.

.
.

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

Σμίξιμο βλέπεις; Αυτό με νοιάζει!


Με τα νύχια φρεσκοβαμμένα και τη φαρδιά κόκκινη κορδέλα στα μαλλιά, άνοιξε την πόρτα γελώντας. 
- Άργησες μπρε Πίτσα μου! Έλα και θα στεγνώσει το φλιτζάνι! 
- Τι να κάμω, ίσα που πρόλαβα να ψήσω μια όρνιθα για το βράδυ. Με το ρυζάκι την έκαμα, θα έρτουνε τα ανίψια μου κατά η ώρα οχτώ με είπανε. Το γύρισες καλά και μελέτησες, ναι;
- Ναι ναι, όλα εντάξει είναι! Ίσια με να το διεις το τσάι θα είναι έτοιμο! 

Το βαρύ αρωματικό τσάι, χύθηκε αργά στα διάφανα ποτηράκια με τη χρυσή ρίγα. Ένα μικρό ξύλο κανέλας, δυο μοσχοκάρφια κι ένας αστεροειδής γλυκάνισος στο τσαγερό, του έδωσαν γεύση εξωτική. Δίπλα του τα κουλουράκια, πλασμένα σε λεπτές κοτσίδες και ζυμωμένα με τα ίδια μπαχαρικά, περίμεναν τη λιχούδα Πίτσα να τα δοκιμάσει. Περιεργαζόταν το στεγνό πλέον κατακάθι μπουκωμένη.
- Για πες με, τι βλέπεις;
- Μπρε Ρόζα, πολύ μπερδεμένα πράματα έχει... Πρόσωπα πολλά, λόγια βλέπω... Κάποιονε κοιτάζεις που έχει μελαχρινή γυναίκα δίπλα του... Τι πράμα είναι τούτο καλέ; Δε με λες, παντρεμένο άντρα έβαλες στο μάτι; 
Η Ρόζα χαμογέλασε πονηρά. Ποτέ της δεν στάθηκε σε τέτοιες λεπτομέρειες. Σταύρωσε τα πόδια και κοίταξε την Πίτσα στα μάτια.
- Σμίξιμο βλέπεις; Αυτό με νοιάζει! 

Φτωχή η οικογένειά της και στερημένη, παρακαλούσε να έχει η κόρη τους μια καλή τύχη, να χορτάσει ψωμί και να βάλει δυο ρούχα της προκοπής στο λυγερό κορμί της. Όμορφη και κομψή η Ρόζα, έκανε όνειρα να ζήσει μια ζωή πλούσια. Τα φτηνά τσιτάκια δεν ταίριαζαν στη μακριά της τάλια και τα καλοσχηματισμένα πόδια της έπρεπε να τα ντύνουν κάλτσες λεπτές, αέρινες. Κρυφοκοίταζε τις μεγαλοκυράδες και ζήλευε τα λούσα και το γεμάτο απ' όλα τα καλά στομάχι τους. 
- Τι παραπάνω έχουν αυτές καλέ μαμά; Διες εκεί πέρα τη χοντρέλα του κουγιουμτζή πώς περπατάει! Ομορφάντρας αυτός, δεν έπρεπε να 'χει πάρει την καλύτερη; Να, μια σαν κι εμένα που δε θα στράβωναν τα τακούνια απέ τα πάχυτα και θα στεκούμουνα δίπλα του άξια! 
- Παιδάκι μου, η κάθε μια κοπέλα παίρνει άθρωπο της σειράς της. Εμείς που ήμαστε πτωχοί αθρώποι, δε μπορούμε να διούμε ψηλά, ένα καλό παλικάρι που να 'χει μια δουλίτσα και να στήσετε το νοικοκυριό σας. Μεροκάματο καθημερινό, να στήνεις τον τέντζερη και να μην πεινάσεις, να μη στερείσαι το ρουχαλάκι σου και να μπορείς να θρέψεις τα παιδιά που θα κάμεις. Η χοντρέλα που λες είχε παράδες με ουρά, τρανή προίκα την έδωκε ο μπαμπάς της. Πώς το μεγάλωσε το μαγαζί ο κουγιουμτζής, ε; Μια τρούπα ητανάνε όλο κι όλο κι απέ την αρρεβώνα και μετά έσιαξε αυτή τη μαγαζάρα! Ητανάνε βλέπεις και μεγαλοκοπέλα και κάμανε αμάν να τήνε παντρέψουνε, μη και τους μείκει έτσι. Αμά να σε πω, μη τη ζουλεύεις, ο άντρας της πολύ ξενοκοιτάει, του κόσμου τα κουσέλια ακούγουνται για δαύτονα... 

Η βιτρίνα του κουγιουμτζίδικου ήταν ο κρυφός καημός της Ρόζας. Ώρες θα μπορούσε να χαζεύει τα βαριά χρυσαφικά που τη ζάλιζε η λάμψη τους κι ονειρευόταν να τη στολίζουν. Πολύ θα ήθελε να μπει στο πολυτελές μαγαζί και να προβάρει περιδέραια, παντατίφ, δαχτυλίδια, βραχιόλια, σκουλαρίκια... 
Η μυρωδιά της φακής που έβραζε της έφερε αναγούλα. Με όσπρια ξεγελούσαν την πείνα τους σχεδόν κάθε μέρα, με μετρημένες κουταλιές λάδι μέσα. Ελιές και ψωμί που ζύμωνε η μάνα τα συνόδευαν. Μια Κυριακή περίμεναν για να φάνε ένα λίγο πιο καλό φαγάκι, κοτόπουλο κοκκινιστό με μακαρόνια συνήθως. 
- Της σειράς μας άντρα... Αχ βρε μάνα, απ' το κακό στο χειρότερο θα πάω; Το πολύ να ψήνω κάνα κομμάτι κρέας παραπάνω και να 'χω να πλερώνω τον πραματευτή για κάνα φουστανάκι... Μιζέρια μια ζωή; Αμ δε σφάξανε! Αν είναι να φάω τα νιάτα μου έτσι, να με λείπει! Σάμπως χαθήκανε οι άντριδοι που θα με στολίσουνε και θα με δώκουν όλα τα καλά; Τώρα θα με πεις, έτσι που είσαι πτωχικά ντυμένη και ποδεμένη ποιος θα γυρίσει να κοιτάξει; Μήτε απέ οικογένεια ονομαστή, μήτε παράδες, μήτε προίκα... Αλλά σιγά μη το βάλω κάτω, η νουνά μου έλεγε ότι άμα θέλει η γυναίκα όλα μπορεί να τα καταφέρει! 

Ένα ζευγάρι καλά παπούτσια είχε η μητέρα της, τυλιγμένα σε χοντρό χαρτί στον πάτο της ντουλάπας. Της τα είχε χαρίσει μια εύπορη κυρία που της καθάριζε το σπίτι κι ευτυχώς φορούσαν το ίδιο νούμερο. Η Ρόζα είχε μεγαλύτερο πόδι και της ήταν στενά πολύ. Έβρεξε πανιά με οινόπνευμα και τα παράχωσε όλη νύχτα για να φαρδύνουν λιγάκι. Όμως δυο νούμερα μικρότερα, ήταν μεγάλη διαφορά. Έκανε υπομονή και φόρεσε το μοναδικό ζευγάρι λεπτές κάλτσες που είχε και ήταν επιδέξια μανταρισμένες κι έβαλε με κόπο τα πόδια της μέσα στα στενά παπούτσια. Οι πόνοι ήταν αφόρητοι και δε μπορούσε να κάνει ούτε βήμα. Τα έβαλε σε μια τσάντα, τίναξε πάνω κάτω τα μαλλιά της για να δώσει όγκο και πέρασε κοκκινάδι στα χείλη και στα μάγουλα. Σε λίγο, με τα παλιά της παπούτσια περπατούσε άνετα και γρήγορα προς το δρόμο με τα καλά μαγαζιά. Λίγο πριν φτάσει στο χρυσοχοείο του Μπαλτατζόγλου κοντοστάθηκε και φόρεσε θα καλά της μαμάς της. Υπομένοντας τους πόνους σε δάχτυλα και φτέρνες, στάθηκε μπροστά στη βιτρίνα με το κεφάλι ψηλά. Μια κυρία με το σύζυγό της διάλεγε ένα κολιέ και σε λίγο κρατούσε καμαρωτή το βελούδινο κουτί βγαίνοντας ενώ ο κουγιουμτζής τους συνόδευσε ως την πόρτα. 
- Παρακαλώ δεσποινίς μου, σε τι μπορώ να σας εξυπηρετήσω; Περάστε να δείτε τη συλλογή μας! 
Η Ρόζα ξεροκατάπιε και τα 'χασε για μια στιγμή, μπήκε μέσα όμως αποφασισμένη να γνωρίσει από κοντά το γοητευτικό άντρα... 

- Αχ μπρε γυναίκα, απέ αυτό τον καημό θα πάω... Η κόρη μας να καταντήσει έτσι, η δικιά μας η κόρη; Άμα πάρει χαμπάρι η γυναίκα του τι θα γένει, με λες; Και να πεις που τήνε χώρισε για να στεφανωθεί τη δικιά μας, να την πω γένουνται αυτά. Ξελογιάστηκε, διάφορα την έταξε, άβγαλτη η κόρη μας και τόνε πήρε... Μη και τήνε διω μπροστά μου, θα τήνε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια, τέτοια ντροπή να μας κάμει; Δεν έχω μούτρα να βγω όξω, καταλαβαίνεις τι σε λέω; 
- Σύχασε μπρε άντρα μου που θα γένεις φονιάς! Στο μαχαλά χαμπάρι κανείς δεν επήρε, μη τα κάμεις τα πράματα χειρότερα! Λίγο ξύλο την έδωκα που ήρτε το πρωί με τοις μποναμάδες στα χέρια; Πόσα ρούχα, παράδες, ένα σωρό έφερε, αμά στην κεφάλα της τα πέταξα και την είπα που εμείς τίμιοι αθρώποι ήμαστε και πρόστυχα πράματα δεν ακουμπάμε! Μάζωξε το γουναρικό της κι έφυε κακήν κακώς και τα παράτησε κι αυτά εδώ πέρα, στο κιουμουρλούκι τα πέταξα μέσα, μη τα βλέπουμε και ταραζούμαστε πιο πολύ! Κι αυτός ο μισκίνης* που έριξε τα μάτια του στο δικό μας το κορίτσι τι σε λέει για; Ότι φταίει η Ρόζα το ξέρουμε και φταίει και πολύ, αμά τη θάμπωσε με τοις παράδες του που κακό χρόνο να 'χει! Στερημένη κοπέλα κι απέ φαΐ κι απέ ρούχο, την έδωκε τα πάντα και τήνε τύλιξε μια χαρά... Χάζι τη βιτρίνα του έκαμε και μέσα την πέρασε να τη δείξει λέει μαλαματικά... Με τα δικά μου τα παπούτσια κατέβηκε στο τσαρσί, είδε αυτός που τήνε πονάγανε κι ευθύς την πήε να την πάρει άλλα! Να και ρούχα, να και τούτα κι εκείνα την έπιασε... Θεούλη μου, τι ντροπή! 




Δυο χρόνια κράτησε η σχέση με το Μπαλτατζόγλου σε σπίτι μεγάλο και ωραίο που της είχε νοικιάσει. Την έβλεπε κάθε μέρα για λίγες ώρες, όταν η γυναίκα του αμέριμνη πίστευε ότι πήγαινε να συναντήσει εμπόρους. Δεν έμαθε ποτέ τη σχέση του με τη Ρόζα, ίσως γιατί δεν ήθελε να πιστέψει τα λόγια του κόσμου. 
Εκείνος πρόσεχε πάντα να μη δίνει δικαίωμα και τη νεαρή ερωμένη του την είχε μέσα σ' ένα χρυσό κλουβί. Έξω μαζί δεν τολμούσαν να βγουν, τα κέντρα και οι διασκεδάσεις μαζί της ήταν απαγορευμένα. Η Ρόζα, αφού χόρτασε το πεινασμένο στομάχι της κι έντυσε στα μετάξια το γυμνό κορμί της, φορτωμένη χρυσαφικά και λούσα αποφάσισε να βγει και να απολαύσει την έξω ζωή. Ο κουγιουμτζής της χάρισε ο,τι πάντα ονειρευόταν αλλά δε θα μπορούσε να ζει για πολύ ακόμα έτσι... 
Καμία σχέση δεν είχε η τωρινή εικόνα της με το παλιό φτωχοκόριτσο. Είχε αποκτήσει αέρα και ύφος γυναίκας καλοζωισμένης, που είχε γεννηθεί στα πλούτη και δε στερήθηκε ποτέ τίποτα απολύτως. Ένας φουσκωμένος λογαριασμός της εξασφάλιζε τη νέα της ζωή. Και η νέα ζωή θέλει ποικιλία κι έναν άντρα να την κυκλοφορεί σχεδόν παντού. Δόξα τω Θεώ, δεν της έλειπε τίποτα, θα έβρισκε λοιπόν τον καλύτερο! 

Η Πίτσα έφερε τον καφέ της στο μικρό τραπεζάκι μπροστά από το παράθυρο. Εκεί τον έπινε πρωί κι απόγευμα χαζεύοντας έξω στο δρόμο, πιάνοντας κουβέντα με όποια γειτόνισσα περνούσε. Αυτή ήταν η αγαπημένη της συνήθεια εδώ και χρόνια. Έβγαλε έξω το κεφάλι της κοιτάζοντας πάνω κάτω το μαχαλά κι απόρησε με την ασυνήθιστη φασαρία στο σπίτι του Αϊβαλιώτη που ήταν από καιρό άδειο. Τα μάτια της καρφώθηκαν με περιέργεια στη νεαρή γυναίκα που μπήκε μέσα, αλλά η απόσταση ήταν μεγάλη και δε μπορούσε να διακρίνει καθαρά. 
- Μπα! Βρήκε νοικάρηδες με τόσοι παράδες που ζητάει; 
Ήπιε με δυο γουλιές το ζεστό καφέ, πέταξε την ποδιά της και βγήκε βιαστικά. Ανηφόρισε προς το σπίτι που ήταν σχεδόν απέναντι από της φίλης της και είδε το φορτηγό μισογεμάτο ακόμα. 
- Πίτσα! Καλώς την, έλα μέσα! 
- Καταμιάς που ήρτα μπρε Ευανθούλα, μετακόμιση βλέπω που γένεται... Νέο αντρόγυνο είναι; Σάμπως και να είδα μια κοπέλα πολύ καθώς πρέπει όπως ερχούμουνα.
- Τον άντρα δεν τον έχω διει ακόμα, αμά η κοπέλα είναι ωραιοτάτη! Μια που το είδε την περασμένη βδομάδα το σπίτι και μια που ήρθε με τα πράματά της. Εγώ χαμπάρι δεν είχα, με το είπε σήμερα η διπλανή μου. Ητανάνε που επήγαμε στη γιορτή της εκκλησίας κι αργήσαμε να γυρίσουμε, θυμάσαι; Να διεις μπαούλα που βγάλανε, σερβάντες, κάδρα, χαλιά, ένα σωρό! Κι ακόμα πρέπει να έχει μπόλικο πράμα! 
- Παραλήδες πρέπει να είναι, κοντά ένα χρόνο έμεικε αδειανό... 
- Το φρεσκάρισε ωστόσο ο Αϊβαλιώτης! Προχτές εδώ ητανάνε με γυναίκα που έτριβε με τις ώρες τον παρκέ! 

Τα πράγματα μπήκαν στο σπίτι κι η νέα νοικοκυρά άνοιξε το πορτοφόλι της δίνοντας γερό μπαχτσίσι στους χαμάληδες. Υπόκλιση της έκαναν κι ένα σωρό ευχές της έδωσαν πριν φύγουν... 
Η Πίτσα ήθελε με κάθε τρόπο να τη γνωρίσει και να μάθει. Πριν φύγει από την Ευανθία, σκέφτηκε ότι θα ήταν πολύ ευγενικό να την καλέσουν για καφέ ή τσάι και να προτείνουν τη βοήθειά τους σε ό,τι χρειαστεί. 
- Καλά δε σκέφτηκα, τι λες κι εσύ; 
- Ναι, δε λέω, αμά έτσι στα καλά καθούμενα; 
- Ε! Άμα τύχει λέω, όχι και να τη χτυπήσουμε την πόρτα... 
Η ευκαιρία δόθηκε στο κοντινό ζαχαροπλαστείο που η γλυκατζού Πίτσα επισκεπτόταν τακτικά. Η κομψή Ρόζα στεκόταν στη βιτρίνα αναποφάσιστη με τις τόσες λιχουδιές.
- Απέ τα σεκέρ παρέ να πάρεις κοκόνα μου και να διεις νοστιμιά! Σαν τα δικά του πουθενά δεν υπάρχουνε! Είσαι η νέα μας γειτόνισσα, ε; Καλώς ήρθατε, με την υγειά σας να το χαρείτε το σπίτι! Εγώ μένω κομμάτι πιο κάτω, αμά η καλύτερή μου φιληνάδα είναι απέναντί σας! Αθρώποι είμαστε, μπορεί κάτι να χρειαζούσαστε, να ξεύρετε που έχετε και δυο γνωστές γυναίκες για!
Η Ρόζα χαμογέλασε συγκρατημένα και την ευχαρίστησε.
- Να έρθετε όποτε θέλετε να πιούμε τσαγάκι ή καφέ! Κι άμα θέλεις, σε τον λέω και να διεις που ούλα θα σε τα βρω! της είπε συνωμοτικά. 

Καθισμένη στην αυλή της Ευανθίας η Πίτσα, άκουγε με προσοχή και σχολίαζε έξαλλη τα λεγόμενα της φίλης της.
- Τι με λες μπρε; Ο Αϊβαλιώτης εβγήκε το χάραμα απέ το σπίτι; Μπα που άδικη ώρα να τον έρτει! Πάει να πει που κοιμηθήκανε μαζί; 
- Τι να σε πω μπρε Πίτσα μου, δεν ξεύρω η δόλια... Ήρτε η διπλανή η Αναστασώ και με χτύπησε που 'χει το γιο της με θέρμη και δεν ήξευρε τι να κάμει τέτοια ώρα η ζάβαλη κι ίσια με να την ξεβγάλω στο σκαλί και να την πω κάνα γιατροσόφι ακόμα, να ΄σου και τόνε είδαμε! Αμά, τόσες μέρες εδώ, μήτε αρσενικός γάτος δεν εφάνηκε κει μέσα και μεγάλη περιέργεια η αλήθεια μ' έκαμε... 
- Θα σκάσω άμα δε μάθω! Μπρε συ, αυτός είναι γεροντοπαλίκαρο, περασμένα τα σαράντα κι επήε μαζί του η μικρή; Τόσες και τόσες τόνε θέλανε κι εκείνονα η μια τόνε ξίνιζε κι η άλλη τον μύριζε κι έμεικε έτσι τρομάρα του! Πάει να πει που τήνε σπίτωσε λες;
- Μμμμμ....κατά πως δείχνει το πράμα...
- Τς τς τς τς τς... Γι' αυτό κι εκατάπιε τη γλώσσα της εκείνη τότες που τη μίλησα! Τώρα καταλαβαίνω για!

Μια ξαφνική διακοπή ρεύματος έφερε τις τρεις τους κοντά. Η Ρόζα από μικρή φοβόταν το σκοτάδι κι όταν την έπιασε πανικός βγήκε με τη ρόμπα στο κεφαλόσκαλο. Η Πίτσα που έτυχε να είναι πάλι στης Ευανθίας την είδε ταραγμένη και με τη λάμπα την έφερε ως το σπίτι να ηρεμήσει. Το λικέρ που την κέρασαν ζέστανε τα σωθικά της κι ένιωσε ευγνωμοσύνη που πέρασε τις δύσκολες ώρες  εκεί. Η Πίτσα που είχε μεγάλη περιέργεια να μπει και να δει το σπίτι, προσφέρθηκε να τη συνοδεύσει. Από τότε έγιναν πολύ καλές φίλες και σιγά σιγά της εκμυστηρεύτηκε τη σχέση της με τον Αϊβαλιώτη, όπως τη βόλευε βέβαια,  κρύβοντας επιμελώς την προηγούμενη ζωή της... 
- Με ζήτησε, αλλά οι δικοί μου δεν τόνε θέλανε, επειδής με πέφτει κομματάκι μεγάλος. Εγώ Πίτσα μου τον αγαπάω και τι να έκαμα, τους άφηκα κι επήγα μαζί του... 
- Να κοιτάξεις να σε στεφανώσει το γληγορότερο Ρόζα μου! Άμα φτάσετε στην εκκλησία, τι θα κάμουνε και οι γονιοί σου, θα τόνε δεχτούνε! Κι αφού με λες που είσαι απέ τόσο καλή οικογένεια, δεν είναι σωστό να μείσκεις έτσι, ντροπής πράματα, τι θα λέει ο κόσμος; 
- Ε...ναι, βέβαια... 
- Τι τα θες, φαίνεται η αρχοντοπούλα! Ο ρουχισμός σου, τα διαμαντικά σου, τα λούσα σου... 

Πέρασε καιρός μέχρι να καταλάβουν Πίτσα κι Ευανθία ότι ο Αϊβαλιώτης δεν σκόπευε να την παντρευτεί κι ότι η Ρόζα δεν είχε πει την αλήθεια. 
- Μωρέ σπιτωμένη θα είναι μια ζωή αυτή, άκου που σε λέω! Όσες φορές την είπα τον καφέ, μήτε μια δε μ' αρώτηξε άμα την πέφτει στεφάνι! Διε και δαύτονα που τήνε πάει εδώ κι εκεί και τήνε συστήνει για γυναίκα του! Γιαβάς γιαβάς μείσκει πιο πολλές ώρες μαζί της, άμα δεν ητανάνε η μάνα του ξεκολλημό δε θα 'χε! 

Στα τρία χρόνια ο Αϊβαλιώτης πέθανε ξαφνικά από έμφραγμα, αφήνοντας στη Ρόζα το σπίτι και παράδες μπόλικους... 





Μισκίνης - Άθλιος, ελεεινός






28 σχόλια:

  1. Καλημέρα Μαράκι, δυό δυο διαβάζω τις ιστορίες σου. Με το ζόρι κρατιέμαι. Ετσι ευχαριστιέμαι περισσότερο. Τώρα περιμένω να δω τι θα γίνει με τον Γιάννη και τη Ρόζα.
    φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς το Μαράκι μου!
      Δε φαντάζεσαι τη χαρά μου που ευχαριστιέσαι!
      Στο επόμενο θα δεις αγάπη μου...χα χα χα!

      Φιλάκια πολλά, καλό μεσημέρι!

      Διαγραφή
  2. το ρουφηξα όλο !!!!!!!!!!!! αχ τι μας κάνεις ???? τι μας κάνεις Μαιρούλα μας !!! πως και πως περιμένω αναρτησή σου !!!!\

    σε φιλώ πολύ πολύ πολύ και καλό σ/κ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι μου!
      Ο αυθόρμητος ενθουσιασμός σου δε φαντάζεσαι πόσο με συγκινεί...
      Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ αγάπη μου!

      Φιλάκια πολλά κι αγκαλιά μεγάλη σου στέλνω!

      Διαγραφή
  3. Μαιρούλα είσαι φοβερή, στο ξαναλέω!!!
    Με μιαν ανάσα διαβάζω όλα όσα γράφεις!
    Ανυπομονώ για το επόμενο!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελενάκι μου!
      Δεν ξέρεις πόση χαρά μου δίνεις κουκλίτσα μου!
      Οι αγαπησιάρες μου μαγείρισσες...αχχχχχ γλύκες μου!

      Φιλάκια πολλά γατούλα μου ναζιάρα!

      Διαγραφή
  4. Βρε...βρε τη Ρόζα...!!!!! αμα βαλουμε εμεις οι γυναίκες κατι στο μυαλο μας..δεν μας σταματαει τιποτα..χιχ.χ.ιχ.. μεχρι εκεί καλά τα καταφερε ..για...να διούμε τι θα κανει παρακατω......η Ροζα.... η ναζιάρα.... Μαιρη μου...χι..χιχ. φιλακια πολλα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρουλίτσα μου, όχι απλά δε μας σταματάει τίποτα, τον άνεμο κουβάρι κάνουμε...χαχαχαχαχααα!
      Η Ρόζα πάντως έκανε μια χαρά τη δουλίτσα της...

      Φιλάκια πολλά καρδιά μου!

      Διαγραφή
  5. Καλα η πενα σου ειναι ειναι καταπληκτικη Μαιρη μου! Διαβαζω και μου' ρχονται εικονες! Δεν το σκεφτεσαι μηπως το δωσεις στην τηλεοραση να χτυπησουμε τα τουρκικα, να δει ο κοσμος τι θα πει αρχοντια! Φιλια πολλα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αρετούλα μου, σ΄ευχαριστώ πολύ για τα πάντα καλά σου λόγια γλυκιά μου!

      Τι να το κάνουν στην τηλεόραση αγάπη μου, ένα σωρό καταπληκτικά σενάρια μπορεί να έχουν στα συρτάρια, λεφτά δεν υπάρχουν...
      Λες να χτυπήσουμε τα τούρκικα με ιστορίες που συνέβησαν στην Τουρκία; Χα χα χα!

      Πολλά φιλιά!!!

      Διαγραφή
  6. αφού έχει παράδες βρε συ Μαίρη μου τι τον θελε τον δικό μας; με λες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να μην τους αυγατίσει Ελενάκι μου;
      Σου λέει όσα μάζεψα στην άκρη, να έχω και κάποιον να με συντηρεί για να μη ξοδεύω τα έτοιμα...

      Καθόλου επιχειρηματικό μυαλό δεν έχεις βρε; χαχαχα!

      Φιλιά κοριτσάρα μου!

      Διαγραφή
  7. Αμ πως βεβζεκα η Ροζα Μαιρουλα μου σαν τον Αττίλα τον Ουνο τον έσκασε τον Αιβαλιωτη και της έμεινε και η περιουσία φτφτφτπτπυ στο κόρφο μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι Κάτια μου!
      Η κυρία έμεινε με την περιουσία και φτουουου και ξανά φτουουου στον κόρφο μας όπως πολύ σωστά λες!

      Φιλάκια!!!

      Διαγραφή
  8. όπως πάντα πολύ καλό κείμενο.....να σαι καλά σε ευχαριστώ κιόλας...περναω πολύ καλά διαβάζοντας σε....την καλημέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παναγιώτη, με συγκινείς και με τιμούν πολύ τα λόγια σου, σ' ευχαριστώ πολύ!

      Καλή σου μέρα!

      Διαγραφή
  9. Μου 'λειψαν οι ιστορίες σου!
    Τις ρούφηξα και τις 3 αν και ταλαιπωρημένη με ξεκουράζουν αφάνταστα!

    Καλή Κυριακή εύχομαι
    με πολλά φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ζουζούκα μου!

      Αν κατάφερα έστω κι έτσι να σε ξεκουράσω, είμαι πανευτυχής!

      Περιμένω να τα πούμε το συντομότερο αγάπη μου!

      Αγκαλίτσα σφιχτή και πολλά φιλάκια!

      Διαγραφή
  10. Δεν θα πάψω να είμαι θαυμαστριά σου!!!!Φιλάκια πολλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είσαι από τις ομορφότερες και πιο γλυκούλες μανούλες που ξέρω, ούτε εγώ θα πάψω να σε θαυμάζω!
      Σ' ευχαριστώ πολύ για την αγάπη σου!

      Φιλάκια πολλά κι αγκαλίτσα σου στέλνω!

      Διαγραφή
  11. Μαιρη μου, σου' χω νεα! Εισαι μια απ' τις νικητριες της κληρωσης γι' αυτο περνα απ' το blog μου να παραλαβεις το βραβειο και στειλε μου, σε παρακαλω τα στοιχεια της διευθυνσης σου για να σου στειλω το δωρακι σου! Συγχαρητηρια και να εισαι παντα τυχερη! Φιλακια πολλα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Είχα καιρό να περάσω και διάβασα μαζεμένες τις τελευταίες αναρτήσεις σου! Τις ευχαριστήθηκα !!!
    Νά'σαι καλά Μαίρη μου !!!
    Φιλάκια και καλό ξημέρωμα !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εσύ να είσαι πάντα καλά χρυσοχέρικο Μαριαννάκι μου!

      Καλό ξημέρωμα, πολλά φιλάκια κι ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  13. A!!;όλα κι όλα σου αφιέρωσα όλο απόγευμα της Παρασκευης διάβασα και τα δύο επεισόδια....Τι γλαφυρό γράψιμο και με πολύ ενδιαφέρον, μου θυμίζεις το όμορφο γράψιμο της Μαρίας Ιορδανίδου.Παραστατικότατη και έχω πλάσει στην φαντασία μου τους ήρωές σου και τις απλές έως και πολύ προχωρημένες δραστηριότητες τους!!!Φιλάκια πολλά αγαπητή μου Καλά Κούλουμα και Καλά Σαρακοστή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εφούλα μου!
      Σ΄ευχαριστώ πολύ, ειλικρινά με τιμούν τα λόγια σου και με συγκινούν καλή μου, αλλά όχι και το γράψιμο της Ιορδανίδου!!!

      Φιλάκια πολλά, καλή Σαρακοστή με υγεία!

      Διαγραφή