.

.
.

Σάββατο 18 Απριλίου 2015

Πασχαλινά


Η Ανθούλα κούνησε το κεφάλι πίνοντας ακόμα ένα ποτήρι νερό. 
- Κείνη η Λαμπρή ητανάνε η μόνη που η αδερφή μου δεν έψησε κουλούρια και τσουρέκια... Μήτε κέφια είχε, μήτε τα χρειαζούμενα, αφού ούλα σχεδόν είχανε φύγει... Ο Ιάκωβος εφώναζε και την πεθερά του να τα πάρουνε έτοιμα, αμά η Μαρίκα δεν άκουγε κουβέντα! Έτσι, επήγε η Σουλτάνα απ' το πρωί κι αρχέψανε τα ζυμώματα. Είχε ένα τεντζερέδι κι ένα τηγάνι αφήκει και κάμποσα άλλα μικροπράματα, ίσα να στήνει ένα φαγάκι. Τα πιατικά, μετρημένα κι αυτά...
Μεγάλη Τρίτη έπιασαν τα κουλούρια. Μπόλικα αβγά και φρέσκο βούτυρο, με γενναία δόση βανίλιας, μοσχοβόλησαν το σπίτι όταν ήρθαν οι λαμαρίνες από το φούρνο. Πρώτη φορά έκαναν τόσα πολλά.
- Να έχουμε και για το ταξίδι κουλούρια και τσουρέκια δικά μας! 
Μεγάλη Πέμπτη αφού μετάλαβαν, είχαν σειρά τα κόκκινα αυγά και το Μεγάλο Σάββατο αξημέρωτα έπιασε η Μαρίκα το γουδί και κοπανούσε τα μυρωδικά για τα τσουρέκια. Μετά την Ανάσταση θα τα έτρωγαν φρέσκα, γιατί πιο παλιά που τα έφτιαχνε μαζί με τα κουλούρια σα να μπαγιάτευαν κομμάτι και δεν ήταν τόσο λαχταριστά. Η Σουλτάνα έφτασε όταν η απαλή ζύμη είχε ήδη φουσκώσει μέσα στην πήλινη λεκάνη, σκεπασμένη με καθαρά πεσκιράκια και χοντρή κουβέρτα από πάνω, σα να τουρτούριζε απ' το κρύο.
- Ούλα μόνη σου τα έκαμες συμπεθέρα; Γιατί δε με μήνυσες να έρτω πιο νωρίς να σε βοηθήσω για; Είπα που θα τα ξεκίναγες μετά την εκκλησία και ξέγνοιασα! 
- Ύπνο δεν είχα κι ησηκώθηκα αφ΄τσι πέντε. 
- Εσύ κι η Ζαχαρούλα, ε; Χα χα χα!
- Αυτή σκεφτόμουνα να σου πω... Θα τσι δούμε πάλι ούλοι σήμερα! 
- Μπρε, έσουρνε τα ποδάρια της στην εκκλησία ή τη διπλώσανε οι πόνοι; Με τρεις ώρες ύπνο ούλες τις μέρες ητανάνε για να προλάβει τις δουλειές της, που μας είπε η Αρσινόη...
- Στο μαχαίρι θα πάει τσ' είπε ο γιατρός! Χέρια δεν τσ' ημείνανε, μήτε μέση, μήτε γόνατα... Κι η άλλη η Ουρανία ήλεγε πως τσ' ηπόναε πολύ η πλάτη τση... 
- Ε... Είπαμε, αμά όχι κι έτσι παλαβές! Θα μείκουνε τα σπίτια κι η μούρη τους θα φάει χώμα για!
- Αφ' τη μεγάλη πάστρα... Να ιδείς που τα κάμουνε για φαντασία, αλλιώς να το εξηγήσω δεν ημπορώ... Να παστρεύγουνε τα καθαρά στα καλά καθούμενα; 
- Κι εγώ να σε πω, αυτό λέγω... 
- Θα ηρχούντουσαν το πρωί είπανε.
- Θα τις κάνουμε χάζι μετά! Ο συμπέθερος πού είναι;
- Έχει πάει από ώρα... Θα πιούμε καφέ μετά που θα έρθουμε ούλοι μαζί με την ησυχία μας.
Έπλασαν τις χοντρές κοτσίδες κι έφυγαν για την εκκλησία. Γυρίζοντας, θα ήταν έτοιμα για το φούρνο. Η Μαρίκα ήταν πολύ θρήσκα και τηρούσε με ευλάβεια όλα τα θρησκευτικά καθήκοντα. Η Σουλτάνα έμαθε στη Σμύρνη ότι πολλοί πιστοί πηγαίνουν και στην Πρώτη Ανάσταση το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου. 
- Εμείς στο σπίτι κι οι αδερφές μου και ούλοι, φοράμε τα καλά μας, παίρνουμε τις λαμπάδες μας κι από ένα κόκκινο αυγό και πάμε λίγο πριν τις δώδεκα τα μεσάνυχτα. Λέει ο παπάς το Χριστός Ανέστη, τσουγκρίζουμε, φιλιούμαστε και τρώμε τη σούπα μας!
- Αυτό να ξεύρεις, είναι αμαρτία... Η λουτουργιά δεν είναι αυτή, πρέπει να πάμε πιο νωρίς, να πάρουμε το Άγιο Φως αφ' του παπά το χέρι κι αφού βγούμε ούλοι όξω να ακούσουμε την Ανάσταση πάλι μπαίνουμε στην εκκλησία, ίσα με να τελειώσει ούλη η ακολουθία! Δεν ηξεύρεις πόσο ωραία είναι και πόσες φορές λέμε το Χριστός Ανέστη με τα κεριά να σχηματίζουν το σταυρό όταν τα κουνάμε! Μπαίνουμε μέσα, προσκυνούμε την εικόνα τση Ανάστασης με τσι λαμπάδες άσβηστες και είναι πολύ καλό να μεταλάβουμε τη νύχτα! Ο πνευματικός μου ήλεγε πάντα ότι συχωρούνται πολλές αμαρτίες έτσι... Δεν είδες ποτέ τον κόσμο να γυρίζει στο σπίτι του περασμένες τρεις με τα φαναράκια;
- Όχι συμπεθέρα μου! Έχουμε φάει, τελεύουμε και πλαγιάζουμε... 
Δεν έμεινε ποτέ με τη Μαρίκα, ούτε έφαγαν όλοι μαζί. Η κόρη κι ο πατέρας έμεναν πάντα κι έσμιγαν το μεσημέρι της Λαμπρής για φαγητό. Πως κατάφερναν να είναι γελαστοί κι ευδιάθετοι από το ξενύχτι, ποτέ δεν κατάλαβε... Περασμένες τέσσερις θα έπεφταν στα κρεβάτια τους. Κι όλη τη Σαρακοστή εκκλησιασμός κι ένα σωρό δουλειές, με τόση νηστεία! 
<<Α πα πα! Μια μέρα να μη καλοφάω και ζαλίζουμαι καλέ! Ούλο το Μεγαλοβδόμαδο τσουκάλι να μη βάζει και να τρώει ψωμί, ελιές και ντομάτα! Τη Μεγάλη Παρασκευή βέβαια, ως και τα παιδάκια βαστούμε να μη μαγαριστούνε, μεγάλη μέρα! Και συνέχεια να είναι στην εκκλησία απέ δυο φορές, πρωί και βράδυ! Κι εμείς παγαίναμε, αμά το απόγεμα, απ' τη Μεγάλη Πέμπτη και μετά!>>
Την Αποκαθήλωση την είχε ακουστά, χωρίς όμως να γνωρίζει τι ακριβώς σήμαινε. Όταν είδε για πρώτη φορά τον ιερέα να κατεβάζει το Σώμα του Χριστού από το Σταυρό και να τον τυλίγουν με το κάτασπρο λινό πανί, δάκρυσε από συγκίνηση... 
Γονατισμένη δίπλα στη Μαρίκα και τη νύφη της, έβλεπε πράγματα πρωτόγνωρα κι είχε πολλές απορίες, όμως τις ιερές αυτές στιγμές δε μπορούσαν να δοθούν εξηγήσεις.
<< Ο Επιτάφιος έτσι με τα λουλούδια έμεικε, άδειος μέσα!>>
Η Μαρίκα της μίλησε ψιθυριστά. 
- Συμπεθέρα, να ιδείς μετά που θα ενταφιάσει το Σώμα Του... 
- Πού;
- Θα ιδείς... Ούλα θα στα ειπώ, να ξεύρεις!
Μετά ακολούθησε το σεμινάριο...


Το πρωινό της Λαμπρής ξημέρωσε φωτεινό και ηλιόλουστο.
Λίγο μετά τις έντεκα, η πόρτα χτύπησε διακριτικά.
<<Τα συμπεθέρια είναι!>>
- Χριστός Ανέστη!
- Αληθώς Ανέστη!
Μητέρα και κόρη έπεσαν στην αγκαλιά της με φιλιά κι ευχές. Έλαμπαν από ομορφιά μέσα στα καλοραμμένα ανοιχτόχρωμα ταγέρ τους με τα μεταξωτά όλο φραμπαλάδες πουκάμισα, τις ψηλοτάκουνες γόβες και τα βαριά χρυσαφικά! Ο συμπέθερος καμαρωτός με το γκρι κοστούμι του, τη φίλησε ευχόμενος υγεία και φώτιση κι έψαξε με το βλέμμα το γαμπρό του.
- Στης Αγγελικούλας σου επήγε από νωρίς! Ήθελε ο γαμπρός σου βοήθεια στη σούγλα! 
- Ναι μπρε συμπεθέρα, το ξέχασα! 
- Πάω να ψήσω τα καφεδάκια μας! 
Η νύφη έσπευσε να τη βοηθήσει και σε λίγο βγήκε με το φορτωμένο δίσκο. Πρόθυμη και νοικοκυρά κοπέλα, χαιρόσουν να τη βλέπεις!
- Θα το πιω βιαστικά και θα υπάγω να ιδώ τι κάμνουνε οι γαμπροί!
- Το κοκορέτσι να μην αρπάξει πες τον Ιάκωβο συμπέθερε! Θα τόνε μαλώσω άσκημα να τον πεις! Χα χα χα! 
Τον μπούκωσε ακόμα ένα κουλουράκι για το δρόμο κι υποσχέθηκε να μην αργήσουν. 
Η Μαρίκα σταύρωσε τα πόδια και σοβάρεψε.
-Χτες ηγίνηκαν πράματα... Ήταν η προκομμένη με τη μάνα τση κι ούλο σκέδια ήκαμε στο γιο του Μπαζιώκα... Την είδανε κι οι γονιοί του που στέκουνταν δίπλα στο ζεύγος, που ήτο ούλο ματιές... Το ζήτημα είναι που την ηκοίταζε κι αυτός! Η Μερόπη ήφυγε αφ' την εκκλησία πριν απολύσει, πολύ συγχυσμένη...
- Αμάν! Τι με λέγεις τώρα; 
- Άστα συμπεθέρα μου... Αν εκείνος δεν τσ' ήδινε σημασία, ούλα καλά θα ήταν... Γιατί όμως την ήκαμε τα γλυκά μάτια, ε; Πάει να πει ότι ακόμα δεν του έχει περάσει ο νταλκάς! 
Η Σουλτάνα αναστέναξε κι άναψε τσιγάρο. Στρωμένη δουλειά θα χαλούσε; Κρίμα!
- Τη Μερόπη σκέπτουμαι... Αμά έτσι που είναι τα πράματα, ίσα που προλαβαίνουμε να την ορμηνέψουμε! Ζούλεψε αυτή το λεβέντη, ας ζουλέψει κι αυτός ετούτη, αλλιώς δε γένεται! Σε τρεις ημέρες φεύγουμε κι άργητα δε χωρούνε! 
- Και τι να κάμουμε;
- Αύριο που θα μαζώξουμε και τα υπόλοιπα, θα τη μηνύσουμε να έρτει εδώ, σε μένα! 

Η Μερόπη με τα μάτια κόκκινα απ' το κλάμα και την αγρύπνια, κοιτούσε τη Σουλτάνα σα χαζή. 
- Αυτό που σε λέω θα γένει!
- Κι αν...
- Άσε τα αν κοκόνα μου! Εδώ τώρα, είναι κι ένας φίλος του γιου μου που τον άρεσες πολύ και θέλει να σε βγάλει όξω! Άμα σε πει να βρεθείτε αφού έτσι είναι κανονισμένο το πράμα, θα τον πεις ετούτο! 
Συνέχισε τις συμβουλές προετοιμάζοντας την κοπέλα για κάθε ενδεχόμενο. Ήταν το τελευταίο τους χαρτί.
Έτσι κι έγινε! Ο νεαρός Μπαζιώκας που είχε ακόμα το πονάκι στο δόντι για την πεταχτούλα, άρχισε να υποφέρει πιστεύοντας ότι θα έχανε τη Μερόπη! Ας πρόσεχε! 
- Σιγά μην καθίσω μαζί σου να με κοροϊδεύεις και να έχεις ακόμα το νου σου στην άλλη!
- Μα δεν τον έχω!
- Ναι, σε είδαμε στην Ανάσταση! Ρεζίλι μ' έκανες στους συγγενείς και τους γείτονες με τα καμώματά σου! Όταν έφυγα γιατί δεν έτρεξες πίσω μου, ε; Δες τον Αχιλλέα που κοιτάζει στα μάτια την Ευγενία! Έτσι θέλω κι εγώ να με κοιτάζει ο δικός μου άνθρωπος! Κι ο νέος που γνώρισα έκανε σαν τρελός για μένα και θέλει να βρεθούμε αύριο!
- Και του είπες ναι;
- Φυσικά! 
- Δε θα πας!
- Θα πάω!
Οι κόντρες συνεχίστηκαν κι η καρδιά της Μερόπης φτερούγισε όταν εκείνος φτάνοντας στο αμήν δήλωσε ότι θα τη ζητούσε επισήμως από τους γονείς της! Έτσι δε θα του την έπαιρνε ο άλλος και δε θα γελούσε πάλι ο κόσμος μαζί του. Γιατί δεν ήταν απλό να μαθευτεί ότι κι η επόμενη γιαβουκλού τον άφησε για κάποιον άλλο...
Οι συμπεθέρες έφυγαν, αφήνοντάς τα όλα σε καλό δρόμο. Τα υπόλοιπα τα έμαθαν από το πολυσέλιδο γράμμα που τους έστειλαν, μαζί με τη φωτογραφία του γάμου της Ευγενίας με τον Αχιλλέα και των αρραβώνων της Μερόπης με το Μπαζιώκα. 




Η αναχώρηση της Σουλτάνας, ήταν επεισοδιακή! 
- Αμάν καλέ μαμά, πού νομίζεις ότι πάμε;
- Σους μπρε Ιάκωβε! Άσε με να κάμω το κουμάντο μου σε λέω!
- Ποιο κουμάντο σου καλέ; Πού θα βάλεις κι αυτή τη μεγάλη τσάντα; Και γιατί δε μου λες τι έχει μέσα και την έχεις δέσει δέκα κόμπους, ε;
- Γιόκα μου, μη με σπάζεις κι εσύ τα νεύρα! Ο,τι θέλω έχω κι απάνω μου θα τη βαστώ!
- Μπα! Λίρες έχεις μέσα; 
- Μμμμ... Σαν πολύ με ζάλισες, άιντε!
Σήκωσε ο Ιάκωβος την τσάντα κι άκουσε κάτι περίεργους ήχους. 
- Άστη κάτω πασά μου σε είπα και πιάσε τη βαλίτσα! Σε μιλάω! 
Έχωσε ο Ιάκωβος το πρόσωπό του γιατί υποψιάστηκε ότι ήταν κάτι φαγώσιμο κι είχε καημό η μάνα του.
- Βγάλε τη μύτη σου απέ κει, σκύλος είσαι μπρε και τη μυρίζεις έτσι; Μη την ανοίγεις σε είπα!
Μυρωδιές μπαχαρικών ξεχύθηκε από τα αμέτρητα σακουλάκια που ήταν δεμένα προσεχτικά με λάστιχο. Κανέλα, γαρίφαλο, κύμινο... 
- Μη χειρότερα! Τι έκανες καλέ, όλο το μαγαζί αγόρασες; Στην Αθήνα πάμε, νομίζεις ότι εκεί δεν έχει μπαχαρικά; 
- Και πού θες να ξεύρω άμα είναι μυρωδάτα σαν τα δικά μας; Αυτοί εκεί μπορεί να έχουνε μπαγιάτικα, ούλο σκόνες βάζουνε οι γυναίκες! Καλέ, γένεται φαγάκι νόστιμο άμα δεν τα τρίψεις εκείνη την ώρα και δεν τα βάλεις ολόκληρα στον τέντζερη; 
- Δεν είμαστε καλά! Υφάσματα πήρες, ρούχα έραψες, παπλώματα, σεντόνια, σερβίτσια τόσα είχες κι άλλα τόσα αγόρασες, γέμισες και τόσα κιλά κανέλες μη και σου λείψουν! Κι από πόσο πήρες κυρά-Σουλτάνα μου, από δυο κιλά; Για ζαβή θα σε πέρασε ο άνθρωπος, ξεπούλησε με σένα! Βρε τι τραβάω! 
- Κι η πεθερά σου επήρε, ζαβή είναι κι αυτή;
- Α! Κι εκείνη θα τα κουβαλάει;
- Όχι μπρε! Τα έχει βάλει η κόρη της μαζί με τα νυφιάτικα...
- Έτσι, ε; Τότε η μαντάμ Μαρίκα είναι πιο ζαβή από σένα! Κανονίστε να ξαπλώσω και να μυρίζει το κρεβάτι κοκκινιστό! Στην έρημο θα πάμε και δε θα μπορείτε να φτιάχνετε σουτζουκάκια...
- Άμα τα τρως σε αρέσουνε όμως! Και τα σεντόνια θα στρωθούνε πλυμένα και σιδερωμένα, σαπούνι και λεβάντα θα μυρίζουνε για!
- Τίποτα δε λείπει στην πρωτεύουσα της Ελλάδας βρε μαμά σου είπα! 
- Ναι, όμως και το τσάι το δικό μας θέλω και το χαμόμηλο και... 
- Και, και, και... Έχετε να μαζέψετε από τις εξοχές μπόλικα! 
Μήνες έστελναν πράγματα και τελειωμό δεν είχαν. Οι κούτες ασήκωτες φορτώνονταν και σίγουρα η μια μεγάλη που πρόλαβε ο πεθερός του να δώσει, ήταν γεμάτη τρόφιμα.
- Έλα τώρα βρε μαμά που δεν ξέρεις! Για να γλυτώσεις τη γκρίνια μου τα συμφώνησες με τα πεθερικά μου κι όχι σε μένα μη λες!
- Μ' έφαες μπρε! Κάτι παστά βάλανε, τουρσάκια, τέτοια πράματα...
- Για να μη πεινάσετε στην ξενιτιά, μάλιστα! Άντε, αυτά πάνε, φύγανε! Με τούτα όλα μου λες τι θα κάνουμε; Δεν καταλαβαίνεις ότι δε μπορείς να τα κρατάς μαζί σου;
 Συμφώνησαν τελικά να στριμωχτούν μοιρασμένα στις τελευταίες βαλίτσες, αφού δέθηκαν χωριστά σε χοντρά χαρτιά για να μη μυρίσουν τα ρούχα. Κάποια από τα αμέτρητα κουλουράκια και τσουρέκια μοιράστηκαν στη γειτονιά για το καλό. Τα υπόλοιπα γέμισαν τις πάνινες τσάντες. Η Σουλτάνα παράχωσε παστουρμά, σουτζούκια και τυριά όπου μπόρεσε, να μη πεινάσουν στο ταξίδι. 
- Πού θα βρούμε τέτοιες νοστιμιές...
Τετάρτη του Πάσχα έφυγαν, αφήνοντας με πόνο ψυχής κι αναφιλητά  τους αγαπημένους τους τόπους...




14 σχόλια:

  1. Χριστός Ανέστη!
    Ωραία τα λες για το βράδυ της Ανάστασης. Για πρώτη φορά στη ζωή μου έμεινα για όλη τη λειτουργία το βράδυ του Μ. Σαββάτου και μου άρεσε πολύ. Πήγαμε σε ένα υπέροχο μοναστήρι χτισμένο με πέτρα τουλάχιστον 200 ετών. υπέροχες τοιχογραφίες, φωτισμένες από λαμπάδες και κεριά, χωρίς ηλεκτρικό. Τι ωραία!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αληθώς Ανέστη!
      Είναι πραγματικά μαγευτική η Αναστάσιμη λειτουργία!
      Φαντάζομαι στο μοναστήρι πόσο ωραία θα ήταν! Να είσαι καλά και του χρόνου γλυκιά μου!

      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  2. Τι όμορφα που τα περιγράφεις Μαιρούλα μου όλα!!
    Τόσο γλαφυρά και παραστατικά!!
    Σε φιλώ πολύ πολύ πολύ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια σου αγαπημένο μου κοριτσάκι!

      Κι από μένα πολλά πολλά φιλάκια στα μαγουλάκια!!!

      Διαγραφή
  3. μαιρουλα μου γλυκια και αγαπημεμη!!!!! χριστος ανεστη και απο δω καλη μου να περνας παντα καλα και να χαιρεσαι και να σε χαιρονται ολοι.υπεροχη περιγραφη για τις πασχαλιατικες γιορτες των ομορφων κυριων!!! εμεις τα τελευταια χρονια παντα καθομαστε στην λειτουργια μετα την ανασταση παμε σε ενα μοναστηρι στο δευτερο ποδι της χαλκιδικης( στον αγιο αρσενιο) και ειναι υπεροχα κατανυχτικα οπως ειπε και η φιλη σου ποιο πανω μονο με κερια χωρις φως ειναι τελεια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αληθώς Ανέστη Σοφούλα μου αγαπημένη!
      Να χαίρεσαι την οικογένειά σου με χαρά κι ευλογία!
      Πολύ καλά κάνετε κι είσαστε τυχεροί που απολαμβάνετε την Ανάσταση όπως πρέπει, με κατάνυξη κι απλότητα.
      Δεν γνώριζα τη συγκεκριμένη μονή όταν είχαμε έρθει στη Χαλκιδική, πάντα πάμε σε προσκυνήματα όπου ξέρουμε ή μας πούνε. Ουρανούπολη πάντως πήγαμε!

      Φιλάκια πολλά!!!

      Διαγραφή
  4. Απαντήσεις
    1. Αληθώς Ανέστη!

      Σε φιλώ κορίτσι μου γλυκό!

      Διαγραφή
    2. Δεν έχω κάτσει Μαίρη μου στην Αναστάσιμη ακολουθία.Βλέπεις πάντα με περιμένει η οικογένεια για το Αναστάσιμο Δείπνο που όλα περνούν απ'τα χέρια μου. Φέτος μετά από πολλά χρόνια αξιώθηκα να δω την αποκαθήλωση.
      Χάσαμε και την Σουλτάνα ελπίζω να συνεχιστούν οι ιστορίες της στην Αθήνα!

      Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
    3. Ζουζούκα μου καταλαβαίνω, να είσαι καλά αγάπη μου κι όπως μπορείς κάθε χρόνο.
      Η Σουλτάνα δε χάνεται!!!
      Και στην Αθήνα που ήρθαν έμαθα πολλά και διάφορα, όμως τα περισσότερα ήταν από τα χρόνια στην Πόλη και στη Σμύρνη.
      Αν υπήρχε τρόπος να είχαν καταγραφεί οι ιστορίες όπως τις έλεγαν οι αδερφές κι οι συμπεθέρες, μόνο να τις άκουγες...

      Φιλάκια αγάπης σου στέλνω πολλά!!!

      Διαγραφή
  5. Χριστος Ανεστη Μαιρουλα ευτυχως που οι ευχες κρατανε 40 μερες αλλιως θα ήμουν ετεροχρονισμενη... μια οι δουλεις; για το Πασχα μια η ιωσση που με ταλαιπωρεί λιγο καιρό ... που να βρεθει χρονος για περαντσάδα...αλλα να είσαι καλα που τουλαχιστον γραφεις χορταστικα και καθε φορα που εχομαι το απολαμβανω.. και χαλαρωνω εδω... αντε να δουμε ηντα θα κανουν στην πρωτεουσα οι Σμυρνιες... θα περιμενουμε να τις απολαυσουμε... να περνας καλα καλή εβδομαδα να έχεις φιλακιααααααα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αληθώς Ανέστη Ρουλίτσα μου!
      Κι εγώ μη νομίζεις ότι πάω πίσω, πνιγμένη είμαι τελευταία... Ελπίζω πλέον να έχεις συνέρθει αγάπη μου, χαίρομαι που σου προσφέρουν λίγη χαλάρωση οι αιώνιες γυναίκες!.

      Καλή εβδομάδα, πολλά φιλάκια!!!

      Διαγραφή
  6. Πρόλαβα...Να σου πω Χριστός Ανέστη πριν της Αναλήψεως...!!!
    α...και να σου πω επίσης,πως όπως κάθε φορά που μπαίνω εδώ,ανοίγει η καρδιά μου...Πού τις βρίσκεις όλες αυτές τις ομορφιές...???...Σαν να μπαίνω σε ανθισμένο κήπο είναι...Φιλιά πολλά πολλά μωρό μου...Χάρηκα πολύ,ξέρεις εσύ γιατί.....♥ ♥ ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αληθώς Ανέστη!!!
      Σαράντα μέρες έτσι χαιρετάμε βρε μπουμπού, μέσα είσαι!
      Οι ομορφιές ανέκαθεν έρχονταν στο email μου μπόλικες, να είναι καλά οι φίλες που μ' εφοδιάζουν με τις καλημέρες κλπ! χα χα χα!

      Φιλάκια πολλά κι από μένα, σ' ευχαριστώ!

      Διαγραφή