Έτσι, το πήρανε το βρέφος!

Η μαία, αποδείχθηκε άξια και καπάτσα. Είπε στο γιατρό ότι ήταν μακρινές συγγενείς της, του έβαλε κι ένα σεβαστό ποσό στην τσέπη κι έτσι έγιναν όλα όπως έπρεπε.

Η μικρή λεχώνα, αφού βεβαιώθηκε ότι το μωρό είχε δυστυχώς σοβαρό πρόβλημα και δεν κατάφερε να κρατηθεί στη ζωή, μετρούσε τις μέρες που θα έβγαινε από το νοσοκομείο "σα να μην είχε συμβεί τίποτα". Η νονά της, χάρη στη γλυκύτητα που τη διέκρινε, θα γιάτρευε τις πληγές της.

- Το μωρό, το κράτησε η μαμή στο σπίτι της και η καλογραία την πλήρωνε τροφό να το βαστάει και να το θηλάζει. Τήνε χρύσωσε η αλήθεια, για να γένουν όλα αυτά επούλησε το ένα της το χωράφι, το μεγαλύτερο. Τράβηξε και απέ την τράπεζα παράδες κι έκαμε τη δουλειά της. Λίρες με τη σέσουλα τήνε πήανε αυτά τα πράματα για! 

- Εμ! Για να βουλώνεις στόματα, άμα φτάσεις στο αμήν, μια περιουσία σε χρειάζεται! Καλά που τα είχε και γλυτώσανε, ήτουνε και τυχερή η βαφτισιμιά με τέτοια νουνά!

- Ναι για! Μαρτύρησε η αλήθεια μ' αυτά τα πράματα, η ψυχή της έβγαινε και μπρος της τα 'βλεπε η χριστιανή...

Στις τουαλέτες του σιδηροδρομικού σταθμού, έβγαλε τα κοσμικά ρούχα και φόρεσε το ράσο της. Με το δεύτερο, έντυσε και τη μικρή της μοναχή, ακριβώς όπως είχαν ταξιδέψει πριν είκοσι μέρες. Στις Καστανιές, στον Έβρο, άλλαξε και πάλι το κορίτσι κι έφτασαν στο σπίτι της νονάς. Ξάπλωσε, την περιποιήθηκε κι έφυγε για τη μονή.

Ποτέ ξανά δεν αναφέρθηκαν σε ό,τι έγινε. Οι γονείς της την παρέλαβαν λίγο πριν τα Χριστούγεννα, γερή σαν το σίδερο, χάρη στην κούρα και τις ενέσεις του "Ρουμάνου γιατρού" που ζούσε μόνιμα πολλά χρόνια στην Αμερική κι "έτυχε" να βρίσκεται εκείνες τις μέρες στη γενέτηρά του.

Ο Σωκράτης, ανέβαινε για δεύτερη φορά το δρόμο για τη μονή, ειδοποιημένος από την ηγουμένη.

Με λίγα λόγια του εξήγησε πως είχαν τα πράγματα κι ότι το παιδί δε θα μπορούσε να μένει στην Πόλη, στο σπίτι της μαίας, για πολύ ακόμα. Έπραξε το καθήκον της και με το παραπάνω, τώρα πλέον θα αναλάμβανε εκείνος. Η γνώμη της ήταν να δοθεί σε σπίτι καλό, ν΄ αναλάβουν την ανατροφή του και να το αγαπήσουν σαν δικό τους.

Το μυαλό του δε θα μπορούσε να πάει πουθενά αλλού, παρά μόνο στο Χρήστο, τον άντρα της Νανάς, που λαχταρούσε ένα διάδοχο. Με κάποιο τρόπο όμως, έπρεπε να της το πει, έτσι ώστε να μη κινήσει υποψίες για την πατρότητα του παιδιού. Συζήτησε με την ηγουμένη, που και πάλι προσφέρθηκε να βοηθήσει, μόνο και μόνο για να μην έχει άλλα τραβήγματα η βαφτιστήρα της.

Του είπε να την παρουσιάσει σαν παλιά γνώριμη του πατέρα του, που ήταν άνθρωπος θεοσεβούμενος, αφού όρισαν μέρα και ώρα. Έτσι, ένα κρύο πρωινό λίγο πριν την Πρωτοχρονιά, ανήγγειλαν την ξαφνική επίσκεψη μιας μοναχής στο εργοστάσιο, που ζητούσε να τον δει, χωρίς ραντεβού.

- Είχες εσύ ποτέ σχέση με μοναστήρια; Πρώτη φορά βλέπω να σε ζητούν και να δείχνεις τόσο χαρούμενος. Γιατί η τόσο ευχάριστη έκπληξη και μάλιστα για μια καλόγρια;

- Νανά μου, τη γνωρίζω από παιδί, ο πατέρας μου βοηθούσε τη μονή. Είναι λοιπόν να μη χαίρομαι που ήρθε να με δει, μετά από τόσα χρόνια;

Λογική εξήγηση. Και η Νανά, ήταν ιδιαίτερα χαρούμενη, επειδή θα έδειχνε μια άλλη πλευρά του στον άντρα της, που ήταν πάντα επιφυλακτικός απέναντί του.

- Νάτα μας! Θα ήβγαινε και λάδι από πάνου ο θεομπαίχτης!

- Αμά και η καλογριά, δεν είχε άλλη λύση για! Τι να 'καμε η δόλια; Το βρέφος έπρεπε κάπου να πάει, εκείνη είχε χάσει παραπάνω απέ τη μισή της ζωή με όλα αυτά και δόξαζε τον καλό Θεούλη που δεν ερίξανε το μωρό!

Τον είπε λοιπόν και καλά τα νέα της μονής, ότι χαθήκανε και πως πάνε οι δουλειές κι άλλα τέτοια. Έκαμε και κομμάτι τη σεκλετισμένη κι αφού τόνε έδωκε και κάτι εικονάκια, είπε και τη Νανά και τον άντρα της ευχές για το νέο έτος και να χαίρουνται τα παιδιά τους. Κει απάνου, την είπανε που παιδιά δεν έχουνε κι εκείνη αναστέναξε βαρέως.

- Λυπάμαι πολύ, σε καμία περίπτωση δεν ήθελα να σας φέρω σε δύσκολη θέση. Αυτό τον καιρό τελικά, οι γυναίκες που αποκτούν παιδί ή όχι, είναι η προτεραιότητά μου σε καθημερινή βάση.

- Πως κι έτσι; Πολύ παράξενο ακούγεται.

- Σωκράτη, παιδί μου, δε σου κρύβω ότι με απασχολεί πολύ ένα εξαιρετικά λεπτό ζήτημα, που αφορά μια πολύ καλή κυρία και την κόρη της. Ερχόντουσαν τακτικά στο μοναστήρι και σε μένα κατέφυγαν όταν το κακό τους χτύπησε.

Διηγήθηκε ακριβώς την ίδια ιστορία, που είχε πει στη μαία και το γιατρό. Πήγαν εκεί μητέρα και κόρη για τον τοκετό και το μωράκι περίμενε να υιοθετηθεί. Γερό, παχουλό, πανέμορφο, από γονείς υγιείς, έπρεπε να πέσει σε καλά χέρια. Φοβούμενη το σκάνδαλο η "γιαγιά" δεν υπήρχε περίπτωση ν' αναμιχθεί κι ανέλαβε εκείνη την τύχη του.

- Είναι κρίμα να μεγαλώσει με πληρωμένες γυναίκες. Βρέφος, μια σταλιά, ούτε που θα καταλάβουν οι θετοί γονείς που θα το πιάσουν στα χέρια τους ότι δεν είναι δικό τους. Με το επίθετο του μπαμπά κατευθείαν θα φύγει. Χαρά και ευλογία είναι ένα παιδί στην οικογένεια.

Δυστυχώς, δεν είμαι σε θέση να ταξιδέψω, έχω προβλήματα υγείας τον τελευταίο καιρό, αλλά και δε μπορώ να λείψω για τόσες μέρες από το μοναστήρι, λόγω των ημερών. Υπήρξε ενδιαφέρον από ένα ζευγάρι, που ζει όμως την Αθήνα. Θα ήθελα πολύ να πάω στην Πόλη και να δώσω τη χαρά εγώ στην οικογένεια που θα το αποκτήσει. Οι άνθρωποι είναι εξαιρετικοί, θα ήθελα όμως να σε παρακαλέσω παιδί μου, να συγκεντρώσεις κι εσύ αν μπορείς κάποιες πληροφορίες. Η θέση μου στη μονή, δε μου επιτρέπει να προβώ σε τέτοιες χρονοβόρες ενέργειες, καταλαβαίνεις...

Η Νανά με το Χρήστο, κοιτάζονταν αρκετή ώρα σιωπηλοί και σκεφτικοί. Η μοναχή που είχε φύγει εδώ και ώρα, είχε ξύσει άθελά της βέβαια την πληγή τους. 

Παιδί! Ένα παιδί! Πόσα δάκρυα δεν είχε πνίξει κρυφά και φανερά η Νανά, λαχταρώντας να ολοκληρωθεί σα γυναίκα και να κάνει το πολυτιμότερο δώρο στον άντρα της,,,

Ο Σωκράτης έκανε πως κοιτούσε κάτι χαρτιά, τάχα προβληματισμένος και κακόκεφος. Με την άκρη του ματιού του, παρακολουθούσε τις αντιδράσεις του ζευγαριού, που ξαφνικά σταμάτησαν τη δουλειά τους όταν η καλόγρια αναφέρθηκε στο παιδί. Άφησε να περάσουν λίγα λεπτά κι έσπασε πρώτος τη σιωπή.

- Όλοι στεναχωρηθήκαμε, χρονιάρες μέρες... Μια που θα πάτε στην Αθήνα, μήπως θα μπορούσατε να μάθετε για το ζευγάρι, ή σας είναι δύσκολο; Δε θα ήθελα να σας επιβαρύνω σε καμία περίπτωση βέβαια. Σκέφτηκα απλά, ότι θα ήταν μια καλή ευκαιρία μέρες που είναι, να ηρεμήσει και η ηγουμένη από την έννοια αυτή, να πάρουν και οι άνθρωποι το παιδί, σαν δώρο με το νέο χρόνο που μπαίνει σε έξι μέρες. Καλύτερο, δε θα μπορούσε να τους τύχει!

- Νανά; 

Καθόταν η Νανά στον καναπέ, δίπλα στο τζάκι του ωραίου νοικιασμένου σπιτιού τους, κοιτώντας αφηρημένη τις φλόγες. Με τη ζεστή ρόμπα και τις μαλακές παντόφλες της, χαλάρωνε τα βράδια, μετά από τόσες ώρες εξαντλητικής δουλειάς στο γραφείο και στο κρεβάτι του νεαρού εραστή της. Αυτό το βράδυ όμως, συγκρατούσε δάκρυα και στεναγμούς που την έπνιγαν κι έδειχνε πολύ κουρασμένη. Ούτε μια μπουκιά φαγητό δε μπόρεσε να καταπιεί κι έπινε το δεύτερο καφέ με αμέτρητα τσιγάρα.

- Ξέρεις τι σκέφτομαι, Χρήστο. Εμείς δε μπορέσαμε τόσα χρόνια και η μικρούλα που δεν το ήθελε κι όμως το έκανε, το θεωρεί νεκρό. Τι ήταν κι αυτό το σημερινό, άνω κάτω έγινα...

Χιλιάδες σκέψεις περνούν απ' το μυαλό μου και ζηλεύω Χρήστο! Ζηλεύω το ζευγάρι που θα το πάρει, χωρίς να έχει τίποτα να φοβηθεί. Κάποτε, μου μίλησες για υιοθεσία κι εγώ δεν ήθελα ούτε ν' ακούσω! Φοβόμουν να έχω ένα παιδί, που ίσως κρυφά το παρακολουθούσε η αληθινή του μάνα κι ερχόταν κάποια μέρα να μου το πάρει, να μας το πάρει!

Είχα ακούσει τόσες περιπτώσεις, που με φόβιζε και μόνο η ιδέα. Αυτό όμως που μας είπε η μοναχή, είναι κάτι άλλο! Καμία μάνα δε θα τρέξει να το ζητήσει, ούτε σε ιδρύματα, ούτε στην οικογένεια που θα το έχει. Είναι νεκρό για εκείνους, πέθανε όπως κι η αγάπη της για τον ελεεινό μνηστήρα της που την παράτησε και χάθηκε!

Έπειτα, είναι και το άλλο, το παιδί γεννήθηκε στην Πόλη! Από μητέρα γεννημένη και μεγαλωμένη που ζει στην Καλαμάτα και πατέρα από τη Νάξο, γεννήθηκε στη δική μου πατρίδα! Εκεί που πήγαν κρυφά, χωρίς να ξέρουν κανένα και είπαν ψέματα ότι είχαν συγγενείς. Καταλαβαίνεις τι είναι αυτό για μένα;

- Έτσι, το πήρανε το βρέφος! Αντίς να πάνε στην Αθήνα, βρεθήκανε στην Πόλη, μ' ένα γράμμα που έδωκε η καλογριά και ήτουνε τάχατες απέ τη γιαγιά να πούμε. 

Η μαμή, επήρε κάμποσοι παράδες ακόμα και μαλαματένια δώρα, γενήκανε κι οι διαδικασίες μάνι μάνι με ακόμα πιο πολλοί παράδες στο γιατρό. Τελικά, το παιδί περάστηκε στο όνομά τους, σάμπως και η Νανά να το 'χε γεννήσει!

- Να σας ζήσει και να το διείτε όπως ποθείτε!  Καλέ, διε πως κοιμάται στην αγκαλιά της μάνας του ο γιος σου! Αμά ίδιοι είσαστε, πολύ σε μοιάζει για!

Ο άντρας της, είχε πει ωστόσο, που η γυναίκα του ήτουνε έγκυος και γέννησε κομμάτι πρόωρα, εφταμηνίτικο δηλαδή, αμά δεν το λέγανε για την εγκυμοσύνη, για το κακό το μάτι! Γένηκε πιστευτό απ' όλους βέβαια, αυτή δεν είχε πατήσει και κάμποσοι μήνες στην Αθήνα, ένεκα οι δουλειές, αμά το πονηρό με τον άλλονε τήνε βάσταε στις Θεσσαλονίκες! Ο Σωκράτης, είχε μείκει μόνος του με τις δουλειές, οι νέοι γονιοί έμεικαν στην Πόλη, που είχε σόγια η Νανά εκεί. Περάσανε στης θείας της το σπίτι κάμποσο καιρό, μη ταξιδεύει το μωράκι μέσα στα κρύα. Αμά, χαζοβιόλα αυτή ήτουνε και το 'χαψε που γέννησε η ανιψιά της πριν δυο μήνες και το βαστούσανε το βρέφος στο νοσοκομείο επειδής είχε κάποιο πρόβλημα. Εκεί μείσκανε κι αυτοί, να το παρακολουθάνε και να το θηλάζει η λεχούσα, μετά την κόπηκε το γάλα! Την είπε πάλι την ίδια ιστορία, που δεν ήτουνε για γέννα και πήανε κομμάτι να διει τον τόπο της και τους συγγενείς της και την σπάσανε τα νερά.

- Μπρε συμπεθέρα, τι τον είπε κι αυτή η ζεβζέκα που τον ήμοιαζε και μάλιστα πολύ; Άλλο πάλι και τούτο! 

- Τα μωρά, άμα θες να πεις ότι σε πήρανε το τούτο ή το κείνο σου, πιστευτό γένεται. Άνθω, θυμάσαι που όταν έκαμες την κόρη σου, έλεγες απέ που να πήρε και δε μοιάζει με κανένανε; Και μετά, φτυστός την εβγήκε κι ο γιος σου! Μοιάζουνε τα αδέρφια αναμεταξύ τους, αμά απέ τις γονιοί δεν επήρανε τίποτις! Το συγκεκριμένο παιδάκι, καλά που έμοιαζε τη μάνα του, για σκεφτείτε να ήτουνε ίδιος ο μπαμπάς του; Κι εκεί τυχερός ο αδικιωρισμένος!

Άσχημη περίοδο έφυγε ο Χρήστος για την Πόλη. Οι μέρες αυτές, καλούσαν τους δεινούς παίχτες να μη σηκώνουν κεφάλι από το τζόγο, ο Σωκράτης θα σήκωνε;