια μεσημέρι κοκόνα μου!
- Τι μεσημέρι, η ώρα εννιά είναι!
- Για τσι τεμπέλες, νωρίς είναι...
- Ε... Για μας που κάμουμε πολύ πρωί τσι δουλειές μας είναι αργά...
Καλλίτσα και Αρσινόη κοιτάχτηκαν με νόημα.
Η Σουλτάνα έσφιξε τη ζώνη στο βελούδινο μπορντό φόρεμα της Ευγενίας κι έστρωσε τις μπουκλίτσες γύρω απ' το χαριτωμένο της πρόσωπο. Το καφέ παλτό με τον ωραίο σκούρο γιακά και το κασκόλ συμπλήρωναν τη σικάτη της εμφάνιση.
- Γκιουζέλα μου εσύ! Άιντε μπρε, καλή επιτυχία να έχουμε! 

Η καρδιά της Αρσινόης χτυπούσε δυνατά από την αγωνία.
<<Θα τους αρέσει η κόρη μου έτσι τιτίζες* που είναι κι οι δυο; Κι αν γίνει, μπας και τση βγάλουνε την ψυχή με την παραξενιά τσους; Καλά που έχομε το σπίτι και δε θα είναι κοντά...>> 
Η Ευγενία τις καλημέρισε ευγενικά. Υποτίθεται ότι δεν ήξερε τίποτα.
- Καλώς τη, καλημέρα! Μαύρα μάτια εκάμαμε για να σ' ιδούμε! Μικρούλα τόση δα σ' εθυμούμαστε που ήπαιζες με τσι κούκλες στο σκαλάκι κι ηγίνηκες κοτζάμ γυναίκα! 
Έγιναν οι συστάσεις κι ένιωσε άβολα με τα μάτια τους καρφωμένα πάνω της να την περιεργάζονται. Δεν την άφησαν στιγμή, ακόμα κι όταν έβγαλε το παλτό της. Από το κεφάλι ως τα πόδια και ξανά, δεν άφησαν σημείο του κορμιού της που να μην ελέγξουν. Η Ζαχαρούλα της είπε ότι το φόρεμά της ήταν πολύ ωραίο και το σήκωσε τάχα για να δει το στρίφωμα. Η Ουρανία χαμογέλασε βλέποντας τα καλοφτιαγμένα λεπτά της πόδια που έντυναν οι λεπτές κάλτσες.
- Ευγενία, έλα να βγάλουμε και τις χρυσές χάντρες να δουν οι κυρίες!
Ήταν η Μερόπη που είχε αρχίσει να εκνευρίζεται. 
<<Σαν το ζώο στο παζάρι την κοιτάζουν... Αν είναι έτσι, ποτέ μου μη σώσω να παντρευτώ!>>
Με πρόφαση τα πολλά ψώνια που ήθελαν να κάνουν, άφησαν τη μεγάλη τσάντα στο μαγαζί.
- Μη την ηκουβαλούμε στις δρόμοι... Θα περάσω το απόγιομα ή θα στείλω το γιο μου να τήνε πάρει άμα σκολάσει αφ΄τη δουλειά.
Έφυγαν κι οι τέσσερις γυναίκες ανάσαναν με ανακούφιση. 
- Θεία, να τους φέρω την κούτα στην κεφάλα με ήρθε! Πολύ αδιάκριτες είναι! Πα πα πα!
- Σώπα παιδάκι μου, έτσι ούλες οι πεθερές κάμνουν... 
- Μα κι αυτή η θειά του δεν πάει πίσω! Ίδιες είναι! 
- Ευγενίτσα μου μη σεκλετίζεσαι, πολύ ωραία και καλή εντύπωση τσ' ήκαμες και σ' ήτρωγαν με τα μάτια!
- Καλέ θεία, μεσημέρι να πει η ώρα εννιά το πρωί; Πότε κοιμούνται, πότε ξυπνάνε αυτές οι γυναίκες;
- Έτσι είναι μια ζωή που τσ' ηξεύρουμε... Η Ουρανία έμεινε ανύπαντρη, ηντάντευε τον ανεψιό τση κι ησηκωνούτανε αφ' τσι νύχτες για να τόνε κανακεύει... Και στσι πλύσες του και στο γάλα του, σε ούλα του... Κλειδί την ήδωκε η Ζαχαρούλα κι ήμπαινε αξημέρωτα όσο εκείνη ήτο λεχούσα και δεν ήπρεπε να κουράζεται... Είχε χάσει και δυο παιδιά πιο μπροστά, στον τρίτο μήνα κι ήτρεμαν να το στεριώσει και να μη κακοπάθει για να κάμει κι άλλα. Σαράντα ημέρες το δάχτυλο στο νερό δεν ήβαλε, η αδερφή τση τα πάντα ήκαμε. Μετά ήπαθε βαρύ κρύωμα, έτσι είπανε, δεν ηξεύρουμε ακριβώς κι ήτουνε πάρα πολύ καιρό στο νοσοκομείο. Κάποια είπε τση Μαρίκας ότι άλλο πράμα είχενε και παιδιά δεν ημπορούσε πια να κάμει... Γυναικολογικά δηλαδή... Ο Αχιλλέας σαν τον πασά μεγάλωσε, ούλοι στα όπα όπα τον είχανε κι η Ουρανία θα τον ηδώκει την περιουσία τση! Και το σπίτι και κάτι χτήματα που έχει, χώρια παράδες που ημάζωξε τόσα χρόνια από τα νοίκια! Εύπορη πολύ είναι! 
Η Καλλίτσα κούνησε το κεφάλι προβληματισμένη.
- Περνάει ο λόγος τση κορίτσια... Άμα είναι κάτι που δεν την αρέσει, δεν ηγίνεται τίποτα!
- Πηγαίνετε τώρα στις συμπεθέρες να πείτε τα νέα, την έγνοια έχουνε!

Η Σουλτάνα πασάλειβε το πρόσωπο και το λαιμό της Μαρίκας με μια πηχτή μυρωδάτη κρέμα.
Μέλι, γάλα, λίγη κανέλα και μια ιδέα βούτυρο γάλακτος.
- Μισή ωρίτσα θα μείκει και θα διεις μετά ωραίο δερματάκι! Να βάλω κι εγώ τώρα, με φτάνει, σαν τις λεκουμάδες θα μυρίζει η μούρη μας!
Άπλωνε στο στρογγυλό της πρόσωπο την πομάδα με ευλάβεια και σχολίαζε το προξενιό.
- Πάντως μπρε συμπεθέρα, λεβέντης είναι ο Αχιλλέας, την ταιριάζει την Ευγενία και στα χρόνια αμά και στην εμφάνιση! Η θεία του να σε πω, στο λαιμό με κάθεται, μοιάζει κομμάτι την κουνιάδα μου τη Λαμπρινή στη γρουσουζιά και την αναποδιά... Η μαμά του με λες που είναι πιο γελαστή γυναίκα κι αυτό είναι μια παρηγοριά... Λέω που θα τους άρεσε η νύφη πάντως, θεωρητικιά είναι, καλή είναι, θα βρίσκανε ανώτερη; 
Με τα μάτια σκεπασμένα από δυο μεγάλα βαμβάκια βουτηγμένα στο τσάι, η Μαρίκα χαλάρωνε στον καναπέ αλλά το μυαλό της δούλευε πυρετωδώς. Το είχαν πάρει κι οι δυο σχεδόν πάνω τους το θέμα.
- Ας γίνει με το καλό... Μαζί τους δε θα ζήσει, έχει το σπίτι τση κι εκεί θα είναι αρχόντισσα...
- Μακάρι... Να πάρει σειρά κι η Μερόπη, η ψυχή μου λυπήθηκε την έρμη τη μάνα της...
- Να σ' ειπώ κάτι; Θαρρώ που την αρέσει ο ανεψιός του Ζήση και δεν έχει πει τίποτις σε κανένα... Την είδα πως ηγυάλισε το μάτι τση άμα τον ημελέτησαν... 
- Λες; Άμα είναι έτσι το πράμα, μπορεί και να την αφήκει τη λωλή αφού δεν τη θέλει η φαμίλια του, πού ξεύρεις;
Άιντε να ξεμπλέξει τώρα αυτός... Τόνε κάμει τσαλίμια και σκέδια, πολύ δε θέλει, δεν καταλαβαίνεις; Με πόσοι άντροι έχει πάει ποιος ηξεύρει... Όχι σαν κι εμάς που ένα αρσενικό γνωρίσαμε στη ζωή μας κι αυτό μετά το στεφάνωμα! 
- Χμμμ... Άμα το έχει στο πετσί της, σιγά μη τόνε καθίσει φρόνιμα... Έτσι και την κολλήσει κάνας ασίκης, θα το κάμει το ψυχικό...
- Τι να σ' ειπώ, δεν ηξεύρω...
- Ξεύρω όμως εγώ συμπεθέρα μου! Έτσι και μάθει που ο μπαμπάς του δε θα τόνε δώκει άλλοι παράδες, θαρρώ που θα χλιάνει το πράμα... Κι άμα την πέσει από δίπλα κάνας άλλος και πάρει χαμπάρι ο σερσέμης θα γενούνε μαλλιά κουβάρια... Εκεί απάνω τόνε ρίχνουμε τη Μερόπη σιαγμένη και στολισμένη και σε λέω εγώ μετά!
- Βάι βάι βάι! Ποιος θα τα κάμει ούλα ετούτα που λέγεις;
- Εγώ συμπεθέρα μου, ποιος άλλος; 
- Τι να σ' ειπώ... 
- Τίποτις! Θα το πάρω απάνω μου, σάματις θα με ξαναδιούνε;
- Ε, όχι...
- Γι αυτό σε λέγω που έχω βρει την άκρη! Βουρ και στον άλλο γαμπρό!






Τιτίζες - Σχολαστικές 















15 σχόλια:

  1. Διαβάζω διαβάζω και σε απολαμβάνω !!!
    Πολλά φιλιά και ευχές για Καλές Γιορτές
    Με την αγάπη μου
    Σόφη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς τες μου γιαγιά κι εγγονή!
      Έχω κι εγώ ν' απολαύσω τις εορταστικές σας περιπέτειες κορίτσια μου! (Γιαγιά αυτό σ' άρεσε, ε;) Καθυστέρησα την επίσκεψη γιατί δε θέλω τίποτα να μου αποσπά την προσοχή όταν σας διαβάζω, με παίρνετε μαζί σας στη μηχανή του χρόνου!

      Καλές Γιορτές, υγεία και αγάπη!
      Φιλάκια πολλά!!!

      Διαγραφή
  2. Καλές γιορτές χαρούμενες καιη νέα χρονιά να σου εκπληρώσει ότι επιθυμείς!!!Χριστουγεννιάτικα φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά να περάσετε Εφούλα μου γλυκιά!
      Να χαρείς τις μαγευτικές γιορτινές μέρες με τους αγαπημένους σου και να έχεις μια χαρούμενη κι ευτυχισμένη Νέα Χρονιά!

      Πολλά φιλάκια!!!!

      Διαγραφή
    2. Αυτή η Σουλτάνα Μαίρη μου έχει βαλθεί να παντρέψει όλη τη γειτονιά!!
      Κι όμως τις χαίρομαι τέτοιες γυναίκες που δεν φοβούνται τίποτα και'χουν τόσο θάρρος!

      Χαρούμενες γιορτές εύχομαι
      σε σένα και τους αγαπημένου σου

      Με πολλά γιορτινά φιλάκια!

      Διαγραφή
    3. Ήταν απίστευτη γυναίκα Ζουζούκα μου!
      Πληθωρική, χαριτωμένη, καταφερτζού, πάντρεψε πολλές στην Πόλη, στη Σμύρνη και στην Αθήνα.
      Κι εγώ τη χαιρόμουν αγάπη μου, θάρρος και έλλειψη φόβου είχε ανέκαθεν.

      Καλές Γιορτές να περάσεις κι εσύ, φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  3. Mαιρη μου σου ευχομαι από καρδιάς Καλά Χριστούγεννα και η λάμψη τους μαζί με στιγμές αγάπης, γέλιου και καλής θέλησης να παραμείνει όλο τον χρόνο και σου ευχομαι εκ των προτέρων το προσεχές έτος να είναι γεμάτο από ικανοποίηση, υγεία, χαρά κι ότι το καλύτερο επιθυμείς.

    Σε ευχαριστώ για τις ωραίες αναρτήσεις σου, καλή συνέχεια!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εύη μου σ' ευχαριστώ πολύ για τις θερμές σου ευχές!
      Καλά Χριστούγεννα, να χαίρεσαι την οικογένειά σου με υγεία και αγάπη κι ένας Νέος Χρόνος με αμέτρητες χαρές κι επιτυχίες σε ο,τι κάνεις!
      Κι εγώ σ' ευχαριστώ για τις υπέροχες εικόνες και τις τόσο χρήσιμες πληροφορίες που προσφέρεις απλόχερα!

      Φιλιά Χριστουγεννιάτικα σου στέλνω!

      Διαγραφή
  4. Ευτυχισμένα Χριστούγεννα όπως τα επιθυμείς γλυκιά μου.Ένα καλοτάξιδο 2015 γεμάτο με χαρά, εργασία, ευκολία στα δύσκολα και πάντα πάνω απ'όλα δημιουργικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι πάντα καλά Αχτιδούλα μου!
      Υγεία κι ευλογία να έχεις πάντα στο σπίτι σου, να περάσεις χαρούμενα τις γιορτινές μέρες!

      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  5. Εεεεε ήρθεν και μενα γι ώρα μου.. που λενε ...να π[ερσω να διαβασω και να ταξιδεψω μαζι με την Σουλτανα στον καιρό εκεινο.. .. σαν παραμύθι ειναι η αφηγήσεις σου Μαιρουλα μου...
    ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.. με υγεία με αγάπη... και με πολλά... χαμόγελα..να περνας ομορφα με τους αγαπημένου σου.. φιλακιαααα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τέλειωσε το τραπέζωμα με τα καλούδια σου Ρουλίτσα μου που μοσχοβόλησε ούλη η Κρήτη απ' τσι νοστιμιές σου κι ήρθεν η ώρα του ταξιδιού, ε;
      Να είσαι πάντα καλά ψυχή μου, σ' ευχαριστώ πολύ!
      Υγεία και χαρές να έχετε πάντα, χρόνια πολλά!

      Φιλάκια και μεγάλη αγκαλιά!!!

      Διαγραφή
  6. να ευχηθώ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, καλή χρονιά να έχουμε!!!! να γράφεις και να εκφραζεσαι όπως επιθυμεις, και να χαίρεσαι τους δικού σου...
    και...αυτό το τραγούδι αφιερωμένο για όλους τους φίλους και για σένα!! https://www.youtube.com/watch?v=zuEO5SssfK8

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λαμπρινάκι μου σ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές και το μελωδικό εορταστικό τραγούδι!
      Χρόνια Πολλά με κορίτσι μου! Ευλογημένη να είναι η Νέα Χρονιά και να σου φέρει όλα όσα ονειρεύεσαι!

      Πολλή αγάπη και φιλιά σου στέλνω!!!

      Διαγραφή