.

.
.

Δευτέρα 4 Αυγούστου 2014

Το νου σου!



Οι κυρίες Καμανταρίδη και Φερτζίρογλου συναντήθηκαν στο κομμωτήριο.
- Πολύ χαίρομαι που θα πάμε στου Χατζή απόψε! Απ' το πρωί ξεκίνησαν τα μαγειρέματα στο σπίτι, εγώ είπα που δε θα φάω πολύ το μεσημέρι για να τα δοκιμάσω όλα!
- Να σε πω την αλήθεια, καμιά διάθεση δεν έχω να πάω... Εκείνοι έχουνε τις χαρές τους κι εγώ πένθος... 
Η κυρία Φερτζίρογλου την καταλάβαινε και συμπονούσε.
<< Κι εσένα αγαπάει και τα παιδιά, μη βάζεις κακό με το νου σου! Της δουλειάς γυναίκα είναι αυτή, τον έκαμε τα γλυκά μάτια κι ο Καμανταρίδης την κέρασε δυο ροσόλια για να κάμει τον καμπόσο!>> της είχε πει στην προχθεσινή βραδινή τους συνάντηση. Όταν όμως μίλησε με τον άντρα της, έμαθε ότι τα πράγματα ήταν πολύ πιο σοβαρά... 
- Θα σε πω κάτι... Μήτε η πρώτη γυναίκα είσαι, μήτε κι η τελευταία που ξενοκοίταξε ο άντρας της, έτσι είναι οι πιο πολλοί... Περνούνε τα χρόνια κι άμα βρεθεί μπροστά τους καμιά μικρή κάμουν σαν τα κοκόρια, θαρρείς που ζουλέψανε τις ομορφάδες τους κι όχι τοις παράδες που έχουνε και σκορπάνε! Τρομάρα τους, χαϊβάνια!
Είδες κοκόνα μου ποτές καμιά από δαύτες να πέσει δίπλα σε κάνα μεροκαματιάρη; Ξεύρουνε πού χτυπάνε για! Το ζήτημα είναι να μην αφήκεις έτσι τα πράματα και σε χαλάσει το σπίτι μια...
Η απελπισμένη γυναίκα της έκανε νόημα βλέποντας την κομμώτρια να έρχεται κοντά τους. 
<<Αυτό μ' έλειπε τώρα, να μάθουν τα ρεζίλια μας και στα κομμωτήρια...>>

Η Ραμπελία έσφιξε τη ζώνη του άσπρου φορέματος τόσο πολύ που ένιωσε το στομάχι της να σφίγγεται.
- Αυτό στο χαρίζω και θα το φορέσεις σήμερα που θα σερβίρεις!
Ξέροντας τη δύσκολη οικονομική τους κατάσταση, η κυρία Χατζή την καλούσε τακτικά στις βεγγέρες που χρειαζόταν βοήθεια, για να βγάλει  περισσότερους παράδες. Η μικρή απολάμβανε τα καλά φαγητά και γλυκά, έπαιρνε λίγα με τρόπο και για τους γονείς και τον αδερφό της.
- Καλύτερες είναι όλες αυτές οι λουσούδες από μένα; Ξυπνάνε το μεσημέρι και τρώνε βούτυρα σε γαλλικά ψωμιά μέχρι να έρθει η ώρα για να αποφασίσουνε πως θέλουνε το κρέας και να ξεύρεις που το βαριούνται κιόλας, στοις σκύλοι το πετάνε! Αδικία μπρε μάνα είναι!
- Έτσι ητανάνε πάντα ο κόσμος παιδάκι μου... Σε άλλοι βλέπεις οι παράδες περισσεύουνε κι αλλού δεν υπάρχουνε... Άλλος στερείται το ψωμί κι άλλος δε λογαριάζει τα καλά που έχει... 
Κάμνουνε γάμοι καλοί με παραλήδες και περνούνε αρχοντικά... Ένα τέτοιο άντρα να βρω κι εγώ δε γένεται;
- Ξύπνια να είσαι και ποτές δεν ξεύρεις πως τα φέρνει η ζωή! Οι τύχες οι καλές για μας τοις πτωχοί εύκολες δεν είναι, αμά κι ο έρωτας να ξεύρεις που τόνε στραβώνει τον άθρωπο... Και τότες δεν κοιτάει απέ πού κρατάει η σκούφια σου κι άμα η φαμίλια σου έχει όνομα, σπίτια και παράδες, άλλο τίποτις από σένανε δε θέλει να βλέπει Ραμπελιώ μου...
- Έτσι λες;
- Έτσι είναι γιαβρί μου! Τόνε διαλέγεις πρώτα εσύ και μετά τόνε κάμνεις να τρέχει πίσω σου! Άμα αυτός ξελογιαστεί, θα κάμει τα πάντα για να σε έχει, μόνο να προσέχεις πρέπει! Λίγα πλουσιόπαιδα εβγάλανε τα μάτια τους με καλές κοπέλες κι αφού τις χορτάσανε τις παρατήσανε; Να μην αξιώνεται γονιός τέτοιο πράμα να πάθει! Ούλες αυτές που έχουνε πολλοί παράδες, τα μπαλώνουνε και μοσχοπαντρεύουνε τις κόρες τους μετά, αλίμονο απέ τις φτωχοί που δεν ξεύρουνε πού να πάνε να κρυφτούνε... Έχουνε κι οι πλούσιοι βάσανα, δε λέω, αμά οι λίρες βουλώνουνε τρύπες πολλές και τίποτις δεν τρέχει...
Διες τώρα τα τυράννια με την κυρία Καμανταρίδη, διες κακό που τήνε βρήκε με τον άντρα της... Και να τήνε παρατήσει που λέει ο λόγος και να φύγει με τη σαντέζα, μήτε που θα στερηθεί τίποτις αυτή και τα παιδιά της, αμά ο μπαμπάς μόνο θα λείπει. Άμα σκεφτεί και σωστά βέβαια, θα δώκει τη σαντέζα ένα ποσό και θα τήνε ξεφορτωθεί... Άμα τα παθαίναμε εμείς με τον πατέρα σου, στοις δρόμοι θα μνήσκαμε... 
Η κυρία Χατζή τη χρειάστηκε και τις επόμενες μέρες. 
Αμάθητη στις πολλές δουλειές δεν θα τα έβγαζε πέρα με τους φιλοξενούμενους. Δυο γυναίκες στο σπίτι ήταν απαραίτητες για την κουζίνα, το στρώσιμο των κρεβατιών και την καθαριότητα. 
- Εσύ Ραμπελία σαν πιο μικρή θα αναλάβεις τις κάμαρες και το σερβίρισμα! Μετά θα συγυρίζεις τη σάλα κι άλλο τίποτα δε θα κάμεις παιδί μου...
Άλλο που δεν ήθελε από το να κλειστεί στην κουζίνα! Όποιος μπαινοβγαίνει στα δωμάτια τα μαθαίνει όλα, άσε που φαίνεται και άνθρωπος εμπιστοσύνης! Καθισμένη σε μια γωνιά έτρωγε κι έπινε του καλού καιρού, άκουγε και τα οικογενειακά τους... 
Το πρώτο βράδυ που μαζεύτηκε η αφρόκρεμα των φίλων τους, ένιωσε τα μάτια του Καμανταρίδη να πέφτουν πάνω της. 
- Κοίτα τον παλιόγερο! Δεν τόνε φτάνει η σαντέζα...
Ξέχασε σκόπιμα τον ακριβό αναπτήρα του φεύγοντας, επιμελώς κρυμμένο κάτω από την τσαλακωμένη πετσέτα κι ήταν η καλύτερη δικαιολογία για να επιστρέψει να τον πάρει, έξυπνα υπολογίζοντας την ώρα που θα τέλειωνε το συμμάζεμα. Η Ραμπελία άφησε τα σερβίτσια στην κουζίνα να τα πλύνει η γυναίκα, σήκωσε το τραπεζομάντιλο και συγύρισε τη σάλα. Δεν πρόλαβε να πει στην κυρία Χατζή ότι βρήκε τον αναπτήρα, γιατί είχε αποσυρθεί ήδη στην κρεβατοκάμαρα κουρασμένη. Τον παρέδωσε η ίδια στα χέρια του Καμανταρίδη κι αυτός αμέσως προσφέρθηκε να της δώσει λεφτά, όπως συνήθιζαν σε τέτοιες περιπτώσεις. 
- Όχι κύριε, το χρέος μου έκαμα...
Τα μάτια του γυάλισαν κι έγινε προκλητικός.
Πάρτα που σε λέω, ν' αγοράσεις ο,τι θέλεις! Με τέτοιο κορμί που έχεις, τα καλύτερα σε πρέπουνε να φοράς! 
- Εγώ δεν...
- Εσύ κάμε αυτό που σε λέω και δε θα χάσεις! Κι άμα είσαι εντάξει μαζί μου, στα μετάξια θα σε ντύσω! 
Ξεύρετε, γνωρίζω τη γυναίκα σας κι είναι πολύ καλή μαζί μου... Έπειτα εγώ δεν έχω βγει στον κόσμο, άντρα δεν γνώρισα ακόμα... Αυτός που θα με στεφανώσει θα είναι ο πρώτος κι ο τελευταίος... 
Ο Καμανταρίδης που ορέχτηκε τα νιάτα και την αθωότητά της προσπάθησε να της αλλάξει γνώμη, εκείνη όμως ήταν ανένδοτη. Το μεγάλο μαύρο αυτοκίνητο που σταμάτησε μπροστά τους, διέκοψε τη συζήτηση. 
- Παντελή! Πού βρέθηκες εσύ εδώ;
Ο σαραντάρης γοητευτικός άντρας με το γκρι κουστούμι που βγήκε, έκανε τη Ραμπελία να καρφώσει τα μάτια πάνω του.
<<Μπα! Ποιος είναι τούτος πάλι;>> 
Αντάλλαξαν τυπικές κουβέντες οι δυο άντρες κι ο Παντελής χαλάρωσε τη γραβάτα κι άναψε τσιγάρο.
- Την ωραία κοπέλα δε θα μου τη συστήσεις;
Όταν ο Καμανταρίδης του εξήγησε για τον αναπτήρα, τον κοίταξε με βλέμμα πονηρό.
- Εγώ φαντάστηκα ότι θα είναι καμιά φίλη σου έτσι που σας είδα να μιλάτε στα σκοτάδια! Τώρα βέβαια θα με πεις που ένας αναπτήρας θέλει ώρα για να έρθει στα χέρια σου!
- Είπα να τη δώκω ρεγάλο και δε θέλει, εγώ επέμενα κι εκεί απάνου ήρτες εσύ... 



Έτσι έγινε η γνωριμία τους, στο δρόμο μπροστά από το σπίτι της οικογένειας Χατζή, παρουσία του Καμανταρίδη.
Ο Παντελής προσφέρθηκε να τη συνοδέψει ως το σπίτι κι εκείνη δεν αρνήθηκε, ενώ ήξερε ότι δεν έπρεπε. Τα κουσέλια ήταν ο,τι χειρότερο για μια κοπέλα, όμως δεν ήξερε αν και πότε θα τον συναντούσε ξανά. 
Η μάνα την περίμενε στην εξώπορτα και γούρλωσε τα μάτια όταν την είδε να βγαίνει από το αμάξι.
- Α πα πα πα! Ποιος είναι αυτός που σ' έφερε τέτοια ώρα, έντεκα της νυχτός μπρε Ραμπελιώ, ετρελάθηκες
- Θα σε πω...
- Μάτι δεν έχουνε κλείσει ακόμα στο μαχαλά οι γειτόνοι! Απάνου στα ταρατσάκια ξεύρεις που στρώνουνε να πάρουνε κομμάτι δροσιά και να σε διούνε με το αυτοκίνητο; 
Σους μπρε μάνα κι εσύ! Άσε με να σε πω πρώτα τι γίνηκε και μη γνοιάζεσαι για τον κόσμο! Πες που έδωκε εντολή η κυρία Χατζή να με φέρουνε για να μην έρχομαι μοναχιά μου που μας επήρε η νύχτα στο σπίτι της!
Μάτι δεν έκλεισαν ως τις πέντε το πρωί. Η Ραμπελία αφού της είπε ότι αρνήθηκε τους παράδες του Καμανταρίδη κάνοντας τη μάνα της να φουσκώσει από περηφάνια, ανέλυσε τα προσόντα του Παντελή. Η μάνα τα μετρούσε στα δάχτυλα. 
- Κι ωραίος άντρας είναι και βαστιέται πολύ καλά! Κομματάκι μεγάλος με πέφτει η αλήθεια, αμά τον άρεσα μαμά!
- Και τι κατάλαβες, σε άρεσε κι αυτός;
-  Αφού ίσια με δω με είπε τόσα πράματα για κείνονα! Κι άκου το καλύτερο, θέλει λέει να με διει ξανά! 
- Για να σε ξεγελάσει, όχι να σε στεφανωθεί!
- Κι εγώ τι είμαι, καμιά ζεβζέκα για να κάμω τα μυαλά του; Άσκημα θα μ' έπεφτε να γίνω μεγάλη κυρία κι εσύ ν' αφήκεις τη σκάφη; Σκέβου μπρε μάνα να φωνάζουμε τις άλλες και να μας κάμουν την πλύση!
- Μακάρι παιδάκι μου... Αμά με το πρώτο κόρτε που σε κάμανε να μη παίρνουν τα μυαλά σου αέρα... Βέβαια, είναι και το άλλο... Μπασμένος στα χρόνια αυτός, σαν τα κρύα τα νερά κορίτσι πράμα εσύ, θα έκαμνε και το κομμάτι του στοις άλλοι... 
- Ε, ναι... Τι να κάμω, πες με κι αύριο το μεσημέρι θα τον διω!
- Το πρώτο πράμα είναι να μάθουμε όσα δεν ξεύρουμε! Σαράντα χρονώ πάνω κάτω που λες πως είναι, γιατί δεν έχει παντρευτεί; Μπας κι έχει κάνα κουσούρι που δε φαίνεται; Ή μήπως κι έχει γυναίκα και παιδιά και τρέχει κρυφά πίσω απ' τα φουστάνια; Φίλος με το γυναικά τον Καμανταρίδη είναι, άμα δεν ταιριάζανε... Και πες που είναι λεύτερος, η φαμίλια του θαρρείς που θα σε θέλει για νύφη; Παραλής κι ομορφάντρας, ούλο και κάποια της τάξης τους θα έχουνε βάλει στο μάτι... 
Η Ραμπελία συνοφρυώθηκε. Αυτές τις εκδοχές δεν τις είχε σκεφτεί πάνω στον ενθουσιασμό της... 





- Αυτά που σε είπα να προσέχεις καημένη μου!
- Προσέχω μαμά...
- Το νου σου μη σε πάρει κάνα μάτι και καούμε!
- Ναι μαμά...
- Στο αυτοκίνητο δε θα μπεις καθόλου! 
- Μα...
- Μα και ξεμά δεν έχει, άιντε μπας και σε ξεμοναχιάσει πουθενά!
- Και τι να τόνε πω άμα θέλει να πάμε περίπατο;
- Μπρε συ, παλάβωσες πια; Με τα ποδάρια σας να πάτε, τώρα δα στα είπα απτάλα! 
- Κι άμα τον πω που δε μπαίνω και μ' απαρατήσει και φύγει;
- Στα τσακίδια να πάει! Ούλοι οι άντριδοι σ' ένα πράμα μοναχά έχουνε το μυαλό τους! 
- Καλά...
- Άμα σε καταστρέψει και κάμει το κέφι του, καπνός θα γένει μετά κι εσύ θα μείκεις στο ράφι! Γι αυτό σε λέω πάντα να είσαι ξύπνια, να τόνε κάμεις να σε θέλει σαν τρελός και για να σε έχει γυναίκα του να σε στεφανώσει! Πάντα να θυμάσαι που καμιά απ' αυτές που κοιμούνται μαζί τους δεν τις πάνε στην εκκλησία! Άμα οι άντρες αποφασίσουνε να παντρευτούνε, καλά και τίμια κορίτσια ψάχνουνε!
- Το ξεύρω μαμά...
- Να πάτε απ' το μεγάλο δρόμο με τα φώτα!
- Τι με λες τώρα;
- Καλύτερα θα είναι άμα σας πάρει κάνα μάτι, παρά σε κάνα σοκάκι σκοτεινό που πάνε τα πονηρά...
- Κι άμα μας δούνε εκεί που λες;
- Θα πω ότι σε γύρεψε η κυρία Καμανταρίδη για δουλειά και σ' έστειλε με τον ξάδερφό της να διείτε για τον άντρα της!
Τα έχασε με την εξυπνάδα και το θάρρος της μάνας της!
<< Αυτό, ούτε εγώ σα μικρότερη δε θα το σκεφτόμουν... >>

Ο Παντελής την περίμενε υπομονετικά. Τον είχε εντυπωσιάσει η ανωτερότητα της φτωχής κοπέλας, που δεν είχε καμία σχέση με όλες όσες συναναστρεφόταν τόσα χρόνια. 
Η Ραμπελία πλησίασε διστακτικά. Εκείνος τη χαιρέτισε κι άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου. 
- Μα γιατί δε θέλεις να πάμε περίπατο; Δε σε άρεσε χτες που μπήκες για πρώτη φορά σε αυτοκίνητο;
- Με άρεσε βέβαια... Αμά δεν είναι φρόνιμο να έρτω μαζί σου... Να φύγω καλύτερα...
Πρώτη φορά του συνέβη αυτό! Τρελαίνονταν όλες για βόλτες με το αυτοκίνητο που αν τα καθίσματα είχαν στόμα θα έλεγαν τόσα πολλά και θα έκλειναν σπίτια... 
- Ας περπατήσουμε τότε... 

Η μάνα προφασίστηκε δουλειές και δεν βγήκε στην πόρτα. Περίμενε με αγωνία την κόρη της, προσευχόμενη να μη την παρασύρει ο νεανικός ενθουσιασμός και συμβεί ο,τι φοβόταν. Το "ανεπανόρθωτο". 
Η Ραμπελία επιστρέφοντας χαιρέτισε τις γειτόνισσες που ήδη την κουτσομπόλευαν.
- Πού επήγε στολισμένη σαν τη νύφη κι άφηκε τη μαμά της μόνη να σιάχνει τις κάμαρες; Ούλο το μεσημέρι σαπουνιζούτανε!
- Μπα; Και χτες ελούστηκε που θα πάγαινε την κυρία Χατζή... 
- Ναι, ε; Τι κάμνει κάθε μέρα και μπανιαρίζεται; 
- Ωχ... Κακά μαντάτα... 
- Συφορές έρχουνται... 
Διείτε τη που περπατάει σαν τη φανταγμένη, χάμω δε ρίχνει τα μάτια της!
- Το αυτοκίνητο που την έφερε το βράδυ το είδατε καλά; 
- Η Ραμπελιώ με κούρσα! Πα πα πα...
- Ποιος την έφερε;
- Πού να τόνε διω καλά μες στα σκοτάδια; Κάτι τρέχει όμως γιατί δεν κοιμηθήκανε, ίσα με το χάραμα στην κουζίνα καθόντουσαν!
- Τι με λες;
- Ναι για! Έβλεπα το φως κι άμα δεν την είχα διει να γυρίζει θα χτυπούσα μπας και πάθανε τίποτις...
- Αυτό το πράμα καθόλου δεν το αρέσω... Λες να τοις φέρει καμιά λαχτάρα η γυρίστρα;
- Θα τα μάθουμε ούλα το βράδυ στην αυλή τους! 
Δύσκολο να κρατήσεις μυστικά στο μαχαλά... Μάνα και κόρη το ήξεραν καλά...
- Έλα μπρε παιδάκι μου και μ' έφαγε η αγωνία! Καλά επήγανε τα πράματα; Κάτσε και πες τα μου ούλα! 
Μια μάνα είχε ο Παντελής κι άλλα δυο αδέρφια παντρεμένα που ζούσαν στη Σμύρνη. Εκεί ασχολούνταν με το εμπόριο και στην Πόλη έρχονταν δυο φορές το χρόνο. 
- Καλό αυτό, πολύ καλό! Πάει να πει που δεν τοις έχουμε στα πόδια μας! Η μάνα του στέκει καλά;
- Έχει κάτι προβλήματα και δεν πολυβγαίνει όξω...
- Κι αυτό καλό είναι! Άμα δε γυρίζεις στα σοκάκια, ούλο και πιο λίγα μαθαίνεις... Κι αυτός γιατί έμεικε μόνος του;
- Γλεντούσε τη ζωή του! Χώρια που οι άλλες φοβόντουσαν μη και γίνουνε νοσοκόμες της πεθεράς που είναι ούλο αχ και ουχ...
- Έτσι σε είπε, ε; Αυτό βέβαια είναι μια δικιολογίααμά δεν το πιστεύω και πολύ... Παράδες έχουνε, πλερωτικά να βάζανε μια γυναίκα να τήνε κοιτάζει δε μπορούσανε; Η Λάμπω που κάμει αυτή τη δουλειά, ξεύρεις σε πόσοι αρρώστοι παγαίνει; Και τις εντριβές και τις ενέσες τους κι ούλα τα κάμει καλύτερα κι απ' τοις γιατροί! Αυτή έχουνε στις ανάγκες!
- Τι να σε πω, δεν ξεύρω... Αύριο πάλι που θα τον διω, με τρόπο θα τον αρωτήξω...
- Δε με λες, μπας κι άπλωσε χέρι απάνω σου;
- Όχι μαμά, κύριος είναι! Με είπε βέβαια να πάμε στη θάλασσα με το αυτοκίνητο κι εγώ έκαμα όπως με είπες. Εκάμαμε περίπατο και φάγαμε καϊμάκι στο καζινάκι το ακριβό! 
- Α! Τι με λες;
- Δεν το πίστευα που μπήκα μέσα! Τόσα χρόνια έβλεπα τις πλούσιες ωραία στολισμένες να παγαίνουνε και ζούλευα... Να διεις ομορφιά και να τρελαθείς! Έχει κάτι καρέκλες μες στο βελούδο ολάκερες! Τα πατώματα είναι άσπρα και γυαλισμένα σαν καθρέφτες, τα μούτρα σου βλέπεις! Έχει και πιάνο με ουρά μεγάλο κι ητανάνε ένας νεαρός που έπαιζε κάτι μουσικές... Οι κουρτίνες διπλές και τρίδιπλες με κρόσσι χρυσό γύρω κι ούλη η σάλα είχενε μια μυρουδιά από πάρα πολύ ακριβά αρώματα... 
Η μάνα ρούφαγε κάθε της λέξη εκστασιασμένη. 
- Κι αυτοί οι αθρώποι που σελβίρουνε, τι να σε λέω... Με τα ωραία κουστούμια τα μαύρα και τα άσπρα πουκάμισα, το λουστρίνι στα πόδια... Και μια ευγένεια! Ούλο περάστε και ορίστε και τι θα πάρετε περικαλώ και ρεβεράντζες...* 
- Έκαμαν και σε σένα ρεβεράντζες Ραμπελίτσα μου;
- Φυσικά!
- Πω πω πω! Η κόρη μου τέτοια μεγαλεία! Και σε είπε που θέλει ν' ανταμώσετε και αύριο, ε;
- Ναι! Στα μάτια με κοίταζε ούλη την ώρα μάνα!
- Να πας παιδάκι μου... Μακάρι να έρτουν ούλα δεξιά και να είναι το τυχερό σου! Πρόσεχε μόνο μη τα κάμει για να σε καλοπιάσει, ε; Πολλές φορές δείχνουνε που είναι καλοί κι αθώοι ίσα με να σε ρίξουνε στο κρεβάτι! Το νου σου!
- Τον έχω μπρε μαμά σε είπα! 
- Να πας ίσια με τη Σουλτάνα, να σε πει καμιά πομάδα να βάλεις στα χέρια σου μη σε ανοίξουνε πάλι απέ τις πλύσεις... Σαν τα κρίνα πρέπει να είναι, όχι κόκκινα και σκασμένα! Θα σε δώκω και λίγοι παράδες να πας στο μεγάλο μυροπωλείο να ψουνίσεις τα χρειαζούμενα ίσια με το τέλος της βδομάδας που θα σε πλερώσει η κυρία Χατζή...
Βγαίνοντας στην αυλή, είδε να καταφθάνουν οι τρεις από τις πιο κουτσομπόλες γειτόνισσες.
- Πάλι φεύγει η κόρη σου; Ούλο σύρε κι έλα είναι αυτές τις μέρες, δεν κάθεται να τη διούμε κομμάτι...
- Η κυρία Χατζή την έχει στα μέσα και στα όξω! Παγαίνει τώρα να την πάρει κάτι πράματα που θέλει κι αμέσως θα πάει στο σπίτι της, έχουνε πάλι βεγγέρα! 
- Πολύ την κουράζει όμως, πάρα πολύ... 
- Την έχει να προσέχει τα πάντα, λύνει και δένει εκεί! 
- Τι με λέγεις; Μπράβο το κορίτσι σου...
- Κι απέ κει θα έρτει ευθύς εδώ άμα τελέψει
- Βεβαίως, πού αλλού θα πάει;
- Ε, δεν ξεύρω... Μπορεί κάνα περίπατο και να τήνε φέρουνε πάλι με αυτοκίνητο... Ο μαχαλάς στο ποδάρι εσηκώθηκε χτες το βράδυ κι ούλο γι αυτό μιλούνε για!
- Να τα συνηθίσει αυτά ο μαχαλάς! Η κυρία Χατζή έδωκε εντολή να τήνε φέρει ο εξάδελφός της που είναι κύριος καθώς πρέπει, όχι απέ τις περίπατοι αμά από το σπίτι της, για να μην έρχεται αργά μοναχιά της! 
- Και τι κύριος είναι αυτός;
- Με μόρφωση μεγάλη και όνομα καλό! Πάω να ψήσω καφέ!
Κοιτάχτηκαν με νόημα μη πιστεύοντας λέξη... 






Ρεβεράντζα - Υπόκλιση





8 σχόλια:

  1. συγχαρητηρια! γραφεις παντα τοσο παραμυθενια! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική μου σ' ευχαριστώ από καρδιάς!

      Καλή εβδομάδα να έχεις χαρά μου, σε φιλώ!

      Διαγραφή
  2. πώ..πω.. τι μας ετοιμαζεις παλι βρε Μαιρούλα... εχουμε μεινει.. μα την αγωνία πως τον κατάφερε τον Παντελή...μωρέ αμα η τύχη σου δουλευει.. τυχερή είσαι... κατα πως το μαντευουμε...μα και αυτοί οι άντριδοι.. οσο τους λές όχι τόσο σε θελουν.. γνωστα πραγματα ακόμα και σήμερα... χι.χι. θα περιμενουμε να μαθουμε την συνέχεια οιπως οι γειτόνισες.. χι.χι. να έχεις ενα όμορφο Αυγουστο φιλη μου... φιλακιααααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η τύχη της δούλευε αλλά φέρθηκε και πολύ έξυπνα Ρουλίτσα μου, θα δεις στη συνέχεια. Αυτοί οι καλομαθημένοι άντριδοι που έτσι και δουν θηλυκό που αντιστέκεται το θέλουν σαν τρελοί, είναι κανόνας! χαχα! Καλό και χαρούμενο μήνα να έχεις γλυκιά μου, πολλά φιλάκια και την αγάπη μου σου στέλνω!

      Διαγραφή
  3. γλυκεια μου Mary... με τα όμορφά σου.. καλημερα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Λαμπρινάκι μου με τις μαγευτικές σου εικόνες!

      Σε φιλώ χαρά μου!

      Διαγραφή
  4. Έτσι να σκάσουν οι κουτσομπόλες!! Μη δουν άνθρωπο να προκοβει.:):)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι, έτσι! Να πέσουν να τον φάνε!

      Καλό φθινόπωρο, φιλιά!

      Διαγραφή