.

.
.

Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2016

Πρωτοχρονιάτικα καμώματα


- Δεν ξεύρω τι να διαλέξω!
- Ούτε κι εγώ μαμά.
- Είναι ούλα τόσο ωραία!
Η Λιωλιώ τους έδωσε τη λύση, προτείνοντας να φάνε παγωτό καϊμάκι με σιρόπι και βύσσινα. Θα έπαιρναν και δυο κουτιά με διάφορα από τα λαχταριστά γλυκά για τα σπίτια τους.
Συμφώνησαν μητέρα κι αδερφή.
Αφού τέλειωσαν το χάζι στις βιτρίνες και ψώνισαν, κάθισαν να ξεκουραστούν στου πατριώτη τους. Η Λιωλιώ δεν είχε ξαναπάει γιατί δεν είχε χρόνο να τις ακολουθήσει την προηγούμενη φορά. Έπρεπε να ετοιμαστεί γιατί ήταν καλεσμένη στη συγκέντρωση ενός συλλόγου που μετά το φαγητό ακολούθησε γλέντι. Μπορεί η πίεση των γονιών της ν' ανέβηκε στα ύψη από τη σύγχυση και τις φωνές, αλλά εκείνη έκανε το δικό της.
- Πού τοις ξεύρεις αυτοί τοις αθρώποι και θα πας, μας λέγεις;
- Από το σκολειό του παιδιού, μαζί θα πάμε!
- Ποιοι είναι που σε κάμανε πρόσκληση, τι σύλλογος;
- Χορευτικός.
- Και θα πας να χορεύεις κι εσύ μπρε τρελή;
- Όχι, θα τοις κοιτάω μόνο... 
- Λιωλιώ, έλα στα συγκαλά σου και μην κάμεις τέτοια πράματα! Τι δουλειά έχεις εσύ χήρα γυναίκα με τοις χοροί και τα τραγούδια, με λες; 'Ασε να περάσουνε κομμάτι τα χρόνια, να μη σε κουσελεύει ο κόσμος!
- Άμα περιμένω να περάσουνε τα χρόνια, θα έχω ρεματικά σαν την αδερφή σου που πονεί ούλη την ώρα και δε θα μπορώ να πάρω τα ποδάρια μου...
- Τι με λέγεις μπρε; Η θεία σου είναι μεγάλη γυναίκα κι εσύ είσαι κοπέλα ακόμα!
- Ναι, αμά έτσι που το πάτε κι ούλο να περάσουνε τα χρόνια με λέτε, έτσι μεγάλη θα είμαι κι εγώ!
- Μπα που άδικη ώρα να μη σ' έρτει! Τη ζωή μας έφαες!
- Εσείς τρώτε τη δικιά μου!
- Μπρε συ, τι παράπονα έχεις; Δεν επήγαμε την περασμένη βδομάδα στον κινηματόγραφο, δεν εφάγαμε μετά όξω;
- Ναι, που με τρέχατε στην άλλη άκρη για να μη με πάρει κάνα μάτι και γινήκαμε μούσκεμα απέ τη βροχή όσο περιμέναμε το λεωφορείο... Και δε φτάνει αυτό, είπες και στις διπλανές που αρρώστησε ο κουμπάρος και πήγαμε να τον διούμε στο νοσοκομείο... 
- Ε... Και τι να τις έλεγα που μ' αρωτήξανε; Μας είδανε ντυμένες που φύγαμε και...
- Την αλήθεια να έλεγες! Ούλο με τη δικιολογία στον στόμα είσαι κι εσύ, άσε με πια!
- Να μη δίνουμε δικαιώματα, γι αυτό! Τόσες γυναίκες, για μεγάλες, για μικρές που εχάσανε τοις αντράδες τους, είναι μαζωμένες και τέτοια πράματα δεν κάμουν! Και στην Πόλη κι εδώ, το ίδιο είναι! Σεμνές, σοβαρές, με τα παιδάκια τους, μετρημένες σε ούλα τους... Πόσες είδες να κρεμούνε τόσες αλυσίδες και βραχιόλια πάνω τους, ε; Κραγιόνια πόσες φορούνε; Η συννυφάδα της ξαδέρφης μου στα δέκα χρόνια παντρεύτηκε πάλι, η αδερφή του φούρναρη στα οχτώ! Τόσα χρόνια δεν τις έβλεπες πώς ζούσανε; Μόνο στην εκκλησία και στα μνήματα πάγαιναν κι άμα τις έκαμε η ανάγκη για κάνα πράμα βγαίνανε αμά αθρωπινά! Τιμούσανε τοις αντράδες τους κι ο κόσμος τις έβλεπε με σέβας! Μήτε χοροί, μήτε χάχανα, μήτε κραγιόνια και μαλαματικά όσο ητανάνε το πένθος νωπό! Τα σπίτια τους είχανε μουσαφιραίοι κι ούλη τη μέρα πίνανε καφέδες και μιλάγανε και καλά κάμανε! Ο νους τους όμως στη θέση του, όχι σαν εσένα! Άιντε κι εσύ δε θέλεις να είσαι κατά πως πρέπει, βγες όξω σοβαρή με την οικογένειά σου να φας ένα γλυκό που λέει ο λόγος ή κάνα σουγλάκι αμά όχι να γυρίζεις έτσι!
Αντί ν' απαντήσει η Λιωλιώ, φόρεσε το μαντό της, πήρε το παιδί κι εξαφανίστηκαν. 
- Βλέπεις το χάλι της κόρης σου;
- Με το ζόρι κρατήθηκα να μη τη ρίξω σκαμπίλι γυναίκα! Τυχερή ητανάνε που το παιδί καθόταν δίπλα της! Κακά ξεμπερδέματα θα έχομε με δαύτη! 
- Τι να την κάμω πια δεν ξεύρω...
- Μήτε κι εγώ αντέχω αυτή την κατάσταση! Ο γιατρός άκουσες τι με είπε! Κι η πίεση μεγάλη είναι κι η ζάχαρή μου!

Η Λιωλιώ απολάμβανε το παχύ, σιροπιασμένο παγωτό και χάζευε ανέμελα τριγύρω, όταν ένιωσε δυο μάτια να την καρφώνουν. Τα μάγουλά της κοκκίνισαν όταν τ' αντάμωσε το βλέμμα της κι ήπιε σχεδόν μονορούφι το νερό για να ηρεμήσει.
- Τι έπαθες άξαφνα και γένηκες σαν τη ντομάτα καλέ;
- Τίποτα, καλά είμαι...
Το κοκκίνισμα έφερε ακόμα μεγαλύτερη ταραχή στη μάνα και την αδερφή της όταν είδαν το χέρι της να τρέμει.
- Να φύγουμε, δεν είσαι καλά!
- Δε θα πάμε πουθενά! Θα σας πω, αμά μη γυρίσετε να διείτε! Μπας και ξεύρετε αυτόν που στέκει στην πόρτα του μαγαζιού;
Η μάνα έβγαλε το καθρεφτάκι, τάχα να δει αν το κραγιόν στα χείλη της ήταν εντάξει και τον είδε από κει.
- Ο Περικλής είναι καλέ, ο γιος του Νότη! Αμά, γιατί αρωτάς;
- Δεν είχα πάρει χαμπάρι που με κοίταζε τόση ώρα και τώρα δα με χαμογέλασε...
- Α, καλά! Αυτός τζάνουμ αλλάζει τις γυναίκες κάθε μέρα... Θα τον αρέσεις κι εσύ φαίνεται... 
- Γι αυτό ταράχτηκες έτσι μπρε αδερφή; Είπαμε κι εμείς, τι να έπαθες έτσι στα ξαφνικά;
- Κομμάτι μεγάλος στα χρόνια δείχνει, πώς και δεν παντρεύτηκε ακόμα καλέ μαμά;
- Τον αρέσει να γυρίζει με τη μια και με την άλλη, να σκορπάει και τοις παράδες του που μήτε ξεύρει πόσοι έχει! Τόσα προξενιά τον κάμουνε απέ χρόνια, τίποτις αυτός! Γύρνα απέ δω να μη σε κοιτάει, άιντε μπράβο! Αυτό δα μας έλειπε, ν' αρχίσει να σε τριγυρίζει! 
- Αμέσως εσύ...
- Μπρε, άκου μια φορά και τη μαμά σου! Άμα τα πράματα ητανάνε αλλιώς, χαρά μεγάλη θα έκαμα να σε βρει τέτοια τύχη και θα το έσπρωχνα το πράμα! Είναι και τόσα χρόνια πιο μεγάλος από σένα, σαν την κούκλα θα σε είχε! 
- Αυτό σκέφτομαι κι εγώ...
- Το μπαμπά του όμως; Γιαγκίνι θα μας κάψει άμα πάρει χαμπάρι τέτοιο πράμα! Ο μοναχογιός του, το καμάρι του, που έχουνε πέσει στα πόδια του οι καλύτερες νύφες με παράδες και προίκες, να πάρει χήρα και μάλιστα με παιδί;
- Μπα! Τι μας λέγεις τώρα μπρε μαμά; Οι γυναίκες που μείκανε χήρες νέες, δεν πρέπει να σιάξουνε ξανά τη ζωή τους; Τι πάει να πει δε θα πάρει χήρα με παιδί;
- Ξεύρω τι σε λέγω! Κάθε γονιός που έχει παιδί λεύτερο, δεν κάμει τέτοια όνειρα... Κι εσύ που ήσουνα μια χαρά κοπέλα ανύπαντρη και σε στέλνανε προξενιά τα καλύτερα παλικάρια, άμα μ' έλεγες που ήθελες ένα χήρο με παιδί, με καλό μάτι θα το βλέπαμε; Καμιά μάνα και κανένας πατέρας δεν το θέλουνε για το παιδί τους κόρη μου, κακά τα ψέματα... Οι χήρες ούλες, κάνα χωρισμένο για κάνα ανύπαντρο που τόνε πήρανε τα χρόνια και θέλει πια μια παρέα παίρνουνε... Τούτος εδώ, μπορεί να μην είναι παλικαράκι, αμά τα χρόνια που σέρνει δεν τόνε φαίνουνται, είναι κι εύπορος πολύ κι η μπογιά του περνά ακόμα!
Η Λιωλιώ έριξε ακόμα μια κλεφτή ματιά στον Περικλή.
- Ναι μπρε μαμά, δε σε λέγω που έχεις άδικο, αμά δεν είναι αμαρτία μια γυναίκα που χάνει τον άντρα της νέα να μη μπορεί να χαρεί τη ζωή της με κάποιον της ηλικίας της;
- Αμαρτία είναι που της πεθαίνει ο άντρας κόρη μου και μνήσκει μοναχιά. Αυτό όμως δεν είναι δουλειά δικιά μας, των αθρώπων... Κακά τα ψέματα, ο άντρας είναι στήριγμα στο σπίτι και τη φαμίλια του, το χνώτο του και μόνο δίνει μια σιγουριά. Θα τα θάψει κι εκείνη τα νιάτα της κοντά του, θα τόνε τιμήσει και θα κάμει τα πρεπούμενα, θα σεβαστεί το μεγάλο της πένθος... Δεν υπάρχει πιο χειρότερο πράμα απ' το να φύγει ο προστάτης και να μείκουν πίσω γυναίκα και παιδί... Και να σε πω, εσύ είσαι πολύ τυχερή, έχεις την οικογένεια ούλη κοντά σου να σας φροντίζει εσένα και το παιδί, δεν είσαστε έρμοι και μόνοι! Θαρρείς που τα δάκρυά μου ητανάνε μόνο για το χρυσό άθρωπο που έφυε έτσι άδικα τόσο νέος; Έκλαψα πολύ και για σένα που τόνε έχασες πάνω στα νιάτα σου... Το παιδί βγαίνει όξω, παίζει με τοις φίλοι του, πάει στο σκολειό και ξεχνιέται, κανείς δεν το παραξηγάει. Εσύ όμως είσαι αλλιώς και πρέπει να βαστάς ψηλά τ' όνομά σου και το δικό του! Τη χήρα που είναι στα καλύτερά της χρόνια, ούλοι την ορέγονται και την κουσελεύουνε γιαβρί μου, τα βλέπεις και μόνη σου αυτά που σε λέγω... Αμά εσύ έχεις τα μυαλά πάνου απ' το κεφάλι σου... 
- Δε με λέγεις μπρε μαμά, είσαι σίγουρη ότι ούλες οι χήρες του κόσμου κάμνουν έτσι κι ύστερα απέ χρόνια παντρεύουντε τοις μεγάλοι;
- Όχι βέβαια! Ακούστηκε καμιά φορά παλικάρι που εμπλέχτηκε με χήρα κι ο κόσμος έσουρνε ένα σωρό λόγια! Τι που τόνε τάισε πράματα κακά, τι που τόνε πότισε και τόνε τύλιξε κι ούλο τέτοια λέγανε ώσπου τους χωρίσανε! Και σ' έναν άλλο πάλι, τον λέγανε που θα τόνε θάψει κι αυτόν όπως τον πρώτο, λες κι ητανάνε στα χέρια της γυναικός του η ζωή του.  Να μην αξιώνεται άθρωπος να πέσει στα λόγια του κόσμου! Δε λένε που είναι καλύτερα να σε βγει το μάτι παρά το όνομα;
Σ' αυτό συμφώνησε κι η αδερφή της.
Πετάρισε τα βλέφαρα η Λιωλιώ κι έσκασε στα γέλια.
- Εγώ θέλω και τα δυο μου μάτια και δεν λογαριάζω τον κόσμο! Οι τύχες οι καλές δεν χτυπάνε την πόρτα όποτε το θέλουμε εμείς μαμά και δεν πρόκειται ν' αφήσω καμιά ευκαιρία να πάει χαμένη! Ετούτος που με γλυκοκοιτάει είναι ο,τι πρέπει για μένα κι είναι στο χέρι μας να με διει σοβαρά... Και πες με που δε θα τόνε ήθελες για δεύτερο γαμπρό σου! 
- Ναι, ναι, κάμε όνειρα σερσέμα...

Με την τσάντα γεμάτη παιχνίδια που χάρισε στο γιο της ένα μόνιμο χαμόγελο ευτυχίας, έφτασε η Λιωλιώ στο ζαχαροπλαστείο. Ο Νότης που στεκόταν στην πόρτα την άνοιξε κάνοντας μια ευγενική υπόκλιση και τους ευχήθηκε για τις γιορτές.
- Χρόνια πολλά κυρία μου! Χρόνια πολλά μικρέ! Ορίστε, περάστε να ζεσταθείτε!
Η θαλπωρή που χάριζαν οι δυο τεράστιες σόμπες, έκαναν την ατμόσφαιρα ιδανική για ξεκούραση εκείνο το παγωμένο απόγευμα του Δεκέμβρη που οι νυφάδες χόρευαν σαν μπαλαρίνες. Έβγαλε τα γάντια και το μαύρο της παλτό με το γούνινο γιακά κι έριξε μια ματιά τριγύρω. Τρεις μήνες είχαν περάσει από τη μέρα που είχε έρθει για πρώτη φορά. Τα τραπέζια κι οι καρέκλες που ήταν έξω ως τα μέσα του Σεπτέμβρη είχαν μαζευτεί και τη θέση τους είχαν πάρει δυο ολόφωτα λαμπερά έλατα και πολλές στολισμένες γλάστρες με λαμπιόνια και γιρλάντες. Πολύ ωραίος ήταν διακοσμημένος κι ο εσωτερικός χώρος. Χριστουγεννιάτικες μπάλες με χρυσόσκονη κρέμονταν παντού, γκι και κουκουνάρες ανάμεσα στα πολύχρωμα φωτάκια κι οπωσδήποτε κέρασμα κουραμπιέ και φοινίκι σε όλους τους πελάτες.
Η ζεστή σοκολάτα στα μεγάλα φλιτζάνια μοσχοβολούσε και το κουλουράκι που τη συνόδευε ήταν αφράτο και τραγανό, αφήνοντας στο στόμα την πικάντικη γεύση της κανέλας. 
Το παχύ, γλυκό ρόφημα, ξετρέλανε μάνα και γιο.
Έβραζαν το κακάο σε χαμηλή φωτιά ρίχνοντας ελάχιστο αλάτι και βανίλια. Τη γλύκα της έδινε η κρέμα από φρέσκο γάλα που πρόσθεταν στο τέλος κι η τριμμένη σοκολάτα που έλιωνε αργά, χαρίζοντας γεύση μοναδική.
Ο πανέξυπνος Νότης είχε σκεφτεί λόγω των ημερών να φτιάξει πολλά σιροπιαστά γλυκά σε μέγεθος μπουκιάς για να ευχαριστήσει τον κόσμο. Μια τέτοια ποικιλία πήραν κι εκείνοι μαζί με τα σεκέρ παρέ.
- Μαμά, πολύ με αρέσει εδώ! Θα με φέρεις πάλι;
- Πολλές φορές αγόρι μου! Σε χαλνάω εγώ χατίρι; 
Αφού γέμισε το στομαχάκι του με γλυκά κι αρώματα μπαχαρικών, ασχολήθηκε με τα καινούργια του παιχνίδια. Στο τραπέζι απλώθηκε το τραινάκι και στην άδεια καρέκλα τα αυτοκινητάκια και η πολύχρωμη σβούρα που γύριζε ξανά και ξανά.
Ο Περικλής τρέμοντας από το κρύο τίναξε το σκούφο του και μπήκε στο μαγαζί. Οι νυφάδες είχαν πυκνώσει κι έντυναν στα λευκά τις άκρες του δρόμου και τα δέντρα στις αυλές των γύρω σπιτιών.
- Έλα μπρε γιε μου! Κάτσε στη φωτιά να ζεσταθείς κομμάτι!
Όταν το βλέμμα του αντίκρισε τη Λιωλιώ με το παιδί της, το πλατύ του χαμόγελο δεν πέρασε απαρατήρητο. Ο πατέρας του ένιωσε το αίμα να του ανεβαίνει στο κεφάλι.
- Γιατί θωρείς έτσι τη χήρα σάμπως να την ξεύρεις;
- Μα την ξέρω μπαμπά!
- Από πού κι ως πού;
- Έχουμε ανταμώσει κάμποσες φορές... 
- Μπα! 
- Γιατί αγρίεψες μπαμπά;
- Γιε μου πρόσεχε! Ήρτανε απ' τα μέρη μας πριν κάνα δυο χρόνια και πολύ την κουσελεύει ο κόσμος! Χήρα γυναίκα που στολίζεται και παίρνει τα σοκάκια, άντρα γυρεύει!
- Καλά κάμει! Τι μας νοιάζει εμάς;
- Αυτό σε λέγω, να μη σε νοιάζει!
- Τι φοβάσαι και με μιλάς σα να είμαι μωρό;
- Μη σε τυλίξει σαν το σαραγλί! 
Αδιαφορώντας για τα λεγόμενά του, έδωσε εντολή στον υπάλληλο να ετοιμάσει ένα δίσκο με σοκολατένιες λιχουδιές και σιρόπι κανέλας και με άνεση κάθισε δίπλα τους. 

Είχαν περάσει δέκα μέρες από την τελευταία τους συνάντηση. Η Λιωλιώ φρόντισε να μάθει με τρόπο τα στέκια και τα γούστα του κι εμφανιζόταν συχνά με παρέα στα μέρη που σύχναζε. 
- Με αρέσει πολύ η συντροφιά σου!
- Κι εμένα!
- Να πάμε καμιά μέρα να τα πούμε οι δυο μας, ε; 
Η Λιωλιώ έκανε τη δύσκολη.
- Να σε πω κάτι. Δεν είναι που δεν το θέλω, αμά πολύ φοβούμαι τα στόματα του κόσμου... Χήρα γυναίκα είμαι, άμα με διούνε μαζί σου θα πούνε που σ' έχω φίλο, καταλαβαίνεις...
- Καταλαβαίνω, ναι... Αμά κι εσύ έτσι θα περάσεις τη ζωή σου, με το φόβο του κόσμου; Νέα είσαι κι όμορφη, είχες μια ατυχία να πούμε, αμαρτία δεν είναι να θάψεις τα χρόνια σου;
- Κοίτα... Η αλήθεια είναι ότι έμεικα πολύ καιρό κλεισμένη στο σπίτι κι ούλη μου η έξοδος ητανάνε στα μνήματα. Σωστό πράμα είναι αυτό, τον πρώτο χρόνο όμως. Μήτε στο μπακάλη δε μπόραγα να πάω χωρίς να με κοιτάζουνε ούλοι! Άμα ήρταμε όμως εδώ, ήθελα σαν άθρωπος να διω τον καινούργιο μας τόπο που είναι πια η πατρίδα μας. Γιατί όπως λέγουν ούλοι, τόπος σου είναι κει που μνήσκεις, κει που γεννάς τα παιδιά σου, κει που σιάχνεις τη δικιά σου οικογένεια. Κι εγώ αυτή την πατρίδα ήξευρα, την Πόλη! Κει γεννήθηκα, κει μεγάλωσα, κει έκαμα τη δικιά μου οικογένεια μ' έναν άθρωπο που δε ζυγιζούτανε μήτε με το μάλαμα! Δεν έλειψε ποτέ τίποτις μήτε σε μένα, μήτε στο παιδί μας! Φορούσαμε τα καλύτερα, τρώγαμε και πίναμε ο,τι μας άρεζε, χατίρι δε μας χαλνούσε! Κι άμα έφυε σε μια στιγμή, είπα που χάθηκα κι εγώ μαζί του, ητανάνε βλέπεις ξαφνικό... Και σαν το ξαφνικό θάνατο, δεν υπάρχει τίποτις χειρότερο για τοις άλλοι... Η αρρώστια σε ετοιμάζει, βλέπεις τον άθρωπό σου να λιώνει και ξεύρεις που θα τόνε χάσεις... Σκέψου ότι τόνε περιμέναμε στο σπίτι να φάμε και να μας πάει μετά στο μαλεμπιτζίδικο κι ύστερις ν' αφήκουμε το παιδί στη μαμά και να πάμε στο θέατρο! Κι αντί για ούλα αυτά, με φέρανε το κακό μαντάτο... Η τύχη μας έφερε εδώ για μια καλύτερη ζωή κι αυτή πια θα είναι η πατρίδα μας αφού πίσω δε θα γυρίσουμε. Άκουα να λένε για την Αθήνα, τον Περαία με το μεγάλο κι ωραίο λιμάνι, τις εξοχές κει πάνου στην Πεντέλη, την Κηφισιά και το Μαρούσι... Ήθελα να τα γυρίσω, να τα διω, να ξεύρω που ζω, τι έχει πέρα απέ τη γειτονιά μας κι ο κόσμος να κουσελεύει γιατί; Τιμάς τον άντρα σου που επέθανε μόνο μέσα στο σπίτι; Και γιατί να μη δεχτώ να πάω κι εγώ κάπου που θα με κάμουνε πρόσκληση; Και γιατί να με φοβούνται οι άλλες γυναίκες μη και τις πάρω τοις άντριδοί τους; 
- Γιατί είσαι νέα κι όμορφη, γι αυτό! 
- Κι είναι δικό μου το φταίξιμο; Περικλή, δεν τόνε λογαριάζω τον κόσμο κι όπως θέλεις διες το!
- Σε καταλαβαίνω Λιωλιώ και καλά κάμεις. Πες μου κάτι, έχεις σκεφτεί να παντρευτείς ξανά;
Εκείνη προσπάθησε να κρύψει τη χαρά της. Είχε φέρει τη συζήτηση εκεί που ήθελε!
- Όχι! Σε είπα που δεν έχω στην έγνοια μου να βρω άντρα!
- Κι αν βρεθεί κάποιος να σε κάμει πρόταση;
- Θα πρέπει να το σκεφτεί πολύ καλά! Δεν είμαι καμιά απτάλα να χαραμιστώ και να κακοπέσουμε εγώ κι ο γιος μου. Ύστερις, τι να λέμε τώρα, αυτό το πράμα δε με έχει περάσει απ' το μυαλό αν και...
- Αν και;
Χαμήλωσε τα μάτια κι έκανε προσπάθειες να δείξει ότι ντρεπόταν.
- Αν και βρεθήκανε κάμποσοι που με ζητήξανε απ' τοις γονιοί μου... Νέοι, όμορφοι, με παράδες, άντριδοι αληθινοί που δε λογαριάσανε μήτε τη φαμίλια τους, μήτε τα λόγια του κόσμου που θα λέγανε ούλοι ότι πήγε χαράμι τέτοιος λεβέντης και πήρε τη χήρα με το παιδί...
- Κι εσένανε δε σε άρεσε κανένας απ' αυτούς;
- Δεν ήθελα ν' ακούσω κουβέντα και δεν ασχολήθηκα, δε με ένοιαζε...
Στον Περικλή έκανε εντύπωση το σκεπτικό της κι ανέβηκε πολύ στα μάτια του η περίπτωση της χήρας που δεν καταδέχτηκε τους τόσους ομορφονιούς που έπεφταν σχεδόν στα πόδια της. Αυτό άλλωστε ήθελε κι η έξυπνη Λιωλιώ, που όλα αυτά ήταν γέννημα της φαντασίας της. Γιατί οι ασίκηδες μπορεί να την καλοκοίταζαν και να στέναζαν στο πέρασμά της, αλλά κανείς φυσικά δεν σκέφτηκε ούτε για αστείο να την παντρευτεί! Πού να το ξέρει όμως ο Περικλής! 
Εκείνη σκόπιμα δεν είχε πάει στο ζαχαροπλαστείο τους.
<< Άμα αρχίσω τα πάνε κι έλα εκεί, πάει, το έχασα το παιχνίδι!>>
Εμφανίστηκε παραμονές της Καλής Βραδιάς με το παιδί της, έχοντας σκεφτεί πολύ. Όταν προέβλεψαν όλοι ότι θα περνούσαν μια νύχτα χιονισμένη και θα ήταν δύσκολες οι μακρινές μετακινήσεις, έβαλε μπρος το σχέδιό της! 

- Όχι άλλα γλυκά! Ξεύρεις πόσα έχουμε φάει απέ την ώρα που ήρταμε;
- Ε, δε μπορούσα να σας αφήκω έτσι μαμά και γιο, χωρίς να διείτε και τα σοκολατένια μας! Αλλιώς, πώς θα έρθετε ξανά;
- Ούλα πολύ ωραία ητανάνε κι ευχαριστηθήκαμε! Αμά, δεν έπρεπε να έρτουμε σήμερα και πολύ το μετάνιωσα! Με τις νυφάδες εκάμαμε τα ψούνια μας κι είπα να φέρω το παιδί εδώ να το φχαριστήσω, αμά διες όξω τι γένεται! Και δεν ξεύρω πώς να μηνύσω να έρτει ένα αυτοκίνητο (ταξί) να μας πάει στο σπίτι... Είναι κι αυτός ο μικρός κομματάκι ευαίσθητος με τα λαιμά του και φοβούμαι μη κρυώσει...
- Να μην έχεις έγνοια! Εγώ θα σας πάω με το δικό μου!
Του έκανε τσαλίμια και ντροπές για να μη τον βάλει σε φασαρία αλλά ήταν ανένδοτος. Όταν ετοιμάστηκαν να φύγουν, ο Νότης πέταξε με δύναμη στον τοίχο το μεγάλο γάντζο της ζύμης.

- Τρελάθηκες μπρε συ Λιωλιώ; Τι έκαμες; Ούλο το σοκάκι για σένανε μιλάει που είδανε τον Περικλή να σε φέρνει! Με τι μούτρα θα βγω όξω, με λέγεις;
- Μόνη μου ήμουν μαμά; Αφού είχα και το παιδί μαζί μου!
- Ε ναι, τέτοια λωλή που είσαι το είχες! Κι αυτό τι πάει να πει;
- Ότι θα με ντύσεις γλήγορα νυφούλα πάλι!
- Τι λες μπρε που να μη σε βλαστημήσω μέρες που είναι; Θα βάλεις μυαλό στο κεφάλι σου καμιά φορά που κάθεσαι κι ονειρεύεσαι γάμους και με ποιον; Το γιο του Νότη! Αυτός μπρε, πέταξε όξω τα ίδια του τ' αδέρφια, το αίμα του, για να πάρει το μαγαζί και την περιουσία του θείου του κι ο γιος του άμα αποφασίσει να παντρευτεί θα περάσει τη νύφη του απέ τα σαράντα κύματα! Ποια είσαι εσύ που επειδής σε καλοκοίταξε για να σε γλεντήσει, θαρρείς που θα στεφανώσει κιόλας; Δε σε τα έλεα και τότες που επήγαμε εκεί με την αδερφή σου; Είπα κι εγώ που ξεχάστηκε το πράμα και να διω στα καλά καθούμενα να βγαίνετε με το παιδί απέ το αυτοκίνητό του; Ούλη η γειτονιά στα παράθυρα ητανάνε κι έκαμε χάζι το χιόνι κι όσοι ακούσανε που σταμάτησε αμάξι καθάρισαν τα τζάμια τους απέ τη θολούρα για να διούνε ποιος είναι! Και να βγεις απέ κει εσύ, χήρα γυναίκα με το παιδί σα να μη συμβαίνει τίποτις; 
- Δεν τα λες καλά μαμά! Πρώτος βγήκε ο Περικλής, μας άνοιξε την πόρτα και μετά είδαν εμένα και το γιο μου! Χα χα χα!
- Τόσο το χειρότερο! Γελάς κι από πάνω με τα ρεζίλια σου; Τι καζίκι ητανάνε αυτό χρονιάρες μέρες Χριστούλη μου;
Εξακολουθώντας να γελάει ευχαριστημένη η Λιωλιώ, άνοιξε τη ντουλάπα κι έπιασε το καινούργιο της φόρεμα που είχε ράψει για την Πρωτοχρονιά. Κανείς δεν ξέρει πώς η μητέρα της γλύτωσε τη συγκοπή όταν είδε τη μακριά μαύρη τουαλέτα που στόλιζαν χρυσές τρέσες και φαρδιά δαντέλα.
- Τι είναι τούτο μπρε απόλωλη; Εσύ θα βάλεις αυτό το πράμα;
- Τούτο είναι φόρεμα βραδινό και ναι, εγώ θα το βάλω!
- Μπα που άδικη ώρα να μη σ' έρτει, μας έφαες πια με τα καμώματά σου! Γι αυτό δε με άφηκες μήτε μια φορά να έρτω μαζί σου στη μοδίστρα που έκαμνες τις πρόβες; Αυτά σκάρωνες; 
- Ε... Ήθελα να σε κάμω έκπληξη!
- Ταμπλάς θα μ' έρτει! Πού να σε διει κι ο μπαμπάς σου; Και σαν πού λογαριάζεις να πας κι έραψες τέτοιο πράμα; Ποιο σπίτι βάζει μέσα χήρα για χήρο την Καλή Βραδιά; Δεν το ξεύρεις που ο κόσμος δεν το έχει για καλό αυτό και δεν παγαίνουνε πουθενά οι αθρώποι αυτοί επειδής ούλοι λένε ότι είναι γρουσουζιά το ποδαρικό τους;  
- Ναι, καλά... Κι εμείς τότε που ζούσε ο άντρας μου κι εκάμαμε τα γλέντια και την παραμονή κι ανήμερα κι ερχούτανε πάντα η αδερφή σου που είναι χήρα και την καλοδεχούμαστε, λες να έφερε τη γρουσουζιά και με τόνε πέθανε;
- Μπρε συ, η θεία σου ητανάνε πάνου απέ είκοσι χρόνια χήρα, κοντά τα πενήντα ζύγωνε που τον έχασε κι είναι τώρα απάνου απέ τα οδόντα! Αμά είχε χάσει πρόσφατα τον άντρα της μήτε όρεξη για γλέντι θα είχε, χώρια που δεν επιτρέπεται βέβαια, μήτε θα ερχούτανε! Δεν το ξεύρεις που ακόμα και τώρα δε μπαίνει ποτές να καθίσει στην κάμαρα των νιόπαντρων και ίσια με να περάσουνε δεκαπέντε χρόνια έστελνε μόνο τα δώρα και δεν επήγαινε σε γάμοι κι αρρεβώνες; 
- Εντάξει μαμά, το κατάλαβα! Εδώ όμως υπάρχουν κι αθρώποι που δεν φοβούνται να είναι με μένα την πρώτη του χρόνου! Κι επειδής ξεύρω τι σκέφτεσαι, σε λέγω ναι, για τον Περικλή μιλώ! 
Μια μακροσυγγενής που ήρθε κουκουλωμένη κρατώντας ένα δίσκο με τη βασιλόπιτα, διέκοψε τη συζήτηση.
- Είπα να μη τη φέρουμε το βράδυ που θα έρτουμε, επειδής φοβάμαι να μη γλιστρήσουμε στο χιόνι και μας πέσει κάτω! Διείτε πόσο ωραία τη στολίσαμε!
Κατάπιε αναγκαστικά το θυμό της η μάνα.
- Και του χρόνου κοκόνα μου! Καλή χρονιά να έχουμε!
- Κι εσείς, κι εσείς! Πάω τώρα σπίτι ν' ανοίξω το φύλλο για την τυρόπιτα. Μπας και θέλετε να ετοιμάσω κάτι ακόμα;
- Όχι, αρκετά είναι για! Το μπούτι ψήνεται στην κοιλιά της σόμπας, ίσια με το βράδυ θα γένει λουκούμι! Θα έρτει κι η άλλη μου κόρη να βάλει ένα χέρι, θα φέρει και την κρεατόπιτα, πολλά είναι!
- Την πίτα της με το κρέας, καμιά δεν τη φτάνει!
- Αμ τη δικιά σου με τα τυριά που γένεται σαν αφρός; 
- Καλά σε λέει η μαμά μου! Λιώνει στον στόμα!
- Ούλες μας καλονοικοκυράδες είμαστε για! Χα χα χα! 

Η Καλή Βραδιά πέρασε με φαγοπότι, ευχές και ταραχή για τη μητέρα της που δεν ήξερε από πού θα της έρθει... 
- Καλή χρονιά!
- Λιωλιώ μου να χαίρεσαι το παιδάκι σου!
- Ευχαριστώ θείε!
- Λιωλιώ μου ο,τι επιθυμείς!
- Ευχαριστώ, η καλύτερη ευχή θεία! 
Η τσαχπινιά και η έμφασή της φούντωσε ξανά τη μητέρα της κι ήπιε μονορούφι ένα ποτήρι κρασί για να καλμάρει τα νεύρα της.
<<Διες χάλι, να δίνει και δικαιώματα! Μήτε να κρυφτεί δε μπορεί!>>
Η γεροντοκόρη ξαδέρφη πετούσε σπόντες όπως πάντα.
Ωραίο το φουστάνι σου, με γεια! Κι αυτό το μοβ στο γιακά σε φωτίζει το πρόσωπο πολύ.
- Ναι, καλό είναι.
- Νόμιζα που θα ψούνιζες κάνα μαύρο πάλι, αμά αφού τα ξανοίγεις...
Η μάνα έτρεμε. 
- Σώπα καλέ, τι ξανοίγει; Έτσι το φόρεσε, ένεκα της ημέρας!
- Α! Και για μια φορά που θα το έβαζες ξόδεψες τόσοι παράδες;
- Δικοί μου είναι κι ο,τι θέλω τοις κάμω!
Πλησίασε την ταραγμένη θεία της.
- Νέα καμώματα κάμει η κόρη σου; Μήτε εσάς υπολογίζει, μήτε τον κόσμο και τα έθιμά μας;

Η επόμενη, πρώτη μέρα του νέου χρόνου, ξεκίνησε με σύγχυση και καβγάδες μεταξύ της Λιωλιώς και των γονιών της. 
- Κάτσε στο σπίτι, το καλό που σε θέλω!
- Σε είπα μπαμπά που θα φύγω το βράδυ!
- Πρόσεξε καλά, θα έχουμε κακά ξεμπερδέματα! Σε απαγορεύω να φύγεις, ακούς που σε μιλάω;
- Με απαγορεύεις; Καλά, θα πάρω το παιδί και τα ρούχα μας να πάμε να μείκουμε σε ξενοδοχείο, ίσα με να βρω σπίτι! Άλλο μαζί σας δε μνήσκουμε, τέλος!
- Θα τον πεθάνεις το μπαμπά σου! Τι σε ήρτε και λέγεις τέτοια πράματα; Άκου θα φύεις με το παιδί να πάτε σε άλλο σπίτι! Μπρε συ, να σε πούμε και μπράβο θέλεις που λογαριάζεις να ξεπορτίσεις χρονιάρα μέρα και μάλιστα με τέτοιο φουστάνι; Εφάγαμε και φέτος στην αδερφή σου το μεσημέρι όπως κάθε χρόνο, πιο μετά ούλο και κάνα μουσαφιρλίκι θα έχουμε, τι άλλο θέλεις; Και τι να πω σε ούλους άμα μ' αρωτήσουνε πάλι πού επήε η κόρη σου;
- Σε μια επίσκεψη...
- Έτσι ντυμένη; Με τουαλέτα φορτωμένη στα χρυσά;
- Να μη τους νοιάζει! 
Η θεία της που μπήκε φουριόζα, προσπάθησε να επιβάλει την τάξη.
- Ησυχάστε μπρε! Ντροπής πράματα να σας ακούει ο κόσμος να μαλώνετε τέτοια μέρα! Δυο μαχαλάδες κάτω φτάνουνε οι φωνές σας! 
Έκανε νόημα στο γαμπρό της να πάει στο άλλο δωμάτιο κι έμεινε με την αδερφή και την ανιψιά της. Σε λίγα λεπτά η συζήτηση κατέληξε πάλι σε φασαρία.
- Σους! Ένα τσάι ήρτα να πιούμε, να ζεσταθούμε κομμάτι και να χωνέψουμε τόσα που φάγαμε και θα με βγει απέ τη μύτη! Άμε να χαρείς μπρε Λιωλιώ μου, με δυο κουταλιές ζάχαρη, ξεύρεις!
- Ξεύρω θεία, έγνοια σου.
Βόλεψε καλά στην πολυθρόνα την πληθωρική σάρκα της κι έστησε την αδερφή της στον τοίχο.
- Πες με τώρα τι γένεται με την κόρη σου!
- Θα σε πω πράματα να φρίξεις!
Άκουγε προσεκτικά τα ¨καμώματα¨της ανιψιάς της και ξαφνικά το πλατύ της χαμόγελο φώτισε το ολοστρόγγυλο πρόσωπό της. Εκείνη τη στιγμή μπήκε κι η Λιωλιώ κρατώντας ένα φορτωμένο δίσκο. 
- Μα δε με λες, ντιπ χαϊβάνι είσαι; Αντί να το προχωρήσεις το πράμα με την κόρη σου, την κάμετε και πατιρντί; Μπρε συ, άλλη μάνα στη θέση σου θα έκαμνε τούμπες για το γιο του Νότη! 
- Πες τα θεία!
- Πες με όμως κι εσύ εκείνος τι σε λέγει τόσο καιρό που τόνε βλέπεις!
Άκουσε και την άποψη της ανιψιάς της.
- Πολύ ωραία με ακούγονται ούλα! Είδες πώς πάνε τα πράματα; Κοπέλα ξύπνια είναι, θαρρείς που την αρέσει να την τραβολογάει ο Περικλής όπως τις άλλες; Και τι καλά που επήε με το παιδί της στο μαγαζί, κυρία! Άλλη στη θέση της θα έπιανε αγκαζέ καμιά φιληνάδα της και θα πάγαινε κουνιστή στο μαγαζί τους εκατό φορές! Και μη σκεφτείς που θα καταδεχότανε εκείνος μπροστά στα μάτια του μπαμπά του να πει θα σας πάω εγώ και να τοις μπάσει στην κούρσα του. Αυτό δε σε λέει κάτι μπρε μπουνταλού; 
- Ναι, αμά δεν...
- Δεν και δεν να μη λέγεις, ακούς; Άμα θέλουμε να γένει ένα πράμα, το μετρούμε καλά πρώτα κι αγωνιζούμαστε να το πετύχουμε! Θα σε πω βέβαια ότι ναι, κομμάτι νωρίς μπορεί να είναι, αμά οι καλές τύχες δεν χτυπούνε κάθε μέρα την πόρτα μήτε για τις λεύτερες, όχι για την κόρη σου που είναι και χήρα με παιδί! Κι αυτή να πούμε θέλει ένα σύντροφο στη ζωή της και το παιδάκι ένα μπαμπά, να μη το λένε ορφανό... Στο φινάλε, δεν την είπε που θα την στεφανωθεί αύριο, μη κάμεις έτσι! Θαρρείς που είναι χαζοβιόλα και δε μετράει τα πράματα; Άσε να μπούνε και να βγούνε κάμποσες φορές, να έρτουνε κομματάκι πιο κοντά, να διούνε άμα ταιριάζουνε κι ούλα θα πάρουνε σειρά στην ώρα τους. Μπράβο τη λέω που φέρθηκε έξυπνα κι έχει το μεγαλύτερο μυαλό απέ ούλους εδώ μέσα! Και καλά έκαμε κι έραψε το φόρεμα που σπάει κομμάτι το μαύρο, να τη διει και να τη λιμπίζεται, όχι να τον θυμίζει την τύχη της με το μακαρίτη! Άμα τα βρούνε οι δυο τους, ο Νότης ο,τι και να κάμει θα πάει στο βρόντο! Να πας γιαβρί μου που σε κάλεσε και τα μάτια σου χίλια! Ο άντρας που έχει καλό σκοπό φαίνεται απ' ούλη του τη συμπεριφορά κι απέ το χέρι που απλώνει στη γυναίκα και δεν έχει σημασία άμα δεν είναι ακόμα κορίτσι! Άσε τη μαμά και το μπαμπά σου να λένε, εσύ θα κάμεις το σωστό!
Σα να ησύχασε λίγο η μάνα με τα λόγια της αδερφής της.
<<Μπρε λες να έχει δίκιο; Μακάρι να είναι έτσι τα πράματα... Σωσμός με τούτη δεν υπάρχει, ούλο στις δρόμοι είναι κι ησυχία δεν έχει... Κι άμα είναι το τυχερό της, ο κόσμος ούλος θα βουίξει που τόνε τύλιξε... Τώρα, εδώ που τα λέμε θα πούνε, θα πούνε, αμά στο τέλος θα κλείσουνε τα στόματα μια και καλή! Αυτό που φοβούμαι όμως, είναι ο Νότης που θα μας φάει ζωντανούς! >>






24 σχόλια:

  1. καλη χρονιααααααααα!!!!!!! μαιρουλα μου τελειο το γραπτο σου γελασα το ευχαριστηθηκα πανεξυπνη η λωλω!!! περιμενω συνεχεια νην αργησεις!!! σε φιλω γλυκα!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή Χρονιά Σοφούλα μου!
      Να είσαι πάντα καλά, να χαίρεσαι την οικογένειά σου κορίτσι μου!
      Χαίρομαι που γέλασες με τη Λιωλιώ, ήταν κλασική περίπτωση αντιδραστικής γυναίκας για εκείνα τα χρόνια.

      Φιλάκια πολλά και την αγάπη μου σου στέλνω!

      Διαγραφή
  2. Καλή και ευτυχισμένη χρονιά Μαίρη μου με υγεία, ελπίδα και όνειρα!!!!!! Υπέροχη η ιστορία της Λιωλιώς, με έκανες να γελάσω μέχρι δακρύων.... πως αλλάζουν όμως οι καιροί!!!!!! Περιμένουμε την συνέχεια που πιστεύω να είναι θετική για την Λιωλιώ!!!! Πολλά φιλιά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή Χρονιά Βικούλα μου!
      Τυχερή, φωτεινή, με υγεία και χαρά!
      Γέλασες κι εσύ και μάλιστα μέχρι δακρύων με την τσαχπινούλα Λιωλιώ; Ποιος να της το ΄λεγε ότι θα διασκεδάσει κόσμο με την ιστορία της ζωής της...
      Οι καιροί αλλάζουν κι ο κόσμος δεν δίνει πλέον τόση σημασία, τότε όμως ήταν οι άγραφοι νόμοι που τηρούσαν όλοι σχεδόν ευλαβικά.
      Θα γράψω τη συνέχεια μετά τις επισκέψεις μου, ετοιμάστε καφεδάκια και κεράσματα να σας ευχηθώ!

      Φιλάκια πολλά σε σένα και τη Δήμητρα και μια μεγάλη αγκαλιά σας στέλνω!

      Διαγραφή
  3. Μαιρούλα μου !!!!Καλή και ευλογημένη χρονιά μάτια μου !!!Με υγεία , φως και πολλή αγάπη !!
    Ωραία η ιστορία σου μάτια μου και η Λιωλιώ κερδισμένη θα είναι γιατί τολμάει εκεί που οι άλλοι δεν τολμούν !!!! Περιμένω τη συνέχεια !!!Εχεις την αγάπη μου και πολλά γλυκά φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή και ευλογημένη να είναι η νέα χρονιά Μαράκι μου αγαπημένο!
      Υγεία, αγάπη, αισιοδοξία, τύχη κι επιτυχία παντού!
      Η Λιωλιώ τόλμησε και πέτυχε σε μια εποχή που παρακολουθούσαν κάθε κίνηση και βήμα. Μπορεί τότε να έβγαλε κακό όνομα βέβαια λόγω των συνθηκών αλλά ήταν σίγουρα κερδισμένη.

      Πολλή αγάπη και φιλάκια γιορτινά σου στέλνω γλυκό μου πλάσμα!

      Διαγραφή
  4. καλη χρονια λατρμενο μου πλασμα οτι επιθυμεις να το χαρεις μια χρονια με ελπιδα υγεια και πολλα πολλα χαμογελα περνα μια βολτα απο το χριστουγεννιατικο πανηγυρι http://starsandicicles.blogspot.gr/2016/01/blog-post_36.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή χρονιά με υγεία, χαρά και όλα τα καλά στο σε σένα και την οικογένειά σου γιορταστική κι αγαπημένη μου Κάτια!

      Κράτα μου θεσούλα κι έρχομαι σε λίγο στο πανηγύρι!

      Διαγραφή
  5. Απαντήσεις
    1. Καλή και τυχερή χρονιά με υγεία κορίτσια!
      Να χαίρεστε τις οικογένειές σας!

      Διαγραφή
  6. Καλή Χρονιά Μαίρη μου με υγεία και πολλές καθημερινές χαρές.
    Πανέξυπνη η Λιωλιώ θα τυλίξει τον Περικλή σαν σαραγλί όπως λέει ο πατέρας του χα!χα!

    Φιλάκια πολλά !

    υ.γ μας άνοιξες την όρεξη με τόσα γλυκά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή κι ευλογημένη χρονιά με υγεία Ζουζούκα μου!
      Σιγά μη της ξέφευγε τέτοιος πλούσιος γαμπρός, δίκιο είχε ο πατέρας του! χα χα χα!

      Σας άνοιξα την όρεξη και με το δίκιο σας, είχε παράδοση το ζαχαροπλαστείο για τα υπέροχα γλυκά του. Δεν χρησιμοποιούσε κανένα προϊόν του εμπορίου, σκέψου ότι του έφερναν γάλα και βούτυρο από στάνη!

      Φιλάκια πολλά κι αγκαλιά μεγάλη!

      Διαγραφή
  7. Πώς τα καταφέρνεις και με ξετρελαίνεις και με ξεμυαλίζεις κάθε φορά που μπαίνω εδώ μέσα...Χαζεύω τις απίστευτες φωτογραφίες σου,γελάω και μαθαίνω από τα κείμενά σου και ξεκολλημό δεν έχω...

    Καλή..Ροζουλί...και Parfume' Χρονιά και από δω...♥ ♥ ♥

    ( Υ.Γ. ααααααααα...μη ξεχάσω...Το Salon De Beaute' μας,ξανάνοιξε με όλα τα παλιά τερτίπια σου μέσα και περιμένει τα καινούρια... Δες το στο πρωτοσέλιδο εδώ : http://www.spirtowebradio.com/

    και
    όλες τις συνταγές σου ,περασμένες μία μία ,εδώ: http://www.spirtowebradio.com/index.php/k2-showcase/k2-tag/salon-de-beaute
    Ανασκουμπώσου,η πελατεία περιμένει...χε χε..) ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ροζ ευχές με δαντέλες και φρου φρου με άρωμα εκατόφυλλου τριαντάφυλλου για Καλή Χρονιά, γλυκιά σαν ροδοζάχαρη!!!

      Το να ξεμυαλίζεσαι και να γελάς, μου δίνει μεγάλη χαρά Βιβουλίνι μου!
      Το Salon De Beaute που καταγράφει τα τερτίπια και συνοδεύονται με SpiRtoζικη μουσική, κατάλαβα ότι ξανάνοιξε μετά τη ριζική ανακαίνιση του σταθμού γιατί οι μυρωδιές του έφτασαν ως εδώ!
      Το link περάστηκε, καλορίζικο το ανανεωμένο SpiRto, με μαγευτικά μουσικά ταξίδια!

      Φιλάκια πολλά!!!

      Διαγραφή
    2. Ασε τα τερτίπια σου τα ροζουλιά και κοίτα τα μειλ σου...Εχεις -ανήθικη - πρόταση...αχαχαχαχαχαχα

      Διαγραφή
    3. Την είδα και άνευ τερτιπίων...
      Να βγάλω την Αιώνια Γυναίκα στον αέρα, οποία ανηθικότης!!!

      Διαγραφή
    4. Καλά...Θα της ρίξουμε μια ρενάρ - λευκή - επάνω της να μην κρυώσει...:P

      Διαγραφή
    5. Χμμμ... Μάλλον πενιουάρ θα έλεγα, της ταιριάζει καλύτερα...

      Διαγραφή
  8. Πόσο πια καθστερημενη να έρθω; οπου ναναι θα περασει ο χρόνος Μαιρυ μου ευτυχως που τα είπαμε στο τηλεφωνο.. τις ευχες μας να σου ευχηθω εστω και καθυστερημενα φιλη μου να έχεις μια ομορφη και γεματη υγεια χρονια με πολύ αγαπη ... τωρα που τελειωσαν οι υποχρεωσεις μου .. περασα να δω τι έγραψες και απολαμβανω εδώ και πολύ ωρα την ιστορία της πανεξυπνης Λιωλιώς... παντα υπαρχαν οι εξυπνες γυναικες που πηγαιναν κόντρα στα κατεστημενα ... ετσι προχωρήσαμε οι γυναικες και αποκτήσαμε τα δικαιωματα μας... χι.χι. μπορει να αργω να περασω και να κανω πολύ ωρα την βολτα μου εδω αλλα το ευχαριστιεμαι και δεν εχω χασει καμια συνέχεια απο τις ιστορίες σου...να περνας ομορφα και περιμενουμε την συνέχεια.. ναι; φιλακιαααα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρουλίτσα μου μ' αρέσει που πάντα απολογείσαι σα να έχεις ανειλημμένη υποχρέωση να παρουσιάζεσαι αμέσως... χα χα χα!
      Είπαμε και ξαναλέμε τις ευχές μας παντού λόγω αγάπης και πολύ καλά κάνουμε! Καλή χρονιά με υγεία, δύναμη και αγάπη!
      Η Λιωλιώ ήταν όντως μια έξυπνη γυναίκα, από τις λίγες που δεν κρατούσαν τα προσχήματα και την ενδιέφερε το μέλλον της να είναι λαμπρό.
      Σίγουρα χάρη σ' αυτές τις γυναίκες που τις μιμήθηκαν αργότερα κι άλλες, απέκτησε το θηλυκό γένος δικαιώματα που απολαμβάνουμε όλες εμείς.
      Κάνε τη βόλτα σου αγάπη μου όταν κι όποτε μπορείς, είμαστε ανοιχτά όλο το 24ωρο για χάζι χωρίς περιορισμό!

      Να περνάς καλά και δημιουργικά, φιλάκια πολλά!!!

      Διαγραφή
  9. Να σας καλημερισω και να μπω με το δεξι, αφου ειναι το πρωτο μου σχολιο.
    Ενα μεγαλο ευχαριστω για την συντροφια που μου κρατατε αυτες τις ημερες. Σας γνωρισα τυχαια πριν λιγες ημερες κ απο την πρωτη στιγμη, βυθιστηκα στα κειμενα σας.
    Ταξιδεψα, θυμηθηκα, ονειρευτηκα.....
    Σε καποιες απο τις ιστοριες σας, βρηκα κατι δικο μου.
    Σε καποιες αλλες, κατι που ονειρευομαι αλλα δεν εχω .
    Η καταγωγη μου δεν εχει καμμια σχεση με τις χαμενες πατριδες των γυναικων που γνωρισα στα κειμενα σας.
    Οφειλω ομως να πω οτι οι προσφυγγες της Πολης και της Ιωνιας, εφεραν πολιτισμο στους Ελλαδιτες.
    Λατρεψα την Λωξαντρα πριν απο χρονια και απο τοτε εγινα θαυμαστρια των γιναικων αυτων. Νοικοκυρες, μερακλουδες,αρχοντισες ακομη και στην φτωχια τους και πανω απο ολα γυναικες.
    Το γραψιμο σας υπεροχο!!!
    Περιμενω με αγωνια την νεα σας αναρτηση και ελπιζω μεχρι τοτε, να ολοκληρωσω τις δουλειες που αφησα ατελειωτες κ να κανω προσεκτικα τα μποτε που παραμελησα για να ρουφηξω τα κειμενα σας.
    Ευτυχως που δεν με βλεπει η Σουλτανα απεριποιητη. Χαχχαχα
    Ευχαριστω για την φιλοξενια κ την υπεροχη συντροφια.
    Καλη συνεχεια
    Μαρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή σου μέρα Μαρία μου, καλωσόρισες, χαρούμενη Κυριακή να έχεις!
      Εγώ σ' ευχαριστώ πολύ για τα τόσο ζεστά και καλά σου λόγια!
      Τα κείμενα βασίζονται σε αληθινές ιστορίες και σίγουρα έχουν λίγο ή πολύ κάτι δικό μας. Δειλία, ατυχία, ντροπή, θράσος, τύχη, εξυπνάδα, κάποια φίλη ή συγγενή καπάτσα που κατάφερε ο,τι εμείς θέλαμε αλλά δεν τολμούσαμε. Οι άνθρωποι είναι παντού ίδιοι, με τις χαρές, τις λύπες, τα βάσανα...
      Ούτε κι εγώ έχω καμία σχέση με τις αλησμόνητες πατρίδες κι άκουγα ευλαβικά τις κυρίες που με τόσο γλαφυρό τρόπο με ταξίδευαν σε άλλο τόπο και χρόνο. Αλλά ερχόμενες στην Ελλάδα πέρα από τις αναμνήσεις τους βίωναν και τις εδώ καταστάσεις.
      Σίγουρα έφεραν πολιτισμό και δε νομίζω ότι κάποιος μπορεί να το αμφισβητήσει. Άλλαξαν πολλές οπισθοδρομικές συνήθειες που καταπίεζαν τις γυναίκες, μετέδωσαν την έμφυτη κοκεταρία τους σε πολλές απλές νοικοκυρές που παραμελούσαν τον εαυτό τους και έμαθαν τα πικάντικα μερακλίδικα φαγητά τους.
      Όντως η Λωξάντρα λατρεύτηκε, δίδαξε νοικοκυροσύνη και αγάπη για την κουζίνα!
      Οι δουλίτσες δεν τελειώνουν ποτέ αλλά αν είναι η γυναίκα περιποιημένη ακόμα κι αν πλένει τα παντζούρια της αισθάνεται σίγουρα καλύτερα. Αυτό θα σου έλεγε η Σουλτάνα που ξεσήκωνε το σπίτι με τα βραχιόλια στα χέρια να κουδουνίζουν και το κραγιόν που δεν έλειπε από τα χείλη της! χα χα χα!
      Αναρτήσεις νεότερες υπάρχουν χαρά μου, δεν ξέρω αν αναφέρεσαι στην τελευταία κι έτυχε να αφήσεις εδώ τα σχόλιά σου...
      Και η δική σου συντροφιά είναι εξαιρετική γλυκιά μου κι ειλικρινά χάρηκα πολύ!

      Να είσαι πάντα καλά, φιλάκια!

      Διαγραφή
  10. Μαρακι μου καλησπερα.
    Ευχομαι να ειναι ομορφη κ δημιουργικη η Κυριακη σου .
    Μια εβδομαδα πριν ανακαλυψα την γωνια που μας καλοδεχεσαι κ απο εκεινη την ημερα, παρατησα τα παντα για να ρουφηξω καθε γραμμη.
    Ειμαι στα 55 και με την τεχνολογια δεν εχω καθολου καλη σχεση.
    Ιδρωσα για να βρω την πρωτη αναρτηση σου το 2012 αλλα οταν τα καταφερα, παρατησα και νοικοκυριο κ ολα κ αρχισα να ταξιδευω.
    Τις λατρευω αυτες τις γυναικες. Ακομη και ο τροπος που μιλουν, φτανει σαν τραγουδι στ αυτια μου.
    Η μανα του νονου μου ηταν απ την Σμυρνη.
    Ορφανο κοριτσακι εφτασε στην Μυτιληνη κ εγινε υπηρετρια σε καποιο σπιτι.
    Σφουγγαριζε την αυλη οταν περασε ο αντρας της κ την ειδε.
    Ερωτας με την πρωτη ματια. Φτωχοι κ οι δυο μα εργατικοι, ηρθαν στην Αθηνα κ κανανε μεγαλη περιουσια κ ονομα μεγαλυτερο.
    Η νονα μου η Φωφωκα λοιπον, μου εδινε καραγιον απ οταν ημουν 6 χρονων.
    Ρουχα φανταχτερα με βολαν κ λουλουδακια κ χρυσαφικα πολλα ηταν τα δωρα της, για να γινω κ εγω λουσου. Χαχαχα
    Πρωτα το Σταυρο σου θα κανεις το πρωι κ μετα θα βαζεις το κραγιον.
    Πριν ξυπνησει ο αντρας σου, εσυ να εισαι κουκλα. Χαχαχαχα.
    Δεν τα κρατησα οπως μου τα ειπε μα εγινα κ εγω κοκετα με τον τροπο μου.
    Κραγιον φοραω σπανια μα οι πομαδες κ οι λοσιονες ειναι μπολικες στο σπιτι κ ολο βαζω κ ξαναβαζω. χαχαχα.
    Αντρα και γιο καπεταναιους εχω κ ετσι ειναι λιγες οι δουλειες μου οταν λειπουν.
    Αντιγραφω τις συνταγες της κατασαρολας που μας δινεις αλλα κ τις συνταγες της ομορφιας, για να βρουν νοστιμα φαγακια οταν ερθουν αλλα κ εμενα στα καλυτερα μου.
    Να εισαι παντα τοσο ευφανταστη, δημιουργικη κ ζεστη κ μακαρι απο τα λογια σου να επιρεαστουν νεα κοριτσια κ να γινουν πραγματικα θηλυκα.
    Ωραιο πραγμα η καριερα κ τα λεφτα χρησιμα παντα , μα το καλοστρωμενο τραπεζι, το γουστοζικο σπιτικο κ η αγκαλια που μοσχοβολαει πουδρα, κρατανε τις οικογενειες.
    Σημερα η αναγνωση, εχει φτασει στην Ντουντου κ το απογευμα θα φτιαξω την πομαδα με τις φραουλες κ την μπανανα.
    Το γαλα που εχω δεν ειναι φρεσκο σαν της Σουλτανας - αυτη ειναι η αγαπημενη μου-
    αλλα κ το δικο μου, θα κανει τη δουλεια του.
    Θα βαλω κ μια ρετινολη το βραδυ κ θα πατσισω τις απωλεις απ το γαλα. Χαχαχχα
    Να εχεις καλο απογευμα κ μη σταματας να γραφεις.
    Ευλογια Θεου εισαι κοριτσι μου κ ολες τις χαρες της ζωης να σου δινει Ο Θεος κ εσυ να μοιραζεις χαρα κ αισιοδοξια με τα γραπτα σου.
    Φιλια πολλα.
    Μαρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα και καλή εβδομάδα Μαρία μου!
      Με την τεχνολογία ούτε κι εγώ έχω τις καλύτερες σχέσεις, κάθε λίγο ζητάω βοήθεια...χα χα χα!
      Αν ξεκίνησες από την πρώτη ανάρτηση, διαβάζεις από την αρχή και φτάνεις στα πρόσφατα πατώντας κάτω που γράφει νεώτερες αναρτήσεις ή διαφορετικά τις παλαιότερες. Σκέφτηκα όπως το έγραψες στο προηγούμενο σχόλιο ότι δεν είδες τα πρόσφατα, τουλάχιστον έτσι κατάλαβα...
      Μπράβο στους άξιους γονείς του νονού σου που κατάφεραν να προκόψουν και για την τόσο καλή νονά Φωφώκα που σε πρόσεχε τόσο πολύ και σε συμβούλευε!
      Δεν είναι μόνο το κραγιόν που κάνει τη γυναίκα θηλυκό αλλά η καθαριότητα κι η περιποίηση και πολύ καλά κάνεις που δεν αφήνεις τον εαυτό σου! Όπως διατηρούμε καθαρό το σώμα μας, έτσι πρέπει και το πρόσωπό μας κι ευτυχώς υπάρχουν οι παλιές σπιτικές συνταγές που είναι αγνές.
      Να χαίρεσαι τους καπεταναίους άντρες σου κορίτσι μου!
      Δεν υπάρχει καλύτερο από μια δροσερή και γελαστή μάνα και σύζυγο όταν έρχονται και νόστιμα φαγητά στο τραπέζι! Όπως τα λες είναι, αυτά κρατάνε την οικογένεια και το σπίτι ζεστό. Τα υλικά είναι απλά, δεν υπάρχει κάτι που να μην έχουμε συχνά στην κουζίνα μας, αγάπη και μεράκι θέλει μόνο.
      Πολύ ωραία η πομάδα, είναι ευκαιρία να την κάνεις τώρα που λείπουν οι άντρες και με τη Ντουντού θα γέλασες φαντάζομαι!
      Το γάλα που χρησιμοποιούσαν παλιά ασφαλώς δεν έχει σχέση με το σημερινό δυστυχώς... Μπορείς αν θέλεις να βάλεις το κατσικίσιο που πωλείται παντού και την κρέμα γάλακτος που είναι πλήρης λιπαρών, τρέφει το δέρμα.

      Σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ για τις τόσο θερμές ευχές σου Μαράκι μου!
      Να είσαι πάντα καλά εσύ κι οι αγαπημένοι σου και να έχεις ευλογία και χαρά πάντα στο σπίτι σου!
      Φιλάκια πολλά πολλά!!!

      Διαγραφή