.

.
.

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Γιαβάσικο ποτάμι είναι!









- Κυρά Ανθούλα! Η Πόπη είμαι, βγες μια στιγμή που σε θέλω!

- Καλώς την Πόπη! Τι έπαθες μπρε παιδάκι μου; Έλα, πέρασε μέσα, έχω και μια φίλη μας εδώ.
- Όχι κυρά Ανθούλα μου, δεν είμαι για να κάτσω, φουρτούνες έχω πάλι!
- Τι είναι καλέ; Τι έπαθες; 
- Με τον αχαΐρευτο τον άντρα μου πάλι συγχύστηκα! Μου είπε ότι πάει μέχρι το καφενείο να δει τους φίλους του και λείπει απ' το πρωί. Με πήρε κι ο κουνιάδος μου απ' το χωριό και είπε πως η μάνα τους έσπασε το χέρι της και μάλλον θα τη χειρουργήσουν! Έστειλα το γιο μου να δει, αλλά άφαντος ο κύριος! Για καμιά ωρίτσα πέρασε λέει κι έφυγε μετά μαζί μ' έναν άλλο, που τον ξέρω τι κουμάσι είναι κι αυτός! Τσάρκες, καφενείο και γκόμενες! Πάλι τα ίδια κάνει!  Η γυναίκα του μου τα 'λεγε προχθές η καημένη, που αν δεν είχε τα παιδιά θα τον είχε διώξει!
Είπα, μπας και τον είδε πουθενά στο δρόμο ο κύριος Γιάννης, που να τον βρω να τον ειδοποιήσω; 
- Όχι κοκόνα μου, ακόμα δεν έχει έρτει ο Γιάννης...

Μιλούσε κι έκλαιγε η Πόπη, που πέρασε τη μισή ζωή της μετρώντας τα κέρατα που της φορούσε ο άντρας της. Η Ανθούλα προσπάθησε να την ηρεμήσει, μάταια βέβαια.
- Σώπα Ποπίτσα μου, μη κάνεις έτσι και σ' έρτει τίποτα, σκέψου τα παιδάκια σου τζιέρι μου! Που θα πάει, θα γυρίσει σπίτι και θα τον πεις και για τη μαμά του και να τόνε αγριέψεις!
Πέστονα, άμα δεν κόψεις αυτά τα πράματα, την πόρτα κλειστή θα τήνε βρεις! Και να σε πω, τον χρειάζεται! Πρέπει να γένει τσαρές* με δαύτονα! Τόσα χρόνια τα ίδια για!
- Τη ζωή μου έχει φάει ο καταραμένος! Μωρέ θα του είχα δώσει το πανί του, αλλά μου άλλαξε γνώμη η αδερφή σου κι είδα ότι έχει δίκιο! Το μεδούλι του ρουφάνε του ηλίθιου, δε θα μείνουμε στο δρόμο εμείς!
Τι μου λείπει εμένα δηλαδή, ε; Που έτσι και κουνήσω το δαχτυλάκι μου, χίλιοι από πίσω μου θα τρέξουνε! Αμ! Δε με ξέρει καλά, θα δει τι θα του κάνω!

Έφυγε η Πόπη, σκουπίζοντας τα μάτια της. Από το παράθυρο την είδε η Μυρτώ που περπατούσε βιαστικά, με το κεφάλι ψηλά. Εμφανίσιμη κυρία, κομψή, με καστανά μαλλιά και ξανθές ανταύγειες. Φορούσε φούστα εμπριμέ και πράσινη μπλούζα με φαρδιά μανίκια. Ήταν πολύ εντυπωσιακή.
- Μπρε την καημένη την Ποπίτσα! Που έπεσε η κοπέλα, τι χάλι είναι με δαύτονα!
- Ωραία κυρία! 
- Ωραία είναι και νοικοκερά είναι κι απέ καλή οικογένεια! Προξενιό της τον κάμανε και την άρεσε αυτός πολύ, αμά κι εκείνη τον άρεσε, ομορφάντρας είναι!
Είχε έρτει απέ το χωριό του με μπόλικοι παράδες, έχουνε πολλά χτήματα εκεί, μεγάλη περιουσία να πούμε. Ανοίξανε μ' έναν αξάδερφό της μαγαζί, πουλούνε για τα αυτοκίνητα διάφορα, αμά πολύ μεγάλο είναι σε λέει και με πελατεία που δεν τις προφταίνουνε. Είχε πάει ο Αλέκος, κάτι που ήθελε να βάλει στο αμάξι και με τα είπε που χάνεσαι κει πέρα!
Αφού που λες κάμανε τη δουλειά μαζί, γενήκανε εγκαίνια και πήγε κι η Πόπη με τις γονιοί της και τ' αδέρφια της. 
Καλομαθημένη εκείνη, μοναχοκόρη, ράφτρα καλή η μαμά της, έβγαινε όξω κι όλοι τήνε κοιτούσανε απέ τα ωραία που φόραγε.
Αυτός που λες, μόλις τήνε είδε ξετρελάθηκε! Τον είπε τον αξάδερφο που πολύ τον άρεσε και να κάνει κάτι, να τη μιλήσει να πούμε κι έτσι γένηκε. Μίλησε και με τις θείοι του, τις γονιοί της, τα αδέρφια της, την τάξανε λαγοί με πετραχήλια που λένε. Τι λούσα, τι ταξίδια, τι ζωή καλή, την καλάρεσε κι εκείνηνα και τόνε πήρε.
- Μικρή θα ήταν, ε;
- Δεκαοχτώ ητανάνε, στα δεκαεννιά παντρεύτηκε, στα εικοσιένα, εικοσιδύο έκαμε το πρώτο της παιδάκι. Στην αρχή, πολύ ωραία περνούσε μαζί του, όλο βγαίνανε κι ένα σωρό πράματα την έκανε. Τι διακοπές ένα μήνα, όπου ήθελε εκείνη, παγαίνανε και στο χωριό και γυρίζανε φορτωμένοι. Κέντρα, ταβέρνες, χοροί, πλούσια ζωή να πούμε. Αμά, στα πέντε χρόνια απάνου, αρχινίσανε τα προβλήματα...
Αυτός, ητανάνε πολύ του καφενείου να πούμε, μαζευούντουσανε οι φίλοι του εκεί και καθούντουσανε με τις ώρες. Αναμεταξύ αυτός, δεν πάγαινε να κάτσει όλη μέρα στο μαγαζί, περνούσε λίγες ώρες και δρόμο μετά. Ητανάνε ο αξάδερφος και τρεις υπάλληλοι και έβγαινε η δουλειά. Η Πόπη, που να 'ξερε άμα εκείνος δεν ήτουνε στο μαγαζί και γύριζε με τις φίλοι του; Έμεικε έγκυος και στο δεύτερο, είχε και το άλλο μικρό να πούμε και δεν πονηρεύτηκε. Μετά, πήρε χαμπάρι που όλο όξω έβγαινε και την έλεγε που μαζώχνουνται όλοι εκεί σε μια λέσχη. Δεν έδωκε και πολύ σημασία, μέχρι που παράγινε το πράμα!
- Λογικό ήταν, απ' την αρχή έπρεπε να τα ξεκαθαρίσει. 
- Ναι για! Αμά δυστυχώς, φτάσανε στο απροχώρητο μετά τα πράματα... 


Οι τρεις ώρες έγιναν τέσσερις και πέντε και δέκα. Το σπίτι τον έβλεπε αργά τη νύχτα, που  έκανε μπάνιο και κοιμόταν. Η Πόπη, έστησε καβγά γερό και τους άκουσε όλη η πολυκατοικία.
- Ένα απόγεμα, φεύγει για το καφενείο και τι ώρα γύρισε στο σπίτι λες; Η ώρα τρεις της νυχτός! Τον κάμει εκείνη πέντε παράδες και την είπε που ήρτανε κάτι πατριώτες του απέ το μαγαζί και βγήκανε μετά για τσίπουρα. 
Αμά, πίσω στο γιακά του σακακιού του, είχε μαδημένα γαρούφαλα! Χα χα χα χα! Του τα βουτάει απέ το σβέρκο και τα πετάει στα μούτρα του και γένεται μεγάλο πατιρντί! 
- Στα μπουζούκια πήγε τα πατριωτάκια, ε; 
- Χα χα χα! Άστα, τι να σε λέω! Πάει, πιάνει τον αξάδερφό της, χαμπάρι αυτός δεν είχε βέβαια. Τον ρίχνει ένα βρισίδι, που λύσσιαξες να με τον δώκεις και να τώρα τι τραβάω, τον μποίξε τον δείξε... Τελικά αυτός, είχε μπλέξει με μια που τόνε σπίτωνε κι εκεί πάγαινε! Τρελός και παλαβός μαζί της ητανάνε και χάλια αυτή, σε λέει μια που σιχαινόσουνε και να τήνε φτύσεις! 
- Έτσι γίνεται τις περισσότερες φορές, στις χειρότερες πέφτουν...
- Βέβαια, έχει ξαναγένει τέτοιο πράμα, που να λες μπρε τι τήνε ζήλεψε, που 'χει μια χαρά γυναίκα; Ετοιμαζούτανε και να βαφτίσει το παιδάκι, αυτός όμως το τραβούσε δυο τρεις μέρες με τα κείνηνα στο σπίτι της. Κι εκεί που την είχε έρτει απελπισία, άμα το διαζύγιο να βάλει μπρος, για τα βαφτίσια, τη μίλησε η Σουλτάνα, που ητανάνε εδώ κι έτυχε να έρτει και η Πόπη.

Πανέξυπνη και προνοητική η Σουλτάνα, την άκουσε προσεκτικά κι αφού του έσουρε ένα σωρό βρισιές και κατάρες, έπιασε τις ορμήνιες!
- Τα δίκια σου βουνό Πόπη μου, μαύρη η ώρα που τόνε πήρες! Αμά, θα σε πω το σωστό πιο είναι και θα διεις που έτσι πρέπει να κάμεις. Πρώτα απ' όλα, μη σηκωθείς και φύγεις απέ το σπίτι σου και πας πάλι στη μαμά σου, θα πει που τον εγκατέλειψες και δε σε συμφέρει! Άμα τόνε πιάσει ο πόνος και γυρίσει να διει τα παιδιά και λείπετε απέ το σπίτι, πιο γλήγορα θα τρέξει πάλι σε κείνηνα, μη τόνε σπρώξεις!
Ούτε διαζύγιο να τον δώκεις, ακούς τι σε λέω; Τόσοι παράδες έχει και περιουσία, η άλλη θα του τα φάει μπρε; Αμά έτσι που είναι ξελογιασμένος με δαύτηνα την αρσίζα, την ξετσίπωτη, στραβωμάρα έχει για! Θαρρείς που θα τον αφήκει φράγκο στην τσέπη, αφού τόνε τρέχει κάθε βράδυ στα μπουζούκια; Χάρη θα τους κάμεις μπρε, άμα φύγετε απέ τη μέση κι εσύ και τα παιδιά, δεν το καταλαβαίνεις; Τα κόπια των πεθερικών σου και τα δικά του τόσα χρόνια, έτσι θα τα αφήκεις; Κρίμας είναι για! Θα πεις το φίλο του, αυτόνε που τα κάμανε μαζί, ότι θα βαφτίσεις το κορίτσι σας την τάδε ώρα, στην τάδε εκκλησία και πρέπει να είναι εκεί σαν πατέρας κι ότι σε χρειάζουνται βέβαια παράδες.
Πες και που θα βγάλεις της μάνας του το όνομα, όπως και να 'χει θα έρτει στο φιλότιμο ο αδικιωρισμένος. Κοίτα εκεί στα βαφτίσια, να τόνε ξεγελάσεις με καλοπιάσματα και μίλα και την πεθερά σου με τρόπο, να γραφτούνε τα χτήματα στων παιδιών τα ονόματα, διε και το μερτικό του, το μισό μαγαζί, να πάει στο αγόρι, ακούς τι σε λέω; Μετά, να τον μαζώξεις στο σπίτι σας, κάνε του και τίποτις τσαλίμια έτσι που θα είναι φέσι απέ το κρασί. Κλείσε τα μάτια σου άμα δε θες να σε ακουμπήσει που λες και τόνε σιχαίνεσαι και κοίτα να τόνε ξελογιάσεις! Στο κρεβάτι η γυναίκα, παίρνει πάντα αυτό που θέλει, αρκεί να είναι ξύπνια!
Χώσου κομμάτι και στο μαγαζί, έτσι που είναι τα πράματα, να 'χεις κι απέ κει να λαβαίνεις!
- Μα τι λέτε τώρα κυρία Σουλτάνα μου, πως θα τα κάνω αυτά; Δεν γίνεται, αποκλείεται!
- Σους μπρε, αμέσως αποκλείεται! Αν ήταν έτσι όλες οι γυναίκες, στις δρόμοι θα μείσκανε με τις γκομενοδουλειές των αντρών τους! Πες με που σ' έχει συνέταιρο στις παράδες του, να σε πω δώστονα κλωτσιά τώρα! Υπομονή θα κάμεις, μέχρι να εξασφαλιστείτε, αμάξι μπρε να τόνε κόψει, μήτε τη σύνταξη δε θα πάρεις άμα έχετε χωρίσει! Καλύτερα δε θα είναι να μείκεις αρχοντοχήρα και να 'βρεις άλλονα μετά; 
- Χα χα χα! Βρε τη Σουλτάνα! Και τι απέγινε;
- Ό,τι την είπε έκαμε!

Αυτό έκανε η Πόπη. Βαφτίστηκε η μπέμπα παρουσία και του πατέρα, που πήγε στην εκκλησία από το σπίτι της άλλης, έκαναν και τραπέζι για να χαρεί η γιαγιά το όνομα.
Το επόμενο πρωί, τον βρήκε στην αγκαλιά της γυναίκας του, που ήταν πιο θερμή απ' όλες τις φορές. Κουβέντα για το φλέγον ζήτημα δεν του έκανε, μόνο σχολίαζε τη χαρά της γιαγιάς και τα ταξίματα που έκανε στα εγγόνια της. Η μικρή, θα προικιζόταν λίγο παραπάνω, επειδή ήταν κορίτσι και το αγόρι θα είχε το μεγάλο κτήμα και το μαγαζί!
- Έτσι είπε η μητέρα σου, θέλει να τα δει να περνάνε στα ονόματά τους, πριν κλείσει τα μάτια της... Κι εγώ, χρειάζεται να ηρεμήσω λιγάκι, πολύ κουράστηκα με τα παιδιά...Να, έλεγα, κλεισμένη εδώ συνέχεια και να με τρώνε μαύρες σκέψεις, καλύτερα να πηγαίνω στο μαγαζί, να ξεδίνω λιγάκι με τον κόσμο, στο ταμείο και στο τηλέφωνο, μια χαρά θα είμαι...
Ζαλισμένος από το πολύ ποτό και τη φλογερή νύχτα που πέρασε μαζί της, δεν είχε και πολλά περιθώρια να φέρει αντίρρηση στο θέλημα της μητέρας του. Το επόμενο πρωί, επισκέφτηκαν το συμβολαιογράφο και στις τρεις μέρες πήγε μέχρι το καφενείο και γύρισε μετά από έξι ώρες... 
- Συχύστηκε η Πόπη... Σε λέει, πάνου που έδειξε να έβαλε κομματάκι μυαλό, να τόνε βλέπουνε και τα παιδιά, να νιώθουνε τον πατέρα, ξανά μανά τα ίδια;
- Κρίμα... Δεν αλλάζει ο άνθρωπος, τι να λέμε... 

Η Ανθούλα, έβαλε λίγο ακόμα λικεράκι και πήρε ύφος πονηρό... 
- Να σε πω, σιγά μη καθούτανε να σκάσει κιόλας, αφού τακτοποίησε τα σχετικά κι έδεσε το γάιδαρό της...Χα χα χα χα!
- Τι γελάς καλέ, τι έκανε; 
- Φίλο έχει, αμά δεν το λέει πουθενά! Την τσάκωσε ο Γιάννης, ητανάνε στο λεωφορείο και τήνε είδε που έβγαινε μ' ένανε απέ ένα ξενοδοχείο! Χα χα χα! Γιαβάσικο* ποτάμι είναι για! 
- Μωρέ, μπράβο στην Ποπίτσα! Τώρα είναι ίσοι! 



Τσαρές - Λύση

Γιαβάσικο - Σιγανό

16 σχόλια:

  1. E μα!!!!! την έσκασε τη γυναικα!!!!!!

    καλημέρα κοριτσάρα μου!!!!!!

    ελπίζω τα χεράκια να είναι καλύτερα! Φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Ελενάκι μου!

      Την έσκασε βέβαια και να σκεφτείς ότι όλοι την είχαν βάλει στο μάτι, ακόμα κι οι φίλοι του την ορέγονταν, ήταν ωραία γυναίκα!

      Τα χεράκια δε θα πω ότι είναι καλύτερα, αλλά δυστυχώς με βρήκαν κι άλλα προβλήματα... Είδωμεν...

      Φιλάκια πολλά κοπέλα μου!

      Διαγραφή
  2. Αχ καλα του εκανε. Οσο για την Σουλτανα ολα τα λεφτα. Καλα αμα δεν κανεις κινηση να το εκδοσεις θες ξυλο. Τα Χριστουγεννα θα στο στειλω και φτιαγμενο σαν βιβλιο να το βλεπεις.Φιλακια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμ! Τα ήθελε ο οργανισμός του! Η Σουλτάνα όντως ήταν όλα τα λεφτά, ποτέ δεν έπαιρνε βιαστικές αποφάσεις ούτε στα δικά της θέματα, ούτε στων άλλων. Μελετούσε πολύ καλά το κάθε πρόβλημα, έβλεπε τα θετικά και τα αρνητικά και σε ό,τι έλεγε είχε δίκιο τελικά.

      Αφού έχεις κέφι να το φτιάξεις σαν βιβλίο, τι να πω... ευχαριστώ!
      Για να το εκδόσω δεν το συζητώ, εδώ είμαι, έλα να με δείρεις...χαχαχαχα!

      Καλή σου μέρα γλυκούλα μου, φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  3. Εχεις το εξαιρετικό χάρισμα της αφήγησης αλλά και της απόδοσης των διαλόγων με απόλυτα ρεαλιστικό και θελκτικό τρόπο!
    Αλήθεια πάντως για τούτο το ανάγνωσμα ίσως πράγματι πρέπει να σκεφτείς σοβαρά το μέλλον του!
    Θα συμφωνούσα με την Patents Land!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστόφορέ μου, με τιμούν πολύ τα λόγια σου και σ' ευχαριστώ για πολλοστή φορά καλέ μου φίλε!
      Ειλικρινά δεν πέρασε ούτε καν σαν ιδέα απ' το μυαλό μου και πίστεψέ με, είμαι απόλυτα ειλικρινής.
      Χαίρομαι πολύ όμως όταν κρατώ στα χέρια μου το "Διάδρομό σου" και σύντομα ελπίζω και τους "Αύγουστους" της Αντιγονίτσας μας.

      Πολλή αγάπη σου στέλνω και χίλιες ευχές για επιτυχία!

      Διαγραφή
  4. Εμά σιγανό ποτάμι η Ποπίτσα... αλλά τα ήθελα και ο κ... του κυρίου!!!! Φανταστικές οι ιστορίες σου... έχεις μεγάλο χάρισμα και μάλλον πρέπει να το αξιοποιήσεις!!!!!! Πολλά φιλιά!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χα χα χα! Ότι τα 'θελε, τα ΄θελε, δεν το συζητώ!
      Ιστορίες ζωής είναι γλυκιά μου ποδηλάτισσα, διδακτικές για όλους μας πιστεύω. Σ' ευχαριστώ πολύ κοπέλα μου για τα καλά σου λόγια!

      Φιλάκια πολλά κι από μένα!

      Διαγραφή
  5. Εχουμε μιλήσει πολλές φορές για τη γραφή σου!
    Κάθε φορά η μεταφορά του λόγου είναι τόσο ζωντανή σαν να βλέπω μια ταινία!!!
    Ευχαριστώ Μαιρούλα μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αντιγονάκι μου, ίσως επειδή στη σκέψη μου οι εικόνες τους, έχουν μείνει όντως σαν ταινία πολύ μα πολύ μεγάλου μήκους...
      Το έχω ξαναπεί, όταν γνωρίσω πολλές από σας, θα σας δώσω τους ανάλογους ρόλους! Χα χα χα!
      Εσύ, προβλέπω να είσαι η Χαρίκλεια, ευγενική, τρυφερή, αέρινη παρουσία...Η δυναμική κι εκρηκτική Μαιρούλα, η πικάντικη πιπερόριζα, είναι η Σουλτάνα σίγουρα!
      Η Έλενα, μοιάζει πολύ στη Μέλπω, θα τη μάθεις κι αυτή!

      Εγώ σ' ευχαριστώ πολύ καρδιά μου, φιλάκια γλυκά σου στέλνω!

      Διαγραφή
  6. Αχ μεγάλη Σουλτάνα, ακόμα κοι οι συμβουλές της θεικές. Αμ δε η Πόπη που θα καθόταν ήσυχη. Πήρε μαθήματα και προχώρησε μόνη της και παρακάτω. χαχα
    φιλάκια Μαράκι μου
    καλό απόγευμα
    ΥΣ απομεσήμερο με καφεδάκι και τις ιστορίες σου. Ολα τα λεφτά!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι μου, αυτό είπε κι η Σουλτάνα! <>
      Μόνο να την έβλεπες, με τα χέρια στη μέση και τη γλώσσα ροδάνι, να πέσεις κάτω από τα γέλια!

      Χαίρομαι που "σου έκανα παρεούλα" στο καφεδάκι σου γλυκιά μου, σ' ευχαριστώ πολύ πολύ!

      Φιλάκια, καλή σου νύχτα!

      Διαγραφή
  7. Χα χα χα!!Ωραία του την έφερε!!Ακόμα γελάω!
    Να 'σαι καλά Μαίρη μου!!Το χρειαζόμουν λίγο γέλιο.
    Φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωραία, δε λες τίποτα! Είναι για πολλά γέλια όντως τριανταφυλλένια μου!

      Κι εσύ να 'σαι καλά κορίτσι μου, ειλικρινά χαίρομαι πολύ που σ' έκανα να γελάσεις!

      Καληνύχτα, φιλάκια!

      Διαγραφή
  8. Για εσένα και τις υπέροχες Ιστορίες σου... ένα μικρά βραβειάκι υπάρχει στο σπιτάκι μου και σε περιμένει!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή