.

.
.

Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2015

Το... πότισμα του γαμπρού



- Δεν έχω καμιά δουγειά κι άλλο λόγο να ειπείς δε θέλω!
- Πού δεν έχεις δουλειά βρε γυναίκα, στσι αρρεβώνες του γιου μας;
- Αυτά περίμενα εγώ αφ' τη νύφη μου; Κοτζάμ γυναίκα είναι, όχι μωρό για να μην ηξεύρει τι τσ' ηγίνεται! Πολύ καλομαθημένη την έχει η μάνα τση, ούλη μέρα ο,τι θέλει να κάμνει! Είπαμε που είναι καλή κόρη, τίμια, προυκισμένη καλά, άξια του γιου μου, αμά πως θα στήσουνε σπίτι άμα κοιμάται ως το μεσημέρι; Δεν τσ' είπα κάνα κακό, μια ορμήνια να μην ηδώκω κι εγώ σα μάνα; Με τόσο χιόνι θα ήφευγε άλλη να τση πάει γιομιστά μόλις που εψήθηκαν, ζεστά ζεστά; Να και το φχαριστώ, να μας κάμει σκουπίδι η γεροντοκόρη η ξαδέρφη τση! Και τι δουγειά έχει αυτή στα δικά μας, ε; Το λόγο να τσ' ηδώκουμε που θέλαμε να ιδούμε τη νύφη μας και τση χαλάσαμε τον ύπνο; Κι εσύ να λέγεις που δεν ήφταιξε η Ευγενία; Πού ήτονε λοιπόν να έρτει και να ζητήξει συχώρεση αφ' την πεθερά και τη θεία, ε;
- Ένα πράμα δεν καταλαβαίνεις! Εσύ κι αδερφή σου εμάθατε να ξυπνάτε αφ' τσι τέσσερις το χάραμα και να παστρεύγετε τα παστρικά! Δεν είναι ούλες οι γυναίκες του κόσμου έτσι! Η κάθε μια έχει τη δικιά τση σειρά κι ούτε βρομάει το σπίτι τση! Δεν είναι τση αδερφής μου ωραίο και παστρικό; Τση κουμπάρας μας που αγαπάει το ραχάτι κι ησηκώνεται η ώρα εννέα με το ζόρι; Και τση συμπεθέρας το σπίτι δεν είναι καλό κι αστραφτερό; Νοικοκιουρά κι η νύφη μας που ούλη τη μέρα η μάνα τση λείπει! Εσύ άθρωπο δε θες για να μη σ' ηπατήσει τα χαλιά κι ένα καφέ με τον άντρα σου δεν ήκατσες με ησυχία να πιεις που ηβρουλίζεσαι σαν τη σβούρα αφ' τσι νύχτες! Άσε τα παιδιά να χαρούνε τσι αρρεβώνες και να στεφανωθούνε γλήγορα, να ιδούμε και κάνα εγγονάκι, άιντε μπράβο!
Ανένδοτη η Ζαχαρούλα! Σε λίγο κατέφθασε κι η Ουρανία με τις δηλώσεις της...
- Να μη τσ' ιδώ ξανά στα μάτια μου! Ένα καλό είπα να κάμω για το γιο μας και να τώρα! Αυτή η σιχαμένη η Μερόπη ήκαμε ούλο το κακό αφ' τη ζούλια τση που είναι πιο μεγάλη, ητράβηξε και τη δικιά μας! Πού να ήξευρα τέτοια πράματα;
- Ουρανία μη κάμεις τα πράματα χειρότερα!
- Εγώ τα ήκαμα; Αφ' τσι τρόποι αυτοί, θα μπω άλλη φορά κει μέσα; 
- Έχουμε τσι αρρεβώνες και ούλοι θα υπάγουμε κατά πως πρέπει!
- Άμα είναι χαϊβάνι ο γιος μας και δεν τον ήνοιαξε τέτοια προσβολή, τι να ειπώ; Εντροπής πράματα!
- Τι να κάμει δηλαδή;
- Να τσι βρίσει κι αρρεβώνα να μη κάμει! Και πού να γίνει ο γάμος, θα μας δείρουνε αυτές!
- Αύριο θα γίνει και πίσω τίποτες δεν παίρνουμε!
Η Ζαχαρούλα που ήταν έτοιμη να ορμίσει στον άντρα της, πέταξε το πατσαβουράκι κάτω και το πάτησε.
- Έτσι λες, ε; Εγώ γιο δεν αρρεβωνιάζω! 

Σάββατο βράδυ κι ανάστατο το σπίτι της Αρσινόης. Η Ευγενία έκλαιγε, η μητέρα της την παρηγορούσε, η Καλλίτσα εξακολουθούσε να βρίζει τη Μερόπη κι ο άντρας της που είχε πάει για να ηρεμήσει τα πνεύματα δικαιολογούσε την κόρη του.
- Πολύ καλά τσ' είπε η κόρη μας! Αρσινόη, το κορίτσι σου δε θα το παντρέψουμε για να κακοπερνάει, άμα είναι να τσ' ηβγάζουνε την ψυχή να κάτσει εδώ! Τώρα θα φανεί του γαμπρού το αληθινό μούτρο! Αν είναι άντρας θα πατήσει πόδι τση μάνας και τση θείας του! Μπράβο το συμπέθερο που τα είπε ξεκάθαρα κι ήδωκε το λόγο του! 
- Κι αφού τσ' είπε που θύμωσε και δε θέλει; 
- Μη σώσει κι έρθει, σκασίλα μας! 
- Καλά τα λέει ο μπαμπάς μου θεία!
- Μερόπη είσαι στα καλά σου; 
- Είμαι, ναι! Τώρα θα δούμε αν αξίζει ο Αχιλλέας! Αν κάνει τα μυαλά τους εκεί να μείνει!
- Κακό μεγάλο ήπεσε στο σπίτι μας! Αυτά τα πράματα στσι χαρές τση κόρης μου; Άιντε να ιδούμε και τσι γνώμες τση Μαρίκας και τση Σουλτάνας πρωτού στρίψει το μυαλό μου... Αργήσανε, ε;
Σε λίγο έφθασαν οι συμπεθέρες αναστατωμένες κι εκείνες.
- Ο,τι γένηκε, για καλό ητανάνε! 
- Μα βρε Σουλτάνα μου, δεν καταλαβαίνεις κι εσύ...
- Σους, ούλα τα καταλαβαίνω, ζεβζέκα δεν είμαι για! Πες κι εσύ μπρε συμπεθέρα μου!
- Έτσι είναι! Η Μερόπη τσ' ήκοψε τον αέρα μια κι όξω και καλά τσ' ήκαμε! Η αρρεβώνα θα γίνει που να σκάσουνε!
- Ευγενίτσα μου, πάνε κομμάτι να ησυχάσεις εσύ κι έγνοια σου, ούλα καλά θα πάνε! 
- Θα έρθετε κι εσείς, ε;
- Όχι γιαβρί μου, οι στενοί συγγενείς σας θα είναι μόνο. Μας το είπε κι η μαμά σου, αμά σωστό δεν είναι... Σκέβου τσι γειτόνισσές σας άμα πάρουνε χαμπάρι, παρεξήγηση θα γένει! Θα τα πούμε τη Δευτέρα εμείς, ναι; 

Ξημέρωσε το πρωινό της Κυριακής. Ζαχαρούλα και Ουρανία πήγαν στην εκκλησία.
- Αρρεβώνα έχετε τ' απόγιομα, ε; Να σας ζήσουνε τα παιδιά, κι εις τα στέφανα γλήγορα! 
Με μισό μάτι κοιτούσαν τις κυρίες της ενορίας οι αδερφές.
Αμίλητη η μάνα σερβίρισε το μεσημεριανό φαγητό. Αφού συμμάζεψε, κανόνισαν με την Ουρανία ν' ανοίξει το μεγάλο μπαούλο για να δουν κάτι ρετάλια.
- Λωλάθηκες γυναίκα; Τσι αρρεβώνες έχομε!
- Καμιά αρρεβώνα δεν έχω εγώ! Είπα δε θέλω, τέλειωσε!
Η μάχη ξεκίνησε πάλι. Οι ώρες περνούσαν κι εκείνη ήταν ανένδοτη. Ούτε τον άντρα της άκουγε, ούτε το γιο της που την παρακαλούσε. Το φαρμακερό βλέμμα της θείας του δεν τον άφηνε στιγμή.
- Σήκω γιε μου να πάμε!
Άφαντα τα κουτιά με τα χρυσαφικά! 
- Πού τα έχεις καταχωνιάσει γυναίκα, λέγε!
- Δεν σας τα δίνω, δεν αξίζει τίποτις αυτή!
Αγανακτισμένοι πατέρας και γιος έκαναν το σπίτι άνω κάτω. Έπιπλα ανοίχτηκαν και σύρθηκαν, κουβέρτες και στρώματα σηκώθηκαν, ως και τα βάζα στην κουζίνα άδειασαν, τίποτα. Οι αδερφές έντρομες κοιτούσαν το σπίτι που έμοιαζε βομβαρδισμένο. Μάταια προσπαθούσε η Ζαχαρούλα να τον πείσει ότι δε θα τα έβρισκαν πουθενά.
- Στση Ουρανίας τα ήκρυψες;
- Όχι!
- Αχιλλέα, πάμε στο σπίτι τση με το σφυρί! Ήσπασες το τζάμι κι ημπήκες, εύκολο πράμα είναι! 
Το αίμα ανέβηκε στο κεφάλι της Ουρανίας.
- Λωλαθήκατε κι οι δυο που θα ρημάξετε και το δικό μου σπίτι;
- Μήτε ποτήρι δε θα σ' αφήκουμε!
Στην πόρτα τους πρόλαβαν. Αναγκάστηκε η μάνα να τα δώσει για ν' αποφύγουν τα χειρότερα. Τα έπιασε παγωμένα, τυλιγμένα σε τριπλό χαρτί πίσω από μια γαβάθα στο ψυγείο.
- Ούλα τα θέλουμε!
- Που να μ' ησκοτώνεις δε στα δίνω! Αυτά θα τση τα ήβαζα εγώ!
Με το σφυρί ακόμα στο χέρι ο πατέρας απείλησε να τα γκρεμίσει όλα κι έτσι την κατάφεραν. 
- Χαράμι να τσ' ηγίνουνε! 
- Είπες τίποτις γυναίκα;
- Για την τύχη μας είπα!
Δεν άκουσαν ευτυχώς τις φοβερές κατάρες που έστειλαν πεθερά και θεία στην οικογένεια της Ευγενίας...  


- Οι συμπεθέρες;
- Ε... Το ινάτι τσ' ήφαε...
Ταραγμένες οι αδερφές κι η Ευγενία που δεν ήρθαν τελικά πεθερά και θεία, σήκωσαν τα μάτια στη Μερόπη. Αμέριμνη εκείνη το διασκέδαζε και χασκογελούσε με την αδερφή του συμπέθερου.
- Καλά να πάθουνε κι οι δυο! Ίδιες είναι και να τ' αποτελέσματα τώρα, να μη χαρούνε τσ' αρρεβώνες του Αχιλλέα! Εγώ μια φορά τα είπα τ' αδερφού μου... Ο καψερός ηκόντεψε να πάθει! Καλά ήκαμες και τσ' ήβαλες στη θέση τσους, παράγινε το κακό πια!
- Μα μ' έβγαλαν απ' τα ρούχα μου! Σχοινί κορδόνι το πήραν και όλη την ώρα να έρχονται να την ελέγχουν; Ας μην κοιμούνται και καθόλου, δικό τους πρόβλημα, οι άλλοι τι φταίνε;
- Έτσι είναι γιαβρί μου... Ηξεύρεις πόσες χαλάστρες ήκαμαν του Αχιλλέα; Καλά που αγρίεψε επιτέλους γιατί είχα το φόβο πως θα πάει χαμένο το παιδί...
Καταστόλιστη η Ευγενία από τα πολλά χρυσαφικά, κερνούσε μπεζέδες με τον ασημένιο δίσκο. Η χαρά του αρραβώνα την έκανε να ξεχαστεί και στα χείλη της ήταν μόνιμα ζωγραφισμένο ένα πλατύ χαμόγελο. 
Τρία μεγάλα τραπέζια ντυμένα με κάτασπρα λινά τραπεζομάντιλα, ήταν φορτωμένα πορσελάνες κι ασημένιες σκαλιστές καράφες. Ψητά και πολλών ειδών μεζέδες ευχαρίστησαν τους συγγενείς που παρά την κακοκαιρία παρευρέθηκαν στη χαρά τους. 
Η Μερόπη αγκάλιασε την Αρσινόη.
- Αξίζει ο γαμπρός θεία! Αυτόν κοιτάμε, όχι τη μάνα και την αδερφή της, ε; Πες μου ότι συμφωνείς!
- Ναι παιδί μου... Αλλά το ρεζιλίκι πού το πας;
- Αυτές που δεν ήρθαν έγιναν ρεζίλι! Ο αρραβώνας έγινε, δεν την παράτησε και να μας μείνουν τα κουφέτα!
Ζαχαρούλα και Ουρανία έκλαιγαν με μαύρο δάκρυ όσο προσπαθούσαν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα. 
Σαν τα μούτρα τση ήκαμε το γιο μου!
- Και τον άντρα σου!
- Την κατάρα μου να 'χουνε! 
- Και τη δική μου!
- Ούλα τα πράματα που έχω ψουνίσει αφ΄τη μάνα τση, φωτιά θα βάλω να τα κάψω!
- Όχι δα! Τόσοι παράδες χαμένοι, δεν αξίζει!
- Μπρος στο γιο μου; Στάχτη ούλα!
- Λες κι ηχαθήκανε του κόσμοι οι καλές κοπέλες... Είπα κι εγώ να ιδούμε το πράμα μπας κι είναι τυχερό κι αυτός ήπεσε στα πόδια τση λες και δεν είχε ιδεί άλλη γυναίκα στη ζήση του...
- Που να ήτουνε μαύρη η ώρα... Τόσο πολύ πια να μην υπολογίζει τη μάνα του; Τι να ειπώ!
- Σάμπως και να...
- Να τον ηποτίσανε, γιατί δεν το λες καθαρά;
Έτσι ξημερώθηκαν κι οι δυο μέχρι που πατέρας και γιος επέστρεψαν με δώρα και γλυκά. Αμίλητες, με τα κεφάλια κάτω, εξακολουθούσαν να συμμαζεύουν. Τα μάτια τους όμως περιεργάζονταν τα χρυσαφικά που στόλιζαν τον Αχιλλέα... 


- Τι ήπαθες άντρα μου κι ηκρατείς την καρδίτσα σου;
- Δεν είμαι καλά γυναίκα, τα τέλη μου ήρτανε... Ανάσα δεν ημπορώ να πάρω, ολάκερος τρέμω...
- Παναγίτσα μου! Να σε ψήσω ένα τσαγάκι, τι να σ' ηκάμω;
- Παπά να μ' ηφέρεις να με μεταλάβει... 
Ανάστατη η οικογένεια απ' την ξαφνική αδιαθεσία του πατέρα. Η Μερόπη κλαίγοντας έτρεξε στο σπίτι του γιατρού αλλά δεν τον βρήκε. Για νοσοκομείο ούτε που ήθελε ν' ακούσει. Η θεία μπροστά στην καντήλα τον ξεμάτιαζε κι η ξαδέρφη της του έτριβε τα χέρια.
- Θα σε περάσει θείε μου, μη φοβάσαι...
Για καλή τους τύχη, χτύπησε την πόρτα η Σουλτάνα με μια πομάδα στο χέρι για τα κορίτσια.
- Τι γίνηκε καλέ;
- Άστα, πάει ο άντρας μου, η ψυχή τον ηβγαίνει!
Ψύχραιμη μπήκε στην κάμαρα κι είδε τον κύριο Νικόδημο κατακόκκινο να βαριανασαίνει.
- Μπρε Καλλίτσα, μπας κι έφαγε τίποτις και τόνε πείραξε; Το μεσημέρι που ήρταμε με τη Μαρίκα, μια χαρά ητανάνε ο άθρωπος για!
- Πού να ξεύρω; Πες άντρα μου, ήφαγες τίποτις όξω;
Με τρεμάμενα χείλη και φωνή που ίσα ακουγόταν απάντησε ο Νικόδημος ότι στου αδερφού του που είχε πάει πήρε ένα μεζέ. Είχε ξεχάσει η νύφη του το μεταξωτό της μαντίλι και της το πήγε. 
- Τι μεζέ ήφαες, πες μας!
- Δυο τουρσιά, σουτζούκι με τ' αυγά και κομμάτι τυρί που ήβγαλε... 
- Ε... Φρέσκα και καλά πράματα ψουνίζουνε...
- Δεν είναι απέ τούτο Καλλίτσα, εμένα άκουε! Κυρ-Νικόδημέ μου, με το γαμπρό μετά που ήρτανε εδώ με την Ευγενία, ήσουν καλά;
- Ναι, ναι... Ηγελούσαμε κι ήπιαμε αφ' το ζεστό ροσόλι να ζεστάνει το μέσα μας, καλά ήμουν...
- Τι ήπιατε άντρα μου;
- Το σερμπέτι που ήφτιαξαν τα κορίτσια γυναίκα...
- Α! Με την κανέλα, ε;
- Ναι...
Η Σουλτάνα αναπήδησε!
- Φέρε μου να ιδώ μπρε Καλλίτσα!
Άνοιξε το μπουκάλι και ζήτησε κουταλάκι. Με το που δοκίμασε το παχύ σιρόπι, έβαλε τις φωνές.
- Μπρε σεις! Πόση κανέλα βάλατε;
Μερόπη κι Ευγενία τρομοκρατήθηκαν.
- Την αλήθεια να με πείτε! Γιατί αυτό δεν λίγα κομμάτια που σας είπα!
Η Μερόπη ξεροκαταπίνοντας μίλησε με χαμηλή φωνή.
- Ε, να... Είπαμε να το κάνουμε πιο νόστιμο και...
- Μπα που κακό να μη σας έρτει! Δε σας είπα που άμα βάλετε πολύ θα φέρει ταραχή στην καρδιά; Τι εκάματε μπρε απτάλες; Καλλίτσα, ψήσε ένα χαμόμηλο γλήγορα και φέρε το οινόπνευμα να τον κάμουμε εντριβές! Γλήγορα σε λέω! 
Οι ξαδέρφες έκλαιγαν και παρακαλούσαν για συχώρεση. Η Αρσινόη έντρομη έβαλε τις φωνές.
- Αχού! Ήπιε κι ο Αχιλλέας μια μεγάλη φλιτζάνα!
Πάγωσαν όλες κι όχι άδικα... 

- Τι σ' ηποτίσανε γιε μου; 
- Ποιοι καλέ μάνα;
- Τι σ' ήκαμαν μάνα και κόρη κι ητρέμεις; 
- Πάλι τα ίδια άρχισες; Άντε στην κουζίνα κι άσε με...
- Ποια ίδια άρχεψα λες; Μια χαρά ήσουν που ήφυες αφ' το σπίτι κι ηγύρισες άρρωστος! Ούλο μαμά και μαμά με το γέλιο στον στόμα κι αφότου υπήγες σε δαύτες δε θες μήτε να με ιδείς; Καλά τα ήλεγα που κάτι κάμουνε αυτές και σ' ηστραβώσανε! Μάνα για σένα ηγίνηκε η Αρσινόη κι εγώ μήτε να σ' ειπώ ένα λόγο πια δεν ημπορώ; 
- Τι λες τώρα; Τη γκρίνια σου δε μπορώ άλλο! Μάνα μου είσαι εσύ κι αν δεν ήθελες μια ζωή να γίνεται το δικό σου τώρα θα ήταν όλα μέλι γάλα!
 - Να σ' ηπροστατέψω ήθελα και να κάμεις ένα καλό γάμο και...
 - Τις λωλαμάρες να μην έλεγες ακόμα και τώρα αφού βλέπεις ότι δεν είμαι καλά! 
- Ηγίνηκα και λωλή τώρα; Να ιδώ τι άλλο θ' ακούσω! Τι σ' ηδώκανε να φας και να πιεις εκεί; Το γιατρό ηφώναξε ο μπαμπάς σου, να μην ηξεύρουμε τι θα τον ειπούμε; Αχ τσι παλιο...
- Σταμάτα πια! 
Το φαγητό σ' ένα από τα καλύτερα μαγαζιά της πόλης και το ζεστό ρόφημα που ήπιε μετά την έξοδό του με την Ευγενία δεν ανησύχησε το γιατρό καθόλου.
Η ταχυκαρδία κι η ζαλάδα δε μπορούσε να καταλάβει πού οφειλόταν. 
- Δε βλέπω κάτι σοβαρό... Ίσως πήρε κρύωμα στο στήθος...
Του έδωσε κάτι χάπια αλλά μέχρι να φύγει αισθανόταν καλύτερα ο Αχιλλέας. Ταλαιπωρημένος από την αδιαθεσία και τις φωνές της μάνας του κοιμήθηκε κρατώντας το στήθος του.
Η Ουρανία κρατούσε το κέντημα αλλά δεν είχε σταυρώσει ούτε μία βελονιά. Από την πόρτα της κουζίνας παρακολουθούσε τα πάντα.
- Τι να ειπεί κι ο γιατρός; Ποιος ηξεύρει τι...
- Σήκω αδερφή! Τώρα θα ιδούνε αυτές πού τσ' ηπονεί και πού τσ' ησφάζει! Γιατί κρύο δεν έχει πάρει και το ηξεύρουμε καλά! 
- Μα ο γιος σου θα...
- Χαϊβάνι είναι κι ηστραβώθηκε, ας ειπεί ο,τι θέλει! Όχι που θ' αφήκω να τον αποβλακώσουνε μάνα και κόρη! 
Προβλέποντας η Σουλτάνα τις αντιδράσεις τους, ορμήνεψε την Ευγενία για κάθε ενδεχόμενο.
- Να καμωθείς την άρρωστη, ακούς; Μεγάλο πατιρντί θα γένει εδώ πέρα, έχει δίκιο η μαμά σου! Όπως έκαμε ο θείος σου, το ίδιο κι εσύ! Θα κρατείς την καρδιά σου και θα λες που φτερουγίζει κι έχεις ταραχή! Την αλήθεια δε μπορούμε να πούμε, δε μας πιστέψει και θα έχει και δίκιο αυτή. Σας έχει που σας έχει άχτι, πιο χειρότερα θα γενούνε τα πράματα! Άιντε να μη σας πω καμιά άσκημη κουβέντα που κάμετε του κεφαλιού σας ζεβζέκες! 
Οι έξαλλες αδερφές βρήκαν το σπίτι κλειστό και τράβηξαν για της Καλλίτσας σίγουρες ότι ήταν μαζεμένες εκεί. 
- Α! Οι συμπεθέρες!
- Κανένα συμπεθεριό δεν έχομε μαζί σας! Εγώ δεν αρρεβώνιασα κανένα γιο μήτε η αδερφή μου κανέναν ανιψιό! Μόνοι σας ηκάματε τσι αρρεβώνες αφού τσ' ηρίξατε τσι βρωμιές να φάνε!
- Για μάζωξε κομμάτι τα λόγια σου κυρά-Ζαχαρούλα!
Οι φωνές τους ξεσήκωσαν το μαχαλά. Λόγια άσχημα, βρισιές, απειλές, κατάρες και κλάματα ...
- Ησυχάστε πια που δεν ηξεύρετε τι λέτε! Κι η Ευγενία έτσι είναι, με τσι εντριβές και το χαμόμηλο την έχομε!
Για το Νικόδημο δεν ανέφεραν τίποτα αφού οι δυο άντρες είχαν πιει το ρόφημα. Αιώνια, πανέξυπνη Σουλτάνα! 
- Κακό μάτι τσ' ήφαγε! 
- Ναι μπρε κοκόνες μου, καλά σας λέγει η Καλλίτσα! Πως αλλιώς γένεται ν' αρρωστήσουνε κι οι δυο μαζί; Σαν την καλή χαρά μιλούσανε εδώ και λίγο μετά που έφυε ο Αχιλλέας άρχισε το κορίτσι να μην αισθάνεται καλά... Μέχρι και στο νοσοκομείο είπανε να το πάνε άμα δε συνέρθει...  Ποτίσματα και τέτοια πράματα πού σας ήρτανε στο μυαλό για; Τι κουβέντες είναι αυτές που λέτε σε γυναίκες τση εκκλησίας; 
- Απ' αυτές δεν είμαστε κι ούτε κρατούμε έτσι τσι γαμπροί!
-  Άμα δεν ήθελε ας το τελείωνε, η κόρη μου δεν είναι για πέταμα! 
- Κι ο μοναχογιός μας είναι αφ' τσι λίγοι καλοί γαμπροί κι ηκάμανε πολλές μανάδες μετάνοιες για ιδεί τσι κόρες τσους!
Η Μερόπη όρμησε με γλώσσα ροδάνι! 
- Η θεία κι η ξαδέρφη μου δεν έκαναν μετάνοιες για το γιο σου! Αγαπηθήκανε με την πρώτη ματιά κι αποφασίσανε να παντρευτούνε! Δεν κοιτάς που σας ξέρει και σας κοροϊδεύει ο κόσμος όλος έτσι που τον καταντήσατε ολόκληρο άντρα, να μη στεριώνει γυναίκα δίπλα του; Να σας πω και κάτι που δεν ξέρετε; Η θεία μου είχε αντιρρήσεις όταν τα έμαθε, φοβήθηκε για την κόρη της! Αφού όμως είδε ότι το ήθελαν τόσο πολύ κι οι δυο, αναγκάστηκε να κάνει πίσω και να δεχτεί!
Μόνο τα μάτια που δεν της έβγαλαν!
- Ποιος κόσμος τα λέει αυτά; 
- Όλος κι εγώ μαζί!
- Είσαι εσύ άξια να πιάνεις στο στόμα σου το παιδί μου και την οικογένειά του; Ηξεύρεις εσύ πως ημεγάλωσε σαν τον πασά με δυο μανάδες; Γιατί κι η αδερφή μου σαν δικό τση παιδί τον είχε πάντα!
- Κι εσείς ξέρετε πως μεγάλωσε η θεία μου την κόρη της κι οι γονείς μου εμένα; 
- Ηξεύρουμε βέβαια! Χωρίς σέβας!
Ο Νικόδημος που είχε αρχίσει να συνέρχεται κι εκείνος, βγήκε στην πόρτα με άγριες διαθέσεις.
- Όσο φωνάζετε και σας έχει ακούσει ούλη η Σμύρνη, τόσο πιο πολύ ρεζίλι ηγινούσαστε! Θες κυρά μου το γιο σου στη φούστα σου; Στον κάμουμε χάρισμα! Το ζήτημα είναι εκείνος κι ο άντρας σου τι λένε! Μπρος εσείς, μπείτε μέσα κι είναι η Ευγενίτσα μας σε κακά χάλια, δουγειά δεν έχετε με δαύτες, κυρίες είσαστε! 














Για την πείνα των παιδιών μας 
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Για τους άστεγους των δρόμων 
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Για τις αυτοκτονίες των συνανθρώπων μας 
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Για τους πολίτες που πεθαίνουν από τη φτώχεια 
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Για τις παραγωγικές ή μη ηλικίες που είναι στα αζήτητα 
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Για τα παιδιά μας που φεύγουν στο εξωτερικό μετανάστες 
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Για την τρίτη ηλικία που δεν έχει φάρμακα και περίθαλψη 
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Για τα δυσβάσταχτα χρέη που μας φόρτωσαν χωρίς να φταίμε 
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΤΟ!

ΕΝΙΑΙΑ ΚΙΝΗΣΗ BLOGGERS ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΚΒΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ!

14 σχόλια:

  1. μαιρουλα μου επαθα σοκ!!!!!!! τι τρελες καλε ειναι αυτες...... αραγε τι θα γινει τη σταση θα κρατησει ο γαμπρος? και εμεις σμυρνιες ειμαστε αλλα τετοιες συμπεριφορες ποτε δεν υπηρχαν στην οικογενεια μας!!!!! α πα παααααααα!!!!!φιλια πολλα κουκλα μου περιμενω με αγωνια την συνεχεια!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σοφάκι μου, ωραία μου Σμυρνιά, τρελές του γιατρού ήταν κι οι δύο, ευτυχώς που ο γαμπρός επαναστάτησε αλλιώς δε θα έβλεπε γυναίκα δίπλα του ούτε στην άλλη ζωή...
      Αγάπη μου, η συμπεριφορά τους δεν χαρακτηρίζει τις Σμυρνιές, απλά οι παράξενοι άνθρωποι με την απαράδεκτη συμπεριφορά, υπάρχουν παντού.

      Φιλάκια πολλά κι από μένα, καλό Σ/Κ!

      Διαγραφή
  2. Κι εγώ θέλω τα κορίτσια μου να σηκώνονται πρωϊ και να τελειώνουν με τις δουλειές τους.........λες να είμαι η συνέχεια τους δίχως να το γνωρίζω;!;!; χαχαχα Φοβερές γυναίκες !!!!!!μην αργείς με την συνέχεια.Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σε δω Εφούλα μου να τους χτυπάς την πόρτα στις επτά το πρωί φωνάζοντας βάι βάι γιατί δεν είναι έτοιμο το φαγητό που ήδη μεσημέριασε και να σε κάνω ανάρτηση! χα χα χα!


      Φιλάκια πολλά σε γιαγιά κι εγγονή, χαρούμενο Σ/Κ!

      Διαγραφή
  3. Α πα παααααααααααα!!
    Ο κακός χαμός!
    Φαντάσου τι θα λέγανε για μένα, την ώρα .... γκουχ γκουχ .... που ξυπνάω!
    Κατά τις 11 το πρωί, αχάραγα δηλαδή χα χα χααα!
    Μαιρουλίνι μου σ' έχω πεθυμήσει πολύ πολύ!
    Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς το Ζουζουνάκι μου!
      Η νοικοκυροσύνη κι η αξιοσύνη σου θα τους έμπαινε στο μάτι και θα νόμιζαν ότι ξύπνησες αξημέρωτα και ξάπλωσες πάλι να ξαποστάσεις κοριτσάκι μου!

      Κι εγώ σε πεθύμησα πολύ βρε τσαχπίνικο!
      Φιλάκια σβουριχτά, να περάσεις καλό Σ/Κ!

      Διαγραφή
  4. Καλά Μαιρούλα μου έχω πάθει πλάκα !!! Εχω γελάσει απίστευτα και περιμένω τρελό ξεκατίνιασμα!!!
    Καλό ξημέρωμα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νικόλ μου εγώ να δεις τι έπαθα όταν τα άκουγα!
      Για γέλια και για κλάματα ήταν κυριολεκτικά...

      Καλό Σ/Κ
      Σε φιλώ γλυκιά μου!

      Διαγραφή
  5. Λοιπόν...Μαιρούλα....αφού ειδα πόσο πίσω εχω μεινει στην ανάγνωση ... εφτιαξα απογευματινο καφεδακι και χαλαρα.. αρχισα να διαβαζω.........Παναγιά... μου η κοπελιά που έπεσε..!!! Αχ πως την καταλαβαίνω..!!! καλέ τι στριμένα άντερα ειναι αυτές; α πα πα πα....δεν πιστευω να της κανει το χατιρι της μανας του ο Αχιλεας...!!! ..... αχ τι μου θύμησες με το πρωινο ξυπνημα και με την καθαριότητα...απο το πεθερικό .. θεος σχωρέστο....παντως αυτό με το ξύδι σε όλα το έχω και εγώ... τι ψέματα θα λεμε;χι.χι...ευχαριστηθηκα διαβασμα...να είσαι καλα Μαιρούλα..... και περιμένουμε να δουμε την συνέχεια... βρε τι παθαμε..!!!.. φιλακιααααααα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρουλίτσα μου, γι αυτές τα άκουσα, γνώρισα όμως παρόμοια στριμμένα άντερα και κοντινά και πιο μακρινά.
      Το πεθερικό δε μπορεί να καταλάβει πόσο ενοχλητικό γίνεται με τέτοιες συμπεριφορές...
      Όσον αφορά το ξίδι, το παραέχω κι εγώ, τουλάχιστον δυο μπουκάλια την εβδομάδα χρειάζομαι...χα χα!
      Να είσαι πάντα καλά, να περάσεις χαρούμενο Σ/Κ κι εγώ θα φροντίσω σύντομα να στρωθώ για τη συνέχεια!

      Φιλάκια αγωνιστικά σου στέλνω!!!

      Διαγραφή
  6. Καλησπέρα. Καλώς σε βρίσκω. Ελπίζω να είσαι καλά. Καλή χρονιά , με υγεία , αγάπη, ευτυχία, ωραίες και όμορφες στιγμές και ότι επιθυμείς και επιθυμούμε. Μου λείψατε πολύ πολύ . Είμαι πολύ χαρούμενη που βρίσκομαι και πάλι εδώ ,μετά από τόσους μήνες. Φιλούθκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς το Δελφινάκι!
      Καλή κι ευλογημένη χρονιά με υγεία και αγάπη, να είσαι πάντα καλά!
      Χαίρομαι κι εγώ που σε ξαναβλέπω!

      Φιλούθκια!!!

      Διαγραφή
  7. Απο που φωτιά να τις κάψει τις στρίγκλες θα το φάνε ζωντανό το κορίτσι.
    Μαιρούλα μου,ώστε η μεγάλη δόση κανέλας φέρνει ταχυκαρδίες??
    Α...χου και πίνω κάθε πρωί κανέλα με νερό μέλι και λεμόνι λες να τα κακαρώσω σιγά σιγά??? (χα!χα!)

    Να σ'ευχαριστήσω και για τις οδηγίες γλυκιά μου.
    Να'σαι καλά Καλό μήνα να'χεις

    Με πολλά πολλά φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στρίγκλες, ιδιότροπες, περίεργες, σχολαστικές, όλα τα κακά είχαν οι κακούργες Ζουζούκα μου!
      Η Σουλτάνα τις είχε προειδοποιήσει να μη βάλουν μεγάλη ποσότητα γιατί όντως φέρνει ταχυκαρδία.
      Με ένα ξύλο κανέλας στο ρόφημα δεν τα κακαρώνεις, ίσα ίσα που είναι θερμαντική το χειμώνα, αντισηπτική, κάνει καλό γενικά και ρίχνει το ζάχαρο σε όσους έχουν πρόβλημα. Παραπάνω δε θα βάζεις!!!

      Να είσαι κι εσύ πάντα καλά αγάπη μου και να ομορφαίνεις όλα τα προσωπάκια με τις αγνές σου πομάδες!
      Καλό μήνα, φιλάκια πολλά!!!

      Διαγραφή