.

.
.

Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

Η καπάτσα Υπαπαντή




Μια μικρή αιμορραγία είχε αναγκάσει τη Σεμέλη να μπει στην κλινική εκείνες τις μέρες. Στη Θεσσαλονίκη είχαν βρεθεί με τον άντρα της για να παντρέψουν ένα ζευγάρι κι έμειναν περισσότερο για να δουν τη συμπρωτεύουσα. 
- Καυτηριασμό μου έκανε ο γιατρός κι αυτό ήταν όλο. Με κράτησε όμως μέχρι το απόγευμα εκεί για να είμαστε σίγουροι. Ξαφνικά βλέπω έξω από το θάλαμο τη Γιούλα! Δεν πίστευα στα μάτια μου! Είχα χρόνια είχα να τη δω, από τότε που έφυγα και να τη συναντήσω στη Θεσσαλονίκη; 
- Γειτόνισσες ήσασταν; 
- Ναι, σχετικά κοντά μέναμε, ήταν πολύ φίλες με μια θεία μου, αδερφή της μαμάς μου. Με την Ηλέκτρα κάναμε παρέα μικρές, εγώ είμαι πέντε χρόνια μεγαλύτερη, περίπου όσο η Ματίνα η αδερφή της. Της άρεσε πολύ ο κινηματογράφος, το διάβασμα, οι καλές τέχνες... Η μητέρα της είχε μεσολαβήσει για τη γνωριμία μας τότε, μέσω της θείας μου. Μετά παντρεύτηκα εγώ κι έφυγα, είχε πεθάνει κι η θεία, χαθήκαμε... 
- Πουθενά δεν κρύβεσαι τελικά... Κι όταν ειδωθήκατε;
- Έχασε το χρώμα της, ταράχτηκε πολύ... Την καταλαβαίνω βέβαια, χίλια δίκια είχε... Πάνε τόσα χρόνια από τότε κι αυτό που θυμάμαι είναι ότι προσπαθούσε να βρει δικαιολογία για την επίσκεψή της στην κλινική. Μπέρδευε τα ονόματα των κοριτσιών της, κάπως έτσι και κάπως αλλιώς τα έλεγε... Τελικά μου είπε την αλήθεια κλαίγοντας, σε κακή κατάσταση ήταν κι έπεσε στα πόδια μου να μη πω τίποτα σε κανέναν. 
Η Σεμέλη της κράτησε τα χέρια σφιχτά, πολύ συγκινημένη με το πρόβλημά τους. 
- Όλα μέσα στη ζωή είναι κυρία Γιούλα μου, μην απελπίζεσαι... Ευθύνες έχει αυτός που άφησε το κορίτσι σου κι η οικογένειά του. Από μένα δε θα μαθευτεί τίποτα, μη νοιάζεσαι γι αυτό. Μικρή είναι ακόμα, ούτε τα είκοσι δεν έχει συμπληρώσει, θα ξεχαστεί με τον καιρό... Και το καλύτερο είναι που δεν θα δει το παιδί καθόλου, ούτε κι εγώ θα της αναφέρω τίποτα. Θα τα λέμε στην Αθήνα, να ξέρεις ότι δε θα είσαστε μόνες σας. 
- Τυχερή στάθηκε που σας βρήκε... 
- Ναι... Πολύ καλή οικογένεια και αυστηρών αρχών ήταν. Όταν ο άντρας της πέθανε, νύχτα και μέρα φύλαγε τις κόρες της και τις συμβούλευε συνέχεια. Καλοπάντρεψε τη μεγάλη της και το ίδιο ονειρευόταν βέβαια και για τη μικρή... 

Η Ματίνα διάβασε πολλές το γράμμα του συζύγου της, ενώ το μυαλό της έπαιρνε αμέτρητες στροφές.
 Της έγραφε λόγια αγάπης κι έταζε ο,τι είχε και δεν είχε στους γιατρούς για να έρθει στον κόσμο το παιδί τους με κάθε προσοχή και φροντίδα. Η τελευταία του πρόταση όμως της έφερε πανικό.
<Θα έρθω το συντομότερο, θέλω να είμαι κοντά σου στη γέννα! Αφού δε θέλεις τους γονείς μου δίπλα σου δε θα επιμείνω, έχεις δίκιο σε ο,τι κι αν πεις, σε πίκραναν πολύ...>
Οι φωτογραφίες με τη φουσκωμένη κοιλιά της χάρη στο καλά δεμένο μαξιλάρι βέβαια, που ήταν κόλπο γνωστό σε τέτοιες περιπτώσεις, τον είχαν ανεβάσει στον έβδομο ουρανό. 
<Ήθελα να είμαι σίγουρη ότι δε θα έχανα κι αυτό το παιδί, γι αυτό δεν σου είχα πει τίποτα. Όλα αυτά τα χρόνια ρωτούσα, έψαχνα... Με τα φάρμακα που μου έδωσε αυτός ο γιατρός σταμάτησε να κάνει σπασμούς η μήτρα μου και το στέριωσα. Όχι εδώ, αλλά και στην άκρη του κόσμου θα πήγαινα για να βρω τον καλύτερο... Έμεινα βέβαια στο κρεβάτι τόσους μήνες αλλά ευτυχώς όλα πάνε καλά!  Η μητέρα κι η αδερφή μου στιγμή δε με αφήνουν, είναι φύλακες άγγελοι...> 
Η Γιούλα μοιρολογώντας κρατούσε το κεφάλι της φοβούμενη μην πεταχτεί έξω το μυαλό της. 
- Παναγιά μου κακό που μας βρήκε! Να πέθαινα καλύτερα να ησύχαζα από τα βάσανά μου! Τώρα τι κάνουμε; Είδες ότι τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά όσο νόμιζες; Τον άλλο μήνα γεννάει, αν έρθει ο άντρας σου καήκαμε!
Η Υπαπαντή έδωσε τη λύση. Καπάτσα γυναίκα, τολμηρή, γλυκαμένη κι από την τσέπη της που φούσκωνε, τα πράγματα που είχαν γεμίσει το σπίτι της και τα ζήλευαν όλοι, πήρε την κατάσταση στα χέρια της.
- Θα το πάρουμε με καισαρική! Έτοιμο είναι το παιδί, κλείνει την άλλη βδομάδα και τον όγδοο μήνα... Και να σας πω, καλύτερα έτσι! Η φυσιολογική γέννα με τις οδύνες μένει στη μάνα κι η στιγμή που βλέπει το μωρό της. Θα κοιμάται η Ηλέκτρα, δε θα καταλάβει τίποτα και δε θα το δει φυσικά! Θα την τακτοποιήσουμε και θα είναι σα να μην έγινε ποτέ τίποτα! Αφού θα το πάρεις εσύ, θα φύγεις στην Αίγυπτο και θα μείνει στην Αθήνα η αδερφή σου, θα φτιάξει εκεί τη ζωή της! 
Έτσι έγινε... Η "Ματίνα" σύζυγος του Θεοδώρου Κατράντζου απέκτησε λίγο πρόωρα ένα υγιέστατο αγοράκι που έμεινε στις ζεστές κουβερτούλες μέχρι να συμπληρωθεί μια ακόμα εβδομάδα. Με χάπια κόπηκε το γάλα της φυσικής του μητέρας και δεν της ανέφεραν τίποτα. 
- Πάει, τέλειωσε και γλίτωσες κορίτσι μου! Πες ότι έκανες μια εγχείρηση στα έντερα, αυτό θα σκέφτεσαι και θα βγεις σε λίγες μέρες όπως σε γέννησε η μάνα σου!
Στα μέσα και στα έξω η Υπαπαντή, ένας Θεός ξέρει πως τα κατάφερε! Όταν ο άντρας της Ματίνας έφτασε πιστεύοντας ότι θα προλάβαινε τον τοκετό, βρήκε ένα πανέμορφο παχουλό μωράκι που κουνούσε χαριτωμένα τα μικρά χεράκια του. Η γυναίκα του ξαπλωμένη στο κρεβάτι της κλινικής μια μόλις μέρα πριν βγει, απολάμβανε τις φροντίδες της μαίας που στάθηκε δίπλα της. Το υπόλοιπο προσωπικό μόνο έξω από το θάλαμο περνούσε, έχοντας πάρει βέβαια το "δωράκι" του. 
- Αυτή η γέννα ήταν από την αρχή δική μου! Με σύστησε η γυναίκα του γιατρού που την έκανε θεραπεία ο δικός μας για την αιμορραγία! Αν δε χρειαζόταν να κάνει καισαρική, μπορεί να την ξεγεννούσα και στο σπίτι, τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη με έχουνε! 
Τα λόγια έδιναν κι έπαιρναν. Η μια γέννησε κι η άλλη κρεβατώθηκε για μια μέρα; Κάτι ύποπτο συνέβαινε, αλλά κανείς δεν τολμούσε να ρωτήσει περισσότερα. Το αυστηρό βλέμμα της Υπαπαντής που έλυνε κι έδενε τους έκοβε τον αέρα. "Συμπτωματικά" ο γιατρός έλειπε, ένας πολύ δύσκολος τοκετός τον είχε αναγκάσει να πάει σε μακρινό νοσοκομείο αφού η επίτοκη με σπασμένα τα νερά δεν προλάβαινε να έρθει στην κλινική του. Αμέσως μετά ένα συνέδριο θα τον κρατούσε εκτός Ελλάδας για κάποιες μέρες... Ο Θοδωρής δεν κατάφερε να τον δει προσωπικά και να του σφίξει το χέρι, άφησε όμως ένα σφραγισμένο γεμάτο φάκελο για εκείνον. Κανείς δεν ξέρει αν ανοίχτηκε πριν τον παραλάβει...
Ο "φριχτός πονοκέφαλος που συνοδευόταν από αμέτρητους εμετούς και υψηλό πυρετό" δεν επέτρεψε στην Ηλέκτρα να πάει ξανά στην αδερφή και τον ανιψιό της. 
- Μη τους κολλήσει μάνα και παιδί, δεν κάνει να έρθουν σε επαφή! Το είπε κι ο γιατρός πριν φύγει, γρίπη έχει! Κι εσείς που την είδατε να προσέχετε, πάρτε μια ασπιρίνη προληπτικά!
Η Υπαπαντή με το γέλιο πάντα στο στόμα πήγαινε κάθε μέρα και την έβλεπε, παρακολουθώντας με το έμπειρο μάτι της την πορεία της λεχώνας. Αφού αναγκαστικά βγήκε νωρίτερα από την κλινική, κάποιος έπρεπε να τη βλέπει μέχρι να συμπληρωθούν οι μέρες και να θρέψουν λίγο τα ράμματα. 
Ευχή όταν έφτασε το βρέφος σαράντα ημερών δεν πήρε. Η Σεμέλη με τον άντρα της κανόνισαν τη μεταφορά τους στην Αθήνα. Πρώτα το ζευγάρι με το μωρό και τη Γιούλα και πολύ αργότερα εκείνη με την Ηλέκτρα. 
- Έχει προβλήματα η καημένη και χρειάζεται να μείνει λίγο ακόμα εδώ... Χάρηκε τόσο πολύ που μας είδε μετά από τόσα χρόνια κι είπε να της αφήσουμε την Ηλέκτρα που την αγαπάει και πολύ για παρεούλα. Έχει στο νου της κι ένα παλικάρι να της προξενέψει, αδερφός της κουμπάρας της. Μακάρι ν' αρέσει στη δικιά μας και να είναι το τυχερό... 
Οι "γονείς" με τη γιαγιά πήγαν στην εκκλησία κι όταν ο παπάς έβαλε το παιδί μέσα στο ιερό δάκρυσε ο "πατέρας". Η Γιούλα ζητούσε συγχώρεση για την αμαρτία που είχαν διαπράξει μπροστά στην εικόνα του Χριστού... 
- Και η Ηλέκτρα;
- Μιλούσε συνέχεια για διάφορα θέματα, άσχετα. Πηγαινοερχόταν κι η Υπαπαντή κι όλο για το χωριό της έλεγε και τέτοια... Δεκάδες βιβλία είχε μαζί της, αγαπούσε πολύ το διάβασμα από μικρούλα. Όταν έφυγαν η αδερφή με το γαμπρό της και το μωρό, γυρίσαμε στην Αθήνα. 


Εκεί έστρωσαν τη ζωή τους μάνα και κόρη. Με το εμπόριο έβγαζαν αρκετά, έστελνε και η Ματίνα κάθε μήνα χρήματα. Μαγαζί δεν άνοιξε τελικά, της άρεσε που μαζεύονταν στο σπίτι. Καφεδάκι, κουβεντούλα, περνούσε η μέρα χωρίς να το καταλάβουν. Η Γιούλα έλεγε ότι η μεγάλη της κόρη ήταν μωρομάνα και πες πες το είχαν πιστέψει και οι ίδιες τελικά. 
- Κι η αδερφή σου είναι καλά και το μωρό της, δόξα τω Θεώ! Ο Θοδωρής έφυγε πάλι, αλλά της έχει γυναίκα και τη βοηθάει.
Βαφτίστηκε χωρίς την παρουσία της γιαγιάς και της "θείας" του. Ο συμπέθερος καμάρωνε για το διάδοχο που πήρε το όνομά του. 
- Δε μπορούσε να την αφήσει η Ηλέκτρα, είναι πιασμένη η μάνα μου από τη μέση της και μάλλον θα χειρουργηθεί. Πολύ στεναχωρημένη είμαι αλλά δεν γινόταν αλλιώς... Μεγαλώνει το παιδί, ο πατέρας του φεύγει τακτικά και γυρίζει μετά από μήνες, ευκαιρία ήταν τώρα... 
Η Γιούλα πήγε μετά από αρκετούς μήνες. Με τρεμάμενα χέρια άνοιξε την πόρτα του σπιτιού της κι όταν από τα παράθυρα μπήκε το φρέσκο καθαρό αεράκι αναστέναξε κλείνοντας τα μάτια. Ένιωσε τη χαρά του εγγονού της ξαπλωμένο στο κρεβάτι της, το άλλαζε και το ντάντευε με στοργή και συγκίνηση. 
- Κουκλί είναι, να μας ζήσει το πουλάκι μου!
Είδε τους συγγενείς της, τα συμπεθεριά που πλέον είχαν την κόρη της στα όπα όπα, τις αγαπημένες της γειτόνισσες που έπιναν πάντα το καφεδάκι τους πρωί κι απόγευμα. Τα πρωινά πήγαινε στις αγορές και ψώνιζε πάμφθηνα ο,τι ήξερε ότι θα μοσχοπουλούσαν στην Ελλάδα. Είκοσι μέρες έμεινε και πήρε πάλι το καράβι για την επιστροφή. 
- Μόνη της η Ηλέκτρα δεν προλαβαίνει να κάνει τίποτα σχεδόν... Έχουμε ωραίο μεγάλο μαγαζί και το εμπόριο πάει θαυμάσια! Άμα την παντρέψω και ξενοιάσω που θα είναι με τον άντρα της, θα έρθω κι εγώ ήσυχη πια... 
Κανείς δεν ήξερε ότι έκαναν αυτή τη δουλειά στο σπίτι. Ήταν μια καλή δικαιολογία για την απουσία της κόρης της το κατάστημα. Χαίρονταν όλοι για την προκοπή της, έτσι έδειχναν. Τα λόγια όμως πίσω από την πλάτη τους ήταν πολλά. 
- Αυτό το πράγμα ποτέ δεν το κατάλαβα! Να φύγουν έτσι άρον άρον μάνα και κόρη στην Ελλάδα; Ποιος ξέρει το λόγο κι αν θα τον μάθουμε ποτέ... Η Γιούλα όλο αλλάζει την κουβέντα...
- Γιατρούς ψάχνανε για τη μεγάλη που δεν έκανε παιδί! Θα βρήκανε τον καλύτερο και το στερέωσε, έτσι είδε απόγονο το Κατραντζέικο! Δεν είδες που έφυγε έγκυος από δω και γύρισε με το μωρό; Αλλά και πάλι, πως η Γιούλα μένει εκεί με την Ηλέκτρα; Κάτι άλλο είναι στη μέση, μήπως και ξελογιάστηκε με κάναν Αθηναίο η μικρή;
Κάθε φορά που κατέβαινε στην Αθήνα η Υπαπαντή, περνούσε από το σπίτι τους. Δυσάρεστη ήταν η επίσκεψή της αλλά δε μπορούσαν να την αποφύγουν. Διάλεγε τα καλύτερα κι έφευγε φορτωμένη τουλάχιστον τρεις φορές το χρόνο. Όταν της γυάλισαν τα στρωμένα χαλάκια με το χέρι της Φατιμά δεν ήταν σε θέση να της φέρουν αντίρρηση... 
 - Κακά τα ψέματα, τις είχε στο χέρι! Δεν έβλεπαν την ώρα να την ξεφορτωθούν, ήταν ο κρίκος που τις έδενε με το παρελθόν... 
Από την τόσο οδυνηρή της περιπέτεια, κοιτούσε πάντα επιφυλακτικά τους πλούσιους ανθρώπους η Ηλέκτρα. Η Γιούλα έκανε τα καλύτερα και πιο επιτυχημένα προξενιά για όλες, εκτός από την κόρη της που ήταν σα να μη την ενδιέφερε ο γάμος. 
- Μαμά, ο άντρας που θα πάρω δε θέλω να έχει πολλά λεφτά! Σκέψου να μου πει να πάμε στην Αίγυπτο να δούμε το σόι μας! Μας έχουν που μας έχουν στα στόματά τους οι κουτσομπόλες, πολύ θέλει; Και πως φύγατε και γιατί κι άντε να του μπαίνουν ιδέες... Απλός να είναι και να μην πολυψάχνει το ένα και το άλλο! 
Το παιδί το είχε δει σε φωτογραφίες. Μωρουδιακή καμία, μόνον όταν έκλεισε τα τέσσερά του χρόνια.  Φαινομενικά δεν την έδενε τίποτα μαζί του. Δεν το είδε, δεν το αγκάλιασε, δεν το θήλασε. Η Υπαπαντή είχε πει ότι η μάνα δεν είχε γάλα αρκετό και το μπιμπερό θα το έτρεφε. Λεπτομέρεια που δεν έδωσε καμιά σημασία ο ευτυχής "πατέρας". 

"Θεία κι ανιψιός" συναντήθηκαν έξι χρόνια μετά τη γέννησή του. Η Ηλέκτρα αποφάσισε να πάει στην Αίγυπτο για να τους δει. 
Ήταν πολύ όμορφος ο μικρός τους Φάνης! Την περίμενε με τους γονείς του κρατώντας  λουλούδια κι έπεσε στην αγκαλιά της καλωσορίζοντάς την. Πανέξυπνος, ευγενικός, είχε ακολουθήσει κατά γράμμα τις συμβουλές του μπαμπά του. Θα ερχόταν η θεία μετά από τόσα χρόνια που είχε να τον δει από μωράκι κι έπρεπε να τη δεχτεί με πολλή αγάπη και χαρά. Η Ματίνα είχε περάσει πολλά άγρυπνα βράδια φοβούμενη αυτή τη συνάντηση. Η συμπεριφορά της αδερφής της όμως, έδιωξε τους φόβους της. Αμέτρητες τσάντες και πακέτα με δώρα ανοίχτηκαν, κάνοντας το μικρό να ξεφωνίζει ευτυχισμένος. 
- Ηλέκτρα, άντε με το καλό να παντρευτείς κι εσύ, να του χαρίσεις ξαδερφάκι! Πότε περιμένεις;
Κοίταξε το γαμπρό της χαμογελώντας.
- Άσε Θοδωρή μου να πατήσω τα τριάντα και βλέπουμε! Ακόμα δεν έχω βρει τον κατάλληλο... 
- Τεμπέλιασες εκεί στην Αθήνα μου φαίνεται! Η μάνα σας λέει ότι ο ένας σου ξινίζει κι ο άλλος σου μυρίζει, ε; 
- Ας λέει... Όταν έρθει η ώρα θα παντρευτώ, θα κάνω και παιδιά... 
Όμορφες οι μέρες κοντά τους. Κάθε πρωί ο Φάνης την καλημέριζε με τις γαλάζιες πυτζαμούλες του κι αφού έπινε το γάλα του φορούσε τη μπλε στολή του σχολείου. Το άσπρο πουκαμισάκι ταίριαζε θαυμάσια με το σκούρο του δέρμα. Οι δυο αδερφές έμοιαζαν στα χρώματα και σε κάποια χαρακτηριστικά κι ευτυχώς το παιδί είχε μοιάσει της Ηλέκτρας. 
- Θοδωρή, σου μοιάζει ο γιος σου! 
-  Κι άλλοι μου το λένε αλλά εγώ σα να βλέπω τη μάνα του είναι, από το σόι σας έχει πάρει... 
- Ναι, αλλά δες τα μάτια του, ίδιο βλέμμα έχετε! Και η μυτούλα του και λίγο το σαγόνι του... Βρε φτυστός εσύ είναι σου λέω! 
Η Ηλέκτρα τον λάτρεψε! Όταν του ανακοίνωσαν ότι θα φύγει, ξέσπασε σε κλάματα και την τραβούσε από τη φούστα. 
- Θα βρεθούμε ξανά αγόρι μου, σε λίγους μήνες... Να δεις πόσα ωραία πράγματα θα σου φέρω πάλι! Η γιαγιά είναι μόνη της και πρέπει να πάω στην Ελλάδα. Κοίτα, μπορεί να έρθετε εσείς στις διακοπές αν μπορούν η μαμά κι ο μπαμπάς. Θα δεις και την Αθήνα, θα κάνουμε μεγάλες βόλτες, μετά θα τα λες στους φίλους σου και θα ζηλεύουν! 
Με το μικρό να κλαίει γοερά την αποχαιρέτησαν. Όταν το καράβι απομακρύνθηκε, άφησε και τα δικά της δάκρυα να κυλήσουν... 



- Πού θα πας απόψε τελικά;
- Στον κινηματογράφο. Βαριέμαι πάλι να κλειστώ στο σπίτι της Φιφής... Όλη μέρα χαζολογάει και κουτσομπολεύει και το βράδυ κλαίγεται που την παράτησε ο άντρας της...  Ας πρόσεχε να μην τον έχανε! Αφού δεν την έβλεπε καθόλου την πορτογύρα, βρέθηκε η επιτήδεια και τον βούτηξε! Σιγά μην άφηναν τέτοιο λεβέντη, μια χαρά περνάει με τη φιλενάδα του! Δεν έρχεσαι κι εσύ μαμά; 
Εκείνο το βράδυ περιμένοντας ν' αρχίσει η ταινία, ένιωσε ένα ζευγάρι μάτια καρφωμένα πάνω της. Γυρίζοντας, είδε το γοητευτικό τριαντάρη άντρα που της χαμογελούσε. Για πότε έφυγε η Γιούλα αφήνοντάς τη μόνη! 
- Την πλησίασε κι έπιασαν την κουβέντα, αυτό ήταν το ζητούμενο! Η Ηλέκτρα είπε ότι η μαμά της αδιαθέτησε ξαφνικά κι εκείνος προσφέρθηκε να την κεράσει κάτι και μετά τη συνόδεψε στο σπίτι. Σε τρεις μήνες αρραβωνιάστηκαν κρυφά! 
- Γιατί κρυφά; 
- Δεν ήξεραν πως θα εξελιχθεί το ειδύλλιο κι επειδή ήταν καμένες από τον άλλο προτίμησαν να μη το πουν σε κανέναν. Μόνο η Ματίνα το ήξερε κι ο άντρας της βέβαια. Εγώ το έμαθα αφού πια είχαν χωρίσει, μετά από δυο χρόνια... 
- Σκάρτος ο γαμπρός;
- Έτσι μου είπαν... Ακούστηκε βέβαια και κάτι άλλο, ότι μπλέχτηκε με τη Φιφή... Μπορεί να ήταν κι έτσι, δεν ξέρω... Η έντονη προσωπικότητα της Ηλέκτρας πάντως, δεν άφηνε πολλά περιθώρια... Ο,τι δεν ήθελε να πει το ξέκοβε απ' την αρχή! Όλο αυτό το μπες βγες στο σπίτι τους με το εμπόριο και τα γυρισμένα κουπάκια τις ελάχιστες φορές που πήγε και είδε του κακοφαινόταν και μάλωναν συχνά. Εκείνη ήθελε να έχει τον τελευταίο λόγο σε όλα κι αυτός δεν τα σήκωνε αυτά. Όταν χώρισαν είχε ήδη άλλο υποψήφιο στα σκαριά, αλλά και πάλι δεν κατέληξαν σε γάμο... Ήθελε άντρα βολικό κι ευκολόπιστο, επειδή φοβόταν πάντα για το παρελθόν της, καταλαβαίνετε... Εν τω μεταξύ ήταν και πολύ απότομη, ισχυρογνώμων, δύσκολος χαρακτήρας θα έλεγα...
Τα χρόνια περνούσαν κι εκείνη ένιωθε να ξαλαφρώνει κάπως. Στην Αίγυπτο δεν ξαναπήγε, αλλά έρχονταν εκείνοι τουλάχιστον μια φορά το χρόνο. 
- Για την αδερφή της ήταν το καλύτερο. Όσο ήταν ανύπαντρη η Ηλέκτρα, είχε πάντα μέσα της το φόβο μην αλλάξει κάτι και της ζητήσει το παιδί. Αυτό μου το εκμυστηρεύτηκε η συχωρεμένη η Γιούλα κι έκλαιγε... Το σπίτι τους κλειστό δε μπορούσε να φιλοξενήσει την κόρη της κι είχε μείνει τότε στης αδερφής της. Το έζησε το παιδί και συνεχώς μιλούσε γι αυτό, καταλαβαίνετε... Αλλά όχι σαν αληθινά δικό της, λες και δεν το γέννησε. Δεν είπε όμως και ποτέ ο ανιψιός μου. 
Το αγοράκι μας έλεγε πάντα. Ή ο μικρός της αδερφής μου σε γνωστούς. Ακόμα και με τη μάνα της όταν μιλούσε, ο Φανούλης έλεγε, τίποτα άλλο. 
- Να παντρευτεί και να κάνει παιδί, θα νιώσω πιο ήσυχη μαμά. Θα έχει τη φροντίδα του, τον άντρα της, αλλιώς θα είναι... 
- Μη φοβάσαι Ματίνα μου... Ένα παιδί ακόμα μπορεί να κάνει, η καισαρική βλέπεις... Θα βρει το δρόμο της, θα δεις... 
Έτσι ήταν τότε. Δυο παιδιά το πολύ μπορούσε να κάνει η γυναίκα που δεν είχε γεννήσει με φυσιολογικό τοκετό. Κι αυτό αν ο γιατρός το επέτρεπε, βάσει της πρώτης επέμβασης. Γι αυτό τα περισσότερα μοναχοπαίδια ήταν γεννημένα έτσι. 
 Αυτό που απασχολούσε την Ηλέκτρα ήταν ότι τα χρόνια περνούσαν και δεν ήξερε αν προλάβει "να γίνει μάνα". 
Με τον άντρα και τους στενούς συγγενείς στο πλευρό της, με γέλια και χαρές... Παιδί νόμιμο που θα το αγαπούσαν όλοι και θα το έδειχναν καμαρώνοντας...
Οριακά προλάβαινε. Μάνα και κόρη έκαναν πλέον εντατικά σχέδια και πλάνα...



18 σχόλια:

  1. Πω!!!Πω!!! Πω!!!Τι καπατσα η μαια!!! Τι γινεται χαμος!!! Μου αρεσε πολυ και αγωνιω για την συνεχεια!!! Καλημερα Μαιρουλα μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καπάτσα και τολμηρή Σοφούλα μου!
      Να έχεις καλό ξημέρωμα αγάπη μου, σε φιλώ!

      Διαγραφή
  2. Ολες οι γυναικες καπατσες σε μια κολλα χαρτι τους τυλιγουν τους αντρες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα..τι ωραία ιστορία..ανυπομονώ για τη συνεχεια... πολυ συγκινητικο στο σημείο που πήγε να τους δει η Ηλέκτρα και όταν έφυγε ο μικρός Φανης έκλαιγε..τον τραβούσε το αίμα....αλλά και γενικά όλο με συγκίνησε που δε πήγε να ξαναδεί το παιδί της και όλα... μου άρεσε που διαβασα τεσσερις αναρτήσεις συνεχόμενες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δελφινάκι μου και το αίμα ήταν αυτό που τραβούσε το παιδί και οι συμβουλές του μπαμπά του...
      Η αλήθεια είναι ότι κρατούσε χαρακτήρα η Ηλέκτρα κι ήθελε ξένοιαστη να φτιάξει τη ζωή της. Το ενδιαφέρον πάντα υπήρχε βέβαια...

      Φιλούθκια!

      Διαγραφή
  4. Χαμός, χαμός!!!!
    Περιμένω με αγωνία την συνέχεια, μην μας την καθυστερήσεις, ε???
    Φιλιά πολλά πολλά γλυκιά Μαιρούλα μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελενάκι μου μεγάλος χαμός λέμε!
      Θα προσπαθήσω να μην καθυστερήσω, δεν πιστεύω να έχεις παραπονάκια πάντως, χορταστική ήταν, ε; χα χα χα!

      Φιλάκια πολλά ζουζουνάκι μου αγαπημένο!

      Διαγραφή
  5. Πόσες ιστορίες να κρύβονται πισω απο καθε ψυχή Μαιρη μου..!!! αλλα και πόσες καπάτσες γυναίκες!!! μωρέ αμα θέλει η γυναίκα.. που λλεει μια παροιμία.. και τον διάβολο βάζει στο μπουκάλι..χι.χιχ. μονο που αυτά τα μυστικά δεν μένουν για πολύ κρυφα νομίζω... τι λές;; μα ςαφήνεις παντα στο καλύτερο... χι.χι. ας πουμε οτι κανει διάλημα για καφεδακι... αντε μεχρι να το πιούμε θα περιμενουμε... ΜΑΙΡΗ ΜΟΥ... φιλάκιααααααα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρουλίτσα μου πολλά μπορεί να φέρει η ζωή και να κρύβονται βαθιά σε κάθε ψυχή...
      Η σοφή όπως όλες παροιμία είναι γι αυτή τη γυναίκα που δεν έχει μόνο την καπατσοσύνη αλλά και την τόλμη να κάνει αυτό που θέλει κι όπως το θέλει.
      Κανένα μυστικό δε μένει κρυφό για πάντα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν δύο οι οικογένειες που κυριολεκτικά θα τις έκαιγε αν μαθευόταν...
      Με καφεδάκι αλλά και με το πλεχτό σου θα περιμένεις λίγο αγάπη μου, μέχρι να βρω πάλι χρόνο για τη συνέχεια... Γράφω όσο περισσότερο μπορώ...χαχαχα!

      Καλή σου μέρα, φιλάκια πολλά πολλά!

      Διαγραφή
  6. Πολλές φορές αναρωτήθηκα , αν ήμουν καπάτσα........Γέρασα ,ποτέ δεν το κατάφερα!! χαχα Περιμένω αναγωνίως την συνέχεια!!!!φιλάκια Μαιρούλα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρυσάνθη μου, καπάτσα σε τέτοια θέματα μπορεί να μην είσαι αλλά έχεις χάρες κι αξιοσύνη περισσή σε ο,τι πιάσουν τα χεράκια σου! Κι αυτό καπατσοσύνη είναι!
      Γέρασες εσύ ωραία μου κυρία; Μόνο σαν αστείο μπορώ να το δεχτώ!

      Καλό Σαββατοκύριακο και χαρούμενο μήνα γλυκιά μου, σε φιλώ!

      Διαγραφή
  7. Υπέροχα εξελίσσεται η ιστορία!!! Πόσα τέτοια γινόντουσαν παλιά... Με αγονία περιμένω την συνέχεια!!!!! Πολλά φιλιά... καλό μήνα και καλό Σαββατοκύριακο!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βικούλα μου ναι, πολλά... Έχω ακούσει διάφορα κατά καιρούς από μεγάλες γυναίκες...

      Καλό Σαββατοκύριακο, καλό και δημιουργικό μήνα!
      Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  8. Καλό μήνα Mary μου,ήρθα να απολαύσω τη σελίδα σου!!!
    Πόσα τέτοια περιστατικά είχα ακούσει από τη γιαγιά μου,ευτυχώς που ανακαλύφτηκε το DNA!
    Φιλάκια πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό μήνα Ρενάκι μου!
      Το DNA θεωρώ κι εγώ ότι είναι σπουδαία ανακάλυψη! Δεν είναι σπάνιο "μπαμπάδες" να μεγαλώνουν παιδιά άλλων κι ας μην έχει σχέση με την ιστορία της Ηλέκτρας. Θα γράψω κάποια στιγμή για μια τέτοια περίπτωση...

      Πολλά φιλάκια!

      Διαγραφή
  9. Πολύ ενδιαφέρον έχει η συνέχεια!
    Τι σκαρφίζονταν τότε οι καπάτζες γυναίκες!!
    Οχι τώρα ότι δεν γίνονται αλλά κομματάκι δύσκολο για τέτοιες δολοπλοκίες!

    Καλό μήνα Μαιρούλα μου
    με πολλά φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό μήνα Ζουζούκα μου!
      Ανέκαθεν γίνονταν και πάντα γίνονται αυτά. Απλά τώρα με την παραμικρή αμφιβολία υπάρχουν τα μέσα και ξέρεις πού βαδίζεις. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν τέθηκε θέμα αμφιβολίας βέβαια, όλα ήταν μια χαρά...

      Φιλάκια πολλά κοριτσάκι μου θαλασσινό!

      Διαγραφή