.

.
.

Τετάρτη 3 Απριλίου 2013

Θα χωθώ εκεί μέσα με τσι τσίκνες;




Λεφτά έχουμε πάρα πολλά! Δεν ξέρουμε πια που να τα ξοδέψουμε! 

Αυτή ήταν η αγαπημένη ατάκα της Αθανασίας. Μιας μικροκαμωμένης γυναίκας που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Σαντορίνη. Φτωχή οικογένεια με τρία παιδιά, που βγήκαν από μικρά στο μεροκάματο για να κερδίσουν τον επιούσιο. Στα χωράφια δούλευαν, τίμιοι και αξιοπρεπείς, μαθημένοι πάντα στα λίγα. Η Αθανασία, μεγαλύτερη και μοναχοκόρη, ούτε ν' ακούσει για δουλειά, καθόταν στο σπίτι κι έκανε όνειρα για μεγάλη ζωή. Οι καβγάδες με τα αδέρφια και τους γονείς της καθημερινοί, αφού ήταν όλο απαιτήσεις. Η μάνα παρακαλούσε να βρεθεί ένας χριστιανός να την πάρει, να βρει το σπίτι λίγη ησυχία. 
- Μακάρι άντρα μου να μας λυπηθεί ο Θεός και να ξεστραβωθεί κάνας μορφονιός να την παντρέψουμε... Πώς μας βγήκε έτσι φαντασμένο αυτό το παιδί, σα να μην το γέννησα εγώ... Αμά θέλει και πλούσιος να είναι, όλα τα ζητάει! Πού θα τόνε βρει μου λες; Δε μπορώ να τήνε κάμω καλά με τσι παλαβομάρες τση πια! Πράμα στο σπίτι δεν έχει αφήκει, τα μοιράζει από δω κι από κει! Τσι προάλλες που η Παρασκούλα είχενε γιορτή, τση έδωκε το μαντίλι το καλό το μεταξωτό! Ακούς πράματα; Δε στο είχα πει μη σε στεναχωρέσω που είχες πάλι το στομάχι σου... 

Θέλω άντρα όμορφο και λεβέντη που να βγάζει λεφτά, να έχω να σκορπάω! Αλλιώς δεν παντρεύομαι!
Τα χρόνια περνούσαν κι η τύχη δεν της είχε χτυπήσει την πόρτα. Την έβλεπαν που τους κοιτούσε σαν παρακατιανούς και με το ζόρι έλεγε μια καλημέρα κι έφτυναν τον κόρφο τους. Ποιος άντρας θα την ήθελε στο πλάι του και ποια μάνα θα τη δεχόταν για νύφη της; Ο καιρός περνούσε με τη φαγωμάρα και τις απαιτήσεις της κι έφτασε στα εικοσιέξι χρόνια της όταν γνώρισε το Μάνθο. Προξενιό της τον έκανε μια ξαδέρφη της μάνας της, που ήξερε καλά την οικογένεια. 
- Καλό παιδί ο γιος τση Μαριγούλας! Τίμιο, δουλευταρούδικο, έχει και λεφτά στην άκρη, ήσυχο, βολικό, δεν ξέρει το όχι! Θα βρει καλύτερη τύχη η κόρη σου βρε ξαδέρφη; 
Ψηλός, ξανθός, με ωραίο χαμόγελο κι ευγενικούς τρόπους, με σταθερή δουλειά που έβγαζε καλά λεφτουδάκια σύμφωνα με τα πενιχρά οικονομικά της οικογένειάς της, ο λεβέντης ναυτικός σα να άρεσε της Αθανασίας. Μεγάλη χαρά για τους γονείς.
Θα τον πάρω για να σκάσουνε όλες! Το ξέρω ότι λένε πως θα μείνω γεροντοκόρη, που να λυσσάξουνε οι σιχαμένες! Ο πιο όμορφος είναι, θα μου στέλνει λεφτά και δε θα μου κάμει και κουμάντο κιόλας σαν τους άλλους που είναι μες στα πόδια τους συνέχεια και πώς αυτό και τι εκείνο... Μαμά, πες το ναι! 

Ο γάμος έγινε παρά τις αντιρρήσεις της πεθεράς της που δεν την είχε πάρει με καλό μάτι. 
- Βρε παιδάτσι μου, τη μύτη πολύ ψηλά έχει αυτή η κοπέλα. Όσο καλή και πρόσχαρη είναι η οικογένειά τση, τόσο εγωίστρια κι ακατάδεχτη είναι αυτή! Και πολλές απαιτήσεις τη βλέπω να 'χει, σάμπως και να μεγαλοπιάνεται.  Φοβούμαι ότι δε θα περάσεις καλά μαζί τση, να την αφήκεις όσο είναι νωρίς... 
Η Αθανασία που καταλάβαινε τα πάντα την έβριζε πίσω απ' την πλάτη της και φρόντισε να τον δέσει για τα καλά. Άρχισε τα ξεμοναχιάσματα μαζί του και τον προκαλούσε, μέχρι που η σχέση τους ολοκληρώθηκε. Ήταν θερμή και τρυφερή μαζί του, ίσως για πρώτη και τελευταία φορά στη ζωή της... 
Λίγο μετά τον αρραβώνα τους ο Μάνθος έφυγε ταξίδι και γύρισε φορτωμένος δώρα για την Αθανασία και τα πεθερικά. Υφάσματα, μπιμπελό, ρούχα, έκρυψε τα περισσότερα από τη μάνα του και τους τα πρόσφερε με χαρά. Εκείνη δεν έδειξε να ενθουσιάζεται με τίποτα, αν και μέσα της πετούσε από χαρά γιατί είχε το σχέδιό της. Μετά το γάμο και φεύγοντας από το νησί, κράτησε λίγα και τα υπόλοιπα τα μοίρασε στις γειτόνισσες σαν αποχαιρετιστήρια δώρα. Η μάνα της κόντεψε να τρελαθεί βλέποντας τα παράλογα της κόρης της και τα δώρα του γαμπρού να φεύγουν απ' το σπίτι. 
- Παλάβωσες εντελώς εσύ; Τι ντροπής πράματα είναι αυτά που κάμεις, ε; Τι θα πεις στον άντρα σου; Αχ Παναγία μου δεν έχει μυαλό! 
Σιγά μην προβληματιζόταν για το τι θα έλεγε στο Μάνθο!
- Ήθελα να τους τα δώσω για να δούνε τι άντρα ανοιχτοχέρη πήρα! Καλά να είσαι και θα μου φέρεις άλλα! 
Το κατάπιε ο καημένος και δεν έδωσε συνέχεια. Νιόπαντροι ήταν, είχε άλλα στο νου του... 


Ένα μικρό σπιτάκι με δυο καμαρούλες στα Πετράλωνα τους είχε βρει ο θείος του και το νοίκιασαν. Η Αθανασία άφρισε! 
- Εγώ εδώ δε μένω και να πεις του θείου σου ότι δεν είμαι καμιά γυναικούλα του σωρού! Θέλω άλλο σπίτι καλύτερο, να έχει και σαλόνι!
- Δε μπορούμε να πληρώσουμε παραπάνω λεφτά τώρα, είχαμε έξοδα με το γάμο. Ας μείνουμε λίγο καιρό εδώ να κάνω κάμποσα μπάρκα να μαζέψουμε λεφτά και θα βρούμε άλλο... 
- Άμα δε μπορούσες να με πας στο καλύτερο να μη παντρευόσουνα! Και πάμε αμέσως στο θείο σου να του τα πω ένα χέρι! 
Ούτε να τους καλωσορίσει δεν πρόλαβε ο άνθρωπος και τον πήρε απ' τα μούτρα... Έξυπνη η γυναίκα του, ήξερε τη λόξα της νύφης τους και βρήκε αμέσως το κουμπί της! 
- Η γειτονιά και το σπίτι Θανασούλα μου μπορεί να σου κακοφάνηκε, όμως να ξέρεις ότι λίγο πιο πέρα μένει και καλός κόσμος, βέβαια! Έχει κυρίες καθώς πρέπει, καλοντυμένες, αρωματισμένες, θα δεις που θα γνωριστείτε και τι καλή παρέα θα κάνετε! Να σου πω και κάτι, εσύ απ' όλες θα ξεχωρίζεις στη γειτονιά, σαν αρχοντοπούλα είσαι και θα σε δείχνουνε με το δάχτυλο!
Αυτό ήταν! Φούσκωσε από καμάρι η νιόπαντρη που θα έκανε τα πάντα για να εντυπωσιάσει. Ο θείος πίστεψε πως ηρέμησαν όλα...
- Ελάτε τώρα να πάμε για ένα κρασάκι να σας ευχηθούμε καλύτερα! Έχει ψητά και ό,τι τραβάει η ψυχή σας στο κουτουκάκι εδώ πιο κάτω! 
- Στο κουτουκάκι εδώ πιο κάτω; Και τι με πέρασες κύριε που θα χωθώ εκεί μέσα με τσι τσίκνες και τσοι κακομοίρηδες
Τα έχασαν οι θείοι...
- Στο Σύνταγμα θα πάμε κι άμα θέλετε ελάτε, αλλιώς να πάτε στο κουτούκι με τη λαϊκάντζα
Πριν προλάβουν ν' αντιδράσουν οι εμβρόντητοι άνθρωποι, είχε ήδη φτάσει στην πόρτα. Ο Μάνθος ταραγμένος έτρεξε πίσω της κι έγινε ο πρώτος τους καβγάς...
- Εσύ φταις! Επιτρεπότανε με το που ήρθαμε να μας πάει το σόι σου στο καταγώγι; Δεν έβαλα εγώ τα ρούχα μου τα καλά για να με φάει η κάπνα κει μέσα! Και πρόσεξε καλά, μη σε τραβολογήσει καμιά μέρα εκεί ο παλιόγερος! Εμ! Από τση μάνας σου το σόι δεν είναι, τι να περίμενα; Ξέρει η κυρά - Μαριγούλα από τρόπους του καλού κόσμου, που στουμπίζει το κρεμμύδι στο τραπέζι για να φάει με τη φάβα; Άιντε να χαθεί που με κοίταζε και με μισό μάτι, καλύτερη νύφη θα έκαμε; Εγώ είμαι καλομαθημένη κι αριστοκράτισσα από μικρή και το ξέρουνε ούλοι κι ο άντρας ο δικός μου θα είναι ανώτερος και πολύ τζέντλεμαν! 

Όσο κι αν προσπάθησε να την πείσει να μιλάει πιο σιγά δεν τα κατάφερε. Οι θείοι του τα άκουσαν όλα αναψοκοκκινισμένοι...

16 σχόλια:

  1. Καλό μήνα,Μαίρη μου!!!!!
    Για να δούμε,τι θα απογίνει άραγε η φαντασμένη;Θα χωθεί στις τσίκνες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kαλό μήνα Τριανταφυλλένιο Ρουλάκι μου!
      Φυσικά και δε χώθηκε στις τσίκνες, στο Σύνταγμα την πήγε και μετά σεργιάνισε το Κολωνάκι!

      Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  2. Μαράκι καλημέρα, προβλέπω μεγάλο ενδιαφέρον για τα κατορθώματα της Αθανασίας ή μήπως Νάνσυ επι το αριστοκρατικότερο??? χαχα
    φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Μαράκι μου!
      Μεγάλο νούμερο για πολλά γέλια! Μα δε μου λες, μαγισσούλα είσαι; Βεβαίως κι έγινε Νάνσυ και κανείς στην οικογένεια δεν καταλάβαινε ποια ζητούσαν...

      Φιλάκια πολλά γλυκιά μου!

      Διαγραφή
  3. Πω πωωωω, πως μου την δίνουν κάτι τέτοιες φαντασμένες, δεν μπορείς να φανταστείς!
    Περιμένω την συνέχεια Μαιρούλα μου!
    Πολλά πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Eμένα να δεις Ελενάκι μου!
      Και πως τα έφερνε η άτιμη και περνούσε πάντα το δικό της... Δε θα περιμένεις πολύ...χα χα χα!

      Φιλάκια πολλά μωρό μου!

      Διαγραφή
  4. Ωχ ωχ....και ξέρω μια τετοιαααααααααα!!

    χααχαχαχα

    Περιμένω με αγωνία Μαρία μου!!!

    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωχ ωχ ωχ...κι άλλη μαντάμ Σουσού;
      Θα δούμε στη συνέχεια πόσο μοιάζουν...χα χα χα!

      Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  5. εξαιρετική ιστορία...αναμένω συνέχεια ...να σαι καλά μπράβο σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παναγιώτη μου σ' ευχαριστώ πολύ!

      Να 'σαι πάντα καλά κι εσύ!

      Διαγραφή
  6. Μαίρη μου καλό σου μήνα χαρούμενο και δημιουργικό!!!Υπάρχει έλλειψη χρόνου και έτσι μπαίνω βιαστικά και τυχαία στα σπιτάκια σας.Σήμερα διάβασα την προηγούμενη ανάρτηση.Ο Γιάννης τελικά *δεν* και η Ανθούλα *γλύτωσε*..... Με την νέα ιστορία έριξα μία ματιά και θα την απολαύσω Σαβ/κο,ελπίζω... Θα επανέλθω σύντομα!!!Φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εφούλα μου καλό μήνα με υγεία και χαρά!
      Να είσαι καλά πολυάσχολη γιαγιά της Ζουζουνίτσας και τα σπιτάκια είναι πάντα ανοιχτά γλυκιά μου!

      Ο Γιάννης δεν προχωρούσε με τις πεταχτούλες αλλά του άρεσε το "παιχνίδι". Μεγαλώνοντας που του τα έλεγε η Ανθούλα πάλι δεν παραδεχόταν τίποτα, συμπτώσεις ήταν όλα...χα χα χα!

      Φιλάκια πολλά, καλή Κυριακή!

      Διαγραφή
  7. Αφού δεν την έβαλε απ'το μαλί μέσα στο κουτούκι ο άντρας της να δεις τώρα που θα τον σέρνει απ'την μύτη!

    Να χαρώ εγώ αριστοκράτισα!!


    Καλό ΣΒΚ να'χεις Μαιρούλα μου
    με πολλά φιλάκια !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ζουζούκα μου, ήρωας ο άνθρωπος λέμε! Μαύρη ζωή πέρασε μαζί της αλλά τον έφερνε τούμπα η κυρία κι έκανε τα δικά της τα τρελά!
      Πολύ αριστοκράτισσα σου λέω, πιο πολύ δεν είχε...χαχα!

      Φιλάκια πολλά, καλή Κυριακή κορίτσι θαλασσινό!

      Διαγραφή
  8. Με συνεπήρε η ιστορία σου!!!
    Κάτι τέτοιες Θανασούλες χάλασαν την Αθήνα μας και τότε και τώρα με διαφορετικούς ανθρώπους... τι τραβάει αυτή η πόλη...
    Φιλάκια πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρένα μου, πολλές οι Θανασούλες...
      Κάποιες ναι, χάλασαν την Αθήνα σε βάρος δικό μας δυστυχώς, σ' αυτό έχεις δίκιο...

      Φιλάκια και την αγάπη μου σου στέλνω!

      Διαγραφή