.

.
.

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013

Γιουβαρλάκια και γκρίνια!

                                                  


Η Ανθούλα με τα μούτρα κατεβασμένα, σέρβιρε το φαγητό. Γιουβαρλάκια αβγολέμονο, μικρά κι ολοστρόγγυλα που έλιωναν στο στόμα πριν τα μασήσεις. 

- Να τον μιλήσω κείνη την ώρα δε μπορούσα. Ητανάνε η μικρή μπροστά κι είχε πάρει θέση για να φάει, πολύ την άρεσε αυτό το φαγάκι! Το αγαπάει ίσα με τα τώρα!
- Ωραία τα γιουβαρλάκια, ναι! 
- Έβανα απέ μιας εξαρχής πολύ λίγο ρυζάκι, όλο κιμάς το γιοβαρλάκι, με το κρομμυδάκι του, το μαϊντανό, δυοσμάκι κι αλατοπίπερο.

Τα ζυμώνω με μισή χουφτίτσα ρυζάκι απέ το μικρό, για τις σούπες που είναι. Αφήνω κομματάκι να πάρει τις μυρουδιές του και τα πλάθω τοσοδούτσικα μικρά.
Βάνω το νερό σκέτο να πάρει βράση και τα ρίχνω, τα ξαφρίζω μετά κι άμα το νεράκι καθαρίσει ρίχνω το βουτυράκι, πιπεράκι κι αλατάκι και δυο χούφτες ρυζάκι για να γένει η σουπίτσα τους. Χτυπάω και δυο αβγουλάκια με κάνα δυο λεμόνια, αμά ζουμερά να είναι, επειδής πρέπει να είναι ξινούτσικο και με το ζουμάκι σιγά σιγά κι άμα το ρίχνω γένεται χυλωμένο σαν την κρέμα ένα πράμα! 

Έτρωγαν σιωπηλοί πατέρας και κόρη. Αναψοκοκκινισμένη η Ανθούλα κοιτούσε τον άντρα της με μισό μάτι. Ίσα που έβαλε λίγες κουταλιές στο στόμα της και περίμενε την κόρη τους να τελειώσει και να τη βάλει για ύπνο για να τον περιλάβει. 
- Τι έχεις μπρε Άνθω εσύ και δε με λες που σ' αρώτηξα τόσες φορές, ε; Μήτε το φαΐ σου δεν τρώγεις, τι γένεται;

- Τι θες να έχω και τι να σε πω; Εσύ να με πεις τι γένεται με τα σένανε! 
- Άιντε πάλι! Η Σουλτάνα σε φούντωσε, ε; Τι θέλει μπρε αυτή η γυναίκα και τρώγεται, τήνε πειράζω, τήνε ενοχλάω;

- Γιάννη, ποια είναι αυτή που πας βόλτες κουστουμαρισμένος και χαϊδευούσαστε, ε;
- Τρελάθηκες μπρε γυναίκα, τι με λες τώρα;
- Ξεύρεις πολύ καλά τι σε λέω και τρελή δε θα με λες! Σε είδανε και με τα είπανε!
- Ποιος με είδε, πού με είδε μπρε, τι λόγια είναι αυτά; Ο κόσμος κακός είναι, καλό δε χρωστάει σε κανένανε... 
- Ο κόσμος δε σε φταίει, εσύ βολτετζάρεις με την κουστουμιέρα και το καπέλο και τρέχεις στις θάλασσες με την ξανθιά!
- Πότε γενήκανε αυτά μπρε; Την κουστουμιέρα μου απέ την Κυριακή που πήγαμε στην εκκλησία έχω να τήνε βάλω, τι ξανθιές και θάλασσες με λες; Απέ τη δουλειά στο σπίτι δεν παγαίνω κάθε μέρα, τι κουβέντες είναι αυτές; Με τα ρούχα που παγαίνω, μ' αυτά κι έρχουμαι για, δε με βλέπεις; Διε τι να σε πω, κομμένα τα πάρε δώσε με την αδερφή σου, ακούς τι σε λέω; Αμέτι μουχαμέτι το 'χει βάλει να μας χωρίσει, απέ την αρχή σε τα είπα! Βάλε με κομματάκι ακόμα που πεινάω!

Έφαγε και τρίτο πιάτο ο Γιάννης που δε χόρταινε τη νόστιμη χυλωμένη σούπα. Καμία ταραχή κι ενοχή δεν έδειχνε, ενώ η Ανθούλα έβραζε και άφριζε σαν τον καφέ στο μπρίκι. 
- Ένα πράμα που δε μπορούσα να χωνέψω, ητανάνε με τα ρούχα που με είπανε. Άμα έβαλα το παιδί για ύπνο, είδα μια πάλι στη ντουλάπα και τα καλά του ητανάνε κει, στη θέση τους! Κάθε μέρα μπροστά μου τα 'βλεπα, πότε εβγήκε με την κουστουμιέρα για; Σε μια στιγμή να σε πω, ταλαντεύτηκα κομμάτι, σκεπτούμουνα μπας κι είχε  πράγματι λαθέψει η Αρχοντούλα... Σάματις δε γένουνται και λάθητα; Αμά εγώ πού να μερέψω, ετρωγούμουνα με τα ρούχα μου... 
- Κι έκαμες και μπάνιο! 
- Καλά έκαμα! Αμά και πάλι που άλλαξα, καθημερινά ρούχα έβαλα, όχι κουστουμιέρες! Δυο βούκες έκατσα να βάλω στον στόμα μου κι εσύ με τις έβγαλες απέ τη μύτη με τη γκρίνια σου! Κοίτα καλά, σε το είπα απέ την αρχή που δε θέλω γυναίκα να με γκρινιάζει, είδα που ήσουνε ήσυχη και δεν είχες μεγάλο στόμα και σε πήρα! Μια ακόμα να με κάμεις τέτοια και θα φύω, σε το λέω και να το ξεύρεις! Κι άμε μετά στην αδερφή σου τη γλωσσού να σε μεγαλώσει τα παιδιά! 

Μια εβδομάδα είχε περάσει από εκείνο το βράδυ των αποκαλύψεων. Η Ανθούλα είχε μείνει μετέωρη, μη ξέροντας πια τι να πιστέψει. 
Πήγε στης Σουλτάνας το σπίτι και τα συζήτησαν ξανά, οι τόνοι ανέβηκαν κι η αδερφή της τον έβριζε συνεχώς και την κατηγορούσε που δεν ήθελε να δει την αλήθεια. Δεν άντεξε άλλο η εγκυμονούσα κι έφυγε φουντωμένη... 
- Μπρε Αρχοντούλα μου, ντιπ χαϊβάνι είναι η μικρή, τι να σε πω! Απέ δω το πήε, απέ κει το έφερε, τήνε τουμπάρισε και βγήκα εγώ πάλι η κακιά, κατάλαβες; Μέχρι που την είπε ότι εγώ σε έβαλα στο κόλπο και καλά πως τόνε είδες, για να γένουνε άνω κάτου το αντρόγυνο! Αμά κι εγώ θα διείς τι θα κάμω! 



Ξύπνια η Σουλτάνα, σκέφτηκε ότι ο μπερμπάντης γαμπρός της θα άφηνε να περάσουν λίγες μέρες για να ηρεμήσουν κάπως τα πνεύματα. Μια βδομάδα βέβαια ήταν αρκετή και ίσα που προλάβαινε την έξαλλη μικρή, πριν χωθεί σε άλλη αγκαλιά... 
Κάθε απόγευμα στις τέσσερις, δυο μάτια παρακολουθούσαν τους εργάτες που σχολούσαν από το εργοστάσιο. Ο Γιάννης αμέριμνος έπαιρνε το δρόμο για το σπίτι. Μια, δυο, τρεις μέρες, την τέταρτη βγήκε και κοντοστάθηκε κοιτάζοντας γύρω του ερευνητικά. Η Σουλτάνα κρυμμένη μέσα στο αυτοκίνητο ενός συναδέλφου του Παύλου, του άντρα της Ζωίτσας, της κουνιάδας της, ένιωσε ότι έφτανε στο στόχο της επιτέλους. 
- Εδώ είμαστε! Για να σε διω τώρα μπρε αδικιωρισμένε! 
Τη σκέψη της διέκοψε ένας ακόμα εργάτης που στάθηκε δίπλα στο γαμπρό της γελώντας. Μαζί πήραν το δρόμο, όχι προς της Ανθούλας το σπίτι αλλά αντίθετα. 
- Γιαβάς γιαβάς Κωστή μου, μη μας πάρει χαμπάρι αυτός! Αμά, για να παγαίνουνε με τα ποδάρια, μακριά δε θα ΄ναι! Βγες και διε με προσοχή πού θα πάνε, άιντε λεβέντη μου να σε χαρώ! Σε φασαρίες σ' έβαλα, αμά συχώρα με, για την αδερφή μου είναι, τι να κάμω...
Ο Κωστής γύρισε τρέχοντας και ξεκίνησαν γρήγορα για να προλάβουν. Πέντε μαχαλάδες πέρα από το εργοστάσιο, ήταν ένα σπίτι παλιό κι εκεί είχαν μπει.

Σε λίγο βγήκε ο Γιάννης, καλοντυμένος με κοστούμι σκούρο και γραβάτα, καπέλο ασορτί και παπούτσι τριζάτο.
- Κακό χρόνο να ΄χει! Με τα ρούχα του αλλουνού βγαίνει και γαμπρίζει, είπα κι εγώ, στραβή είναι η Αρχοντούλα; Το νου σου Κωστή, μόλις στρίψει ξεύρεις εσύ, πίσω του! 

Κουνιστή και λυγιστή η "Θεός φυλάξοι" του άνοιξε την αγκαλιά της. Μικροκαμωμένη, βαμμένη υπερβολικά με το κατάξανθο μαλλί κρεπαρισμένο και σηκωμένο ψηλά, το στερέωνε τουλάχιστον μισό μπουκάλι λακ και δυο φανταχτερά, φτηνιάρικα χτενάκια. Ήταν ακριβώς όπως την είχε περιγράψει η νύφη της.

Ο Γιάννης την κρατούσε αγκαλιά και μπήκαν σ' ένα ταβερνάκι υπόγειο, που ακουγόταν μουσική και μύριζε παϊδάκι στα κάρβουνα.
- Ψυχραιμία κυρία Σουλτάνα μου! Μη και κάμεις κάνα σαματά τώρα, να χαρείς...
- Σιγά μη κάμω τώρα! Κάτσε να διούμε μετά τι θα γένει και θα τον λιανίσω! Μα να σε πω μπρε Κωστή μου, ένα φόβο έχω, την αδερφή μου που είναι σ' ενδιαφέρουσα... 
Πάνω από μια ώρα περίμεναν να βγουν από το ταβερνάκι και η Σουλτάνα τον έστειλε να δει τι γίνεται πίσω από τα θολά τζάμια.

- Χορεύει αυτή και τόνε τραβάει απ' τη γραβάτα...
- Μπα που να τόνε πνίξει να ησυχάσουμε! Είπα κι εγώ, τόσην ώρα περιδρομιάζουνε; Άιντε να διούμε πόσο θέλει τώρα να φουντώσει με τόσα κουνήματα που τον κάμει αυτή! 

Σε λίγο βγήκαν κι ο Γιάννης με ύφος άρχοντα έστρωσε το καπέλο και την αγκάλιασε από τους ώμους. Περπάτησαν λίγο και μπήκαν σ' ένα καζινάκι κοντά στη θάλασσα, με σκούρες μπορντό κουρτίνες, χαμηλά καναπεδάκια και σεπαρέ. Εκεί πήγαιναν τα άστεγα και παράνομα ζευγάρια που ήθελαν να μείνουν μόνα τους. 
- Κωστή, δώσε με ένα τσιγάρο αγόρι μου. Ίσια με να το πιω, θα έχουνε προχωρήσει... Μπα που να τον εύρη κακός και μαύρος χρόνος! 
- Ορίστε κυρία Σουλτάνα, αμά σας παρακαλώ μη το κάμετε αυτό. Αφήστε να βγούνε και βλέπουμε...
- Τι με λες μπρε κι εσύ; Θα κερατώνει κει μέσα την αδερφή μου κι εγώ απόξω θα κρατώ και το φανάρι; 
- Μα, φοβούμαι μη και γένει κάνα κακό...
- Το κακό γένηκε πολλές φορές αγόρι μου! Το ζήτημα είναι να μη ξαναγένει, κατάλαβες; 

Σαν ταύρος μαινόμενος μπήκε η Σουλτάνα! Ο υπεύθυνος που είδε μια γυναίκα μόνη κι αγριεμένη να μπαίνει, σκέφτηκε ότι θα κυνηγούσε τον άντρα της και θα γινόταν φασαρία στο μαγαζί και προσπάθησε να τη συγκρατήσει. Δεν ήξερε ο καημένος όμως τι εστί Σουλτάνα! 
Η Ανθούλα στο σπίτι ήσυχη, είχε κοιμίσει το παιδί κι έβραζε το γάλα για το μαλεμπί που θα το τάϊζε όπως κάθε απόγευμα. Ξαφνικά άκουσε αυτοκίνητο να σταματάει έξω απ' την πόρτα της κι ανέβηκε τα σκαλάκια να δει ποιος ήρθε στη γειτονιά με κούρσα. Βλέπει την αδερφή της αναστατωμένη κι ένα νέο άντρα να κάθεται στη θέση του οδηγού. Τα έχασε βέβαια. 
- Η Σουλτάνα! Δεν είμαστε καλά... Τι θέλει εδώ και ποιος είναι αυτός που τήνε έφερε; Μπα και γένηκε κάνα κακό στην οικογένεια; 

- Τι γένηκε μπρε αδερφή; 
- Μπρος, μάζωχτα και φεύγουμε, ξύπνα και το παιδί! Μήτε λεφτό δε σ' αφήνω να μείκεις εδώ, τ' ακούς; 
- Μα...
- Μάξινος! Σβήσε και τη φωτιά, πάω να πάρω το παιδί! Μας περιμένει το αυτοκίνητο όξω, έλα τέλευε!
- Μα δε θα με πεις τι γένηκε; Επαλάβωσες μπρε και με τραβολογάς έτσι; Πες με για!
- Τι να σε πω τι γένηκε, της τρελής! Και δεν επαλάβωσα εγώ, αμά συ που ελύσσιαξες με δαύτονε! Τσακωτό τον έκαμα με την άλληνα μπρε σερσέμα που σε κοροϊδεύει και τόνε πιστεύεις! Άμα δεν ήσουνε έγκυα, θα σε είχα μαζί μου να τα διείς με τα μάτια σου, αμά σε άφηκα και πέρασα εγώ το καζίκι όλο! 
Σήκωσε την κατσαρόλα απ' τη φωτιά και την πέταξε με δύναμη στο νεροχύτη. Το γάλα χύθηκε παντού κι έβρεξε τα πόδια της Ανθούλας.

Από τις φωνές και τη φασαρία ξύπνησε τρομαγμένη η μικρή Σοφούλα κι έβαλε τα κλάματα.
Η θεία της την καλόπιασε και την πήγε στο αυτοκίνητο...






28 σχόλια:

  1. Τι θα κάμω βρε μαζί σου με λες; και που τα άφηκα να τα διαβάσω τρία μαζί τι γένηκε; πάλι έμεινα να χάσκω!!!!!

    στείλε μου ρε γιαβρί μου τα υπόλοιπα!

    Την καλημέρα και τα σέβη μου!

    http://www.youtube.com/watch?v=ZKVtef8KAoo

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλώς το μου, καλημέρα!
    Τι να σου στείλω τζιέρι μου, δε σου είπα ότι δεν τα έχω έτοιμα; Της στιγμής είναι κάθε ανάρτηση, δεν θυμάσαι που τα λέγαμε; Εκτός κι αν θέλεις να συνδεθείς με το μυαλό μου, πάω πάσο...χιχιχιχιχιιιιι!

    Μ΄αρέσει πάντως που διαβάζεις με μουσική υπόκρουση λατρεμένης Λωξάντρας!

    Φιλούθκιαααααααααα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αντε πάλι έμεινα να περιμένω εναγωνίως την συνέχεια!
    Ασε που μου ήρθε επιθυμία να πάω να φτιάξω γιουβαρλάκια τώρα!
    Φιλιά πολλά Μαιρούλα μου με την εκπληκτική γραφή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιουβαρλάκια Ελενάκι μου, ωραίο φαγάκι!
      Ανάρπαστα γίνονται στο σπίτι μας πάντως, τα φτιάχνω τακτικά.

      Σ΄ευχαριστώ πολύ κοριτσάρα μου, φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  4. Αχ αυτοι αντρεσ. Πρωτη φορα σε διαβαζω απο κινητο. Χαλασε το pc. Φανατικη αναγνωστρια βλεπεισ. Φιλακια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ όμορφη μανούλα!
      Περαστικούλια στο pc σου!

      Πολλά φιλάκια!

      Διαγραφή
  5. Χτύπησες φλέβα > γουβαρλάκια της γιαγιάς Αργυρώς. Πάω να διαβάσω την ανάρτηση. Το σχόλιο ήταν γιά τον τίτλο μόνο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εσύ φαν των γιουβαρλακίων, ε;
      Να υποθέσω τι θα μαγειρέψεις σήμερα;

      Διαγραφή
    2. Αχουουουου ξεχάστηκα, δίκιο έχεις...
      Μα κι αυτοί οι άνθρωποι εκεί να μην έχουν τα μέσα βρε παιδάκι μου να ετοιμάζετε ένα φαγάκι για το σπίτι...απαράδεκτοι, τέλος!

      Σκέψου να πηγαινοέφερνες κατσαρολικά...χιχιχιχιιιιιι!

      Διαγραφή
  6. Είδες που δε 'ν'κακό να χώνει κανείς τη μύτη του στη ζωή του άλλου (μέσα στην οικογένεια φυσικά εννοώ). Να που τη σώζει τώρα η Σουλτάνα την αδελφή της την Ανθούλα που ναι και σε δύσκολη κατάσταση. Θέλω μόνο να ξέρω πόσα χρόνια μπορείς να γράφεις αστειρευτα αυτές τις όμορφες ιστορίες. Τελικά γιά να γλυτώσουμε και την εκμετάλευση των Εκδοτών δεν φτιάχνουμε ένα Οίκο λέω εγώ μόνες μας να σας τα εκδιδουμε? Εγω αναλαμβάνω τη Γραμματεία. Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαιρούλα μου ναι.
      Η Σουλτάνα προσπαθούσε να προλάβει κάποιες καταστάσεις, ξέροντας τα χούγια του γαμπρού. Δεν έχωνε τη μύτη της στην οικογένεια στα καλά καθούμενα, μόνο όταν τα πράγματα ήταν πολύ σοβαρά και δε μπορούσε κανείς να την κατηγορήσει γι' αυτό. Μόνο ο Γιάννης βέβαια...χαχαχα!

      Ωραία η σκέψη σου για τον Εκδοτικό Οίκο, να που βρήκες και δεύτερη δουλειά! Χα χα χα!

      Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
    2. Μα όσοι δεν γράφουν τόσο όμορφα όσο εσείς θα πρέπει ν'αναλλάβουν να περιφρουρήσουν τα δικαιώματά σας. Φιλιά κι από μένα!

      Διαγραφή
    3. Αγαπητή μου Μαιρούλα, γράφεις τόσο μα τόσο ωραία, που ουσιαστικά χρειάζεσαι κι εσύ περιφρούρηση, άκου που σου λέω!
      Είναι ταλέντο όταν σε λίγες και μόνο αράδες μπορείς να διηγηθείς σχεδόν την ιστορία μιας ζωής! ( Και μη μου πεις για την ταινία με τη Λάσκαρη, καμία σχέση!)

      Χμμμμμμ... Συγγραφέας και γραμματέας ταυτόχρονα...μια χαρά το βλέπω!

      Φιλιά βροχερά!

      Διαγραφή
  7. Mαράκι, τι ήταν αυτό πάλι το σημερινό.Βέβαια συνηθισμένη ιστορία κιαν έχουμε ακούσει τέτοια περιστατικά αλλά εσύ τα περιγράφεις τόσο γλαφυρά. Θαύμασα για ακόμα μιά φορά την γραφή σου. Καλά λέει η Τζίτζερ, οταν το τελειώσεις με το καλό να το εκδόσεις σε βιβλίο.
    Οσο για τα γιουβαρλάκια και εγώ έτσι τα κάνω ακριβώς. Πάω να πάρω κιμά να τα κάνω αύριο.
    φιλάκια πολλά
    περιμένουμε συνέχεια μην μας κρατάς σε αγωνία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι μου, όντως είναι συνηθισμένη ιστορία, υπάρχουν πολλοί Γιάννηδες που κυνηγούν τον ποδόγυρο...
      Σ' ευχαριστώ πολύ για τα πάντα καλά σου λόγια, όμως για βιβλίο δεν το σκέφτομαι. Άσε που θα έπρεπε να εκδοθεί σε...τόμο...χιχιχιχιιι!
      Τα γιουβαρλάκια κι εγώ έτσι τα κάνω αλλά βάζω λάδι αντί για βούτυρο. Που είσαι Ανθούλα να πεις εκείνο το: α πα πα πα πα, γένουνται καλέ με το λάδι, τι με λες τώρα; Το αβγολέμονο με το βουτυράκι δένει για!

      Φιλάκια πολλά και καλοφάγωτα τα γιουβαρλάκια σου!

      Διαγραφή
  8. Μωρέ μπράβο στη Σουλτάνα το λέει η καρδιά της.
    Καλά που του'κανε του λιμνοκοντόρου που'θελε και περιπέτειες!

    Δεν ξέρεις πόσο με ξελογιάζουν οι ιστορίες σου κάθε φορά!
    Τουλάχιστον δεν σκεφτόμαστε τα δικά μας!

    Φιλιά θαλασσινά Μαιρούλα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ζουζούκα μου, δεν καταλάβαινε τίποτα η Σουλτάνα!
      Καλή, χρυσή, αξιολάτρευτη, αλλά δεν άντεχε με τίποτα την κοροϊδία και το άδικο. Και ξέρεις, είχε σώσει πολλές καταστάσεις με το δυναμισμό της.

      Χαίρομαι πολύ που σε ξελογιάζω, μόνο εσύ δηλαδή θα ξελογιάζεις τα καλαμάρια; Χα χα χα χα χα!

      Φιλάκια πολλά κορίτσι μου θαλασσινό!

      Διαγραφή
  9. Τι μωροπίστευτες που ειμαστε οι γυναικες Μαίρη μου.....!!!!!!!!!!!αλλά βρίσκουνε και τα κανουνε...αν ειχε καμια Σουλτάνα θα του έλεγα εγώ....καλα και βρίσκονται και αυτες...(τις Σουλτανες εννοώ)....και ανοίγουνε τα ματια μερικών ...μερικών....χι..χι..εχω περιέργεια να διω γιαβρί μου πως θα τα μπαλώσει παλι ο σκορδόπιστος.....χιχ..χι. φιλουρες...υ.γ. εννοειται οτι τα διαβασα και τα δυο.. μαζί γιατί αργησα να ερθω παλι... αμαν αυτο το πλεξιμο ωρες που μου τρώει..χι..χι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σμαραγδένια μου ναι, είμαστε οι περισσότερες γυναίκες, ίσως επειδή δε θέλουμε να παραδεχτούμε ότι κάποια άσχημα μπορεί να μας συμβαίνουν...
      Η Σουλτάνα ευτυχώς που δεν το προσπέρασε κι ας της φώναζε η αδερφή της ότι είναι αδύνατον, αφού τα κουστούμια του ήταν πάντα στη θέση τους και σίγουρα η νύφη τους έκανε λάθος.
      Ο σκορδόπιστος το φύσαγε και δεν κρύωνε, έγινε μεγάλο πατιρντί!
      Χαίρομαι πολύ που πλέκεις κι ας σου τρώει ώρες, είσαι μια χρυσοχέρα λεβέντισσα!

      Πολλά φιλάκια γλυκούλα μου!

      Διαγραφή
  10. δικαιώθηκε η σουλτάνα.....χαλάλι της γλύτωσε η ανθούλα από δαυτον....πολύ καλά έγραψες.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παναγιώτη μου, η Σουλτάνα μπορεί να δικαιώθηκε, όμως η Ανθούλα γέρασε με το Γιάννη της....χα χα χα χα!

      Σ' ευχαριστώ πολύ, να έχεις καλό Σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  11. Μαίρη...μου τη δίνει αυτό...λολ
    Η μου στέλνεις τα υπόλοιπα με μέηλ να δω τί έγινε ή μου στέλνεις χαμπέρι μόλις τελέψει το στόρυ να μπω να το διαβάσω μαζεμένο...
    Αποφάσισε...!!!!!!

    προς το παρόν φιλί από δω και τα πολλά αύριο από κοντά...-:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βρε το Βιβουλίνι που του τη δίνει!
      Δεν έχω τίποτα έτοιμο να σου στείλω αγάπη μου, αλλά όπως λέω και στην Έλενα μόνο αν συνδεθείς με το μυαλό μου θα μάθεις.3 λολ!
      Να σου στέλνω χαμπέρι όμως βεβαίως και μπορώ!Χα χα χα χα!

      Φιλάκια στα μαγουλάκια!

      Διαγραφή
  12. Βρε ήτανε χαιβανι και η Ανθούλα αλλα η Σουλτανα ιδιοφυεστατη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ωραία τα γιουβαρλάκια, ναι!!!!! Λέω να τα φτιάξω Μαιρούλα μου,μήπως και βοηθήσουν να περάσει η ίωση που με παιδεύει!!!
    Όσο για τη Σουλτάνα,μπράβο της.Την έσωσε την αδερφή της.
    Φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ίωση σε παιδεύει Τριανταφυλλένια μου;
      Ζεστά ζεστά θα τα φας και θα τη διώξεις την κακούργα!

      Φιλάκια και περαστικούλια γρήγορα!

      Διαγραφή