.

.
.

Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

Σταθούλη μου, έλα να φας!


Να τα γυρίσεις πίσω και να της πεις να τα τρίψει στα μούτρα της!  Ούτε το παιδί μου, ούτε εγώ έχουμε την ανάγκη της!
- Παλάβωσες; Τέτοιο πράμα θα κάμεις στην πεθερά σου που σ' έστειλε του κόσμου τα πράματα κι έσιαξε και τόσα για το μωρό;
- Αυτό δεν είναι δα και τίποτα, έχω να της κάμω πολλά για να μάθει να με βρίζει η παλιόγρια! Καλύτερη δε θα έπαιρνε ο γιος της και να πλένει το στόμα της άμα μιλάει για μένα! Θα της κάμω τέτοια ταραχή, που θα τη θυμάται σ' όλη της τη ζωή! 

Μετρούσε τους μήνες που θα γύριζε ο γαμπρός της για να φύγει η έρμη μάνα. Από τη στιγμή που πάτησε το πόδι της στην Αθήνα, δεν είχε ησυχάσει καθόλου.
- Μη μιλάς, μη κοιτάζεις, μη βγεις στη γειτονιά και σε ρωτήσουν κάτι που δεν ξέρεις και με κάνεις ρεζίλι! αυτό γινόταν συνέχεια. 
Η μόνη της χαρά ήταν όταν απομακρύνονταν από τη γειτονιά και πήγαιναν στο κέντρο της Αθήνας και μετά στο Ζάππειο. Εκεί ανάσαινε κι απολάμβανε τα ζεστά φιστίκια από το χωνάκι χαζεύοντας. Η εγκυμονούσα κοιτούσε με περιφρόνηση γύρω της κι έδειχνε να ταξιδεύει η σκέψη της αλλού... 
Ο καημός για τη φαντασμένη κόρη της μεγάλωνε κάθε μέρα. Της έφταιγαν όλοι και όλα, εκείνη ήταν και καμία άλλη. Ντρεπόταν τους συγγενείς του γαμπρού της, το συμπεθεριό, σε λίγο κι όλο το νησί αν έφταναν τα καμώματά της πέρα από το σπίτι της πεθεράς της... 
- Να ράψω κι άλλα πανιά για το παιδί Αθανασία μου πριν φύγω! Το χειμώνα με τις βροχές δε στεγνώνουνε και τα μωρά ζωή να ΄χουν δεν τα προλαβαίνεις... 
- Σιγά μη κάθομαι και πλένω τα λερωμένα του σα τσι γυναικούλες που γεμίζουν τα σκοινιά! Θα τα πετάω και θα του βάζω άλλα!
Πού να βγάλει άκρη η μάνα με τη γλώσσα της όταν προσπάθησε να της αλλάξει γνώμη! Τον πρώτο καιρό που θα ήταν κοντά της θα αναλάμβανε εκείνη την καθαριότητα του μωρού κι ίσως μάθαινε κι η κόρη της... 

Ο Μάνθος τη βρήκε στον όγδοο μήνα όταν γύρισε. Με τα συρτάρια φορτωμένα μωρουδιακά από τα χέρια της μάνας της, καλοπλυμένα και σιδερωμένα, καμάρωνε που θα γινόταν κι εκείνη μάνα. Της πεθεράς της ούτε που καταδέχτηκε να τα δει κι αφού η μάνα της δεν τα έστειλε πίσω,  τα είχε μοιράσει στις μωρομάνες της περιοχής.
- Τι κακό κι αυτό να γεννοβολάνε συνέχεια λες και δεν έχουνε άλλη δουλειά να κάμουνε
Όταν μπήκε στο μήνα της, η μάνα πήγε πάλι κοντά της. Ο γαμπρός της την αγαπούσε και της μιλούσε πάντα με σεβασμό. Δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της όταν έβλεπε το γαλήνιο βλέμμα του και την πραότητα του χαρακτήρα του.
- Κορίτσι θέλω να κάμω, να είναι σαν κι εμένα! Να τη ντύνω και να τη στολίζω με τα καλύτερα, σα βασιλοπούλα να μεγαλώσει! 
Ένα όμορφο αγοράκι που έκανε τρισευτυχισμένο τον άντρα της και την υπόλοιπη οικογένεια γέννησε τελικά ένα καλοκαιρινό απόγευμα στο σπίτι με μάμο.* Με τον πρώτο πόνο έσπασαν τα νερά και το παιδί που δεν άργησε να βγει, ίσα που πρόλαβε να το πιάσει. Πήρε λεφτά καλά κι αυτός κι η νοσοκόμα που θέλησε να κρατήσει μόνιμα μέχρι να σαραντίσει.

- Τι να τήνε κάμεις παιδάτσι μου τη νοσοκόμα, σάμπως κι εγώ από μωρά δεν ξέρω που σας μεγάλωσα; 
- Ξέρεις, αλλά εγώ για το γιο μου θέλω ειδική να το βλέπει, χώρια το γιατρό που θα το εξετάζει!
Κάθε πρωί πήγαινε στο σπίτι κι έφευγε αργά τη νύχτα. Την υποδέχονταν η μάνα της κι ο άντρας της, ενώ εκείνη σα λεχώνα δε σηκωνόταν σχεδόν καθόλου από το κρεβάτι. Με το άσπρο νυχτικό και τη λιζέζ έδινε διαταγές και έταζε στη γυναίκα διάφορα. Έβγαλε από το μπαούλο πικέ άσπρη κουβέρτα, δυο μαξιλάρια με βολάν "του λούσου" όπως τα έλεγαν, μια κολόνια μ' έντονη βαριά μυρωδιά και μια καράφα με ρίγα ασημί. Η γυναίκα τη χιλιοευχαρίστησε και της ευχήθηκε "σιδερένια" κι η Αθανασία με το μωρό στην αγκαλιά και την ευχή του ιερέα καμάρωνε που θα μάθαιναν όλοι τα δώρα της προς τη νοσοκόμα... Η απόλυτη ευτυχία!

Ο Στάθης μεγάλωνε τρώγοντας όλη μέρα. Με τα παιδάκια της γειτονιάς δεν τον άφηνε να παίζει στο δρόμο, εκτός από την ώρα του κολατσιού και του απογευματινού για να πικάρει τις μανάδες.  Μια φέτα ψωμί με ντομάτα πελτέ ήταν η καλύτερη λιχουδιά για τα παιδιά που το καταβρόχθιζαν με βουλιμία. Εκείνος μεγάλωνε με φρέσκο βούτυρο και μέλι, κρέας, αυγά και φρούτα κάθε μέρα. Για εκείνη και τον άντρα της μπορεί να είχε πατάτες γιαχνί ή  ντοματόσουπα, για το παιδί όμως πάντα έφτιαχνε το ιδιαίτερο. Η Αθανασία έβγαινε με ύφος και τον φώναζε για ν΄ακούνε όλοι.
- Σταθούλη μου, έλα να φας τη μπανάνα και το ψωμί σου με το βούτυρο το καλό και το μέλι!Υπέρβαρο παιδί και μαμμόθρεφτο, έτυχε να το κοροϊδέψουν και μπροστά του λέγοντάς το χοντρό. 
- Να τους πεις ότι εγώ είμαι πιο χοντρός από σας γιατί η μαμά μου με ταΐζει με φαγιά καλά και βούτυρο από το πιο ακριβό! Εσείς που δεν τρώτε σαν κι εμένα είσαστε έτσι χτικιάρικα! 
Πάντα είχε την αποστομωτική απάντηση έτοιμη! Ακόμα και όταν μαγείρευε όσπρια ή κάποιο άλλο λαδερό φαγητό, έβραζε σε δεύτερη γκαζιέρα ένα κομμάτι κρέας μπροστά στο ανοιχτό παράθυρο για να μυρίζει στη γειτονιά. Πότε σουπίτσα, πότε τηγανητό με πατάτες, ίσα ίσα για να καλοτρώει ο Σταθούλης της. Ακόμα και τα λίπη κρατούσε, τα έφτιαχνε ιδιαίτερα και τάϊζε μετά τις γάτες που μαζεύονταν στην πόρτα της. Η κυρά - Ευλαμπία της φώναζε από το παράθυρο.
- Τις καλόμαθες και δεν ξεκολλάνε κυρία Αθανασία μου!
- Ε! Ας φάνε λίγο φρέσκο μοσχαράκι κι αυτά, ζωντανά του Θεού είναι! 

Οι χωματόδρομοι γέμιζαν λάσπη με τις βροχές, το σπίτι την έπνιγε και η γκρίνια της ήταν ανυπόφορη. Σχεδόν έξι χρόνια εκεί ήταν πολλά...
Πέντε χρονών ήταν ο μικρός όταν μετακόμισαν σε άλλη περιοχή.  Νέα γειτονιά, άλλος αέρας, άλλες γνωριμίες, άλλα όνειρα! Τον επόμενο χρόνο θα πήγαινε σχολείο και έπρεπε οπωσδήποτε να τον γράψουν σε ιδιωτικό για να κάνει παρέα με παιδιά καλών οικογενειών όπως έλεγε. Έδωσε στο παιδί το όνομα του πεθερού της επειδή ήταν το μοναδικό στην οικογένεια κι είχε οικονομικά οφέλη για το σχολείο του. Στα Πετράλωνα που έμενε, ήξεραν όλοι ότι θα πήγαιναν στο δικό τους πολυτελές σπίτι, στο Λυκαβηττό. Μοίρασε διάφορα φαγώσιμα και μικροπραγματάκια κι έριξε μαύρη πέτρα πίσω της... 


Το σπίτι στο Αιγάλεω είχε δυο δωμάτια κι αυτό αλλά ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση.
Το πιο σημαντικό ήταν ότι η τουαλέτα είχε χώρο για να μπει η μεγάλη σκάφη και να μη γεμίζει όλο το σπίτι νερά στο μπάνιο της εβδομάδας. Σ΄ένα τενεκεδάκι έριχνε οινόπνευμα και το άναβε για να ζεστάνει ο χώρος όση ώρα έπεφτε στην πλάτη το νερό με το κανάτι.
Στη γειτονιά είπε ότι θα έφερνε μαστόρους να της φτιάξουν λουτρό καλό, αλλά δεν άξιζε να μείνει στην ιδιοκτήτρια.
- Εμείς χτίζουμε σπιταρόνα υπερπολυτελείας με τρία μπάνια, όλα λουξ! Αυτή ένα ρημάδι έχει και μας έλεγε συνέχεια το σπίτι μου και το σπίτι μου και η αυλή και τι ωραίο που είναι! Σιγά την περιουσία, τι λες εκεί; Ένεκα που ο γιος μου θα πάει σχολείο, στο καλύτερο ιδιωτικό θα τον γράψω κι ήρθαμε εδώ, επειδής είχα τους λόγους μου. Καλέ, χάρη της έκαμα και το πιάσαμε λόγω που παραθερίζαμε όλο το καλοκαίρι και δεν προλάβαινα να ψάξω για κάτι καλύτερο! Επειδής δίνω σε πολύ κόσμο και ξέρουμε κάποια φτωχά παιδιά, είπα στον άντρα μου ότι θέλω να είμαστε κοντά για να τα βοηθάμε. Κι ο Σταθούλης μου επειδής είναι μικρός ακόμα και οι παρέες του ήταν μόνο παιδιά πλουσίων, θα πρέπει να δει και να μάθει ότι δεν είναι όλοι έτσι και να γίνει ελεήμων!


Γυρνούσε πάντα με κάτι στα χέρια όταν έβγαινε για ψώνια. Μια δυο φορές είχε κάνει αληθινή σπατάλη σε παπούτσια που αγόρασε από πολύ γνωστό κι ακριβό μαγαζί που ήταν για γυναίκες με φουσκωμένο πορτοφόλι. Τον επόμενο μήνα πήρε και μια μπλούζα από τη Σκουφά και φύλαξε τις τσάντες με τη φίρμα σαν τα μάτια της.
Όποτε έμπαινε εορταστική περίοδος έβγαινε από το σπίτι έχοντάς τες κρυμμένες κάτω από το πανωφόρι της και γυρίζοντας τις κρατούσε καμαρωτή έχοντας μέσα άσχετα πράγματα. Έκανε κι ένα γύρω στη γειτονιά πότε για ψωμί και πότε για γάλα, ώστε να τη δουν όλες! 
- Ψώνια κυρία Αθανασία;
- Ναι, βγήκα για παπούτσια και ρούχα. Επειδής είμαι πελάτισσα καλή εδώ και χρόνια, με ειδοποιάνε άμα φέρνουνε νέα μοντέλα από το εξωτερικό και πάω και ψωνίζω!
Μόλις είχε πάρει στα χέρια της τα χρήματα που της έστελνε ο άντρας της. Τρελαινόταν να βγαίνει στη γειτονιά με δολάρια στο πορτοφόλι για να κάνει εντύπωση.
- Να σας πληρώσω, όμως ξέρετε, δεν ψωνίζω με ελληνικά λεφτά, θα μου το χαλάσετε;
Πολλές Κυριακές έπαιρνε το παιδί και πήγαιναν βόλτα στην Κηφισιά. 
- Ο Σταθούλης εκεί είναι μαθημένος να κάνει περίπατο και να παίζει. Έχω συγγενείς και φίλους με παιδιά και πάμε τακτικά εκεί!
Αρκετά πιο κάτω από τις γραμμές του τραίνου, σ' ένα φτωχόσπιτο με αυλή, ήταν μια γυναίκα που πουλούσε αυγά από τις κότες της. Την είχε ανακαλύψει σεργιανίζοντας με το μικρό, κατόπιν υποδείξεως μιας κυρίας που τάιζε την κορούλα της κάτω από ένα δέντρο.
- Ζεστά ζεστά τα πιάνεις μαντάμ κι είσαι σίγουρη ότι είναι φρεσκότατα!
Την επόμενη μέρα το πρωί, όσες γυναίκες είχαν παιδιά γεύτηκαν αβγουλάκια "από τον άνθρωπο που μεγάλωνε κότες για εκείνη"...

Ο Μάνθος γύριζε από τα ταξίδια με τα χέρια πάντα γεμάτα. Έβγαινε στην αγορά και γέμιζε ψυγείο και ντουλάπια σα νοικοκύρης που ήταν και καμάρωνε το γιο  του που κάθε φορά έβλεπε όλο και πιο μεγάλο.
- Αντράκι γίνηκε το παιδί μας!
Τη χαρά της επιστροφής, αμαύρωνε η ψυχρότητα της γυναίκας του που δεν ήθελε να την αγγίζει. 
- Τις βρομιές σου τις κάμεις εκεί στα λιμάνια! Άντε φεύγα μη με κολλήσεις και καμιά αρρώστια! Σιγά μη σε αφήνω όλη την ώρα να μου κάμεις αυτά, που όλο εκεί έχεις το μυαλό σου! Να πας μέχρι τη μάνα σου και να δεις τι απόκαμε με το χτήμα! Το παιδί αφού μου το 'καμες έχεις και υποχρεώσεις
- Τι λες βρε Θανασούλα μου, τι πράματα είναι αυτά; Άντρας σου είμαι, λείπω τον περισσότερο καιρό και μου φέρεσαι έτσι δα; Ακόμα δεν ήρθα και μου λες να πάω στο νησί, πριν σας καλοδώ γυναίκα και γιο; Έλα, έλα κοντά μου να σε χαρώ λιγάκι! 
- Θέλω παπούτσια καλά κι ακριβά και τσάντα. Αυτά που είχα τα έδωσα σε μια φτωχούλα εδώ πιο κάτω... 
- Τα καλά σου της έδωκες;
- Όχι τα εντελώς καλά, τα άλλα που είχα πάρει τα μπλε, αλλά θα μου πάρεις καλύτερα!  Με πιάνουνε στο στόμα τους επειδή είμαι αριστοκράτισσα εγώ κι όχι σαν τα μούτρα τους που δεν ξέρουνε από κυρίες καθώς πρέπει. Πριν δυο βδομάδες πήγα να κοινωνήσω το παιδί κι αυτά που φόραγε στην εκκλησία δε μ' αρέσανε και της είπα ότι θα της δώσω καλά κι ακριβά που στη ζωή της δεν τα έχει βάλει. Και την τσάντα της έδωσα για να σκάσει από το κακό της η απέναντι που όλο με κουτσομπολεύει! Εγώ φταίω που της έδωσα ένα μπούτι από κοτόπουλο κι αβγουλάκια φρέσκα! Κάτσε να στείλω με το Σταθούλη στη διπλανή της ένα κομμάτι βούτυρο καλό, να της δείξω εγώ! 

Αυτά του είπε και σηκώθηκε από δίπλα του με το γνωστό της τουπέ, αφήνοντάς τον πάλι σύξυλο...










Μάμος - Μαιευτήρας 

















18 σχόλια:

  1. Καλώς σε βρήκα !!!
    Πολύ ιδιαίτερο το blog σου, εξαιρετικά ενδιαφέρον το στυλ γραφής και μπράβο σου !
    Με παρέσυρε και διάβασα πολλή ώρα και προηγούμενα...ένας άλλος κόσμος που έφυγε και ευτυχώς που η ταλαντούχα πένα σου μας τον θυμίζει !
    Καλημέρα σου
    Σόφη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήρθες Σόφη!
      Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια κι ανταποδίδω. Έχω διαβάσει όλες τις αναρτήσεις σου και μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφεις!

      Καλή σου μέρα, φιλιά!

      Διαγραφή
  2. Και τσούρ το βούτυρο να σκάνε οι γειτονισσες α την παντερμη καλο Σαββατοκύριακο κοριτσάκι μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαριλιζάκι μου άστα, με χοληστερίνη μια ζωή ο Σταθούλης!

      Φιλάκια πολλά, καλό Σ/Κ να έχουμε!

      Διαγραφή
  3. Ωωωωωχχχχ, όσο πάει και χειροτερεύει η κατάστασή της, ε???
    Είμαι περίεργη πότε θα την σουτάρει ο καλός της (ελπίζω δηλαδή να το κάνει κάποια στιγμή χα χα χαα)
    Φιλιά Μαιρούλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανίατη η ασθένεια της μεγαλομανίας Ελενάκι μου...
      Αμ δε που ελπίζεις να την είχε σουτάρει! Μια ζωή την είχε στο κεφάλι του, αλλά έβρισκε αλλού παρηγοριά ο χριστιανός και με το δίκιο του!

      Φιλάκια πολλά, καλό Σ/Κ να περάσεις!

      Διαγραφή
  4. καμια σφαλιάρα θα της ρίξει να το φχαριστηθώ ή να πεταχτώ από εκεί να κανονίσω;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελενάκι! αχαχαχαχααααααααχαχαχαααα!
      Να 'σαι καλά που μ' έκανες και γέλασα τόσο πολύ!

      Φιλούθκιαααα!!!

      Διαγραφή
  5. Βρε Μαίρη αυτή τη Αθανασούλα τα νεύρα μας έχεις σπασει πως την αντέχει ο χριστιανός ακόμα??
    Μετά λένε φταίει ο φονιάς!


    Φιλάκια πολλά για καλό ΣβΚ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ζουζούκα μου, αν και τον έβγαζε απ' τα όριά του τον άνθρωπο την άντεξε... Μα ήταν απερίγραπτη κι ο φονιάς σίγουρα δε θα έφταιγε, αλλά τη γλύτωσε!

      Καλή Κυριακή, την αγάπη μου και πολλά φιλάκια!

      Διαγραφή
  6. Kαλησπέρα..συγνώμη για την ενόχληση..βρήκα τυχαία το μπλοκ σας μόλις τώρα.. Τι όμορφος και ρομαντικός χώρος! Ολα τα εικονάκια που έχετε θυμίζουν παλιές εποχές και ρομαντισμό! Αν κατάλαβα καλά από μια μικρή βόλτα, γράφετε ιστορίες;; Ευχαριστώ..θα περιμένω απάντηση σας και μετά θα ήθελα πολύ να γίνω μέλος στο όμορφο μπλοκ σας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δελφινάκι, σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια κι απορώ γιατί πίστεψες ότι ενοχλείς;
      Φυσικά και είσαι καλοδεχούμενο, χαρά μου!
      Οι ιστορίες δεν είναι φανταστικές, βασίζονται σε αληθινά πρόσωπα και καταστάσεις.

      Καλή Κυριακή, φιλιά!

      Διαγραφή
    2. Ευχαριστώ για την απάντηση και το καλωσόρισμα..πάω να γίνω μέλος..θα κάνω τη βόλτα μου από εδώ να διαβάζω να σχολιάζω...όποτε μπορείτε και θέλετε θα χαρώ να σας βλέπω στο φτωχικό μου

      Διαγραφή
    3. Εγώ σ' ευχαριστώ!
      Και μπορώ και θέλω να σε επισκευτώ και να σε γνωρίσω Δελφινάκι!

      Φιλάκια!

      Διαγραφή
    4. καλωσόρισες στο φτωχικό μου...θα χαρώ να τα λέμε..φιλούθκια

      Διαγραφή
    5. Kι εγώ χαίρομαι!

      Φιλούθκια κι από μένα!

      Διαγραφή
  7. Καλώς σε βρήκα "αιώνια γυναίκα", γράφεις πολύ ωραία και μας θυμίζεις κάτι ξεχασμένες εποχές απο τις γιαγιάδες μας, που γλυκά τις νοσταλγούμε μέσα απο τις ιστορίες σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήρθες!
      Για τα καλά σου λόγια σ΄ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου!

      Φιλάκια!

      Διαγραφή