.

.
.

Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013

Δεν είμαι πολύ όμορφη; Είσαι, αλλά το βραβείο το πήρα εγώ!




Η απαλή μουσική δεν ακουγόταν έξω από το μπάνιο. Η Γιούλα είχε χωθεί στη γεμάτη αφρό μπανιέρα και σιγοτραγουδούσε, όσο η μητέρα της κοιμόταν με το βιβλίο στο χέρι. 
Δυο ώρες ξεκούρασης κάθε μεσημέρι ήταν απαραίτητες για την Ηλέκτρα. Η Τέτα είχε μαζέψει το τραπέζι κι έπλενε τα πιάτα αδιαμαρτύρητα. Όταν τελείωσε, πήρε ένα σκαμπό και κάθισε στο μπάνιο συζητώντας με την αδερφή της. 

- Μακάρι να είναι έτσι... Εγώ δεν είδα να σε κοιτάζει ιδιαίτερα, αλλά για να το λες εσύ...
- Ξέρω τι σου λέω! Σε λίγο που θα πάω στο σπίτι του και θα με δει με το κόκκινο μπλουζάκι, θα πάθει πλάκα! Τετούλα μου, αδερφούλα μου, τρίψε μου λίγο την πλάτη και φέρε την κρέμα της μαμάς... Έφτιαξε προχθές κι άλλη, μυρίζει τέλεια! Θα τον τρελάνω το γιο της κυρίας Αργυρώς! 

Η απαλή παιδική κρέμα, είχε εμπλουτιστεί με αμυγδαλέλαιο και πέντε σταγόνες άρωμα. Ρευστή πλέον σαν γαλάκτωμα, απλωνόταν στο δέρμα και μοσχομύριζε όλο το σώμα.

- Μη βάλεις πολύ, θα φωνάζει η μαμά! Λίγη ποσότητα λέει, πίσω από τα αυτιά και στις κλειδώσεις!
- Ας φωνάζει! Παντού θα βάλω!
Στέγνωσε τα μαλλιά της με το πιστολάκι κι έφτιαξε προσεκτικά τη φράντζα της. Η μπλε σκιά, το μαύρο μολύβι και η διπλή στρώση μάσκαρα έδωσαν βάθος στο βλέμμα της. 

Σήκωσε τα πλούσια μαύρα μαλλιά της παίρνοντας διάφορες πόζες μπροστά στον καθρέφτη. 
- Δεν είμαι πολύ όμορφη; 


Η κυρία Αργυρώ έβγαλε το κέικ σοκολάτας από το φούρνο, όταν χτύπησε το κουδούνι. Η κόρη της η Σίσυ έτρεξε ανυπόμονα ν' ανοίξει στη φίλη της. 

- Άργησες! Πω πω ομορφιές! 
- Μόνη σου είσαι;
- Είναι κι ο αδερφός μου μέσα, περιμένει ένα φίλο του να ακούσουν κάτι δίσκους... 
- Φίλο του; Τον ξέρεις εσύ; 
- Ναι, έχει έρθει πολλές φορές, κοντά μας μένει... Θα φάμε και κέικ που έφτιαξε η μαμά μου! 
Η Αργυρώ την καλωσόρισε εγκάρδια, κοιτάζοντας διακριτικά το πρόσωπό της. 

< Δεκαπέντε χρονών ακόμα δεν είναι και βάφεται σα μεγάλη κοπέλα... Έτσι ξεσηκώνει με τούτα κι εκείνα και τη δική μου κι όλο φασαρίες μου κάνει...> 
Ο Στράτος βγήκε από το δωμάτιό του ανυπομονώντας να δοκιμάσει το κέικ. Το στενό τζιν και το κάτασπρο φαρδύ πουκάμισο του πήγαιναν πολύ! Χαιρετήθηκαν εγκάρδια κι εκείνη φρόντισε να καθίσει δίπλα του. Έτριβε με τρόπο τα χέρια και τον αυχένα της για να ζεσταθούν και να σκορπιστεί ακόμα πιο πολύ το έντονο άρωμα.

- Στράτο, πόσους δίσκους έχεις τελικά; 
- Μμμμ... Πενήντα περίπου...
- Να σου φέρω κασέτες να μου γράψεις αν μπορείς;
- Όσες θέλεις, κανένα πρόβλημα! Διάλεξε τραγούδια και γράψε με ποια σειρά τα θέλεις!
- Να δω πρώτα, γιατί ξεχνάω τους τίτλους... 
Ο φίλος του έφτασε κρατώντας πέντε βινύλια παραμάσχαλα. Ψηλό παλικάρι και όμορφο, γοήτευσε αμέσως τη Γιούλα. Σε μια ώρα ήταν μαζί τους στο δωμάτιο του Στράτου,  κοιτώντας τους δίσκους και γελώντας με τα δυο αγόρια. Σκόπιμα έδειχνε περισσότερο ενδιαφέρον για το φίλο του ρωτώντας διάφορα, να δει αν ο άλλος ζηλέψει. 

- Γιούλα, έλα να σου δείξω το βραχιολάκι που πήρα!
Νευριασμένη ακολούθησε τη Σίσυ, που διέκοψε τη συζήτησή τους. Ασχολήθηκε για λίγο μαζί της έχοντας στο νου της την Τέτα και το νεαρό που γνώρισε πριν λίγο. 

< Αν της τον γνωρίσω, είμαι σίγουρη ότι θα της αρέσει! Έτσι θα πείσουμε τη μαμά μαζί για το πάρτι που σκέφτομαι να κάνω...> 
Πήρε ύφος συνωμοτικό και φτιάχνοντας τα μαλλιά της φίλης της, είπε τάχα αυθόρμητα ότι θα ήθελε να τηλεφωνήσει στην αδερφή της να έρθει για να μην κάθεται μόνη στο σπίτι.
- Έλα μαμά! Πήρα να πω στην Τέτα να έρθει εδώ παρεούλα μας και θα γυρίσουμε μαζί! 
Βαριόταν η αδερφή της να βγει από τη ζεστασιά του σπιτιού τους αλλά επέμεινε να της μιλήσει. Βάζοντας με τρόπο το χέρι στο ακουστικό επέμεινε. 

- Υπάρχει λόγος, έλα εδώ σου λέω! 

Οι πρώτες μέρες του Δεκέμβρη ήταν πολύ χαρούμενες. Θα ερχόταν ο πατέρας τους και θα γιόρταζαν μαζί τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά μετά από δυο χρόνια. Μητέρα και κόρες ξεσήκωσαν το σπίτι. Σκαρφαλωμένες καθάρισαν τα ντουλάπια της κουζίνας μέσα κι έξω κι έτριβαν τα πλακάκια μέχρι που άστραψαν. Η μάνα πέρασε με υγρό λουστραρίσματος τα έπιπλα αφού πλύθηκαν όλα τα σερβίτσια του μπουφέ. Παντζούρια, τζάμια, κουρτίνες, όλα έλαμψαν και το σπίτι μύρισε καθαριότητα. 

- Μαμά, να κάνουμε προς το τέλος του μήνα ένα πάρτι; 
- Πάρτι; Για καθίστε καλά! Θα κάνουμε ρεβεγιόν που θα είναι εδώ κι ο πατέρας σας! 

- Ναι, αλλά θα είναι όλο μεγάλοι... Γιατί να μη φωνάξουμε τους συμμαθητές μας, να χορέψουμε και να διασκεδάσουμε; Έλα μαμά, πες ναι... 
- Θα ρωτήσετε τον πατέρας σας κι αν σας το επιτρέπει θα δούμε... 
Η Γιούλα έκλεισε πονηρά το μάτι στην Τέτα που έτριβε ένα μπρούντζινο κηροπήγιο. 

- Την άλλη βδομάδα θα κατεβάσουμε το δέντρο απ' το πατάρι! Αύριο το απόγευμα θα πάμε στα μαγαζιά να συμπληρώσουμε λίγα στολίδια. Πέρυσι σπάσατε πολλές μπάλες, να προσέχετε λίγο! Και χρυσά κεριά για το τραπέζι, ξεφλούδισαν αυτά που έχουμε... Ρούχα και παπούτσια θα πάρουμε όταν έρθει ο μπαμπάς σας, θα πάμε όλοι μαζί να χαρεί κι αυτός. 

Με αγκαλιές και πολλή αγάπη τον υποδέχθηκαν. Το σπίτι στολισμένο και ζεστό, το τηλέφωνο χτυπούσε ασταμάτητα για τα καλωσορίσματα και οι ετοιμασίες για τις γιορτινές μέρες στο φόρτε τους. Ο Αποστόλης καμάρωνε τις κόρες του που έτρεχαν πρόθυμες να ικανοποιήσουν κάθε επιθυμία του. 

- Μπαμπά εγώ θα σου ψήσω καφεδάκι! 
- Μπαμπά εγώ θα σου ετοιμάσω το ουζάκι! 
Οι έντονες ματιές και τα νοήματα μεταξύ τους έκαναν την Ηλέκτρα να τις κοιτάζει εκνευρισμένη.
- Όλο συνωμοσίες είστε! Τι θέλετε και όλο ψου ψου και μούτρα κάνετε πίσω από την πλάτη του μπαμπά σας, ε;

- Πότε θα του το πεις; 
- Α! Αυτό είναι το πρόβλημά σας! 
Άφησε λίγες μέρες να περάσουν και μίλησε στον άντρα της.
- Οι κόρες σου θέλουν να κάνουν πάρτι! Τους είπα ότι εσύ θα τους δώσεις την άδεια!
- Να κάνουν τα παιδιά! Θα τις καμαρώσω να χορεύουν και να διασκεδάζουν! 
Οι ετοιμασίες για τη μέρα των Χριστουγέννων απασχολούσαν τις γυναίκες του σπιτιού. Θα καλούσαν τους κουμπάρους και τους θείους τους από το σόι του Αποστόλη. Η Ηλέκτρα είχε κάποιους συγγενείς στην Αθήνα αλλά επαφές δεν είχε κρατήσει. 

Πράσα, σέλινο, φρέσκα κρεμμυδάκια και άνηθος για το χοιρινό, πλύθηκαν και κόπηκαν γρήγορα. Παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο φαγητό για την οικογένεια, όπως και η κρεατόπιτα με πολλά μπαχαρικά. Τα κορίτσια πέρασαν όλη τη μέρα σχεδόν στην κουζίνα προετοιμάζοντας το εορταστικό γεύμα της επόμενης μέρας. Η παραμονή ήταν κλεισμένη για το σπίτι της θείας τους, αδερφής του πατέρα. Φόρεσαν τα καινούργια τους ρούχα και φανταχτερά μπιζού.
- Δεν είμαι πολύ όμορφη μαμά; 
- Είσαι! Και η αδερφή σου κούκλα είναι!  
- Θα σκάσουν όταν μας δουν! Και η θεία θα πάθει όταν μπεις στο σπίτι της με το μεταξωτό σου φόρεμα! Έλα να σου φτιάξω λίγο τη μπουτονιέρα! 
Στολισμένες και οι τρεις ακολούθησαν τον Αποστόλη. Οι γειτόνισσες πίσω απ' τις κουρτίνες τις έτρωγαν με τα μάτια τους. 

- Κοίτα την κουτσομπόλα! Νομίζει ότι δε φαίνεται! Χα χα χα! 



- Καλά Χριστούγεννα! 
 Τα ποτήρια σηκώθηκαν ψηλά κι οι ευχές ακολουθούσαν ξεχωριστά για τον καθένα.
- Τέτα, Γιούλα, καλή πρόοδο! Άντε και καλές τύχες να έχετε!
Η Ηλέκτρα χαμογελούσε και τους έκανε νόημα να πιάσουν το Χέρι της Φατιμά που κρεμόταν μόνιμα στο λαιμό τους.

- Και στην κόρη σου! Του χρόνου διπλή!
Καμάρωνε η μάνα τυπικά για τη μεγαλοκοπέλα της που ήταν ακόμα ανύπαντρη. Μέσα της είχε καημό μεγάλο που τα χρόνια περνούσαν και άφηναν πάνω της τα σημάδια τους...

Η κυρά-Ζαμπέτα δεν ήταν μαζί τους. Είχε κοιμηθεί από νωρίς για να πάει στις πέντε το πρωί στην εκκλησία. Θα μεταλάμβανε όπως κάθε χρόνο Του Χριστού το Σώμα. 

- Ούτε λάδι δεν πρέπει να τρώμε, όχι γλέντια και φαγοπότια! Αυτά είναι για την παραμονή της Πρωτοχρονιάς! Πως τα κάνετε, δε μπορώ να καταλάβω... Μετά τη λειτουργία τρώμε, νωρίς τελειώνει! Χριστιανικά πράματα δεν είναι αυτά! Γεμάτη η εκκλησία από κόσμο αξημέρωτα κι εσείς ακόμα θα γλεντάτε... 

Η Ηλέκτρα αγαπούσε πολύ το ποτό και την τράπουλα. Έπινε και τέσσερα και πέντε ποτήρια ουίσκι όταν έβρισκε καλή παρέα και στρωνόταν πρώτη για χαρτάκι. Η κουνιάδα της συζητούσε με τις άλλες κυρίες κι εκείνη στο τραπέζι με τους άντρες δεν άφηνε παιχνίδι. Τα ξαδέρφια μαζεμένα στην άκρη του σαλονιού έλεγαν τα δικά τους. 

- Θα κάνουμε το πρώτο μας πάρτι! Ελάτε κι εσείς! 
- Θα έχει κι αγόρια; 
- Φυσικά! Πάρτι με κορίτσια μόνο γίνεται; 
- Θα βάλετε και μπλουζ; 
- Πολλά! Θα σβήσουμε και τα φώτα! 

Γούρλωσαν τα μάτια οι δεκατετράχρονες κοπέλες. Αυτά στο σπίτι τους ήταν απαγορευμένα. Η Γιούλα που πάντα ήθελε να προκαλεί τους είχε εξάψει τη φαντασία.

- Η μαμά μου είναι μοντέρνα! Να το πει και στις δικές σας να σας αφήσουν να έρθετε, στο σπίτι μας δε θα έχουν πρόβλημα! 

Έπεσαν κατάκοπες στο κρεβάτι, έχοντας μπροστά τους μόνο λίγες ώρες ύπνου. Η Γιούλα κοίταξε την αδερφή της που φορούσε το φαρδύ νυχτικό και χαμογέλασε φιλάρεσκα.

- Να φύγει κι αυτή η μέρα και να τους καλέσουμε Τέτα! Πρέπει να ετοιμάσουμε τους δίσκους, να γράψουμε τα τραγούδια που θέλουμε και να τα δώσω στο Στράτο... Ονειρεύομαι τη στιγμή που θα με πάρει στην αγκαλιά του να χορέψουμε... Θα μου ζητήσει να βγούμε και θα με φιλήσει... Θα γίνει το αγόρι μου και θα λιώνει για μένα! Να δεις που θα τα φτιάξεις κι εσύ με τον... 

- Μη βιάζεσαι! Άσε και θα δούμε πως θα πάει...
- Θα πάει... Έναν εσύ κι έναν εγώ, είναι και κολλητοί φίλοι, θα βγαίνουμε παρέα...

Χασμουρήθηκε κι έπιασε το καθρεφτάκι από το κομοδίνο. Γύρισε το κεφάλι δεξιά κι αριστερά στο μαξιλάρι και του έκλεισε πονηρά το μάτι.
- Θα τα φτιάξουμε και θα σκάσουν όλες από τη ζήλια τους! Καλύτερη από μένα δεν υπάρχει! Δεν είμαι πολύ όμορφη;  





Η πολυαγαπημένη Γιαγιά Κασσιανή παρέλαβε ένα εορταστικό βραβείο που την ενθουσίασε πολύ! 
Έδωσε εντολή στην εγγονή της τη Σόφη να το χαρίσει και σε άλλες κυρίες, για να το βλέπουμε και να καμαρώνουμε στους τοίχους των αριστοκρατικών μας σαλονιών όταν πίνουμε τσάι σε πορσελάνινη κούπα τα απογεύματα με άλλες καθώς πρέπει κυρίες. 
- Στα καθημερινά φλιτζάνια το πίνουμε όταν έχουμε πονόκοιλο Σόφη, αυτό να θυμάσαι! 
- Ναι γιαγιά, ξέρω... 
- Ξεράδια! Το βραβείο μη ξεχάσεις χρονιάρες μέρες που είναι!
Αν μπορούσε η εγγονή ας έκανε κι αλλιώς... 
- Κι από τον άλλο κόσμο λύνεις και δένεις γιαγιά! Κάνω όλα όσα μου λες! Το πρόβλημα είναι όταν μιλάμε μεταξύ μας κι οι άλλοι νομίζουν ότι έχω παραισθήσεις... 
- Ας νομίζουν ο,τι θέλουν! Εσύ εμένα θα ακούς!

Χριστουγεννιάτικες και Πρωτοχρονιάτικες οι ερωτήσεις και το καρφάκι έτοιμο να υποδεχθεί το πανέμορφο κορνιζαρισμένο αρκουδάκι!  

Σοφάκι μου αγαπημένο σ' ευχαριστώ πολύ! Χρόνια Πολλά με Υγεία Αγάπη και Δύναμη! 





Η πιο όμορφη Χριστουγεννιάτικη ανάμνηση 

Με τη δύο μηνών κόρη μου που φωτογράφιζα μπροστά από το δέντρο! 


Αγαπημένο ξένο χριστουγεννιάτικο τραγούδι 

Last Christmas 

http://www.youtube.com/watch?v=E8gmARGvPlI


Αγαπημένο ελληνικό χριστουγεννιάτικο τραγούδι 

Το αντίστοιχο "Οι καμπάνες χτυπούν" 

http://www.youtube.com/watch?v=jhUIcQ21iZQ


Το δώρο που θα ήθελα για τα φετινά Χριστούγεννα 

Όχι κάτι υλικό. Πολλή αγάπη κι αισιοδοξία για καλύτερες μέρες


Μια ευχή για το 2014

Υγεία - Ειρήνη - Ανθρωπιά και Αγκαλιά ζεστή για όλο τον κόσμο! Να προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι και να μη τσιγκουνευόμαστε την αγάπη.  












Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

Το χέρι της Φατιμά




- Θα συναναστρέφεστε πάντα με ανώτερους ανθρώπους στη ζωή σας για να έχετε κοινωνική άνοδο! Δεν είσαστε τυχαίες εσείς! Κι αυτές οι συμμαθήτριές σας που ήρθαν εδώ  καθόλου δε μ' αρέσουν! Να μη τις κάνετε παρέα!
Κέρβερος η Ηλέκτρα! Το γερακίσιο μάτι της δεν άφηνε ούτε μύγα να περάσει χωρίς να την ανακρίνει! Κανένα παιδί δεν τη συμπαθούσε όταν έβλεπε το ύφος της. 
Οι κόρες της είχαν πάντα το φόβο της μάνας που ήταν αυστηρή. Όταν αγρίευε έτρεχαν να κρυφτούν.
- Προσέχετε πολύ τις παρέες σας! Καλύτερα που ξεκόψατε απ' αυτές τις δυο στην κάτω γειτονιά! Σας ζηλεύουν! 
 Στο Γυμνάσιο η Τέτα και στην Έκτη Δημοτικού η Γιούλα, καμάρωναν πιστεύοντας ότι είναι ξεχωριστές. Η μικρή ζωηρή, έριχνε πάντα τα μάτια στους συμμαθητές της φέρνοντάς τους σε δύσκολη θέση πολλές φορές. Η μεγάλη πιο σοβαρή και μετρημένη, είχε μια γλυκύτητα στο βλέμμα και ήταν υπάκουη. 
Τετούλα, θα έρθει η νονά σου με δυο φίλες μας το απόγευμα για χαρτάκι! Ξεσκόνισε το σαλόνι σε λίγο! 
- Ναι μαμά!
Η μικρομέγαλη Γιούλα που είχε το νου της μόνο στον καθρέφτη και τους δρόμους, προσφερόταν πάντα για τις εξωτερικές δουλειές. 
- Μαμά, τι θα τις κεράσουμε; Να πάω στο ζαχαροπλαστείο; 
Χτενιζόταν και ντυνόταν προσεκτικά κι έβγαινε με τουπέ ρίχνοντας κλεφτές ματιές στα αγόρια της γειτονιάς. Όταν απομακρυνόταν από τα μάτια της μητέρας της που την κοιτούσε απ' το παράθυρο, περπατούσε προκλητικά. Τα δυο αδέρφια στο συνεργείο άφηναν τη δουλειά τους και τη χάζευαν. Οι γυναίκες κουνούσαν το κεφάλι και κουτσομπόλευαν μεταξύ τους. 
- Δες κούνημα η μικρή, είναι κι ανεπτυγμένη! Δώδεκα χρονών παιδί που έπρεπε να παίζει με τις κούκλες! Δεν τη βλέπει η μάνα της να τη μαζέψει; Από του χρόνου που θα πάει στο Γυμνάσιο να δούμε τι θα κάνει! 

Ο χρόνος πέρασε και μια μέρα η φιλόλογος κάλεσε την Ηλέκτρα να της μιλήσει.
- Τι έκανες και με θέλει η καθηγήτριά σου;
- Τίποτα μαμά! Στριμμένη είναι και μας κοιτάει όλες με μισό μάτι η γεροντοκόρη! 
Με τη μαύρη πλισέ φούστα και το κίτρινο πουκάμισο, πέρασε στην αίθουσα που έκαναν μάθημα.   - Πείτε μου, γιατί με καλέσατε; Συμβαίνει κάτι με τη Γιούλα;
- Κυρία Βαλσάμη, η περιβολή της κόρης σας δεν αρμόζει σε μαθήτρια. 
- Γιατί το λέτε αυτό, τι έχει; Με τη μπλε ποδιά όπως όλες δεν είναι; 
- Ναι... Όμως τα παπούτσια της έχουν τακούνι, φοράει λεπτές κάλτσες αντί για τις χοντρές ως το γόνατο, ξυρίζει και τα πόδια της! Προχθές στο διάλειμμα είχε λίμα κι έφτιαχνε τα νύχια της. Αυτά δεν επιτρέπονται!
- Ακούστε κυρία μου! Τακούνι έχουν όλα τα παπούτσια, ένα δάχτυλο πάνω, ένα κάτω, δεν έχει σημασία! Στο κάτω κάτω δεν ήρθε και με γόβες! Οι άσπρες κάλτσες που φοράει ταιριάζουν θαυμάσια με το γιακά της ποδιάς και είναι απόλυτα λογικό να μην αφήνει τρίχες στα πόδια της. Κορίτσι είναι, όχι αρκούδα! Και τα νύχια της καλά έκανε και τα λιμάριζε, δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από τα περιποιημένα και καθαρά χέρια! Την κόρη μου δεν την έχω για το νεροχύτη ξέρετε κι εδώ έρχεται για να μορφωθεί! Επίσης, εσείς πληρώνεστε για να μαθαίνετε Αρχαία και Νέα Ελληνικά στα παιδιά κι αυτή είναι η δουλειά σας, όχι για να μετράτε τα τακούνια και να κοιτάτε τις γάμπες τους! 
Τα γέλια των κοριτσιών που είχαν μαζευτεί έξω από την αίθουσα έκαναν την καθηγήτριά τους να κοκκινίσει ακόμα πιο πολύ. Η Ηλέκτρα ατάραχη και με τις αποστομωτικές της απαντήσεις και υποδείξεις την είχε φέρει στα πρόθυρα νευρικής κρίσης! 
- Κυρία Βαλσάμη σέβομαι τις απόψεις σας, είναι δικαίωμά σας βέβαια, αλλά το σχολείο έχει κανόνες... 
- Φυσικά! Πείτε μου μόνο ποιο ακριβώς κανόνα παραβαίνει η κόρη μου; Ούτε με μίνι ήρθε, ούτε με ντεκολτέ! Σε τι διαφέρει λοιπόν από τις άλλες σας μαθήτριες; 
- Σε όλα όσα πριν σας είπα...
- Θα σας δώσω μια συμβουλή σα μεγαλύτερή σας. Αν γίνετε λίγο πιο ελαστική με τα παιδιά, να είστε σίγουρη ότι θα τα κερδίσετε. Αυτή τη στιγμή γελάει όλο το τμήμα και δεν είναι υπεύθυνη η κόρη μου αλλά εσείς που της είπατε με αυστηρό τρόπο μέσα στην τάξη να έρθω να μου μιλήσετε! Είστε γυναίκα, είστε εκπαιδευτικός και θα έπρεπε να έχετε κοντά σας όλα τα κορίτσια. Σκεφτήκατε ποτέ κυρία μου, πόσα παράπονα έχουν από σας; 
Το κουδούνι που χτύπησε έδωσε τέλος αναγκαστικά στη συζήτηση. Βγαίνοντας η Ηλέκτρα είδε τα γελαστά πρόσωπα των μαθητριών και τους έστειλε φιλιά.
- Να διαβάζετε και να είσαστε επιμελείς! Καλό μάθημα!

Η Γιούλα φούσκωνε από υπερηφάνεια που είχε γίνει η πρώτη φίρμα! Ευτυχώς που η καθηγήτρια δεν πρόλαβε να ενημερώσει τη μητέρα της για τις αδικαιολόγητες απουσίες. Αγαπημένο της χόμπι ήταν οι κοπάνες, οι βόλτες και το φλερτ! Με το καθρεφτάκι, το κραγιόν και το μαύρο μολύβι στην τσέπη, έβγαζε τη σχολική ποδιά κι αφού μακιγιαριζόταν έλυνε τη μακριά πλεξούδα κι έτρεχε στις καφετέριες.  Πολλά αγόρια έφερνε σε δύσκολη θέση με τις απαντήσεις που έδινε! Με νερό και χαρτομάντιλα έβγαζε κάθε ίχνος μακιγιάζ και γύριζε στο σπίτι στην ώρα της. Ήρθε όμως η μέρα που έγινε στο σπίτι χαμός!
Μια ξαφνική αδιαθεσία του καθηγητού ανέβαλλε την τελευταία ώρα. Τα περισσότερα κορίτσια γύρισαν στο σπίτι τους και τα λίγο πιο ζωηρά ξεχύθηκαν στους δρόμους προς άγνωστη κατεύθυνση. Η Ηλέκτρα επέστρεφε από το φούρνο, όταν είδε μια γειτόνισσα με την κόρη της που ήταν στο ίδιο τμήμα με τη δική της.
- Πως και είσαι εδώ εσύ, έφυγες νωρίτερα;
- Όλες φύγαμε, αρρώστησε ο καθηγητής... 
Πιστεύοντας ότι θα έβρισκε στο σπίτι και τη δική της κόρη, επέστρεψε ανέμελη. Η Γιούλα έφτασε σε μιάμιση ώρα σα να μη συμβαίνει τίποτα.
- Πού ήσουν; 
- Όπου είμαι κάθε μέρα βρε μαμά! 
- Δηλαδή σχολάσατε κανονικά, ε; 
- Ναι...
Τα χαστούκια άρχισαν να πέφτουν με μεγάλη ταχύτητα και το κόλλημα με την πλάτη στον τοίχο δεν της άφηνε περιθώρια.
- Λέγε με ποιους ήσουν και πού; Μήπως βγήκες με αγόρι; Μίλα γιατί δε θα βγεις ζωντανή από τα χέρια μου! Με συμμαθήτριες; Ποιες είναι πες μου! Οι μανάδες τους το ξέρουν; Γιατί μου είπες ψέματα, ε; 
Η Τέτα που έμπαινε εκείνη τη στιγμή στο σπίτι, προσπάθησε να γλυτώσει την αδερφή της.
- Εσύ το ήξερες; Πες μου την αλήθεια! Το έχει ξανακάνει και την καλύπτεις; Στα δεκατρία ακόμα δε μπήκε και κάνει τέτοια; Θα σας σκοτώσω και τις δυο! Είσαι μεγαλύτερη και σου έχω πει χίλιες φορές να την προσέχεις! Από αύριο θα σε παρακολουθώ, ακούς;
- Αν με παρακολουθείς θα σε πιάσουν στο στόμα τους οι γυναικούλες οι κουτσομπόλες
- Μίλα! Την άλλη βδομάδα παίρνετε βαθμούς και δε θέλω ν' ακούσω το παραμικρό για καμιά σας!
Η Γιούλα ξέφυγε και κλείστηκε στο μπάνιο. Η μάνα χτυπούσε την πόρτα κι απειλούσε αφρισμένη!
- Ναι, πήγαμε με τα κορίτσια στην πλατεία άλλες τρεις φορές επειδή δεν είχαμε διαβάσει καλά και θα γράφαμε διαγώνισμα! 
Ξεψάχνισε και τις άλλες η Ηλέκτρα. Της είπαν περίπου τα ίδια κι απαγόρευσε στην κόρη της να κάνει παρέα μαζί τους... Η Γιούλα όμως έβρισκε πάντα αφορμή να κάνει τα δικά της... Πότε στο φροντιστήριο, πότε στη σχολή που μάθαινε Αγγλικά και τα τμήματα ήταν μικτά, θέριευε η φιλαρέσκειά και μεγάλωνε η γλώσσα της... Η Τέτα πάντα παχουλή ντυνόταν συντηρητικά με μακριές φούστες και η μικρή που ήταν θρεμμένη αλλά πιο κομψή φορούσε στενά παντελόνια και κολλητά μπλουζάκια. 


Τον επόμενο χρόνο η Γυμνασιάρχης σε μια εκδρομή την επέπληξε. 
- Περισσότερο ρουζ δεν ήξερες να βάλεις; Ντροπή σου! 
Όταν πήγε η Ηλέκτρα για τους βαθμούς της το φύλαγε.
- Κυρία Βαλσάμη, για μάθηση έρχεται η κόρη σας ή για να βρει γαμπρό; Το ξέρετε ότι φοράει ρουζ;
- Το ξέρω! Αλλά γαμπρό σε Γυμνάσιο Θηλέων δεν σκοπεύει να βρει, λογικό δεν είναι; Οι καθηγητές της έχουν σχεδόν την ηλικία του πατέρα της και δε θα χαραμίσει έτσι τη δροσιά και τα νιάτα της!
Κάγκελο η Γυμνασιάρχης! 
Τέλειωσε και τη δεύτερη τάξη με όχι υψηλούς βαθμούς. Το τακούνι ψήλωσε και το μαύρο μολύβι με τη μάσκαρα τόνιζε σχεδόν μόνιμα τα μάτια της που έριχναν τα βέλη τους στα όμορφα αγόρια. 
- Καλά έκανες και ήρθες για καφεδάκι κυρία Αργυρώ μου! Μόλις μπήκαμε από την αγορά όταν τηλεφώνησες, κουράστηκα και τον χρειαζόμουν! 
- Μαμά, θέλω κι εγώ τα ίδια πέδιλα! Τα έχει και σε άλλο χρώμα λένε τα κορίτσια! 
Η κυρία Αργυρώ ήρθε σε δύσκολη θέση.
- Τη δική μου δεν την αφήνω ακόμα κυρία Ηλέκτρα, μικρή είναι! Δεν ταιριάζουν στην ηλικία τους, είναι μεγαλίστικα... 
- Άσε τα παιδιά να χαρούν! Κοπελίτσες είναι και χρειάζονται όλα! 
- Μα έχουν χρόνια μπροστά τους, όχι από τα δεκατέσσερα βαψίματα και τακούνια! Θα λέει κι ο κόσμος...
- Ο κόσμος πάντα θα λέει! Την ηθική τους να προσέχουν και να μη δίνουν δικαιώματα, τα λούσα είναι στο πρόγραμμα!
Λάτρευε τις ευρωπαϊκές χώρες και τον τρόπο που ντύνονταν! Μελετούσε προσεκτικά πολλά ξένα περιοδικά κι ακολουθούσε τη μόδα. Το ίδιο έκανε και με τα κορίτσια της που πάντα έπαιρναν τη γνώμη της όταν ήθελαν κάτι να αγοράσουν. 
- Ποτέ δε θα φοράτε μπλε με πράσινο! Στα μάτια θα δίνεται έμφαση και θα τα τονίζετε, είναι η γοητεία της γυναίκας!
Με το ζόρι φτιαχνόταν η Τέτα. Έχασε λίγα κιλά με προσεκτική διατροφή και φόρεσε επιτέλους κι αυτή παντελόνια. Το απαλό ροζ κραγιόν τόνιζε το στρογγυλό της πρόσωπο κι ένιωθε αυτοπεποίθηση για πρώτη φορά στη ζωή της. Η μητέρα τους τις είχε κάνει τέλειες νοικοκυρές, αν και η μικρή λουφάριζε συχνά.
- Η γιαγιά σας η Ζαμπέτα πίστευε ότι δεν ήμουν ικανή να κρατήσω σπίτι! Θα ήθελε να με βλέπει με το τσεμπέρι στο κεφάλι σαν τις γυναικούλες, να τρίβω τα ρούχα στη σκάφη... Η μάνα μου όμως με είχε μάθει από μικρή τα πάντα κι έτσι θέλω να είσαστε κι εσείς! Ανοίξτε τώρα το ψυγείο και πιάστε το μαϊντανό, τις μελιτζάνες, τα κολοκύθια, τις ντομάτες και τις πιπεριές! Σήμερα θα φτιάξουμε γεμιστά! Κρεμμύδια πολλά θα τρίψετε, αυτά τους δίνουν όλη τη νοστιμιά! 
Η Τέτα έπιασε κάμποσα από το καλάθι κι άρχισε να τα ξεφλουδίζει. Η Γιούλα που τα απέφευγε πάντα γιατί μισούσε τη μυρωδιά που άφηναν στα χέρια της, έπλυνε ένα ματσάκι μαϊντανό και τον μαδούσε. Η ώρα ήταν για κουβεντούλα και περασμένες ιστορίες...
- Πες μας καλέ μαμά για τη γιαγιά που δε σε ήθελε!
- Ήμουν αλλιώτικη, για αυτό... Οι έξυπνες γυναίκες δεν έκαναν για νύφες! Όσες δούλευαν στα εργοστάσια ή ασχολούνταν με το νοικοκυριό και μόνο ήταν οι καλύτερες για τις απλές γυναίκες! Πολλοί γονείς δεν άφηναν τα κορίτσια τους να δώσουν εξετάσεις για το Γυμνάσιο, φοβούμενοι ότι θα τις χάσουν και θα γίνουν του δρόμου! Τελείωναν το Δημοτικό και κατευθείαν στα οικιακά! Οι μορφωμένες βέβαια ήταν δαχτυλοδεικτούμενες και άξιες θαυμασμού, αλλά έπαιρναν κι ανθρώπους της τάξης τους. Οι δασκάλες και οι καθηγήτριες ήταν τιμή να μένουν στη γειτονιά τους! <Μένουμε κοντά με τη δασκάλα και χαιρετιζόμαστε> έλεγαν και καμάρωναν! Όταν έβγαιναν για ψώνια, αυτές πρώτα εξυπηρετούσαν, όλοι έκαναν στην άκρη σαν ένδειξη σεβασμού. Η γιαγιά σας πάρα πολύ ψηλά δεν έβλεπε αφού ο γιος της ήταν μεροκαματιάρης, ήθελε όμως η νύφη να έχει σπίτι και να ξέρει γράμματα, να μην είναι αστοιχείωτη, για να λέει ότι αξίζει το παιδί της. Κοπέλα που είχε πάει έστω και στην πρώτη τάξη του Γυμνασίου, ήταν ανώτερη και νύφη ανάρπαστη! Πολλές έκαναν την τύχη τους έτσι κι ας μην είχαν μεγάλη προίκα. Εγώ ήμουν ξένη μόνο τις πρώτες δεκαπέντε μέρες, μέχρι να τακτοποιηθούμε και να συγυρίσουμε. Με τη μάνα μου ξέρετε ότι κάναμε εμπόριο στο σπίτι. Μαζευόταν η μισή Αθήνα και ψώνιζε, είχαμε κόσμο σχεδόν όλη μέρα. Από τις έντεκα το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα, όποια ώρα χτυπούσε η πόρτα ανοίγαμε.  Η γιαγιά έκανε τις πιο πολλές δουλειές κι εγώ είχα το νου μου στις πελάτισσες. Προβάριζαν, διάλεγαν, παράγγελναν, έπρεπε κάποιος να στέκεται... 
- Και πόσα Χέρια της Φατιμά είχατε πουλήσει;
- Αμέτρητα! Το καλύτερο φυλαχτό για το κακό μάτι και τη γρουσουζιά είναι, φέρνει και καλοτυχία, να μη το βγάζετε ποτέ από πάνω σας! Ούτε οι φίλες σας να το περιεργάζονται αγγίζοντάς το, να προσέχετε! Αν το σπίτι ήταν δικό μας θα το ζωγράφιζα απ' έξω, όπως έκαναν πολλοί στην Αίγυπτο... Όταν κάποιος ζήλευε ή είχε πειραχτεί από κάποιον άλλο, του το μουτζούρωνε ή το έσβηνε από τον τοίχο για να τον βρούνε πολλά κακά. Τότε να βλέπατε τι γινόταν! Ακόμα και στα μωρουδιακά ρούχα το είχαν, στα εσώρουχα, στις πετσέτες, σε ασήμι και χρυσό για δώρο καλό. Είχα κι ένα ζευγάρι σκουλαρίκια και φορούσα τότε, αλλά τα χάρισα για την καλή τύχη σε μια πολύ αγαπημένη μου φίλη που παντρεύτηκε κι έφυγε για την Αμερική... 
Θυμάστε βρε τη σπιτονοικοκυρά που γούρλωσε τα μάτια της όταν το είδε στον τοίχο μπαίνοντας; Χα χα χα χα! Πόσες φορές σταυροκοπήθηκε όταν της είπα ότι η Φατιμά ήταν κόρη του προφήτη Μωάμεθ... Χάμσα μπορεί να το ακούσετε ή και Χέρι της Μίριαμ όπως το λένε οι Εβραίοι... Πέντε δάχτυλα, η δύναμη της προσευχής. Αλλά τι να πεις, η γυναίκα τα μόνα βιβλία που διαβάζει είναι αισθηματικά... Και πάλι όταν της εξήγησα, σα χαζή με κοιτούσε...
 <Εγώ είμαι χριστιανή κι αυτά δεν τα ξέρω, ούτε τα θέλω> είπε. Κι εγώ χριστιανή είμαι της λέω, δε βλέπεις που φοράω πάντα το σταυρό μου κι έχω τόσες εικόνες στο σπίτι; Το ένα δεν αναιρεί το άλλο! Να μην είσαι αρνητική σε θέματα και πράγματα που δεν ξέρεις! Σπουδαίο πράγμα το φυλαχτό! Σε προστατεύει και σε βοηθάει, αρκεί να μη το πιάσει άλλο χέρι γιατί τότε χάνεται η ενέργειά του. Κάθε φυλαχτό και γούρι αναγνωρίζει έναν άνθρωπο, μία υπόσταση! Αυτός είναι και ο λόγος που το Χέρι της Φατιμά στην είσοδο, την κουζίνα και το σαλόνι τα ξεσκονίζω μόνο εγώ κι εσείς ξεχωριστά τα δικά σας. Είχαμε κάποτε και δυο χαλιά ίδια, στις τέσσερις γωνίες τους το είχε, για να μη πατιέται. Ακριβώς από πάνω είχαμε τις δυο ανθοστήλες και τα μικρά τραπεζάκια. Δεν το έκρυβαν αλλά ούτε το πατούσαν τα επιπλάκια.
- Και τι έγιναν αυτά τα χαλιά μαμά; 
Συννέφιασε το βλέμμα της Ηλέκτρας κι ένα αδιόρατο τρέμουλο στα χείλη δεν πέρασε απαρατήρητο από τις κόρες της. Άναψε τσιγάρο και φύσηξε τον καπνό κοιτάζοντας το ταβάνι.
- Χάθηκαν όταν μετακομίσαμε από το πρώτο μας σπίτι... Δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι...
Η Τέτα την κοιτούσε αμίλητη γεμίζοντας μια πιπεριά. Η Γιούλα όμως επέμεινε.
- Και γιατί σ' έπιασε τρεμούλα; Σιγά μη χολοσκάσεις κι εσύ για δυο χαλάκια... Εκτός κι αν φοβήθηκες τη γρουσουζιά που τα έχασες!
- Ναι, αυτό είναι... Τα ήθελα και θα τα φύλαγα για την προίκα σας, να τα στρώσετε για καλοτυχία όταν ανοίξετε τα δικά σας σπίτια... Τέλος πάντων... Καλά να είμαστε κι όταν βρείτε τους ανθρώπους σας θα πω στη θεία σας να μας στείλει... 







Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013

2ος ΡΑΔΙΟΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ για τα παιδιά της ΚΙΒΩΤΟΥ @ SpIrto Web Radio



Γράφει το

SpIrToKoYto στο άρωμα Γυναίκας!


ΣΑΒΒΑΤΟ 21 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2013 από τις 11 το πρωί και...όσο πάει...


Για 2η χρονιά φέτος,βάζουμε πάλι στοίχημα...

...και σας καλούμε πάλι να μας βοηθήσετε να το κερδίσουμε...

Τί...???

Να χαρίσουμε όσα περισσότερα χαμόγελα μπορούμε στα παιδιά της ΚΙΒΩΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ...!!!

Πώς...???

Μένοντας στον αέρα όσες περισσότερες ώρες εσείς μας επιτρέψετε...!!!

Με ποιό τρόπο...???

Ετσι:

Με μαραθώνια εκπομπή από την ιντερνετική μας συχνότητα,καλούμε όλους τους φίλους bloggers,αναγνώστες,ακροατές,περαστικούς,λυτούς και δεμένους,να αρχίσουν από το πρωί πρωί του Σαββάτου 21 Δεκεμβρίου 2013 να στέλνουν SMS και να τηλεφωνούν στα τηλέφωνα που φαίνονται στην φωτογραφία... ( οι χρεώσεις,οι οποίες περιλαμβάνουν και ΦΠΑ, επίσης φαίνονται στην φωτογραφία )

Καλούμε επίσης όσους φίλους θέλουν να έρθουν να πιούμε τον καφέ μας,οτι ώρα θέλουν - και το κάτιτίς μας θα έχουμε,ξέρετε τί γίνεται όταν αποφασίζουμε εμείς να συναντηθούμε  - εδώ στα στούντιο του σταθμού και να καθίσουν μαζί μας όση ώρα θέλουν...

Και μη νομίζετε οτι θα λουφάρετε...!!! Θα καθίσετε δίπλα μας όσοι θέλετε,στα μικρόφωνα του σταθμού μας,να μας πείτε και μερικά π.χ. για τον καιρό,για το μπλογκ σας,για τις πεταλούδες της Αφρικής,πώς φτιάχνει η μαμά σας τα γιαπράκια και άλλα χρήσιμα και ενδιαφέροντα...

Μαζί μας θα είναι πολλοί από τους καλεσμένους που έχει φιλοξενήσει κατά καιρούς ο σταθμός μας και που είχαν τη καλοσύνη να αποδεχτούν τη πρόσκλησή μας για τον Ραδιομαραθώνιο αυτόν... Ελπίζουμε οτι θα είναι και ο ίδιος ο πατέρας Αντώνιος,του οποίου το έργο όλοι γνωρίζουμε και υποστηρίζουμε...



Δεν τελειώσαμε όμως εδώ...

Αποφασίσαμε,εκτός από SMS,τηλεφωνήματα ή οποιαδήποτε άλλη προσφορά,να φτιάξουμε και ένα...Χριστουγεννιάτικο δέντρο...!!!

Σιγά τη πρωτοτυπία θα μου πείτε Χριστουγεννιάτικα... Θα σας πω οτι τη πατήσατε... Δέντρο θα φτιάξουμε,αλλά... από κουτιά γάλα...!!!

Εξω από τα στούντιο του σταθμού,θα αρχίσουμε να στήνουμε ένα δέντρο με κουτιά από γάλα,τα οποία μπορεί να φέρνει - όσα θέλει και όποιος θέλει - από τους φίλους που θα μας επισκεφθούν... και ένα κουτί είναι θησαυρός όταν ένα παιδί το χρειάζεται...!!! ( αν υποψιαστώ οτι δεν θα κάνουμε δέντρο τεράστιο τόσοι νωματέοι SpIrta,θα τραβήξω τις κοτσίδες μου ).

Μπορείτε να φέρνετε επίσης είδη ή τρόφιμα που χρειάζονται τα παιδιά...

Ελάτε να μας γνωρίσετε όσοι δεν μας ξέρετε,να σας γνωρίσουμε κι εμείς όσους δεν σας ξέρουμε να πιούμε καφέ,κρασάκι με μεζεδάκια και να διασκεδάσουμε σε αυτή τη γιορτή για το ΠΑΙΔΙ...!!! Πριν ή μετά τα Σαββατιάτικα ψώνια,μη ξεχάσετε οτι ένα παιδί μας περιμένει να του χαρίσουμε χαμόγελα...



Για να γίνουν όμως όλα αυτά,χρειάζεται και η δική σας βοήθεια,να γίνει γνωστός ο Ραδιομαραθώνιος,ο σκοπός του και τα μέσα που μπορεί κάποιος να βοηθήσει... Πάρτε το μπαννεράκι του Ραδιομαραθώνιου του SpIrto Web Radio και βάλτε το στο μπλογκ,στην ιστοσελίδα,στο προφίλ σας στο Facebook...

Καλέστε με τη σειρά σας τους φίλους σας να συμμετάσχουν διαδίδοντας το δικό μας " παιχνίδι "... Ο χρόνος είναι σχετικά λίγος μέχρι το Σάββατο 21 Δεκεμβρίου,αλλά υπεραρκετός όταν θέλουμε να κάνουμε κάτι και να το οργανώσουμε...



Βάλτε στο blog ή στο site σας το μπάννερ της εκδήλωσης με ενεργό link που θα οδηγεί


έτσι ώστε να γίνει όσο το δυνατόν περισσότερο γνωστή η προσπάθεια και ενημερώστε μας με σχόλιο,έτσι ώστε να σας προσθέσουμε στους συνδιοργανωτές του Ραδιομαραθωνίου...

Ηδη πολλοί φίλοι και blogs έχουν δηλώσει τη συμμετοχή τους,ως συνδιοργανωτές αυτής της προσπάθειας... Τα blogs ή τα sites που θα αναρτούν το μπάννερ της εκδήλωσης θα προστίθενται σταδιακά - αν έχω ξεχάσει κάποιον/α που μου το έχει πει,παρακαλώ να θυμηθεί οτι είμαι ξανθιά και να μου το ξαναπεί - και θα εξακολουθήσω να συμπληρώνω συνεχώς όποιον φίλο ή φίλη μου αφήσει σχόλιο για συμμετοχή και τοποθέτηση μπάννερ...



Είμαστε σίγουροι οτι θα είστε και πάλι  για 2η χρονιά δίπλα μας και όλοι μαζί ΔΙΠΛΑ ΤΟΥΣ...!!!



( Ο 1ος Ραδιομαραθώνιος ,κράτησε 17 ώρες και πήγε μέχρι τις...4 το πρωί...!!!

Φέτος...ελπίζουμε να σπάσουμε το ρεκόρ...)




Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2013

Η Μισιρλού





- Καλά λένε ότι δεν αλλάζει ο άνθρωπος... Με τον Τάκη τι απέγινε;
- Να σε πω, με τούτα και μ' εκείνα της η ψυχή του τη σιχάθηκε! Είπε κι η αδερφή μου, χαλάλι οι συγχύσεις που πήρανε, αρκεί που ξέκοψε απ' αυτήνα! Στο χρόνο απάνου αρραβωνιάστηκε μια κοπέλα χαρά Θεού και παντρευτήκανε! Κάμανε και δυο παιδάκια, βέβαια! Ο Ιάκωβος με τη Δόμνα τοις στεφανώσανε, βαπτίσανε και τα μωρά! Ο Αλέκος είχε πάει από περιέργεια να σε πω εκεί που σύχναζε η Μιράντα σε κάτι καλά μαγαζιά και την είδε, έτσι μάθαμε τι γένεται...Την ίδια ζωή κάμνει αυτή μπρε, πότε με τον ένα και πότε με τον άλλο κι ούλοι πιο μικροί τρομάρα της! Χα χα χα!  Με λέει πάντως που είναι ωραία γυναίκα, πολύ λουσάτη... 

- Λες να γυάλισε του γιόκα σου; Δε θέλει και πολύ... 
- Αυτό μας έλειπε! Πού πάει και τις βρίσκει αυτό το παιδί ούλες τις παλαβές, με λέγεις; Τώρα έχουμε σούρτα φέρτα και τελέφωνα ούλη την ώρα με τη Γιούλα...

Μας ήρτε ένας λογαριασμός που ετραβούσαμε τα μαλλιά μας, να διω πως θα τα πλερώσει ο μπαμπάς του... Μα δε με λες, αυτή η μάνα της δε μπορεί να τη μαζώξει; Κοπέλα πράμα και να ξενυχτάει ως τις τρεις της νυχτός; Τι σόι πράμα είναι αυτή η Μισιρλού, έτσι τα έχουνε; Πες με μπρε κορίτσι μου εσύ που τήνε ξεύρεις... 

- Τι να σου πω... Καλή κυρία φαίνεται και αυστηρή με τα κορίτσια της δείχνει... 

Μούτρο η Ηλέκτρα! Φερμένες από το Κάιρο με τη μάνα της, είχαν νοικιάσει ένα σπίτι κοντά στο κέντρο της Αθήνας, που γνώρισε μεγάλες δόξες!

Το κόκκινο χαλί με τις γκρίζες ροζέτες στη σάλα που απλωνόταν από τη μια άκρη ως την άλλη, είχε στη μέση ένα μεγάλο μπρούντζινο τραπέζι. Στη γωνία δίπλα από τη μεσόπορτα είχε αραδιασμένα με τάξη ένα σωρό όμορφα πράγματα. Ναργιλέδες, κάδρα, πάπυροι, μπιμπελό, κελεμπίες, τσάντες δερμάτινες και πορτοφόλια με πολύχρωμα σχέδια, πέδιλα στο χρώμα του χρυσού σε διάφορα νούμερα, βραχιόλια και κολιέ με σκαραβαίους που έφερναν τύχη σε όποιον τα φορούσε, ασημένια ματόχαντρα, πυραμίδες, δίσκους με Φαραώ, αρώματα και πολλά γούρια. Τα πουφ με τα γυαλιστερά τους χρώματα και το απαλό δερματάκι έκαναν ένα γύρω στη γωνιά με την πραμάτεια και σε προσκαλούσαν να καθίσεις αναπαυτικά και να χαζέψεις τα πρωτότυπα πράγματα. Πολύ κοινωνικές, έπιασαν αμέσως γνωριμία με τις γυναίκες όλης της περιοχής. 

- Ελάτε σπίτι για καφεδάκι όποτε θέλετε! 
Άριστες καφετζούδες μάνα και κόρη! Διορατικές, σε ζύγιαζαν με την πρώτη και σου έλεγαν πολλά...
<<Ποτέ δεν πέφτουν έξω και μου βγαίνουν όλα!>> Έτσι έγιναν δημοφιλείς και το μπρίκι δεν προλάβαινε να ψήνει...
- Ασήμωσε για να πιάσει! Μια δραχμή που λέει ο λόγος, δεν το κάνουμε για τα λεφτά! 
Δραχμούλα καμιά δεν έδινε βέβαια. Ο κουμπαράς γέμιζε και τα φανταχτερά πράγματα πουλιόντουσαν το ένα μετά το άλλο. Η αδερφή της που είχε μείνει στην Αίγυπτο, τους έστελνε εμπόρευμα και σύντομα έκαναν γερό κομπόδεμα. Τα "διαβασμένα" φυλαχτά είχαν γίνει ανάρπαστα και σε συνδυασμό με τα ασημένια γούρια που μοσχοπουλούσαν άνοιξαν την τύχη στις ανύπαντρες. Με τόσες γνωριμίες που είχαν, άρχισαν οι συγκεντρώσεις στο σπίτι και τα προξενιά έδιναν κι έπαιρναν. Ακόμα κι οι μεγαλοκοπέλες έβρισκαν άντρα για στεφάνι... 

- Εμείς σχετιζόμαστε πάντα με καλό κόσμο! Ελάτε αύριο με την κόρη σου να πιούμε ένα ποτό, να γνωριστεί και με το γιο μιας φίλης μας δασκάλας! Καλό παιδί, μοναχογιός, λεφτά έχει, μια χαρά γαμπρός είναι!

Δυο απογεύματα την εβδομάδα πήγαινε κινηματογράφο και θέατρο. Τις Κυριακές πήγαινε σε κοσμικά στέκια για καφέ ή παγωτό, κάνοντας νέους φίλους. 
Η θέλησή της να μαθαίνει της βγήκε σε καλό. Διάβαζε πολύ, ενημερωνόταν για όλα, ντυνόταν ωραία κι είχε έναν αέρα αλλιώτικο.
- Το Μισίρι, όπως λέτε την Αίγυπτο, ήταν ανέκαθεν πολύ προχωρημένο σε όλα! Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει μόρφωση και να μιλάει ξένες γλώσσες!
Τα σπίτια μας εκεί έχουν φορτωμένες τις βιβλιοθήκες τους. Άνθρωπος που δεν διαβάζει είναι άξεστος! 


Η καρδιά της χτύπησε για ένα όμορφο παλικάρι που μπορεί να μη διάβαζε αλλά κάθε άλλο παρά άξεστος ήταν. Λεβεντόπαιδο, ευγενικός χωρίς πολλά χρήματα αλλά δουλευταράς από τους λίγους. Έλυνε κι έδενε η Ηλέκτρα κι εκείνος δεν της χαλούσε χατήρι. Ακόμα και με τη μάνα του μάλωσε που δεν ήθελε για νύφη της τη "Μισιρλού" που όλη μέρα χουζούρευε στον καναπέ αγκαλιά με τη γάτα, διαβάζοντας φλιτζάνια και βιβλία. 

- Ποιος ξέρει παιδί μου από πού κρατάει η σκούφια τους; Λένε ότι είναι από οικογένεια καλή με όνομα στα μέρη τους, αλλά πως να μάθουμε τι έχουν αφήσει πίσω τους; Δουλειά σα γυναίκα δεν κάνει, όλη μέρα με τη ρόμπα, τα χρυσά πασούμια και τα στολίδια είναι, η μάνα της κάνει τη λάτρα του σπιτιού! Μπαίνουνε, βγαίνουνε, όλο καφέδες και τσιγάρα είναι, άλλο τίποτα! Κι αυτή η γλώσσα της πια! Ετοιμόλογη πάντα, τσαούσα γυναίκα είναι! Έπρεπε να την άκουγες όταν έσουρε τόσα λόγια σε μια γειτόνισσα, ότι έχει το παιδί της κακομαθημένο και χωρίς αρχές! Καλύτερα να κατάπινε ένα μαγκάλι κάρβουνα η χριστιανή κι όχι να την πιάσει στο στόμα της... Δε θέλω να την πάρεις, τόσες κοπέλες δικές μας υπάρχουν γιε μου! Χώρια που έχει περάσει τα τριάντα, θα προλάβει να κάνει κάνα παιδί;
Αναγκάστηκε να υποχωρήσει τελικά η κυρά-Ζαμπέτα αφού ο γιος της ήταν αποφασισμένος. Όταν ήρθε κι η αδερφή της νύφης με τον άντρα και το γιο της για το γάμο, θαύμασε την αρχοντιά και τους τρόπους τους! Με τα δώρα στο γαμπρό και την οικογένειά του, την ευγένεια και τα χαμόγελα, την κατέκτησαν.  



Από το γάμο τους γεννήθηκαν δυο κορίτσια κι η πεθερά πέταξε από χαρά όταν άκουσε το όνομά της πριν ακόμα βαφτιστεί η πρώτη. Η δεύτερη πήρε το όνομα της άλλης γιαγιάς. Βοήθησε πολύ στο μεγάλωμά τους κι όταν ξεπετάχτηκαν επέστρεψε στην Αίγυπτο. Η οικογένεια είχε ήδη μετακομίσει στο Παγκράτι κι η γειτονιά κοιτούσε με περιέργεια τους νεοφερμένους. Έβγαινε η μητέρα ντυμένη πάντα με την τελευταία λέξη της μόδας αγκαζέ με το σύζυγο και τα κορίτσια με τα εμπριμέ φουστανάκια τους και τα λουλουδένια χτενάκια στα μαλλιά και δεν έριχναν ούτε μια ματιά γύρω τους. 

Η πανέξυπνη Ηλέκτρα φρόντισε με διακριτικό τρόπο να μάθει από την ιδιοκτήτρια τη ρίζα όλων.
- Δίπλα μας δεξιά το δίπατο είναι το σπίτι του εμπόρου. Έχει μαγαζί μεγάλο με ρούχα καλά στον κεντρικό δρόμο. Αριστερά μένει ο μηχανικός, νοικάρηδες είναι αλλά έχουν σπίτι δικό τους στη Ραφήνα. Απέναντι τα δυο γεροντάκια, ήσυχοι άνθρωποι κι αυτοί... Πάνω από το συνεργείο είναι ένα μεγάλο σπίτι, θα το δείτε... Μένει ο ιδιοκτήτης με τους δυο γιους του, πολύ καλά παιδιά κι εργατικά! Θα πάρουν τη δουλειά του πατέρα τους σε λίγα χρόνια... 

Εντόπισε έτσι τους αξιόλογους κατά τη γνώμη της ανθρώπους και τις παρακατιανές και κουτσομπόλες γυναικούλες.
Ο κουμπάρος που τους πάντρεψε και βάφτισε το πρώτο κορίτσι, ήταν άνθρωπος κοσμικός και γλεντζές. Η γυναίκα του ήταν από τις καλές της φίλες, ανήκε στον κύκλο που είχε επιλέξει ερχόμενη τότε από το Κάιρο. Τα τραπεζώματα ήταν τακτικά κι η μουσική ακουγόταν ως αργά τη νύχτα. Κάθε Σάββατο έβγαιναν για φαγητό και τις γιορτινές μέρες για χορό στα κέντρα ως το ξημέρωμα. Ωραία ζωή, ωραίοι άνθρωποι... 

Καλοντυμένες και περιποιημένες φίλες την επισκέπτονταν για καφέ και κουβεντούλα. Η ιδιοκτήτρια καμάρωνε τη νοικάρα της για τις γνωριμίες με καθώς πρέπει κόσμο και πήγαινε πάντα με μεγάλη χαρά όταν την καλούσε. Η κυρά-Ζαμπέτα έβλεπε πλέον σπάνια τις εγγονές της, αφού η νύφη της με τρόπο απομακρύνθηκε από την παλιά τους γειτονιά. Η Ηλέκτρα πάντα τυπική την περιποιόταν και μαγείρευε τα καλύτερα.
- Θα έρθει η γιαγιά σας! Μη κλειστείτε με τις ώρες στο δωμάτιό σας, δίπλα της να καθίσετε να σας χαρεί! Αν δε μ' ακούσετε, θα πετάξω όλα σας τα παιχνίδια!
Η δουλειά του άντρα της δεν πήγαινε καλά. Όταν ζορίστηκαν πολύ, τον προέτρεψε να μπαρκάρει.
- Θα μιλήσω στη γυναίκα του μηχανικού! Καιρό έχει να έρθει για καφεδάκι, αύριο θα φτιάξω κέικ και θα την καλέσω. Κάπως θα τα βολέψει ο άντρας της... 

Σε τρεις μήνες είχε φύγει κι η πεθερά της έπεσε στο κρεβάτι από τη στεναχώρια.
- Το παιδί μου στα καράβια; Δε μπορούσε να βρει εδώ μια άλλη δουλίτσα, να είναι κοντά στα παιδιά και τη μάνα του; Αυτή φταίει! Μέσον έβαλε για να τον διώξει κι εκείνος έκανε τα μυαλά της! Και να πήγαινε τουλάχιστον σε κάνα μικρό καράβι που κάνει κοντινά ταξίδια, θα έλεγα χαλάλι... Ένας Θεός ξέρει πότε θα γυρίσει, το χρόνο θα τον φάει στις θάλασσες!




 Τα κορίτσια έκλαιγαν που ο πατέρας τους έφυγε. Μαθημένα να τον βλέπουν καθημερινά, το σπίτι τους φαινόταν άδειο.  Κάθε βράδυ τα σκέπαζε και τους έλεγε παραμύθια για να κοιμηθούν. Τα πήγαινε στις παιδικές χαρές, τάιζαν τις πάπιες, έκαναν ποδήλατο... Η Ηλέκτρα προετοιμασμένη τα καλόπιανε και τα παρηγορούσε. 
- Να δείτε πόσα ωραία πράγματα θα σας φέρει όταν γυρίσει! Στις ξένες χώρες έχει παιχνίδια που εδώ δεν υπάρχουν! Δε μπορούσε να κάνει αλλιώς ο μπαμπάς, πρέπει να δουλεύει για να ζείτε καλά... Θα του γράφουμε πολλά γράμματα, θα μας γράφει κι εκείνος κι όποτε μπορεί θα μας τηλεφωνεί. Στο σχολείο σας πολλά παιδιά έχουν μπαμπάδες ναυτικούς, δεν είσαστε οι μόνες... Αύριο που είναι Κυριακή, θα πάμε περίπατο στη Γλυφάδα και θα φάτε από ένα μεγάλο παγωτό! 
Με τον καιρό συνήθισαν. Η άφιξη της θείας με τον ξάδερφό τους που θα έμεναν κοντά τους ένα μήνα, τις έκανε να ξεχαστούν. Καμάρωναν τα δώρα που τους έφερε και απολάμβαναν ατέλειωτες βόλτες στην Αθήνα. Πολλές φορές έβλεπαν να μιλάει σιγά με τη μαμά τους κι όταν η παιδιάστικη περιέργεια τις έκανε να πλησιάζουν για ν' ακούσουν, το άγριο βλέμμα κι η φωνή της Ηλέκτρας τους πάγωνε το αίμα! 
- Σας έχω πει χίλιες φορές πως όταν μιλούν οι μεγάλοι μεταξύ τους εσείς θα φεύγετε μακριά! Αν τολμήσετε να το ξανακάνετε θα σας τιμωρήσω! 
Τα ωραία πικάντικα φαγητά που μαγείρευε η θεία τις ενθουσίαζαν. Η Τέτα έτρωγε πάντα και δεύτερο πιάτο με μπόλικο ψωμί κι η μαμά της φώναζε.
- Φτάνει τόσο! Έχεις πολλά παραπανίσια κιλά και δεν κάνει! Οι γυναίκες πρέπει να προσέχουν το σώμα τους! 
Θυμωμένη η Τέτα κοιτούσε το πιάτο που ξαναγέμιζε στον ξάδερφό τους. Η Γιούλα της έδωσε την απάντηση!
- Αυτός είναι αγόρι και δεν πειράζει αν παχύνει! Αν εμείς είμαστε χοντρές, κανένας άντρας δε θα μας θέλει! 
Η Ηλέκτρα ξέσπασε σε γέλια βλέποντας την αδερφή της που κοιτούσε τη μικρή έκπληκτη. 
- Δίκιο έχει! Η γυναίκα πρέπει να είναι θηλυκό από μωρό!