.

.
.

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

Μούτρα δεν έχω να τις διω!



- Μαμά, εγώ...

- Μαμούνια! Για καμιά ζεβζέκα με πέρασες, ε; Με τα είχε πει η θεία σου τότες στο τραπέζι, που είδε τα κοιτάγματα αυτουνού! Εσύ με είπε που δεν κατάλαβες, επειδής κοίταζες τις άλλοι, αμά είχες παρακαταλάβει κι έκαμες τα δικά σου πίσω απέ τις πλάτες μας με τα κείνονα, ποιος ξεύρει πόσον καιρό!
Σε μένανε δεν έπρεπε να μιλήσεις, να με τα πεις; Άμα δε σας έβλεπε η Αφρούλα, να ΄ρτει να με τα μαρτυρήσει, έτσι θα το παγαίνατε το πράμα κι εγώ χαμπάρι!

Ποιος να ξεύρει πόσα μάτια σας έχουνε διει και σε κουσελεύουνε κορίτσι πράμα! Τη μαμά τους μιλούνε οι κοπέλες για τέτοια ζητήματα, όχι να τα μαθαίνουνε απέ τις άλλοι! Πες με μέχρι που φτάσατε, την αλήθεια θέλω! 

- Σ' ορκίζομαι μαμά, μόνο μιλούσαμε... 
- Και σε φίλησε! Και όχι μη με πεις, σας είδε η Αφρούλα με τα μάτια της! Μπας και άπλωσε το χέρι του παραπάνω; Την αλήθεια πες με σε λέω!

- Όχι, όχι σε λέω, για ποια με πέρασες που θα έκανα τέτοια πράγματα; 
- Καλά, σε πιστεύω... Κάτσε κάτου τώρα να τα μετρήσουμε και να διούμε τι θα γένει... Πόλεμος γένεται στης θείας σου με την αξαδέρφη σου! 


Η Γιωργίτσα είχε κάνει μάνα και κόρη άνω κάτω και με το δίκιο της. Δε μπορεί από τη μια να επιμένει η αδερφή της για τον Ανδρέα ότι είναι η καλή τύχη που τους χτύπησε την πόρτα κι απ' την άλλη να τον θέλει κι η κόρη της. Βροχή έπεσαν τα χαστούκια στα μάγουλα της Αφρούλας από τη μητέρα της και της δήλωσε ότι την έκλεισε στο σπίτι για τους επόμενους μήνες.
- Τι δουλειά είχες να πας να τα μαρτυρήσεις την θεία σου; Κι απέ που κι ως που να βρεθείς στην άλλη άκρη, στο σκολειό; Στο μάτι το δάσκαλο έβαλες, ε; Πράματα είναι αυτά που έκαμες; Έτσι σε μεγαλώσαμε; Επήγες, είδες ό,τι είδες, έλα εδώ και πες με μαμά το και το κι ήξευρα εγώ τι θα κάμω απέ κει και πέρα για το καλό της Άννας! Άκου πράματα, να βάλει στο μάτι άντρα καπαρωμένο κι απέ ποια, απέ την αξαδέρφη της! 

Άμα τον ορέχτηκες τον Αντρέα, να μιλήσεις σε μένανε και να σε ορμηνέψω, όχι να πας και να τόνε παραμονέψεις! Γιατί αυτό γένηκε κι όχι μη με λες! Λούστηκες ολόκληρη με τα αρώματα εξεπίτηδες, για να πας να τόνε διεις, σα να 'σουνε καμιά του δρόμου!
Τη θεία σου τήνε είπες που τους είδες τυχαία, αμά σε μένανε μη τα πουλάς αυτά! Τώρα που θα τα μιλήσουνε, όλα στη φόρα θα βγούνε και θα γένει μεγάλο ρεζιλίκι μ' ελόγου σου! Μούτρα δεν έχω να τις διω, καταλαβαίνεις τι πήγες κι έκαμες; 

Κατακόκκινη η Τασούλα από τη σύγχυση κι αφού είχε ξεμαλλιάσει την κόρη της, προέβλεψε τα γεγονότα των γιορτών: Πως θα πήγαιναν στης αδερφής της τα Χριστούγεννα και πως θα έρχονταν εκείνοι την Καλή βραδιά; Mύλος η κατάσταση! Και τι θα έλεγε, πως θα τα δικαιολογούσε στους άλλους συγγενείς;
- Το κατάλαβα που κάτι έτρεχε αναμεταξύ τους βρε απτάλα και τα είπα τη θεία σου! Την επέμεινα κιόλας που είναι τύχη καλή για την αξαδέρφη σου και θα τα μιλούσαμε πάλι να διούμε τι θα γένει... Κι εσύ, πίσω απέ την πλάτη μου, να κάμεις τέτοιες πονηριές! Ρούπι δε θα βγεις απέ δω μέσα, τ' ακούς; Εδώ θα μείκεις για να μάθεις να κάμεις τέτοια ρεζιλίκια! Γιατί τα ρεζίλια σε σένανε είναι, όχι σ' αυτούς που αγαπηθήκανε κι ανταμώνουνε κρυφά, κατάλαβες; Έγκλημα δεν είναι η αγνή αγάπη δυο αθρώπων, αμά αυτό που γένηκε και χωρίσαμε στα δυο οι αδερφάδες, μέρες που 'ρχουνται! Μούτρα δεν έχω να τις διω, που να μην έσωνα να σ' έκαμα, φωτιά που με άναψες!


Η Γιωργίτσα είχε κάπως ηρεμήσει, μετά τις εξηγήσεις της κόρης της. Αφού η σχέση τους είχε περιοριστεί μόνο σε βόλτες, αγκαλιές και φιλιά, έμενε να δει τι σκοπό είχε ο Ανδρέας. Όλη η πόλη σχεδόν ήξερε για το νέο δάσκαλο που θ' αναλάμβανε τα καθήκοντά του σε λίγο καιρό και φυσικά δεν περνούσε απαρατήρητος. Αν τους είχαν δει μαζί; Αυτό την έτρωγε, αλλά αν θα επισημοποιούσαν τη σχέση τους δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα.
- Με τη θεία σου και την αξαδέρφη σου να διούμε τι θα γένει τώρα! Ακούς εκεί να πάει να τον διει φορτωμένη αρώματα! Όλο αρώταγε κείνη τη μέρα, να τα μάθει όλα για κείνονα! Το κατάλαβα που την καλάρεσε και με ζώσανε τα φίδια, μη νομίζεις... Φουστάνι χτυπητό έραψε για τον κάμει εντύπωση την Καλή Βραδιά, να τόνε καλέσουνε σπίτι ήθελε, μάλιστα! Κι άμα είπα που θα λείπει, θεριό γένηκε αυτή στην κουζίνα, έσπαζε κι έκαμε νεύρα και μετά πήρε παράδες και δρόμο! 
- Μαμά, η θεία τι λέει;

- Η Τασούλα δεν φταίει, την έριξε γερό μπερντάχι και την έκαμε τα μούτρα χάλια, τα δάχτυλά της μείκανε στα μάγουλα της άτιμης της Αφρούλας! 
Δεν τα περίμενε κι αυτή τέτοια πράματα να γένουνε, διε τώρα που έρχουνται οι χρονιάρες μέρες και γένηκε σκοτωμός... Τι να πω και πως να τα κάμω δεν ξεύρω, να έρτει κι ο πατέρας σου να τα μιλήσουμε, κεραμίδα θα τον πέσει στο κεφάλι του... 



Ο Λεωνίδας έφτασε στο σπίτι, μ' ένα χαμόγελο ως τ' αυτιά. Κρατούσε μια σακούλα με σουπιές φρέσκες, να τις φτιάξει η Γιωργίτσα με σπανάκι που του άρεσαν. Πρωί πρωί είχε παραγγείλει στον ψαρά να του κρατήσει τρεις μεγάλες κι εκείνος τις καθάρισε από το μελάνι και του τις πήγε την ώρα που έφευγε. 
Παραξενεύτηκε με το ύφος της γυναίκας του και κατάλαβε ότι κάτι άσχημο συνέβαινε στο σπίτι. 

- Γιωργίτσα, τι γένηκε κι είσαι έτσι; 

- Πολλά γένηκαν άντρα μου, κάτσε να σε πω... 

Μονορούφι ήπιε το κρασί, χωρίς να βάλει μπουκιά στο στόμα του.

- Τι με λες τώρα μπρε γυναίκα; Τα ψήσανε χωρίς να πάρουμε χαμπάρι; Κι αυτός ο άθρωπος, δυο μέτρα μπόι, δεν έπρεπε να έρτει και να με μιλήσει σαν άντρας;

Τώρα θα με πεις, πρώτα κοιτάζεις άμα ταιριάζεις με την κοπέλα κι άμα τα συμφωνήσετε κάμεις κουβέντα με τις δικοί της... Και καλά η δικιά μας, πες που ερωτευτήκανε και πήγανε κι ένα περίπατο που λέει ο λόγος, η Αφρούλα τι ήθελε μες στη μέση για; Τι την είπε τη δικιά μας ο Αντρέας; 
- Την είδε μπρε Λεωνίδα που τους ετσάκωσε! Κατάλαβε που θα γενούτανε ζήτημα και μίλησε την Άννα. Την είπε που βγήκε απέ το σκολειό και τήνε είδε και καλά  τυχαία να πούμε, αμά βλάκας δεν είναι για, κατάλαβε που πήγε εξεπίτηδες για κείνονα. Αφού τόνε περίμενε η δικιά μας, λέει φεύγω που 'χω μια δουλειά, αμά όπως εγύρισε μια το κεφάλι του να 'σου η Αφρούλα παραμόνευε! Σε λέει τώρα βούκινο θα γένουμε, ας την πω τι γένηκε να ξέρει... 

Την επόμενη μέρα, ο Λεωνίδας είδε τον Ανδρέα να κοντοστέκεται στην πόρτα του μαγαζιού και να τον καλημερίζει διστακτικά.
- Καλώς τονε! Έλα, έμπα να πιούμε καφεδάκο! 

- Ξέρετε, κύριε Λεωνίδα, ήθελα να σας μιλήσω...
- Και βέβαια θα με μιλήσεις και πολύ άργησες! 

Η Γιωργίτσα είχε τσιγαρίσει στο λάδι τις τεμαχισμένες σουπιές με το φρέσκο κρεμμυδάκι κι ετοιμαζόταν να ρίξει το σπανάκι και τον άνιθο. Σε ζεστό νερό είχε διαλύσει τον αλατισμένο της τοματοπελτέ κι έτριβε πιπέρι σκεπτική. Οι κόρες της είχαν κλειστεί στο δωμάτιό τους και δεν ακουγόταν η φωνή τους. 
- Να είναι για καλό της άραγε; Είπε την Άννα που θα πάγαινε στο μπαμπά της σήμερα, για να διούμε τι θα γένει... Να 'ναι αυτός το τυχερό της;
Θα πρέπει να μιλήσει και με τη μαμά του, να μας τήνε ζητήσουνε για να πούμε με το λόγο που το πράμα είναι επίσημο... 
Η φωνή του Λεωνίδα στην πόρτα, την έβγαλε απ' τις σκέψεις της. 

- Γιωργίτσα, ήρταμε με το γαμπρό μας να φάμε τις σουπιές! Ίσια με όξω μυρίσανε! 
- Αντρέα, αλήθεια παιδί μου; 

- Ναι κυρία Γεωργία! Μα ο σύζυγός σας βιαζόταν τόσο πολύ, που ούτε λουλούδια δεν πρόλαβα να πάρω, όπως το καλεί η επίσκεψη... 
- Σώπα παιδάκι μου, τι με λες τώρα... Με την ευχή μου αγόρι μου αφού αγαπιούσατε, σκύψε να σε φιλήσω! Η κόρη μας κλεισμένη είναι ακόμα με τη μικρή μέσα κι έχει καταπιεί τη γλώσσα της!  Άνναααααα! Που 'σαι μπρε κόρη μου, ο Αντρέας είναι εδώ! 


Έφαγαν τις σουπιές με χαρές και γέλια και τσούγκρισαν τα ποτήρια τους ευχαριστημένοι. Το μόνο που μπορούσε να χαλάσει την ατμόσφαιρα, ήταν η σκέψη της Τασούλας και της κόρης της αλλά η Γιωργίτσα απέφυγε ν' αναφέρει οτιδήποτε. 
- Τώρα που θα πας στη μαμά σου αγόρι μου, να την πεις ότι την περιμένουμε με χαρά μεγάλη. Άμα και δε μποράει να κάμει τόσο δρόμο που 'χει τα προβλήματα με την υγειά της, τότες θα πάμε εμείς πες την! Και στα στέφανα ακόμα, θα βρούμε μια λύση, να σε καμαρώσει γαμπρό για! 
Η θλίψη στα μάτια του, δεν πέρασε απαρατήρητη.
- Μη στεναχωρεύεσαι Αντρέα μου, όλα καλά θα πάνε, αθρώποι είμαστε και καταλαβαίνουμε... 


<< Αγαπητό μου παιδί...>>
Σκεπτικός ο Ανδρέας, διάβαζε ξανά το γράμμα που του είχε στείλει η μητέρα του και μετρούσε τις μέρες που θα τον έφερναν ξανά κοντά τους.

Περίμενε τις ημέρες των Χριστουγέννων σαν το μικρό παιδί που περιμένει το δώρο του, η ηλικιωμένη γυναίκα. 
Τι να της έλεγε, ότι δε θα πήγαινε τελικά; Και με την Άννα τι θα έκανε, αν δεν ξεκαθάριζε πρώτα τη θέση του; Πως θα κέρδιζε χρόνο, πως θα της το έλεγε, πως θα αντιδρούσε εκείνη; Και οι γονείς της τι θα έκαναν; Το λιγότερο θα χαλούσαν τον αρραβώνα και θα τον πετούσαν έξω απ' το σπίτι, θα είχαν και χίλια δίκια...

- Σε δυο βδομάδες έχουμε Χριστούγεννα Λεωνίδα μου! Χαρά μεγάλη για την Άννα μας έχω, αμά και μεγάλη στεναχώρια με την αδερφή μου και την ανιψιά μου, τι θα γένει; Αλλιώς τα υπολογίσαμε κι άλλα μας βρήκανε άντρα μου... Η Τασούλα φταίξιμο δεν έχει, αμά και πως να έρτουνε για, τήνε καταλαβαίνω που ντρέπεται...

Και καλά εκείνη, η κόρη της είναι η αιτία της παραξήγησης, μήτε η δικιά μας θέλει να τήνε διεί στα μάτια της!  Ξεσηκώθηκε κι η μικρή και τήνε βρίζουνε παρέα, κατάλαβες; Πες με τώρα εσύ τι να κάμω για; Μπρος να πάω σκιάζουμαι, πίσω να πάω φοβούμαι... 

Ξεφυσούσε κι αναστέναζε η Γιωργίτσα που έβλεπε τις μέρες να ζυγώνουν κι είχαν γίνει μαλλιά κουβάρια οι δυο οικογένειες. Αν δεν ήταν τα αλληλοκαλέσματα στη μέση, θα είχε χρόνο να το αντιμετωπίσει, τώρα ήταν σε αδιέξοδο...
- Τι να σε πω κι εγώ μπρε γυναίκα, δεν ξεύρω... Να έρτουνε το αντρόγυνο με το γιο τους και να πούνε που η κόρη είναι άρρωστη; Το σκέφτηκα κι αυτό αμά δεν έχει λογική για! Τι να πούνε στις άλλοι, τήνε αφήκαμε στα χάλια της και ήρταμε να φάμε και να πιούμε; Κι άιντε να σε πω που το κάμανε, την Καλή Βραδιά που είναι να πάμε εμείς εκεί τι θα γένει; Θα αφήκουμε τις θυγατέρες μας πίσω μονάχες τους; Τι την ήρτε κι αυτή την Αφρούλα να πάει να κάμει τέτοια πράματα, παρφούμες και κουνήματα τον Αντρέα... Κι εμείς έχουμε τα δίκια μας, αμά κι αυτή η αδερφή σου για κλάματα είναι για! 
- Να σε πω μπρε άντρα μου, κάτι με γυρίζει στο μυαλό μου... Να πάγαινα μια ως την Τασούλα, αμά κρυφά απέ τις κόρες μας... 

- Αυτό θα σ' έλεγα μπρε Γιωργίτσα μου κι εγώ! Άμε στης αδερφής σου, μη νομίζει που την κρατάς κακία κιόλας, αμαρτία είναι για! 

- Θα πάω άντρα μου! Αμά, πρόσεχε μη σε ξεφύγει κιχ στις μικρές, καήκαμε!








16 σχόλια:

  1. E! ρε γλέντια!!!!!...όταν θα πάω πίσω θα έχω να διαβάσω!!!!!!!!!!

    δεν προκαμνω μάνα μου τώρα...τρέχω!!!!!

    φιλια πολλά καλο Σαββατοκύριακο...θα τα πούμε τη Δευτερα!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι να προκάμεις μάνα μου που σ' έφαγε η τρεχάλα στην ξενιτιά...

      Καλό Σαββατοκύριακο, φιλούθκιαααααα!!!

      Διαγραφή
  2. Μαίρη μου κάθε φορά.. μια ρουφηξιά και ξανά να διαβαστεί, μη και χάσω κάτι!
    Πόσες φορές θα σε το πω για; Το θε με σε βιβλίο!
    Η αλήθεια είναι πως το κρατώ τυπωμένο σε "φάκελο" να το διαβάζω απ 'αρχής!
    Πολλά φιλιά και καλό Σ/Κ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αντιγονάκι μου, αν χάσεις κάτι ρώτησέ με και θα σε τα πω με κάθε λεπτομέρεια για!
      Το θέτε και σε βιβλίο... Βιβλίο είμαι μπρε, γύρνα με τις σελίδες και διάβαζε! Χαχαχαχαχα! Τύπωσέ το, ό,τι θέλεις κάνε το κοριτσάκι μου!

      Καλό Σαββατοκύριακο κι εύχομαι να έχεις επιτυχία αγάπη μου!

      Φιλάκια πολλααααααα!!!

      Διαγραφή
  3. Καλησπέρα ! Καλησπέρα!! Τυπώνω, διαβάζω, φαντάζομαι και απολαμβάνω....Να' σαι καλά , γελώ με *απε τοις αλλοι η αγαπιούσαντε...*Περιμένω την συνέχεια.... φιλάκια καλό Σαβ/κο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς το! Καλώς το!

      Σ' ευχαριστώ πολύ Εφούλα μου, πάντα να γελάς εύχομαι αγάπη μου!

      Καλή Κυριακή, φιλάκια και πολλή αγάπη σου στέλνω!

      Διαγραφή
  4. Καλά... δεν σου λέω πως περιμένω την συνέχεια!!!! Πολλά φιλιά καλή Κυριακή!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κοντεύει και το τέλος Βικούλα μου!

      Καλή Κυριακή κοπέλα μου, φιλάκια πολλά!!!

      Διαγραφή
  5. Τι ζεστός και φιλικός ο χώρος σου! Μας ταξιδεύει!!!! Όμορφες, μαγευτικές εικόνες!!! Σε περιμένει ένα δωράκι εδώ: http://tetradiosyntagon.blogspot.gr/2012/11/blog-post_2211.html
    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σ΄ευχαριστώ πολύ!

    Έρχομαι και για το δωράκι μου!

    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ένα έχω να πω...
    ευχαριστώ τη Τζιντζερούλα που μας γνώρισε...!!!
    χάρηκα απίστευτα χθες που σε γνώρισα από κοντά,είσαι όπως φανταζόμουν την Αιώνια Γυναίκα...-:)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Koυκλίτσα μου κι εγώ χάρηκα πάρα μα πάρα πολύ που σε γνώρισα!
      Έχεις όλη τη γλυκύτητα και τη χάρη στο προσωπάκι σου και στις κινήσεις σου, ακριβώς όπως το περίμενα!

      Αιώνια Γυναίκα εγώ...δεν... Λατρεύω όμως να καταγράφω ό,τι την αφορά!

      Φιλιά πολλά γλυκούλι μου!

      Διαγραφή
  8. Μας άναψες τα αίματα μ'αυτό το γράμμα Μαίρη μου!
    Τι περιμένει την Αννα άραγε??

    Τα θαλασσινά μου φιλιά για καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ζουζούκα μου το χειρότερο την περιμένει!

      Φιλάκια πολλά καρδούλα μου!

      Διαγραφή
  9. Μαίρη μου, αργώ αλλά ποτέ δεν χάνω επεισόδια. Η καυμένη η Γιωργία τι τραβάει. Περιμένω συνέχεια.
    φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι μου γλυκό, χαίρομαι πολύ που σε συντροφεύω!
      Η Γιωργίτσα ήταν χαμηλών τόνων άνθρωπος και είχε υπομονή γενικά. Δυστυχώς ταλαιπωρήθηκε πολύ, όπως κι όλη η οικογένεια βέβαια...

      Φιλάκια πολλά κι από μένα και στα μωράκια μη ξεχάσεις, ε; :-)

      Διαγραφή