.

.
.

Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012

Ζωντανή σε κλαίω...




- Ένα φάκελο βρήκε η Χαρίκλεια, την έγραψε γράμμα η Βούλα. Την είπε που είναι μαζί του ευτυχισμένη, ήθελε και να τη διει, αμά τη μαμά της ούτε να τήνε ακούσει! 
Την έδωκε ραντεβού κι έτρεξε η καημένη η θεία της αμέσως! Αυτός βέβαια, δεν ήτουνε μαζί της, ήθελε το τέρας να καλοπιάσει η ανιψιά τη θεία, για να έχει όφελος!
- Τέρας! Έτσι όπως τα λες ητανάνε! Μικρή κοπέλα αυτή, τήνε έκαμε ό,τι ήθελε και τόνε άκουγε! 

Μίλησαν θεία κι ανιψιά. Δεν παραδέχτηκε τίποτα η Βούλα, ισχυρίστηκε ότι ήταν σκευωρίες της μητέρας της όλα, απλά ατύχησε τελευταία ο καλός της στις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Καλά δασκαλεμένη, είχε έτοιμες απαντήσεις σε ό,τι αρνητικό για εκείνον έθετε η Χαρίκλεια. Κι αν έμεναν μαζί πλέον, ήταν κι αυτό φταίξιμο της μάνας της, πάνω στον πανικό δεν σκέφτηκε που αλλού θα μπορούσε να πάει.
Η Χαρίκλεια, διαπίστωσε ότι δε μπορούσε να γίνει τίποτα πλέον. Οι σχέσεις με τη Ζαφείρα ήταν τραγικές, το κορίτσι ήταν σχεδόν απροστάτευτο αφού δε μπορούσε να το κρατήσει στο σπίτι της πια. Κάθε φορά που άκουγε χτύπημα στην πόρτα ταραζόταν, πιστεύοντας ότι είναι η αδερφή της που πήγε για νέο καβγά. Άλλη λύση δεν υπήρχε, έπρεπε να παντρευτούν για να μη γίνονται χειρότερα τα πράγματα. Καμία γυναίκα στην οικογένειά τους και στον κύκλο τους δεν έζησε αστεφάνωτη, δε θα έδινε η Βούλα την αφορμή να τη συζητούν σα να ήταν πορνίδιο. Γιατί μόνο οι ανήθικες γυναίκες ζούσαν έτσι και η Βούλα ανήθικη δεν ήταν. Ερωτεύτηκε, αγάπησε με πάθος το λάθος άνθρωπο.

- Ό,τι γένηκε, γένηκε, την είπε. Καλώς κακώς, πρέπει να σε στεφανώσει. Κι άμα δεν έχει παράδες, θα τον δώκω εγώ. Αρκεί να γένεις κυρία και να περπατείς με το κεφάλι ψηλά. Άμα κάτι στραβώσει, κουβέντα κανείς δε θα μπορεί να σε πει. Θα είσαι από γάμο με δόξα και τιμή. Να κοιτάξει απέ τα τώρα, τι θα κάνει για να σε ζήσει, να βρει δουλειά. Τη Θεσσαλονίκη να την ξεχάσεις βέβαια! Εμπιστοσύνη καμία δεν έχω, πως θα σε πάρει στην Ελλάδα με τέτοιο ιστορικό πίσω του, ε; Και με το παιδί τι θα γένει; Μπα κι έχει πίσω του αφήκει καμιά γυναίκα, δεν ξέρω τι να πω. Δεν έχεις να πας πουθενά! Και να ξέρεις, που για όλο τον κόσμο εσύ μείσκεις στης θείας Κούλας κι εκεί έρχομαι και σε βλέπω. Μακάρι να έμεισκες εκεί Βούλα, τα πράματα θα ήτουν πολύ καλύτερα κι εσύ θα σκεπτούσουν καλύτερα παιδί μου. Αυτός ο άνθρωπος που σε έκανε δική του, δεν αξίζει και θα το διεις με τον καιρό. Να σε πω και κάτι; Ζωντανή σε κλαίω...

Ο Σωκράτης, παραμόνευε λίγο πιο μακριά και χαμογελούσε ικανοποιημένος. Η Βούλα ήταν δική του και η θεία της θα έκανε τα πάντα προκειμένου να αποφύγει το σκάνδαλο. 
Γυρίζοντας στο σπίτι, τους περίμενε μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη. Η Ευδοκία, είχε βγάλει όλα του τα πράγματα στο δρόμο και είχε διπλομανταλώσει την πόρτα. Σ' ένα χαρτί του έγραφε ότι το σπίτι της ήταν τίμιο κι αυτός δεν είχε θέση εκεί μέσα. Οι γείτονες, άλλοι στις πόρτες κι άλλοι στα παράθυρα, πετούσαν κουβέντες απρεπείς, που έκαναν τη Βούλα να βάλει τα κλάματα και να θέλει ν' ανοίξει η γη να την καταπιεί. Με κοπέλα ανήλικη μαζί του, δεν είχε περιθώριο να πάει πουθενά.

- Για να μείκεις σε ξενοδοχείο,, έπρεπε να δείξεις ταυτότητες, να διουν που το ζεύγος είναι παντρεμένο. Αλλιώς δε γινούτανε για! Όχι όπως εδώ που ήρταμε και είδαμε που πάνε και βγάνουνε τα μάτια τους με τη σάκα του σκολείου στο χέρι, μικρές κοπέλες! Στην Πόλη, ήτουνε πολύ αυστηρά τα πράματα! Την πήρε αυτός και που τήνε πήγε λέτε; Στης Φωφώς! Μάλιστα!

Με τα δεύτερα κλειδιά που είχε, μπήκε με τη Βούλα στο "μαγεμένο" σπίτι. Συγγενείς το έχουν της είπε κι εκείνη δεν είχε λόγο να μη τον πιστέψει. Όμως δε θα έπρεπε να μάθουν ότι ήταν εκεί με κοπέλα ανήλικη, γιατί κινδύνευαν να έχουν προβλήματα με το νόμο. Θα έφευγε συχνά, να τους βλέπει στην πόλη, για να μη καταλάβουν τίποτα.
Έτσι, πέρασαν λίγες μέρες. Η Φωφώ τον ακολουθούσε πότε στη θάλασσα και πότε στο βουνό, για να μη δίνουν αφορμές. Κάποιοι είδαν της είπε και κατάλαβαν, του πέταξαν σπόντες, αλίμονο αν έφταναν στ' αυτιά του συζύγου και του γιου τους. Εκείνη φοβήθηκε κι ούτε της πέρασε από το μυαλό η σκέψη του εξοχικού πλέον. Έτσι ο πονηρός Σωκράτης, είχε τυφλώσει και τις δυο γυναίκες κι έκανε τη δουλειά του μια χαρά.

Η Κούλα προσπαθούσε να φάει κάτι με δυσκολία. Αγαπούσε τις ανιψιές της και περνούσε μεγάλη στεναχώρια με τα βάσανα που τις βρήκαν. Μαζεμένοι όλοι στο οικογενειακό, Κυριακάτικο τραπέζι, προσπαθούσαν να βρουν κάποια λύση στα προβλήματά τους. Ακόμα και μετά τη μεγάλη φασαρία, οι ευθύνες έπεφταν πάλι στη Χαρίκλεια. Πως να άφηνε τη Βούλα στο έλεός του; Έστω και για τα μάτια του κόσμου, ο γάμος έπρεπε να γίνει. Κι αφού η μητέρα της δεν υπήρχε περίπτωση να υπογράψει, η θεία της θα αναλάμβανε σαν κηδεμόνας της. Στη Ζαφείρα, κανείς δεν τολμούσε να πάει.
- Είδατε μπρε παιδιά μου, τι την βρήκε; Άντρα δεν έχει, παιδιά δεν έχει, μήτε ευθύνες, μήτε έγνοιες, τίποτις να πεις! Και τις παράδες της και την περιουσία της και τη δουλειά της την καλή, αμά διέτε βάσανα στα καλά καθούμενα!
Καλά τα λέει η παροιμία, όπου δε δίνει ο Θεός παιδιά, δίνει ο διάβολος ανίψια! Τι θα γένει τώρα; Αυτός, θα τους τα φάει όλα για! Και καλά η μάνα της, πες την αποκληρώνει, που αυτό θα κάμει, το Χαρικλάκι όμως; Τίμια κοπέλα είναι κι αυτή, παρά να πάρουνε χαμπάρι τις ντροπές της μικρής, ό,τι την πει αυτός θα κάμει και θα πει κι ευχαριστώ! Μπρε τι πάθανε! Θα τις χορέψει για τα καλά ο αδικιωρισμένος! Κρίμας την κοπέλα, κρίμας τη Χαρίκλεια, για τη Ζαφείρα πια τι να πω...

Ο γάμος έγινε πολιτικός, όπως όριζε ο νόμος. Όλες οι ορθόδοξες οικογένειες, έπρεπε να παντρευτούν στην εκκλησία μετά τη νόμιμη διαδικασία που τους εξασφάλιζε τα συζυγικά δικαιώματα. Ο θρησκευτικός γάμος, δεν αναγνωριζόταν στην Κωνσταντινούπολη. Η Ανθούλα, θυμήθηκε τα δικά της.
- Άμα κάναμε τον πολιτικό με το Γιάννη, στην πόρτα με πιάσανε απέ το χέρι οι αδερφάδες μου και με τραβήξανε μαζί τους! Κείνος, επειδής τον λέγανε που δε θα σε τη δώκουμε την αδερφή μας, καμάρωνε που με πήρε, αμά τον είπανε: Για τις Τούρκοι, είστε παντρεμένοι, για μας όμως είσαστε αστεφάνωτοι, αυτά που ξέρεις, μετά την εκκλησία! Θυμάσαι Σουλτάνα;
- Αμ! Πως δεν τα θυμούμαι για! Όλες το ίδιο εκάναμε οι χριστιανές! Με τον πολιτικό, χέρι πάνω μας δεν άπλωσε άντρας για! Άλλο με το νόμο κι άλλο με το Θεό, έτσι δεν είναι; Κι εδώ πέρα που πάνε και παντρεύουνται σαν τις αλλοδαποί στα δημαρχεία, σωστό είναι; Άμα δεν αλλαχτούνε τα στέφανα με παπά και με κουμπάρο, γάμος δεν είναι, απλώς συζείς με το νόμο για! Εμείς έτσι τα ξέρουμε, αν είσαι σε άλλη χώρα να πούμε, θα κάμεις τον πολιτικό και γλήγορα τα στέφανα, δυο γάμοι! Τα βάνεις στη στεφανοθήκη στα εικονίσματα με δόξα και τιμή, πριν πλαγιάσεις με τον άντρα σου. Τώρα, τα πάνου κάτου ήρτανε, άστα!

Με τη Βούλα ως νόμιμη σύζυγο, έφυγαν από της Φωφώς και πήγαν σε ξενοδοχείο. Η Ευδοκία όμως, που ποτέ δε μπόρεσε να χωνέψει τα καμώματα και τα ρεζιλίκια του νοικάρη της, του επιφύλασσε μια μεγάλη έκπληξη!
- Πήγε και βρήκε τη Φωφώ και την είπε τα πάντα! Για το γάμο βέβαια δεν ήξερε, αμά για τη μικρή που είχε σπιτώσει και μετά τους έδιωξε και για τα κουσέλια της γειτονιάς που έμαθε που την είχε κρύψει στο σπίτι της κι άλλα τόσα! Κι εκεί η Φωφώ άφρισε κι έψαξε να τον βρει. Τους ανακάλυψε στο ξενοδοχείο και γένηκε της τρελής! Έμαθε και για τη Βούλα ποια είναι και τα σχετικά και πήε στης μάνας της το σπίτι. Η Ζαφείρα την είπε που ήτουνε και οι δυο τους θύματα αυτουνού κι ότι δεν έφταιγε σ' αυτό η κόρη της, άμα τήνε κορόιδευε. Μετά πήε και στης Χαρίκλειας, άλλες φασαρίες κι εκεί. Το αποτέλεσμα, φύανε για την Ελλάδα άρον άρον, με της Βούλας τις παράδες που την είχε δώκει η Χαρίκλεια. Στην Κρήτη επήγανε, μη και βρούνε τα ίχνη του!
- Και το παιδί τι απέγινε; 
- Το παιδάκι το πήρε απέ το σκολείο και είπε που το άφηκε σε άλλοι συγγενείς εκεί. Τι γένηκε μετά, κανείς δεν ήξερε, τα τελευταία χρόνια βρήκε τα ίχνη του η Χαρίκλεια, εδώ στην Αθήνα πια. Μεγάλος και τρανός γένηκε, πρώτο όνομα και με περιουσία! Άμα τα χρόνια περνούνε, δύσκολα σκαλίζεις τα παλιά, κακά τα ψέματα... Η αμφιβολία πάντα υπήρχε βέβαια, αμά δεν υπήρχε και απόδειξη που να τον πούνε είναι ο γιος σου. Και η Νανά ήτουνε άφαντη πια, ο Χρήστος είχε πεθάνει από χρόνια. Η Χαρίκλεια, επειδής φοβούτανε για τη Βούλα, έφυε κι αυτή στους δυο τρεις μήνες για την Ελλάδα. Και έμαθε πολλές λεπτομέρειες να πούμε, λυτοί και δεμένοι έβαλε, μέχρι και στη νουνά την καλογριά πήγε, αμά η καημένη ήτουνε πολύ μεγάλη και άρρωστη, κομμάτι το μυαλό της δεν επήαινε καλά. Αμά και που την έβγαινε η ψυχή της, όλο γι' αυτά την έλεγε και να μη μάθει τίποτις το παιδί, αυτό την είχε μείκει. Πάντως, εγώ πιστεύω που ήξερε για το μικρό την αλήθεια, αμά δεν το έλεγε. Εδώ χώθηκε στου βοδιού το κέρατο που λένε, βρήκε άκρες στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, την αδερφή αυτουνού, φίλοι, γνωστοί, αμά και στη μονή για να πάει, κάτι ήξευρε για!

Οι δύο αδερφές, δε μίλησαν ποτέ ξανά. Η Ζαφείρα είχε ξεγράψει την κόρη της κι όταν με τον καιρό άρχιζε να ξεθωριάζει το σκάνδαλο, διέδωσε ότι στην Ελλάδα παντρεύτηκε ένα πολύ καλό άνθρωπο και ζούσαν στην Αμερική.
Με σημείωμα ενημερώθηκε για το τι θα λέει η Χαρίκλεια, για να μη ντρέπονται τα αγόρια που είχαν γίνει πλέον ολόκληροι άντρες. Κρυφά από τη μητέρα τους συναντούσαν τη θεία τους, όσο καιρό έμενε στην Πόλη. Ο τόπος εκεί δεν τη χωρούσε, ήθελε να είναι κοντά στη Βούλα. Έδωσε χρήματα κι άνοιξαν ένα μαγαζί στην Κρήτη, στο όνομα εκείνης και της ανιψιάς της. Ο Σωκράτης δε θα φαινόταν πουθενά στα χαρτιά, αυτός ήταν όρος απαράβατος.
Η Βούλα είχε τις αντιρρήσεις της, η γκρίνια του ήταν αφόρητη και περνούσαν άσχημα, η Χαρίκλεια όμως ήταν ανένδοτη. Το σπίτι στην Πόλη πουλήθηκε, όταν αποφασίστηκε η μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα και τα χρήματα μπήκαν σε κοινό λογαριασμό σε θεία κι ανιψιά. Ασημικά και όλα τα ακριβά πράγματα, κλειδώθηκαν στο σπίτι της, που ο άσωτος γαμπρός δεν υπήρχε περίπτωση να πατήσει το πόδι του ποτέ.
Ο Σωκράτης, εξακολουθούσε να ζει με τα πάθη του τζόγου και του ποτού. Όταν ξεπούλησε και το τελευταίο από τα βασικά νοικοκυριά του σπιτιού τους κι άρχισε να ξενυχτά σε άλλες αγκαλιές, πληρωμένος, για να καλύπτει τα χρέη του, Βούλα και Χαρίκλεια ήταν ήδη έτοιμες. Το μαγαζί γρήγορα πουλήθηκε σε πολύ καλή τιμή κι όταν πήραν τα λεφτά στο χέρι, έφυγαν για Αθήνα με όσα πολύτιμα είχε φέρει η θεία μαζί της. Τα έπιπλα που είχαν μείνει στην Πόλη, τα έστειλαν τα ανίψια της από το μικρό σπίτι που κληρονόμησαν και τα είχαν αποθηκευμένα εκεί. Όταν άδειασε, το πούλησαν και ήρθαν με τη μητέρα τους και τη Λαμπρινή που την πρόσεχε, στην Αθήνα κι αυτοί.
Θεία κι ανιψιά, έμειναν σ' ένα όμορφο διαμέρισμα που αγόρασε η Χαρίκλεια, με τα μισά λεφτά της αξίας του μεγάλου σπιτιού της Πόλης. 

- Το καλό ήτουνε, που αυτός δεν την έκανε κάνα παιδί, να 'χει να τραβιέται! Λύσσιαξε που δεν επήρε όλοι τις παράδες στα χέρια του απέ τη Χαρίκλεια και που η Ζαφείρα δεν έκαμε πίσω, να την φάει κάμποσα κι εκείνης! Διαζύγιο δεν ήθελε και απειλούσε που θα καταθέσει ότι η Βούλα τόνε εγκατέλειψε. Είδανε που μυαλά δεν άλλαζε και τον στείλανε παράδες μέσω του δικηγόρου να πούμε, να τα πάρει με την υπογραφή. Αμά αυτός, τις έγδαρε, τη Χαρίκλεια δηλαδή, χρυσό το πλέρωσε το διαζύγιο! Η Ζαφείρα δεν είχε καμιά επαφή, τίποτις! Το πατρικό της Βούλας, πουλήθηκε βέβαια, που ήρτανε εδώ, αμά με τις παράδες αυτούς δε θυμούμαι τι γένηκε. Όταν χώρισε και την είπανε τα παιδιά της να τα βρούνε πια μάνα και κόρη, εκείνη είπε κόρη εγώ δεν έχω!
Ξαναπαντρεύτηκε η Βούλα, μετά δυο χρόνια που πέθανε η μαμά της. Καλόν άντρα επήρε, απέ το Βόλο είναι κι έχει και τον τρόπο του. Και σπίτια και περιουσία και δουλειά καλή που τον αφήνει πολλοί παράδες. Στην αρχή η μάνα του δεν την ήθελε που ήτουνε απέ χαλασμένο γάμο, αμά ο γιος της ήτουνε αποφασισμένος να τήνε πάρει και τι να έκαμε, τη δέχτηκε. Είδε και που ήτουνε πολύ καλής και μορφωμένης οικογενείας, τη θεία που ήτουνε αριστοκρατική και με σπίτι καλό, τα αδέρφια της, την καλάρεσε που ήτουνε και καλοπροικισμένη και γενήκανε φιλιά κλειδιά στο τέλος νύφη και πεθερά. Εκεί στην πολυκατοικία που είχανε το διαμέρισμα, πουλιότανε ένα μικρό απέ κάτου και το πήρανε για να μείσκει η Χαρίκλεια. Δυάρι πολύ ευρύχωρο, μεγάλο σαλόνι, πολύ ωραία το είχε στολισμένο κι αυτό. Η αλήθεια, πολύ την κοίταξε τη θεία της, χαλάλι της όλα την είπε την κουνιάδα μου, η Βουλίτσα μου σαν τα μάτια της μ' έχει. Την έδωκε όλα της τα μαλαματικά και τα μαργαριτάρια και τα πάντα, αφού σιγουρεύτηκε που ο γαμπρός ήτουνε τίμιος άθρωπος. Απέ μια ίωση στα πλεμόνια έφυε πριν κάμποσοι μήνες η καημένη, Θιός σχωρέστηνα...

- Πόδι εκεί στη Βούλα, δεν έπιασε ακόμα η ανάποδη για; Πως το ΄παθε;

- Σιγά μη και δεν έπιανε! Με τα πάνε κι έλα στη Χαρίκλεια όλη την ώρα, η Βούλα θα την γλύτωνε; Αμά, θύμωσε και με τα κείνη, που την χτύπησε την πόρτα ένα απόγεμα και την είδε ντυμένη με την τσάντα να βγαίνει για όξω. Και τι με λέει η τρελή; Αφού επήγα εγώ, να καθούτανε μέσα κι ας έβγαινε την άλλη μέρα!
Ακούς; Ακούω να λες! Χα χα χα! 

24 σχόλια:

  1. Μπράβο Μαράκι, τέλος καλό όλα καλά με τον πονηρό προικοθήρα.
    Δεν μπορεί όμως να μην έχει συνεχεια η ιστορία της Βούλας. Τέτοια ευκολόπιστη γίνεται να μην μπλέκει σε μπελάδες??
    Πως πάει το χέρι??
    Μην βιάζεσαι να γράψεις , εμείς έχουμε υπομονή και περιμένουμε.
    Μαιρόύλα στα κενά των ιστοριών σου να βάζεις διαφημίσεις χαχαχαχαχα
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς το Μαράκι!

      Αποκαταστάθηκε η Βούλα, όλα καλά. Γενικά πάντως δεν πέρασαν και λίγα θεία κι ανιψιά, η μητέρα της απείχε. Ο έρωτας δυστυχώς, κρύβει πολλές παγίδες, δεν έχει πάντα αίσιο τέλος...

      Τα χέρια...δε λένε να ησυχάσουν, πίνω βαριά παυσίπονα... :-(
      Δεν βιάζομαι να γράφω, σαν τη χελώνα πάω κι ακόμα πιο αργά, δε χανόμαστε βέβαια! Χα χα χα!
      Διαφημήσεις λες, ε; Ωραία ιδέα, να ξεκινήσουμε γυρίσματα για σποτάκια, πλάκα θα έχει!

      Φιλάκια πολλά κορίτσι μου, καλό απόγευμα!!!

      Διαγραφή
  2. Eμ έπρεπε να πάθει για να μάθει...

    οποιος δεν ακούει του γονιού παρα γωνιάς κοιμάται...η Βουλίτσα στάθηκε τυχερή είχε τη Θεία...γιατί αν δεν είχε τη Χαρίκλεια...ούτε να φανταστώ το τέλος δε θέλω...

    φιλια Μαιράκι μου και μια αγκαλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελενάκι μου, είχε τυφλωθεί εντελώς, ό,τι της έλεγε το πίστευε.
      Η θεία της την πλήρωσε, βράχος στεκόταν δίπλα της κι αν δεν την είχε όπως λες, ένας Θεός ξέρει τι θα γινόταν...

      Η αγκαλίτσα είναι ό,τι μου χρειάζεται που έχω τις μαύρες μου, τρέχω να χωθώ...Φιλάκια πολλά καλή μου!!!

      Διαγραφή
  3. Πάντως είναι πολύ άσχημο όταν κάτι πάει στραβά στη ζωή του παιδιού
    να εγκαταλείπεται από την έννοια των γονιών.
    Νομίζω δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος να μην έχεις γονείς και οικογένεια να σου σταθούν.
    Και όλα αυτά για τον κόσμο. Για το status. Για το τίποτε.
    Ξέρεις όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο και είσαι σαν σκουπιδάκι στην καταιγίδα χωρίς κακία θες να τραγουδίσεις το στίχο του Φοίβου
    "έχει ο καιρός γυρίσματα, δυό όψεις έχουν όλα τα νομίσματα " και θες αυτό να αφορά εσένα για να γυρίσει η ζωή σου στο καλύτερο και να αποδείξεις ότι δεν είσαι άχρηστος και όχι τους άλλους για να τους εκδικηθείς που φέρθηκαν άσπλαχνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Απαντήσεις
    1. Φλώρα μου, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.

      Το θέμα της Βούλας όμως, δεν ήταν αρχικά το τι θα πει ο κόσμος, αλλά το ότι θα κατέστρεφε τη ζωή της μ' έναν απατεώνα. Αφού έφτασε στο σημείο να ξεγελάσει τη θεία της που την είχε με το μέρος της κι άκουγε μόνο εκείνον, αναγκαστικά έγινε ο γάμος.Τελικά η Χαρίκλεια, είχε υποστηρίξει και τη Ζαφείρα, που λόγω διαίσθησης δεν τον είχε δει με καλό μάτι απ' την αρχή. Κάπου χάθηκε η σχέση με τους δικούς της, αφού έφυγε μαζί του. Η μητέρα της όταν πήγε να τη βρει στο σπίτι της φίλης της, ήθελε να την πάρει κοντά της, αλλά ήταν ήδη με το Σωκράτη...

      Σ' ευχαριστώ πολύ και για τις ευχές, φιλάκια!

      ΥΓ. Σωστός ο Φοίβος!

      Διαγραφή
  5. ουφ τέλος καλό όλα καλά που λένε...αν και συμφωνώ με την από πάνω...έπρεπε να της σταθεί κι η μάνα της!! Εγώ έτσι θα έκανα πάντως!! σε φιλώ και περιμένω τη συνέχεια μόλις μπορέσεις!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελπίδα μου, τέλος καλό μετά από πολλά βασανιστικά χρόνια κι απίστευτες ταλαιπωρίες.

      Τις εξόντωσε θεία κι ανιψιά, όσον αφορά τη μάνα της... δεν υπήρχε περίπτωση να την ακούσει. Όταν μια μικρή κι αθώα κοπελίτσα ερωτεύεται λάθος άνθρωπο, δεν ακούει κανέναν, όλες οι προσπάθειες πάνε χαμένες.
      Κι εγώ αρχικά καταδίκασα τη Ζαφείρα, στην πορεία όμως είδα ότι είχε πολλά ελαφρυντικά, κυρίως μετά το γράμμα που έλαβε για το ποιόν του.
      Την έπιασε με το καλό αλλά εκείνη ήταν ανένδοτη, της θύμωσε και δεν ήθελε να τη δει, είχε όμως δίκιο η μάνα...
      Δυστυχώς, χαράμισε κοντά του τα καλύτερά της χρόνια, τρέχοντας από πίσω του μήπως και τον μαζέψει, ακολουθούσε και η θεία...
      Γενικά, εμείς σαν σύγχρονες μητέρες, έχουμε σε όλα άλλο σκεπτικό, αλλά να παρακαλάμε να μη τυχαίνουν τέτοιες καταστάσεις...

      Την αγάπη μου, πολλά φιλάκια κι άλλα τόσα με τσιμπιούλες παντού στο αντράκι σου το όμορφο!

      Διαγραφή
  6. Καλώς σε βρήκα Mary!
    Κοντεύει όμως τρείς το πρωϊ και κλείνουν τα μάτια μου....
    θα ξαναπεράσω το συντομότερο, από ένα γρήγορο πέρασμα βλέπω ότι μου αρέσουν πολύ οι ιστορίες σου!!!
    Marie-Anne

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα και καλώς ήρθες Marie-Anne!

      Σ' ευχαριστώ πολύ!
      Χαίρομαι που γνωρίζω ακόμα μια γλυκιά και χρυσοχέρα κοπέλα!

      Φιλιά!

      Διαγραφή
  7. Να φερθώ σαν τη Ζαφείρα δεν μπορώ να το απαντήσω.. άλλες εποχές.. ίσως όμως ενδόμυχα ήταν και η φοβία της μη χαθούν τα χρήματα πάνω από τα κουτσομπολιά.
    Δεν απαντώνται τώρα και με τα σημερινά δεδομένα στο μυαλό.

    Στέκομαι πάντα στις αντιδράσεις των ηρωίδων σου όποιες και αν είναι αυτές!
    Τις "ζω" σε όλη τους την ένταση!

    Μαίρη μου να είσαι καλά!!!!
    Σε γλυκοφιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλημέρα Αντιγονάκι μου γλυκό!

    Δεν ήταν για τα χρήματα, αυτό είναι σίγουρο σύμφωνα με τις μαρτυρίες της Λαμπρινής. Και τα αγόρια θα αποκαταστούσε και την κόρη πολύ παραπάνω, με ακίνητα και λίρες, να τα χαρεί μ' ένα καλό άνθρωπο δίπλα της.
    Αυστηρή ήταν όπως όλες οι παλιές μαμάδες, σε ό,τι αφορούσε την "τιμή" της κόρης. Απλά, είναι πολύ δύσκολο για μια μητέρα, να δεχτεί για σύντροφο της κόρης της έναν απατεώνα, γιατί έτσι τον χαρακτήριζαν όλες κι έτσι ήταν βέβαια.
    Αν είχε πέσει έξω στην εκτίμησή της, όπως έλεγε στη Χαρίκλεια, με την ευχή της να τον έπαιρνε, ήταν υπέρ του γάμου από έρωτα. Δυστυχώς όμως, τα πράγματα ήταν πολύ χειρότερα, δεν φανταζόταν πόσο πολύ...

    Σ' ευχαριστώ αγαπημένη μου, να είσαι πάντα καλά κι εσύ!

    Φιλάκια πολλά και ζεστή αγκαλίτσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Να γίνω μονότονη? Δεν πειράζει. Χαίρομαι που οι αναγνώστες αυξάνονται γιατι η πέννα σου δεν πρέπει να μένει κρυφή και γιά λίγους. Είσαι αστείρευτη Μαιρούλα μου. Ταξιδεύω όταν έρχομαι εδώ. Σε μέρη που σήμερα πολλοί τα κατηγορούν αλλά εμένα με κάνουν να δακρίζω. Γιατί, δεν ξέρω. Καλή σου μέρα γλυκειά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μαιρούλα μου, γιατί βλέπω το όνομά σου γραμμένο ανάποδα σα να είναι ρωσικής γραφής; Ή τα μυοχαλαρωτικά που καταπίνω έχουν παρενέργειες, ή κάτι άλλο συμβαίνει... Τι έχω γιατρέ μου;
    Κανείς δεν πρέπει να κατηγορεί τα ήθη των παλιών και ειδικά σε κάποια μέρη που μεγάλωναν με πιο αυστηρές αρχές. Προσωπικά, πιστεύω ότι οι τότε άνθρωποι ήταν γνήσιοι, με τα καλά και τα άσχημά τους βέβαια, αλλά πιο πρόθυμοι να τρέξουν, να συμπαρασταθούν.

    Σ' ευχαριστώ για την αγάπη σου και τον τρόπο που με αγκάλιασες και ξέρεις καλά ότι δεν είναι ευγενική ανταπόδοση αυτά που λέω!

    Καλημέρα με πολλή αγάπη και φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί Μαιρούλα μου υπάρχουν κι άλλες Ginger και θέλω ν'αποφύγω τα δυσάρεστα πάλι. Το έγραψα όσο πιό ιδιαίτερα μπορούσα γιά να μην μπερδευτούμε. Οχι μάτια μου εσύ καλά βλέπεις. Συμφωνώ μαζί σου. Πολλά ήταν πιο γνήσια τότε. Ακου τα παλιά λαικά τραγούδια όπου μπορείς να ξεχωρίσεις τα όργανα και στα καινούργια με την κονσέρβα ακομπανιαμέντο... μα τι σου λέω, εσύ ξέρεις καλύτερα από μένα. Είσαι πιό κοντά στο χώρο. Ξέρω ότι τα εννοείς αλλά δεν αναφέρομαι κάθε φορά γιά να εισπράττω ευχαριστίες αλλά γιατί πραγματικά το χαίρομαι. Φιλιά και πάλι καλή μου.

      Διαγραφή
  11. Που βρέθηκαν; Ουφφφφφφφφφφ....δε μ΄αρέσει έτσι, δε σου ταιριάζει...
    Καλύτερα ένα μικρό διακριτικό μεταξύ ονόματος και πιπερόριζας, έτσι νομίζω θα ήταν καλύτερο.

    Δίκιο έχεις σχετικά με τα παλιά. Από τραγούδια που γράφονταν στο στούντιο με τα όργανα και τους ερμηνευτές παρόντες, χωρίς τα τωρινά ντουέτα που δεν έχουν απολύτως καμία επαφή ο ένας με τον άλλον και τη μουσική από υπολογιστή, μέχρι τις ελληνικές ταινίες. Διαχρονικά και λατρεμένα όλα!

    Κι εγώ χαίρομαι που λειτουργώ αυθόρμητα Μαιρούλα μου, επειδή μιλάω με την καρδιά μου και λέω ό,τι σκέφτομαι κι αισθάνομαι. Δεν είναι τυπικό τίποτα και ξέρω ότι δε λες κάτι για ευχαριστίες. :-)

    Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μαιρούλα μου,με ταξίδεψες και πάλι!!Λατρεύω τις ιστορίες σου και την αφήγησή σου.Πέρνα κι απ' το blog μου.Σε περιμένει μια χρυσή καρδούλα!!
    Φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Tριανταφυλλένια μου γλυκιά, σ' ευχαριστώ πολύ και για τα καλά σου λόγια και για την καρδούλα, φυσικά θα περάσω.

    Τη στιγμή που μου έγραφες, σκεπτόμουν για πολλοστή φορά, πως να πάρω και το βραβειάκι από Parents Land. Μπήκα, είδα, ευχαρίστησα, αλλά δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω για να το βάλω εδώ... :-(

    Φιλάκια πολλά κοπέλα μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Νοσταλγική, όμορφη, ρομαντική γωνιά! Δεν έχω λόγια για το καλοστημένο σου "σπιτάκι"! Μπράβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου σ' ευχαριστώ πολύ!
      Αν δεν έχεις εσύ λόγια για το σπιτάκι μου, εγώ τι να πω για το δικό σου; Ενθουσιάστηκα, είναι τόσο πρωτότυπο, υπέροχο!

      Χάρηκα πολύ ειλικρινά που βρεθήκαμε!

      Την αγάπη μου σου στέλνω!

      Διαγραφή
  15. Σ΄ευχαριστώ πολύ Μακρίνα, καλώς ήρθες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή