.

.
.

Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

Η Εκδίκηση




- Γιαννούλα, τα παιδιά έφαγαν;
- Μάλιστα κυρία Εριέττα! Η Λίνα ζήτησε και δεύτερο πιάτο, όλο το έφαγε!
- Ωραία, μπράβο! Μαγειρεύεις τόσο νόστιμα φαγητά... Καλή και άξια είσαι, οι κόρες μου σε λατρεύουν!

- Κι εγώ τις αγαπώ πολύ! Δε βλέπω την ώρα να τις πάρω αγκαλιά... 
Η μελαγχολία στα μάτια της δεν άφησε ασυγκίνητη την Εριέττα. Λαχταρούσε να έχει στην αγκαλιά της τα δικά της παιδιά κι αυτό ήταν αγκάθι στην καρδιά.

- Γιαννούλα έλα εδώ, κάθισε κοντά μου να μιλήσουμε. Πόσα χρόνια είσαι παντρεμένη είπες;
- Τρία...
- Κι αφού δεν ήρθε το παιδάκι που τόσο θες, δεν πήγες σε κάποιο γιατρό να δεις μήπως συμβαίνει κάτι;
- Δεν ήθελε ο άντρας μου να πάω... Λέει ότι δεν χρειάζεται να στεναχωρεθώ αν κάτι μου πει ο γιατρός επειδή σίγουρα κάτι έχω... Αν έρθει έχει καλώς, αν όχι...
- Μιλάς σοβαρά; Και πού ξέρει ο άντρας σου ότι θα σου πει πως δεν κάνεις παιδί; Αυτό μου φαίνεται πολύ παράξενο...

- Μα... Τρία χρόνια κι ακόμα τίποτα, άρα κάτι έχω και δεν πιάνω...
- Αυτό το κάτι που μπορεί να έχεις ίσως διορθώνεται! Ούτε η πρώτη είσαι, ούτε η τελευταία! Αλλά η συμπεριφορά του συζύγου σου καθόλου δε μου αρέσει! Λοιπόν, αύριο το απόγευμα θα σε πάω στο δικό μου γιατρό, να δούμε τι θα μας πει! Και θα σε παρακαλέσω να μη πεις τίποτα σε κανέναν, εντάξει;

Κράτησε την υπόσχεσή της η Γιαννούλα. Έβαλε το φαγητό στη φωτιά για την επόμενη μέρα και ζέστανε νερό για να μουλιάσει τα ρούχα που είχε πετάξει ο άντρας της πάνω στο κρεβάτι. Μύριζαν καπνό, αλκοόλ και είχαν λεκέδες. Το γυναικείο κοκκινάδι στη μπλούζα του της έφερε ζάλη και πανικό...

- Έλα Παναγία μου! Με γυναίκα ήταν; Έχει γούστο να...
Η σκέψη που καρφώθηκε στο μυαλό της έφερε ταραχή μεγαλύτερη. Μήπως λαχταρούσε παιδί κι αφού δεν έκανε μαζί της έψαχνε για κάποια άλλη καρπερή;

Ο άντρας της γύρισε όπως πάντα περασμένα μεσάνυχτα και τη βρήκε στην κουζίνα. 
- Με ποιους ήσουν; Μάλλον με ποια; Τα σημάδια της είναι στη μπλούζα σου, ορίστε!

Αρνήθηκε να συζητήσει. Σάλτσα από κοκκινιστό στην ταβέρνα του έπεσε  και λερώθηκε. Ούτε το φτηνό άρωμα που μύριζε το σακάκι του ήταν πονηρό... 

Η Εριέττα τακτοποίησε το κρεβάτι της άρρωστης μητέρας της κι αφού βεβαιώθηκε ότι δε χρειαζόταν κάτι άλλο τη φίλησε κι ετοιμάστηκε να φύγει. 

Μεγάλης ηλικίας η κυρία Μιράντα, αλλά με μυαλό κοφτερό και διαυγές, έλυνε κι έδενε σε ό,τι πρόβλημα παρουσιαζόταν. 
- Όταν τελειώσετε με το γιατρό να μου τηλεφωνήσεις. Πολύ καλά έπραξες για την καημένη την κοπέλα παιδί μου. Κάτι μου λέει ότι θα τη βρει εντάξει... 
Κατακόκκινη από ντροπή η Γιαννούλα, ντύθηκε γρήγορα και πέρασε στο γραφείο του γιατρού. Η Εριέττα αδημονούσε...

- Δεν είδα κάτι ανησυχητικό. Και το σημαντικό είναι ότι έχει ωορρηξία, θα μπορούσε να συλλάβει σήμερα! Θα της γράψω κάποιες εξετάσεις να κάνει για να είμαστε απολύτως σίγουροι ότι δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα η νεαρή μας κυρία! 

Η χαρά ζωγραφίστηκε στα πρόσωπά τους. Κι όταν οι εξετάσεις δικαίωσαν το γιατρό, η Εριέττα του μίλησε ιδιαιτέρως. 
  - Γιαννούλα, πρέπει να του τα πεις! Είναι σχεδόν σίγουρο ότι ο άντρας σου έχει πρόβλημα. Δυστυχώς όταν κάποιο ζευγάρι δεν κάνει παιδί, πέφτει η ευθύνη στη γυναίκα. Να όμως που δεν είναι σωστό αυτό. Υπάρχει πιθανότητα να έχει κολλήσει κάποια αρρώστια τόσα χρόνια στα λιμάνια ή να έχει πρόβλημα οργανικό. Αυτό, μόνο ο γιατρός θα το πει... 

- Δε μπορώ να του το πω... Φοβάμαι, δεν ξέρω πως θα το πάρει... Είναι και κάτι άλλο που ανακάλυψα και δεν σας το έχω πει... 
Έξαλλη η Εριέττα ύψωσε τον τόνο της φωνής της.
- Αυτό μόνο του έλειπε! Αντί να φοβάται μήπως χάσει εσένα που είσαι μια χαρά κοπέλα, πολύ μικρότερη και κακοπερνάς μαζί του, γυρίζει τα μάτια του σε άλλες; Κοίτα, το μέσα δωμάτιο που ξεκουράζεσαι περιμένει να σε φιλοξενήσει! Να τον παρατήσεις τώρα, μη σου φάει τη ζωή! 

Απαράδεκτο για τη μικρή κοπέλα. Να φύγει από το σπίτι της, τον άντρα που παντρεύτηκε; Ούτε σαν σκέψη δεν περνούσε απ΄το μυαλό της... 
  Η μάνα της έφτασε αγχωμένη Παρασκευή βράδυ στην Αθήνα, συνοδεύοντας την αδερφή και τον ανιψιό της που έσπασε το χέρι του. Η Γιαννούλα έτρεξε στο νοσοκομείο να συμπαρασταθεί. Η μητέρα της πήγε στο σπίτι της το πρωινό του Σαββάτου, ξενυχτισμένη και ταλαιπωρημένη. Ξάπλωσε στο ντιβάνι που είχε στριμωγμένο στην κουζίνα και κοιμήθηκε λίγες ώρες.

Η Γιαννούλα φεύγοντας από της Εριέττας, πήγε μαζί της πάλι στο νοσοκομείο κι αφού βεβαιώθηκαν ότι ήταν καλά ο μικρός της ξάδερφος κάθισαν στον κήπο να ξεκουραστούν.

Της μίλησε για το γιατρό, τις εξετάσεις και τα βάσανά της με δάκρυα στα μάτια.
- Παιδάκι μου! Γλώσσα μέσα δε βάζει η πεθερά σου και μου καρφώνει μαχαίρια στην καρδιά... Το γιο της να κοιτάξει, όχι να λέει εσένα άχρηστη! Να είναι καλά η εξαιρετική κυρία που σε νοιάζεται, χίλια χρόνια να της δίνει ο Θεός κι όλα τα καλά! Κι εσύ βρε κόρη μου γιατί δεν του μιλάς;

- Φοβάμαι μάνα... Πίνει, γυρίζει όλη μέρα, μεροκάματο αργά και πού κάνει στις επισκευές... Δε με χτυπάει άμα έρχεται, μα είναι θολωμένος και βρίζει πολλές φορές...
- Αυτό του έλειπε, να σηκώσει χέρι πάνω σου! Θα του τα κόψω και τα δυο! Άσε βρε κόρη μου, θα του μιλήσω εγώ κι άμα τολμάει ας μου πει κουβέντα! 

Κουβέντα να πει δεν τόλμησε. Όμως δεν έμεινε τίποτα όρθιο στο σπίτι. Ούτε πιάτο, ούτε ποτήρι, ούτε τζάμι... Όταν η μάνα έφυγε, αποφάσισε να του μιλήσει ήρεμα.

- Ανθρώπινα είναι όλα. Παράπονο δεν έχω, ποτέ δε μου είπες για παιδί εσύ. Η μάνα σου και το σόι σου όμως μ' έχουν κάνει βούκινο στο χωριό. Κανείς δε θα μάθει τίποτα αν πας στο γιατρό, να δεις που θα φτιάξουν όλα αν κάνουμε παιδάκι! Θα μπεις και σε μια σειρά, να σε βλέπει λίγο και το σπίτι σου... Δεν είναι ζωή αυτή, δεν αντέχω άλλο! Κι αν δεν είναι τυχερό να κάνουμε δε με νοιάζει, σε παντρεύτηκα γιατί ήθελα να ζήσω μαζί σου επειδή σ' αγάπησα, όχι για τους απογόνους... 

Στο γιατρό δεν πήγε. Βρήκε όμως αμέσως καράβι κι έφυγε...  


Τα χρόνια πέρασαν δύσκολα. Εκείνος εξακολουθούσε να κάνει την ίδια ζωή, μεθοκοπώντας και γυρίζοντας με γυναίκες. Όταν το χέρι του έπεσε με δύναμη στο πρόσωπό της επειδή του παραπονέθηκε, η Εριέττα δεν την άφησε να γυρίσει στο σπίτι της εκείνο το απόγευμα. Εκείνος φώναξε, απείλησε, έβρισε, μέχρι που τον μάζεψε το περιπολικό... 

Το κίτρινο χρώμα στα μάτια του πρόδιδε το πρόβλημα στο συκώτι του. Όταν άδειαζαν τα μπουκάλια με τα βαριά ποτά, έπινε σκέτο οινόπνευμα. Η Γιαννούλα ξενυχτούσε στο νοσοκομείο που οι γιατροί μετρούσαν τις μέρες του. Η πεθερά της την κοιτούσε με μισό μάτι και τον έκλαψε σπαρακτικά όταν έφυγε απ' τη ζωή... 


- Είναι πράματα αυτά, τι μυαλά κουμαντάρεις; Στο χωριό έπρεπε να τον πάμε κι εσύ να ερχόσουν κοντά του, στη μάνα σου να έμενες! Ο γιος μου σ' έφερε στην Αθήνα και καλόμαθες! Αφού έφυγε, πίσω μαζί του ήταν η θέση σου! Πού ακούστηκε τέτοιο πράμα, ε; Να μην έχω το παιδάκι μου στον τόπο μας κι εσύ σα χήρα του να δίνεις το καλό παράδειγμα; 

- Δε μπορώ να γυρίσω πίσω μάνα... Εδώ δουλεύω και βγάζω το ψωμί μου τόσα χρόνια... Απ' αυτά τα λεφτουδάκια μου ζούσε κι ο γιος σου και το ξέρεις καλά. Τη δραχμή του μόνο τον πρώτο χρόνο την είδα, σκάλες σφουγγάριζα, γραφεία και σπίτια καθάριζα, βασανισμένη είμαι! Και να πω ότι στεκόταν στο σπίτι, χαλάλι του! Τα ξημερώματα μαζευόταν και παραπατούσε, φιλενάδες είχε... Άσχημη ζωή έκανε κι έφαγε το κεφάλι του! Οι γονείς μου τα φέρνουνε δύσκολα βόλτα, μεροκάματο στο χωριό πού θα βρω, μου λες; 

- Δικαιολογίες! Εδώ θα κάνεις τη ζωούλα σου μια χαρά, θα πετάξεις και τα μαύρα και θα βρεις άλλο να πάρεις! 
- Ντροπή σου συμπεθέρα! Μέτρα τα λόγια σου πριν μιλήσεις για το κορίτσι μου, ακούς; Εσύ κλαις το γιο που έχασες κι εγώ έκλαιγα το παιδί μου ζωντανό για τα βάσανά του!
Η Εριέττα άρπαξε κυριολεκτικά τη μαυροντυμένη Γιαννούλα και τους δικούς της και τους έβαλε στο αυτοκίνητο. 
- Στο σπίτι σας θα μπεις να πάρεις δυο πραγματάκια, θα παραδώσεις τα κλειδιά στην ιδιοκτήτρια και δε θα ξαναπατήσεις, ακούς; Το δωμάτιο σε περιμένει! 

Περιποιήθηκε τους γονείς και τον αδερφό της που θα επέστρεφαν αυθημερόν στο χωριό.

- Δεν αξίζει ούτε ένα δάκρυ! Η παρδαλή που ήταν στην κηδεία κι οι φίλοι του τα ρεμάλια να συμπαρασταθούν στη μάνα του! Αυτοί ήταν η οικογένειά του, όχι εσύ! Ας έρχεται όποτε θέλει να κλαίει στο μνήμα του παιδιού της! Είδες και το ευχαριστώ της που τον ανέχτηκες τόσα χρόνια, ε; Αντί να σε κάνει εικόνισμα και να σε προσκυνάει, σου ζητούσε και τα ρέστα!  Αυτός τη γλεντούσε τη ζωούλα του όπως ήθελε κι εσύ μαράζωνες μέσα στη μούχλα και την υγρασία! Καλύτερα που θάφτηκε εδώ, να μην είσαι υποχρεωμένη να πηγαίνεις στο χωριό... 

Καθημερινά πήγαινε στο μνήμα του τις πρώτες μέρες. Η πεθερά της έμεινε σε μια συγγενή μέχρι τα εννιάμερα, δεν άντεχε το σπίτι που ζούσε το παιδί της. Νύφη και πεθερά δεν αντάλλαζαν πλέον ούτε μια λέξη. Στο σαρανταήμερο μαζεύτηκαν πάλι αλλά η μάνα του έκανε μνημόσυνο και στο χωριό... 

Ένα μικρό διαμερισματάκι έπιασε μετά από δυο μήνες. Λίγα πράγματα στην αρχή, ίσα να στήσει το νέο της νοικοκυριό. Περνούσε καλά στης Εριέττας, ήθελε όμως το δικό της σπιτικό. Όλη η οικογένεια της συμπαραστάθηκε κι όταν άλλαξαν κάποια έπιπλα το γέμισε με ωραία και καλά πράγματα. Οι γονείς της χαρούμενοι που ζούσε το παιδί τους ανθρώπινα, δεν έλεγαν τίποτα σε κανέναν. Όσες φορές έρχονταν να τη δουν, έφερναν φρέσκα αυγά για τα κορίτσια, λαχανικά και φρούτα. Το σπίτι της είχε καλοριφέρ ακόμα και στο μπάνιο κι από τις βρύσες έτρεχε ζεστό νερό. Η Γιαννούλα γύριζε πάντα ευχαριστημένη και με τα χέρια γεμάτα. Και τρόφιμα και ρούχα καλά κι ακριβά που η Εριέττα και ο Λέανδρος δεν πολυφορούσαν. Έτσι είναι οι εύποροι άνθρωποι, δε μπορεί να εμφανίζονται με τα ίδια στις συγκεντρώσεις που τους καλούσαν... 

- Μαμά, κοίτα αυτό το παλτό! Μπαμπά, δες κουστούμι! Ολόμαλλα εγγλέζικα υφάσματα! Τα πουλόβερ στον αδερφό μου να τα δώσετε, να μη κρυώνει άμα βγαίνει βόλτα!

- Πω πω πω! Τέτοια καλά πράματα πρώτη φορά βλέπω! Να με δει η συμπεθέρα με τη γούνα στο γιακά, δε θα μαζεύει τη γλώσσα της! Να βάλει κι ο πατέρας σου το κουστούμι και να πάμε στην εκκλησία την Κυριακή που γιορτάζει του Άγιου Νικολάου και θα είναι μαζεμένοι όλοι! Θα βγει ο αδερφός σου με την αρρεβωνιάρα του και θα είναι πολύ όμορφος!  Και το ταγέρ παιδάκι μου, το κόντυνα λιγάκι να το έχω έτοιμο για το γάμο... Τα παπούτσια μ' ένα πάτο μια χαρά μου ήρθανε, μαλακό δέρμα και πολύ καλό είναι! Μόλις γίνει ο χρόνος θα περάσουνε τις βέρες για να έρθεις κι εσύ και μετά θα ετοιμαστούμε για τα στέφανα... Άσπρο μαντίλι στο λαιμό να βάλεις, μη το ξεχάσεις! Αυτές τις ώρες πρέπει να σπάει το πένθος... 



Η Λίνα κι η Μιράντα πήγαν μαζί της. Οι γονείς τους ήταν καλεσμένοι στο εξοχικό της οικογενείας Καραντίνη κι επειδή δεν ήθελαν να την αποχωριστούν πέταξαν από τη χαρά τους όταν το πρότεινε. Δεκαπέντε χρονών η μεγάλη, δεκατριών η μικρή, πέρασαν όλη τη μέρα πειράζοντας τις κοτούλες που έτρεχαν τρομαγμένες τινάζοντας τα φτερά τους.

Η πεθερά της στημένη από το πρωί πίσω απ' το παράθυρο της αδερφής της που ήταν στην άκρη του δρόμου, παρακολουθούσε τις κινήσεις τους. Όταν βγήκε η οικογένεια με τα δώρα για το σπίτι της νύφης, άστραψε το μάτι της! Η Γιαννούλα με τη βελούδινη μακριά φούστα και το εφαρμοστό στενό σακάκι, τις αέρινες λεπτές μαύρες κάλτσες, τα ψηλοτάκουνα παπούτσια και τα κορίτσια γελαστά και καλοντυμένα να τη συνοδεύουν, ήταν μια εικόνα που δεν άντεχε. 

- Ορίστε χάλια! Χήρα μες στο λούσο ήρθε, σούρνει και τις άλλες μαζί της! Πού είναι το μαντίλι της το μαύρο στο κεφάλι; Το φορούσε όταν ήρθε και το πέταξε μετά!

- Μα πάει ν' αρρεβωνιάσει τον αδερφό της, μην είσαι κι εσύ παράλογη! Με το μαντίλι θα πήγαινε στις χαρές του, εσύ θα το έκανες αυτό;
- Γαμπρό για τα μούτρα της πάει να βρει πες καλύτερα! Τα ξένα παιδιά έκανε φαμίλια της, δεν ήτανε άξια να κάνει παιδί δικό της, να έχω κι εγώ έστω ένα εγγόνι απ' το γιο μου!

Την πήρε στην Αθήνα και την έκανε κυρία! Δες τα συμπεθεριά ντύσιμο! Άμα η κόρη τους δεν έπαιρνε το παιδί μου, θα βλέπανε τόσα μεγαλεία; 
  Σούσουρο στο χωριό... Πόρτα δεν άφησε η πεθερά που να μη χτυπήσει με κάποια δικαιολογία για να κατηγορήσει τη νύφη της. Ο γιος της είχε πολλά λεφτά στην άκρη απ' τη δούλεψή του κι η γυναίκα του έκανε στα πλούσια τη μεγάλη ζωή... Τα ίδια είπε κι όταν έγινε ο γάμος, αν και η Γιαννούλα σεμνή και σοβαρή δεν παρευρέθηκε στο γλέντι.

- Φρέσκια χήρα δυο χρόνια είμαι ακόμα, δεν κάνει... Να ζήσετε σαν τα ψηλά βουνά! 
Ήρεμα πέρασε τα υπόλοιπα χρόνια. Μάτια δε σήκωσε να δει άλλον άντρα, αν και άρεσε σε πολλούς και θα μπορούσε να κάνει μια νέα αρχή. Αφοσιωμένη στην οικογένεια που την είχε αγκαλιάσει, περνούσε τις περισσότερες ώρες της μέρας. Η Εριέττα πάντα πολυάσχολη και κοσμική, ήξερε πως το σπίτι της λειτουργούσε θαυμάσια χάρη στην αξιοσύνη της Γιαννούλας. Μεγάλωσε και τους δυο γιους της Λίνας που είχε καλοπαντρευτεί και τους καμάρωνε. Η Μιράντα που μόνο το όνομα είχε κληρονομήσει από την αρχοντική γιαγιά της, ήταν ζωηρή κι ατίθαση από μικρή. Καημό είχε να τη δει νυφούλα, όμως εκείνη προτιμούσε να γυρίζει με τις παρέες της και να σχετίζεται με ομορφόπαιδα για λίγους μόνο μήνες. Όσα ήξερε εκείνη, δεν τα ήξερε η μητέρα της...  



- Πού ταξιδεύει το μυαλό σου βρε Γιαννούλα; Άδικο έχω σε όσα σου είπα;
 - Άδικο έχεις βέβαια! Επειδή εγώ πήρα άντρα μεγαλύτερο και βγήκε σκάρτος, πρέπει εσύ να βάλεις στο νου σου ότι θα πάρεις το παιδαρέλι; Είδες τα αποτελέσματα, μαλλιά κουβάρια γίναμε όλοι.. Άστα να πάνε στην ευχή και να ξεχαστούνε βρε παιδάκι μου, ό,τι έγινε έγινε! 

- Δε με ξέρεις καλά! Αυτό που έκανε η μάνα του θα μου το πληρώσει ακριβά, άνω κάτω θα την κάνω!
- Ξεροκέφαλη και πεισματάρα μια ζωή είσαι! Κάτσε στ' αυγά σου και μη κάνεις τίποτα!

- Δεν είμαι κλώσα για να κάτσω πάνω τους! Άντε, φεύγω τώρα, αύριο θα έρθω να δω τη μαμά... 
 Η Δέσπω δεν έκλεισε μάτι όλη τη νύχτα. Από τη μια είχε αγωνία για το γιο της κι απ΄την άλλη το τηλέφωνο που χτυπούσε κι όταν σήκωνε το ακουστικό έκλεινε, της είχε σπάσει τα νεύρα. Ξημερώματα γύρισε ο Τάκης κι όπως την είχε συμβουλεύσει η Σουλτάνα έκανε ότι κοιμόταν και δεν του είπε τίποτα... 

- Καλημέρα γιόκα μου! Έλα σήκω, το καφεδάκι σου είναι έτοιμο! Τον κιμά τσιγαρίζω να ψήσω μελιτζάνες παπουτσάκια που σε αρέσουνε πασά μου! 
Δυο γουλιές καφέ ήπιε αμίλητος κι έφυγε για το γραφείο. Η Δέσπω γύρισε το φλιτζανάκι και μέχρι να στεγνώσει τηλεφώνησε στην κουμπάρα της.
- Κακό χρόνο να 'χει, θα με τον μαραζώσει το γιο μου! Ξάγρυπνος και νηστικός έφυε, πού να γύρναγε όλη νύχτα το παιδί μου; 
Νυσταγμένη ακόμα η Σουλτάνα, της απαντούσε μηχανικά. 

- Θα τον περάσει μπρε, μη σεκλετίζεσαι! Το θέμα είναι να καταλάβει που τον έστησε παγίδα αυτή κι άμα χάνει ο άντρας την εμπιστοσύνη του χαλνάει το πράμα... Θαρρείς που κι εγώ έκλεισα μάτι; Η αγωνία μ΄ έτρωε! Α! Κι εσένα χτύπαε το τελέφωνο; Ναι, ναι, δυο φορές κι εμένα χτύπησε και με το κλείσανε! Μπρε συ, άμα ήτουνε αυτή και τον ήψαχνε, σε μένανε γιατί να τελεφωνάει; Και πού ξεύρει τον αριθμό μου και στο σπίτι μου ο Τάκης γιατί να ερχούτανε, μωρό είναι για; 


 Οι μελιτζάνες χαραγμένες προσεκτικά και περασμένες από το τηγάνι, είχαν γεμίσει με τον καβουρδισμένο με πολλά μπαχαρικά και κρεμμύδια κιμά κι η πηχτή μπεσαμέλ απλώθηκε πάνω τους. Μόλις έβαλε το ταψί στο φούρνο, το τηλέφωνο χτύπησε κι η καρδιά της Δέσπως φτερούγισε. 

Η γυναικεία ευγενική φωνή που της μίλησε την έκανε να χάσει σχεδόν τις αισθήσεις της.
- Γνωρίζω τα προβλήματα που έχετε με το γιο σας κυρία Δέσπω. Ο δικός μου γιος είναι φίλος του κι από αυτόν τα έμαθα όλα. Όχι, δεν τον έχετε γνωρίσει, συνεργάτες στη δουλειά είναι. Κι ένα μεγάλο ποσό όταν χρειάστηκε ο Τάκης για να κάνει ένα άνοιγμα, ο δικός μου τον δάνεισε και του είπε να τον εξοφλήσει σιγά σιγά. Δική του εταιρεία σκέφτηκε να κάνει! Τα λένε καθημερινά στο γραφείο, ναι!  Υπεύθυνη για όλα είναι η νονά του, αυτό να ξέρετε... Καλούσε το ζευγάρι στο σπίτι της και είπε στη Μιράντα ότι θα τους παντρέψει και θα προσπαθούσε να πείσει κι εσάς. Η συγκεκριμένη κοπέλα δεν είχε σκοπό να προχωρήσει με το γιο σας, μια απλή γνωριμία είχαν, όμως η κυρία Σουλτάνα την έπεισε ότι θα ήταν ένα πολύ ταιριαστό ζευγάρι. Της άρεσε μάλλον να μπει στην οικογένεια μια νύφη με τρανταχτή προίκα και όνομα καλό... Ό,τι κι αν σας λέει να μη πιστεύεται τίποτα, είναι διπρόσωπη! Και καλύτερα να μη πείτε ότι ξέρετε ούτε στο γιο σας, γιατί θα καταλάβει από πού τα μάθατε κι όπως καταλαβαίνεται δεν πρέπει... Εσείς, μια κυρία καθώς πρέπει, νοικοκυρεμένη, δεν επιτρέπεται να πέφτετε θύμα. Γελάει πίσω από την πλάτη σας και χθες τους είχε στο σπίτι της...



Η Σουλτάνα σηκώθηκε βαριεστημένη να ψήσει δεύτερο καφέ.
- Μπα σε καλό μου σήμερα, δε λέει ν΄ ανοίξει το μάτι μου... Ωραία νύχτα περάσαμε... Τώρα μπρε κι εσύ ντρουν και ντρουν, θα σε σηκώσω! Η Δέσπω θα είναι, να με πει τι γένεται...
Η ίδια φωνή της μίλησε ευγενικά και γλυκά.
- Σας ζητώ συγγνώμη κυρία Σουλτάνα, δε γνωριζόμαστε προσωπικά. Ο γιος μου είναι συνάδελφος με τον Τάκη, το βαφτισιμιό σας...
- Παναγία μου! Έπαθε κάτι το γιαβρί μου; 
- Όχι, μην ανησυχείτε, καλά είναι. Θα ήθελα να σας μιλήσω εμπιστευτικά για τη Δέσπω, την κουμπάρα σας. Είναι κρίμα να σας κατηγορεί στο γιο της και να μην έχει καλή γνώμη για τη νονά του. Ναι, ναι, η Δέσπω! Τα έμαθα από το παιδί μου, που συζητάει κάθε μέρα με τον Τάκη. Σας ζηλεύει πολύ μαντάμ κι εσάς και τα παιδιά σας. Κι επειδή ο γιος σας παντρεύτηκε και σας χάρισε και δυο εγγόνια, η άλλη έχει λυσσάξει! Καλύτερος είναι ο γιος της χοντρής με τους χαλκάδες στ΄αυτιά που γλώσσα δε βάζει όλη μέρα και πασαλείβεται με μπογιές; Αυτός πήρε κοπέλα μικρή κι έχει να καμαρώνει αυτή και να μας κοροϊδεύει; Ο δικός μου είναι πιο όμορφος και θέλει να παντρευτεί μεγαλύτερη, αυτά λέει... Και ξέρετε καλά, ότι η ζήλια είναι πολύ κακό πράγμα, το μάτι της το έχει συνέχεια πάνω σας και σας καταριέται... Μόνο σας παρακαλώ μη με εκθέσετε, γιατί θα πεισμώσει η κουμπάρα σας και μπορεί να σας κάνει μεγάλο κακό, πολύ μεγάλο! 
Η γραμμή έκλεισε κι η Σουλτάνα εμβρόντητη κρατούσε τρέμοντας το ακουστικό.
- Χάνομαι... Χριστέ μου, βοήθα με! Πάει, θα με στρίψει σήμερα!

18 σχόλια:

  1. καλημερα καλημερα καλημερα!!!!! τι να πω ποια!!! οι γυναικες ειμαστε ατιμα πλασματα!!! τι να πω για την πεθερα της γιαννουλας...να την ειχα μπροστα μου θα την........ασε μη πω τι θα την εκανα!!!οσο για τα τηλεφωνηματα μαλλια κουβαρια θα γινουν οι δυο κουμπαρες με τοσες δολοπλοκιες!!!απο την μια συγχυστηκα και απο την αλλη εσκασα στα γελια!!! να εισαι καλα!!! πολλα φιλια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Σοφάκι μου!
      Πολύ άτιμα πλάσματα οι γυναίκες όπως λες αλλά να δεις και κάποιους άντρες, χειρότεροι είναι!
      Η πεθερά ήταν το κερασάκι στην τούρτα! Κακοπερνούσε η καημένη η Γιαννούλα με τον κανακάρη της κι αυτή να την κατηγορεί συνέχεια...
      Οι κουμπάρες είχαν θυμώσει η μία στην άλλη και δεν είχαν άδικο βέβαια. Θα δεις στη συνέχεια πως ξεκαθάρισε η κατάσταση.

      Να είσαι καλά κι εσύ γλυκιά μου, σε φιλώ!

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα...περιμένω κάθε φορά με αγωνια να διαβασω να δω τη συνέχεια..χάρηκα για τη Γιαννούλα που γλύτωσε από αυτόν επιτέλους.. μας τα παρουσιάζεις / γραφεις με τρόπο που δεν αφήνει αδιάφορους..ενδιαφέρον και αγωνια για τη συνέχεια...άντε να δούμε τι θα γίνει με τη Μιράντα και το Τάκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δελφινάκι μου καλημέρα!
      Γλύτωσε η Γιαννούλα, ναι... Ευτυχώς που η Εριέττα στεκόταν δίπλα της και οι επεμβάσεις στη ζωή της ήταν σωτήριες...

      Σ΄ευχαριστώ πολύ, φιλούθκια!

      Διαγραφή
    2. Ναι ναι όλα αξίζουν στην Εριέττα

      Διαγραφή
    3. Ναι, ήταν πολύ καλός άνθρωπος!

      Διαγραφή
  3. Α πα πααααα!!
    Τι δολοπλοκίες είναι αυτές????
    Θα σφαχτούνε οι κουμπάρες???
    Τι είμαστε τελικά εμείς οι γυναίκες άμα κακιώσουμε, ε?? χα χα χααα
    Κρίμα θα είναι πάντως. Γι αυτό πάντα λέω να πιστεύουμε μόνο ότι ακούμε με τα ίδια μας τα αυτιά Μαιρούλα μου.
    Σε φιλώ πολύ πολύ και περιμένω με αγωνία την συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελενάκι μου άστα να πάνε...
      Κι εγώ αυτό λέω, αν δε δω και δεν ακούσω δεν πιστεύω τίποτα. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση τα έφερε έτσι ύπουλα και τις έμπλεξε για τα καλά η Μιράντα...

      Πολλά φιλάκια κι αγκαλίτσα μεγάλη!

      Διαγραφή
  4. Καλά τα λέει η Έλενα! Μα τι δολοπλοκία, τι ίντριγκα είναι αυτή;;!! Δεν λογαριάζει ούτε χωριό, ούτε πόλη, το κουτσομπολιό!! Το βρίσκει κανείς παντού. Και αν το ΄χει κανείς στο αίμα του.......
    Καλό μας βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ειρηνάκι μου, τα λόγια και τα κουτσομπολιά είναι παντού και πάντα δυστυχώς...
      Συμφωνώ σ' αυτό που λες, είναι να το ΄χεις στο αίμα σου, γεννημένοι κάποιοι για ανακατωσούρες. Μακριά από μας να λέμε...

      Να έχεις μια καλή και χαρούμενη μέρα, φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  5. δύσκολη η ζωή της ηρωίδας σου... πολύ άσχημα αυτά... για να δουμε τι θα γίνει!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ δύσκολη Λαμπρινάκι μου...

      Καλό ξημέρωμα, σε φιλώ!

      Διαγραφή
  6. Χι..χι. οταν θελω να σε διαβασω πρέπει να εχω χρόνο γιατί θελω να απολαμβανω την γραφή σου.. οπως απλαμβάνει κανέις ενα σοροπιαστό γλυκό..Μαιρούλα μου....ή ζώη στο τελος αν εισι καλος άνθωπος σε αποζημιώνει .. οπως την Γιαννούλα... τι καλύτερη αποζιμίωση απο το να παρει ο Θεός κοντα Του τον αντρα της;;;χι.χι....πισω απο όλες τις ινρτιγκες βλεπω ..τον δάχτυλο της Μαριάνας..χι.χιχ. περιμενω εναγωνίως την συνέχεια.. φιλί.. μεγαλο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήθελα να ήξερα πού βρίσκεις το χρόνο να διαβάζεις Ρουλίτσα μου... Φτιάχνεις ρολόγια, πλέκεις, μαγειρεύεις, είσαι μια τέλεια νοικοκυρά! Το κορίτσι θαύμα είσαι μάλλον και δεν το ξέρεις αγάπη μου! χα χα χα!
      Η ζωή δεν είναι δίκαιη πάντα δυστυχώς, η Γιαννούλα όμως ήταν τυχερή. Αν δεν είχε συναντήσει την Εριέττα, θα περνούσε τα υπόλοιπα χρόνια της φτωχικά και πολύ δύσκολα...
      Το δαχτυλάκι της Μιράντας ήταν βέβαια που τις έκανε άνω κάτω! Σιγά μη τις άφηνε έτσι!

      Φιλιά πολλά κι αγκαλιά μεγάλη, καλή Κυριακή!

      Διαγραφή
  7. Μονορούφι... ως τον πάτο !!!
    Αλλη έκφραση πιο ταιριαστή δεν βρήκα να αποδώσει πώς το διάβασα με μια ανάσα...
    Με μαγεύεις !!!
    Φιλάκιαααααααααααα
    Σόφη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σοφάκι μου αγαπημένο, μονορούφι ως τον πάτο είναι η έκφραση που ταιριάζει και σε μένα όταν απολαμβάνω τις αναρτήσεις σου, που ασφαλώς δε συγκρίνονται με τις δικές μου, είσαι απίθανη!!!
      Την ίδια ερώτηση που έκανα στη Ρουλίτσα, απευθύνω και σε σένα γλυκιά μου! Μέσα στις τόσες σου δραστηριότητες και τον καθημερινό αγώνα, πού βρίσκεις κι αφιερώνεις χρόνο και σε μένα;
      Άξια κοπέλα, να είσαι πάντα καλά!

      Πολλή αγάπη και φιλάκια σου στέλνω, καλή Κυριακή!

      Διαγραφή
    2. Πονηρό και άτιμο θηλυκό αυτή η ηρωίδα σου Μαίρη μου,να δώ πως θα καθαρίσει με τα λόγια που έβαλε στις κουμπάρες!

      Καλή εβδομάδα γλυκιά μου
      με πολλά φιλάκια!

      Διαγραφή
    3. Πανηρό, άτιμο, απολαυστικό όταν μιλούσε και πανέξυπνο θηλυκό Ζουζούκα μου!
      Έπαιρνε τη ζωή όχι τόσο σοβαρά, τη γλεντούσε όπως εκείνη ήθελε και προσπαθούσε να πηγαίνει κόντρα στο χρόνο.
      Οι κουμπάρες δεν ήθελαν να δουν η μια την άλλη κι αυτό την ευχαριστούσε αφού τις θεωρούσε υπεύθυνες για την άσχημη τροπή που πήρε η σχέση της, όμως είχε ήδη χάσει το παιχνίδι...

      Καλή εβδομάδα αγαπημένη μου, φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή