.

.
.

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

Το Ψυχοσσάβατο...




- Μήπως σου είπε και κάτι άλλο και δεν το θυμάσαι Μυρτώ;
- Όλα στα είπα βρε Γιούλα, εκατό φορές μ'  έχεις ρωτήσει πια! Θα μπορούσες τουλάχιστον να με είχες ενημερώσει, να ξέρω κι εγώ τα ψέματα που του ξεφούρνισες! Άκου σε... κυνηγάει ο Στράτος και σε... διεκδικεί! Ήρθα σε πολύ δύσκολη θέση, δεν ήξερα τι να πω και με τρέλαινε στις ερωτήσεις...
- Ε... Δεν πρόλαβα! Έτσι αυθόρμητα του το είπα για να ζηλέψει και να τρέχει πίσω μου, όχι ότι μέχρι τώρα δεν το έκανε δηλαδή... 
- Κι όταν γύρισες χθες το απόγευμα σπίτι γιατί δε μου τηλεφώνησες; Στο είχα πει ότι θα πήγαινα στης κυρά- Ανθούλας... Μπήκε ο Αλέκος βγάζοντας καπνούς από παντού και με στρίμωξε άγρια! Ποιος είναι και πού μένει και τι σκέφτεται για σένα και τι σκέφτεσαι εσύ...
- Δε μπορούσα να σε πάρω... Βρήκα ένα πανικό, μάλωναν η αδερφή μου με τη μάνα μου κι η θεία προσπαθούσε να τις χωρίσει! Σκέψου ότι για πρώτη φορά δε μου φώναξε και δε μου έκανε ανάκριση που άργησα! Μέχρι τα μεσάνυχτα σκοτωμός γινόταν σου λέω... 
- Γιατί όλο αυτό; Επειδή η Τέτα δε θέλει ούτε να δει το γαμπρό; 
- Από κει μάλλον ξεκίνησε το πράγμα... Η μάνα μου της έριξε χαστούκια κι η αδερφή μου φώναζε κι απειλούσε ότι θα τα πει όλα στο μπαμπά...
- Τα ποια θα πει, για τις σφαλιάρες; 
- Δεν ξέρω... Υπάρχουν κάτι μπερδέματα εκεί με τη θεία μου και... 
Η Μυρτώ ένιωσε την καρδιά της να χτυπάει δυνατά. Καταλάβαινε τι ακριβώς είχε συμβεί... 
- Τελικά πού κατέληξαν; Μόνιασαν οι δυο τους;
- Μπα, όχι... Σήμερα θα μου τα πει αναλυτικά η αδερφή μου, χθες ήταν σε έξαλλη κατάσταση... Πρέπει να έκλαιγε και η θεία μας, χάλια την είδα...
- Στεναχωρήθηκε κι αυτή, λογικό είναι... 

Η Σεμέλη φόρεσε τη μακριά καφέ φούστα με τη ζιβάγκο μπεζ  μπλούζα και το ασορτί χοντρό σακάκι. Το μικρό κρεμ καπελάκι ταίριαζε με το ωραίο της σύνολο. 
Μέτρησε τα χρήματα στο πορτοφόλι της και διαβάζοντας ακόμα μια φορά το μικρό χαρτί βεβαιώθηκε ότι δεν είχε ξεχάσει κανέναν από όσους θα μνημόνευε ο ιερέας. Το πρόσφορο που είχε ζυμώσει προσευχόμενη και θα συμβόλιζε το σώμα Του, ήταν τυλιγμένο σε κάτασπρη κεντημένη λινή πετσέτα, που έβαλε προσεκτικά σε μια σκούρα τσάντα, μαζί με ένα μπουκάλι γλυκό κρασί που θα μετουσιωνόταν στο αίμα του Χριστού. 
Χτύπησε διακριτικά την πόρτα της Στάσας.
- Καλώς τη, καλημέρα σας! Έτοιμη είμαι, μια στιγμή να βάλω το παλτό μου και να πάρω το στάρι! 
Μοιράστηκαν τα πρέποντα για τους κεκοιμημένους εκείνο το πρώτο Ψυχοσάββατο που τις βρήκε φίλες και τόσο καλές γειτόνισσες.
Πιασμένες αγκαζέ ξεκίνησαν για την εκκλησία. Το κρύο ήταν τσουχτερό και πάγωνε τα πρόσωπά τους. Στις επτά το πρωί η κοκέτα Σεμέλη έκανε τα βλέμματα των λιγοστών ανθρώπων που κυκλοφορούσαν να στέκονται πάνω της. Η κομψότητα και η αρχοντιά προσωποποιημένη! 
- Σας πέτυχε το πρόσφορο κυρία Σεμέλη μου! Όταν μου τηλεφωνήσατε χθες και ήρθα να το δω, πολύ χάρηκα! Η σφραγίδα τυπώθηκε καλά που είναι και το πιο σημαντικό! Από τη μητέρα μου την έχω, πόσα χρόνια...
- Ναι, σας ευχαριστώ πολύ που με βοηθήσατε! Πού να έβρισκα προζύμι, πού να ήξερα... Δεν είχα φτιάξει ποτέ, έτοιμο πάντα το έπαιρνα... 
- Με το έτοιμο από το φούρνο, ο παπάς δεν προσκομίζει! Για να καταλάβετε, μπορεί να το μοιράσει σαν αντίδωρο, αλλά δεν γίνεται Αγία Κοινωνία! Το ζύμωμα και το ψήσιμο δεν αρκεί, θέλει θυμιάτισμα και προσευχή, χέρια καθαρά από αμαρτίες... Δε μπορεί ας πούμε να κλέβει κάποιος και μετά να ζυμώσει πρόσφορο! Ή και να κάνει άλλα πράγματα που δεν είναι θρησκευτικά...
- Α! Πως είναι δυνατόν!
Χαμογέλασε η Στάσα φέρνοντας στο μυαλό της τη Βιβή. Όταν της το είπε, η Σεμέλη έκλεισε στόμα με το χέρι της και το σώμα της τραντάχτηκε από πνιχτά γέλια.
- Ακούς εκεί να κάνει τραπεζάκια και να καλεί πνεύματα! Ευχέλαιο έκανα όταν έφυγε η τρελή! 
- Θυμάμαι που τα έλεγε στο καράβι τότε, σε μια κρουαζιέρα... Πλησιάζοντας στην Τουρκία, φόρεσε ένα καφτάνι μαύρο με χρυσά κι άρχισε να λέει... Μα ήταν τόσο κωμική, άλλο να σας λέω... Εγώ ανέκαθεν φοβόμουν αυτά τα πράγματα κι όλο με πείραζε ότι θα καλέσει τους γονείς μου... 
- Και σε μένα τα ίδια έλεγε κι όσο τη σταύρωνα τόσο μου κόλλαγε η άτιμη! Αυτό το καφτάνι που λέτε, στην κόρη μου το χάρισε που της άρεσε, το φορούσε μέχρι που έλιωσε! Καλή της ώρα... Την αγαπάω πολύ! 
Ησύχασε η ψυχή της με τα λόγια της Σεμέλης. Από τη Βιβή με τα πνεύματα και τη μαντική τράπουλα με τις περίεργες τρομακτικές εικόνες και την Ηλέκτρα με το χέρι της Φατιμά και όλα όσα της έλεγε που εναντιώνονταν στα θρησκευτικά της πιστεύω, είχε φοβηθεί ότι όλες οι εξ Αιγύπτου κυρίες μπορεί και να μην είχαν τόσο "καθαρά χέρια". Ευτυχώς που εκείνη ήταν διαφορετική και γλύτωσε την αμαρτία που θα είχε κάνει... Γι αυτό έφερε τη συζήτηση γύρω απ' αυτό, αν και ήξερε ότι δεν επιτρέπονταν τέτοιες κουβέντες πριν να εκκλησιαστούν. 
- Χαίρομαι πάντως που τα κάναμε όλα μαζί! Και στο σταράκι βάλατε το ρόδι και τους ξηρούς καρπούς εσείς κι εγώ στο πρόσφορο έφερα το χωριάτικο αλεύρι και το προζύμι! Πιάνονται ξέρετε... Αυτά είναι το χρέος μας καλή μου, να τους μνημονεύουμε όπως πρέπει... 
- Έχω ελαφριά την καρδιά μου σήμερα που το έφτιαξα με τα χέρια μου... Τώρα πια θα το θυμάμαι όσο ζω, δυο ειδών αλεύρι, προζύμι, λίγο αλάτι και νερό.
Η Στάσα έβγαλε το κόλλυβο που μοσχοβολούσε καβουρδισμένο σουσάμι και ξηρούς καρπούς.
 Από το απόγευμα το είχε στο νερό και σηκώθηκε αξημέρωτα για να το ετοιμάσει. Το έβρασε καλά κι αφού το σούρωσε το άπλωσε σε καθαρή μεγάλη πετσέτα να στεγνώσει. Ζέστανε το τηγάνι κι έφερε κάμποσες βόλτες μέσα με ξύλινη κουτάλα το ξανθό σουσαμάκι με προσοχή για να μην αρπάξει και πικρίσει. 
Ακολούθησαν μια κουταλιά αλεύρι, αμύγδαλα, καρύδια και φουντούκια κι έκλεισε το μάτι της κουζίνας. Σε βαθύ μπολ έριξε το στάρι κι αρκετή ζάχαρη, πρόσθεσε τους ζεστούς ακόμα ξηρούς καρπούς και το σουσάμι με το αλεύρι, σπόρους ροδιού, σταφίδες, πέντε ψιλοκομμένα φυλλαράκια μαϊντανό κι ελάχιστο κανελογαρίφαλο. 
Το άφησε έτσι σκεπασμένο για μισή ώρα κι ύστερα τα έβαλε στη μεγάλη, βαθιά πιατέλα. Με δυο κουτάλια από την ανάποδη πλευρά το έστρωσε, έριξε μπόλικη ζάχαρη άχνη κι έκανε το σχήμα του Σταυρού με τα ειδικά ζαχαρωτά και κάμποσα φουντούκια. Έτσι στόλισε και την πιατέλα ολόγυρα.
Ποτηράκια και κουτάλια μιας χρήσης, χαρτοπετσέτες κι ήταν έτοιμα όταν διαβαστούν να μοιραστούν στον κόσμο.  

Η Σεμέλη την κάλεσε στο σπίτι για τον πρωινό καφέ. Άφησε τα κόλλυβα μπροστά στις φωτογραφίες των αγαπημένων της και φόρεσε τη μακριά της ρόμπα.
- Θα ετοιμάσω το φαγητό μου και θα πάω στην αγορά. Κάθε Σάββατο πρωί που βγαίνω για τα ψώνια της εβδομάδας, θυμάμαι τον άντρα μου... Με άφηνε να χουζουρεύω στο κρεβάτι και πήγαινε με τη λίστα στο χέρι... Ποτέ δεν έφερνε μόνο αυτά που είχα σημειώσει, ο,τι έβλεπε φρέσκο και καλό το αγόραζε... Όταν άνοιγε ο καιρός και δεν είχε παγωνιά πηγαίναμε παρέα... Και πάντα καθόμασταν στο ζαχαροπλαστείο για καφεδάκι και ζεστή μπουγάτσα! Χρυσός άνθρωπος ήταν, πολύ καλός σύζυγος και άριστος επιστήμονας! Δεν ξέρω αν μπορέσω ποτέ να ξεπεράσω το χαμό του, δε νομίζω... 
Τα δάκρυα κύλησαν στα μάγουλά της κι η Στάσα την αγκάλιασε συγκινημένη.
- Όλα διορθώνονται στη ζωή, εκτός από το θάνατο... Αυτό είναι το μόνο που δε μπορούμε να αλλάξουμε... Αφήνει ένας άντρας τη γυναίκα του, μπορεί να γυρίσει πίσω και ν' αγαπήσουν ξανά. Μάλωσαν δυο άνθρωποι, τα βρίσκουν και είναι όλα μια χαρά μετά, φιλιά κλειδιά. Γκρεμίζεται ένα σπίτι; Μπορεί να χτιστεί πάλι, να γίνει και πολυκατοικία. Ο θάνατος μόνο είναι οριστική απώλεια, δε μπορούμε να φέρουμε κανέναν πίσω δυστυχώς... Κι εγώ έχω χάσει τόσους δικούς μου, γονείς, αδέρφια... Έκλαψα, χτυπήθηκα, κλείστηκα στους τέσσερις τοίχους και μοιρολογούσα, πίσω όμως κανένας δεν ήρθε...
 Ηρέμησε καλή μου και μη κλαις, έκανες το χρέος σου και με το παραπάνω! Η ψυχή του και οι ψυχές των γονιών και των παππούδων σου είναι αναπαυμένες... 
Η κουβέντα γύρισε μετά από ώρα στο φαγητό της ημέρας κι η Στάσα αφού την ευχαρίστησε για το καφεδάκι με τα απαραίτητα γλυκάκια βεβαίως, γύρισε στο  σπίτι. Έστειλε τη Μυρτώ που είχε γεμίσει τα υπόλοιπα ποτηράκια με το στάρι να τα μοιράσει σε δυο τρεις συγγενείς για το συχώριο και μπήκε στην κουζίνα. 



Η Σεμέλη φορτωμένη τσάντες με ψώνια, περίμενε υπομονετικά τη σειρά της για να μπει στο επόμενο ταξί που θα περνούσε. 
< Όσα πέρασαν γεμάτα ήταν... Μ' αυτό το κρύο έχουν πολλή δουλειά... Αλλά να στήσουν και καβγά αυτές οι δυο γυναίκες για το ποια θα μπει μέσα; Να που τελικά πήρε τον κύριο κι έφυγε ο άνθρωπος και καλά έκανε κι έμειναν οι άλλες να τρώγονται! Αν ήξεραν πόσο άδικο είναι αυτό... Αγάπη πρέπει να υπάρχει κι όχι μαλώματα και βρισιές για τόσο απλά πράγματα... Τίποτα δεν είμαστε, εμείς φεύγουμε κι όλα εδώ μένουν, με την κακία πάνω απ' όλα...>
Μια ψηλή, λεπτοκαμωμένη γυναίκα, στάθηκε δίπλα της σχεδόν στο περίπτερο και ζήτησε τσιγάρα. Βγάζοντας το πορτοφόλι από την τσάντα της, σήκωσε το κεφάλι ψηλά κι η Σεμέλη την αναγνώρισε αμέσως.
- Ματίνα! Δεν πιστεύω στα μάτια μου! Τι έκπληξη είναι αυτή!
- Σεμέλη!
Όχι απλά δεν έδειξε να χαίρεται, αλλά η δυσαρέσκεια ήταν ολοφάνερη στο πρόσωπό της. 
- Πόσα χρόνια έχω να σε δω! Είσαι καλά; Πως και βρίσκεσαι στην Αθήνα; 
Ο περιπτεράς περίμενε υπομονετικά, μέχρι που πήγε ο επόμενος πελάτης.
- Κυρία, θα τα πάρετε τα τσιγάρα σας;
Του έδωσε ένα χαρτονόμισμα, πήρε τα ρέστα και τα έριξε μηχανικά στην τσάντα της.
- Στην αδερφή μου ήρθα, να τους δω!
- Αχ! Η Ηλέκτρα! Τι κάνει;
Ακολούθησε το βλέμμα της Ματίνας. Η Ηλέκτρα με τη Γιούλα έβγαιναν από ένα κατάστημα καλλυντικών. Την ίδια δυσάρεστη έκπληξη ένιωσε και η άλλη αδερφή όταν την είδε. 
- Εσύ Σεμέλη πως  βρέθηκες εδώ και ψώνισες κιόλας; 
- Μα έχω πιάσει σπίτι εδώ, στο Παγκράτι! Εσείς;
Αλληλοκοιτάχτηκαν οι αδερφές μουδιασμένες. Μέσα σε όλα κι η Σεμέλη γειτόνισσα... 
- Ελάτε σπίτι να πιούμε ένα καφέ και να τα πούμε, ταξί περιμένω!
Η Γιούλα που χάρηκε για τη συνάντηση μαμάς και θείας επειδή ήθελε να βγει βόλτα ελεύθερα, επέμεινε και στις δύο να πάνε. Η Ηλέκτρα είχε χάσει το χρώμα της και της έκανε νοήματα, αλλά η επιμονή της κόρης της τις έφερε τελικά σε δύσκολη θέση.
- Γιατί να μιλάτε εδώ μες στο κρύο; Είναι και η κυρία φορτωμένη! Η Τέτα προσέχει το φαγητό στο φούρνο μαμά! Θέλετε να καθίσετε εκεί στην καφετέρια να τα πείτε, να δω κι εγώ για το παντελόνι που ψάχνω κι έρχομαι να σας βρω; Μετά πάμε σπίτι! 
Μη μπορώντας να κάνουν διαφορετικά Ματίνα και Ηλέκτρα, βλέποντας και τη διάθεση της Σεμέλης που ήθελε να μιλήσουν, συμφώνησαν τελικά. 
Το μαγαζί ήταν ζεστό και η απαλή μουσική χαλάρωνε τους πελάτες, εκτός από τις δυο αδερφές.
- Ωραία κοπέλα η κόρη σου Ηλέκτρα μου!
- Έχω κι άλλη μία... 
- Μπράβο, να σου ζήσουν! Εσένα Ματίνα μου η οικογένεια καλά; Ο άντρας σου, το παιδί σου; 
Κυρία η Σεμέλη! Με τον τρόπο της έκανε τις προβληματισμένες από τη συνάντησή τους αδερφές να ηρεμήσουν κάπως.
- Δόξα τω Θεώ, καλά είναι! Ο Φάνης εργάζεται σε μια εταιρεία, υψηλόβαθμο στέλεχος είναι κι ετοιμάζεται να παντρευτεί σε λίγους μήνες. Έχει βρει μια πολύ καλή κοπέλα, συνάδελφοι από χρόνια είναι... 
- Αυτό είναι θαυμάσιο! Την έχει ζήσει στη δουλειά και ξέρει ότι του ταιριάζει! Η ώρα η καλή να είναι! Ηλέκτρα μου, εύχομαι και στις χαρές των κοριτσιών σου! 
Τα καφεδάκια μας θα τα κεράσω εγώ για τη χαρά της συνάντησής μας! Θα πάρουμε κι από ένα γλυκό, όχι μη λέτε! Μετά από τόσα χρόνια, μόνο γλυκιά θα είναι η κουβεντούλα μας! 
Η Γιούλα μπήκε ζητώντας χρήματα από τη μητέρα της για το "τέλειο παντελόνι" που της εφάρμοζε θαυμάσια. Η θεία της προθυμοποιήθηκε να της το δωρίσει. 
- Μαμά, λέω να μην έρθω πάλι εδώ... Εσείς θα λέτε τα δικά σας... 
- Καλά, πήγαινε σπίτι! 
- Μαμά, αν πάω και κόψω τη σαλάτα, να βγω με τα κορίτσια μια βολτούλα;
- Να πας! Και νωρίς στο σπίτι για φαγητό!
- Χάρηκα που σας γνώρισα κυρία Σεμέλη, να έρθετε και στο σπίτι μας! Πού κοντά μένετε εσείς; 
Όταν άκουσαν την οδό, η μάνα ένιωσε να χάνει το κόσμο κι η κόρη πέταξε από χαρά.
- Μαμά, εκεί που μένει η Μυρτώ! Λίγο πιο κάτω είναι το σπίτι της! Στάσα λένε τη μαμά της, τις ξέρετε; 
Η Σεμέλη απάντησε ήρεμα, βλέποντας ωστόσο τις αντιδράσεις της Ηλέκτρας. 
- Ναι, τις ξέρω... Σαν γειτόνισσες, έχουμε μια καλημέρα... 
- Άντε, πήγαινε Γιούλα κι όπως είπαμε, μην αργήσεις! 
Τρεχάτη έφυγε για το περίπτερο. Τηλεφώνησε στον Αλέκο για να βρεθούν, πήρε και τσιγάρα. Το επόμενο τηλεφώνημα ήταν στο σπίτι, για να την καλύψει η Τέτα. 
- Όταν έρθουν η μαμά με τη θεία, να πεις ότι πριν λίγο έφυγα! Έκοψα σαλάτα, τυρί, καθάρισα και την κουζίνα! Θα σε παίρνω κάθε μισή ώρα να μου λες, εντάξει;

18 σχόλια:

  1. Καλημέρα!!!!!!!! Έχω την αίσθηση ότι από εδώ και πέρα θα γίνει το μεγάλο μπλέξιμο!!!!!!! Φιλιά πολλά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βικάκι μου καλημέρα!
      Μπλέξιμο δε λες τίποτα... χα χα χα!

      Φιλάκια πολλά, καλή Τσικνοπέμπτη!

      Διαγραφή
  2. Καλησπερα Μαιρουλα μου!!! Περιμενω την συνεχεια με αγωνια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σοφούλα μου καλημέρα!
      Η συνέχεια και το τέλος της ιστορίας τους θα είναι!

      Καλή Τσικνοπέμπτη, φιλάκια!!!

      Διαγραφή
  3. Καλησπέρα Μαιρουλίνι μου!!!
    Ολο και πιο ενδιαφέρουσα γίνεται η πλοκή της ιστορίας.
    Αναμένουμε την συνέχεια!
    Σε φιλώ πολύ πολύ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ζουζουνάκι μου καλημέρα, καλή Τσικνοπέμπτη!
      Η Ηλέκτρα είχε εγκλωβιστεί όσο περιπλέκονταν τα πράγματα... Θα τελειώσει η ιστορία της και θα πάμε πάλι στις Πολίτισσες γιαβρί μου!

      Φιλάκια πολλά πολλά Ελενάκι μου!

      Διαγραφή
  4. Καλησπέρα Μαιρούλα μου γλυκιά... η ιστορία σου με συνεπήρε... περιμένων πώς και πώς τη συνέχεια!!!!
    Φιλάκια πολλά και καλή εβδομάδα από αύριο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Κικίτσα μου, σ' ευχαριστώ πολύ!
      Χαρούμενη και γελαστή εβδομάδα να έχεις καρδούλα μου!

      Την αγάπη μου σου στέλνω και πολλά φιλάκια!

      Διαγραφή
  5. Καλημέρα Μαιρούλα μου
    Καλή εβδομάδα να'χεις!

    Φιλάκια πολλά σου στέλνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ζουζούκα μου γλυκιά καλό ξημέρωμα!

      Σε φιλώ και σου στέλνω την αγάπη μου!!!

      Διαγραφή
  6. Μου έλειψε το σπιτικό σου κουκλιτσα μου....
    Όμως να μαι ρουφώντας κάθε λέξη σου και πάλι.....
    Περιμένω με αγωνία τη συνέχεια.....

    Φιλάκια πολλά ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι πάντα καλά γλυκό μου κορίτσι!

      Φιλάκια πολλά, καλή σου μέρα!

      Διαγραφή
  7. Καλημέρα φίλη μου, είχα καιρό να περάσω και..διάβασα με τη ψυχή μου! Μου θύμισες εικόνες από τις αδελφές της γιαγιάς μου τότε που το σπίτι μας ήταν πάντα γεμάτο από κόσμο..μετά ήμουν το μόνο νεαρό άτομο και οι υπόλοιπες χανόντουσαν μία μία με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν αυτοί οι "γλυκοί" καυγάδες που δίνουν ζωή στην οικογένεια και πλοκή στο σήμερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Αχτιδούλα μου!
      Έζησες σε μια οικογένεια με πολλή αγάπη κι αυτό φαίνεται! Ήσουν και είσαι τυχερή που η καρδιά και η σκέψη σου είναι γεμάτη όμορφες αναμνήσεις!
      Να είσαι καλά και να χαίρεσαι την οικογένειά σου, φιλάκια πολλά!!!

      Διαγραφή
  8. Μπορεί να έκανα καιρό να περασω Μαιρούλα μου αλλα .....ευχαριστήθηκα.. ανάγνωση ειχα και μια αγωνία πως θα ξεμπερδευτεί αυτή η ιστορία...που ενώ ξεκίνησε ανώδυνα εξελίσεται με πολλά μυστικά κρυμμένα.....αλλά δεν νομίζω πως θα τα κρύβουν για πολύ καιρό... ΄ποσο δυσκολα ήταν τα χρόνια εκείνα!!! και δεν είναι πως έδωσε το παιδί στην αδερφή της ... είναι ο τρόπος που ήθελαν να το καλύψουν... και τωρα βγαίνουν μπροστα τους.. Μαιρούλα μου.. περιμενουμε την συνέχεια .. στο καλύτερο μας κόβεις.χι.χι.χχι φιλακιαααααα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρουλίτσα μου γλυκιά, μετά από τόσο καιρό αναγκαστικής αποχής σίγουρα θα έχεις πολλά να διαβάσεις...χα χα χα!
      Αυτό ακριβώς ήταν το πρόβλημα, ο τρόπος που το κάλυψαν... Τέτοια μυστικά πιστεύω ότι δεν αφήνουν κάποιον ξέγνοιαστο για πάντα... Τελειώνει η ιστορία της, δεν θα περιμένεις πολύ...χαχαχα!

      Καλή μέρα να έχεις, φιλάκια πολλά!!!

      Διαγραφή