.

.
.

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Θέλει η Σουλτάνα να κρυφτεί κι η χαρά δεν την αφήνει!



- Μπρε καλώς τες, μπρε μπρε μπρε!
Τι χαρά με δώκατε που ήρτατε! Ζωίτσα, το σκαλάκι πρόσεχε κοκόνα μου! 

Το καλοκαίρι είχε μπει για τα καλά κι ένα ξαφνικό δροσερό βοριαδάκι έκανε το απομεσήμερο της Κυριακής κάπως υποφερτό. 
Η Σουλτάνα με τις κουνιάδες της, αποφάσισαν να πάνε επίσκεψη στην Ανθούλα. Μήνες την έτρωγε η τζαναμπέτα η Λαμπρινή που είχε χάσει την αρμένικη βίζιτα Άνθως, Μαρίκας και της νεαρής οικογενειακής φίλης. Μα να το μάθει την ώρα που ο Ιάκωβος έφευγε για να πάρει τη μάνα του και μάλιστα από την Αγλαΐα; Την ψυχή της νύφης της είχε βγάλει!

- Κρυφό με το κράταγες Σουλτάνα, ε; Τι φοβήθηκες, μη σας χαλάσω την παρέα; Εκτός κι αν δε θέλατε να ακούσω τα κουσέλια σας! 
- Λαμπρινή, έλα στα συγκαλά σου! Με χτύπησες την πόρτα και δε σε άνοιξα; Από πότε θα πρέπει να σε ειδοποιώ άμα έχω μουσαφίρηδες, για; Σε είπα, θα πάμε!
- Και η συμπεθέρα σου που βρέθηκε στο σπίτι σου; Αμά βέβαια, η Σμυρνιά μπα και την ξεφύγει τίποτις, μέσα σ' όλα πρέπει να 'ναι... 
- Έτυχε μπρε σε είπα, να τελεφωνήσει κείνη την ώρα που είχε πάει κάτι να ψουνίσει...
- Με το κουτσό ποδάρι στο τσαρσί* βγήκε; Τι με λες τώρα κι εσύ και θες να σε πιστέψω; Τέλος πάντων, έτσι σε τα είπα, να μη με περνάς για χαϊβάνι! 
- Σε είπα, με πήρε για να πω το γιο μου ή τον άλλο γαμπρό της, να πάνε να τήνε πάρουνε και την λέω μπες σ' ένα ταξί κι έλα να ξαποστάσεις κομμάτι. Χαϊβάνι ποιος σε είπε;
- Ναι, ναι. Ξαπόστασε ίσιαμε τα μεσάνυχτα, η ώρα δώδεκα της νυχτός μαζώχτηκε σπίτι! Και οι άλλες για να κάτσουνε ίσιαμε τότες, θα το 'χατε στήσει για τα καλά! Κι αυτή η Μυρτώ πάλι, ποια είναι; Απέ που ξεφύτρωσε και την είπες το ορίστε, ξένοι για να μπάζεις σπίτι σου, πρώτη είσαι! Δυο μέρες θα έψηνες, γι' αυτό την άλλη μέρα με είπες που δεν έβαλες τέντζερη στη φωτιά που είχες χτεσινό φαΐ...
- Αμάν μπρε Λαμπρινή, τα τζιέρια μ΄ έφαες πάλι! Μια ζωή ίδια είσαι για! Σταμάτα μπρε αυτή τη γρίνια που όλα σε φταίνε! Γεράσαμε πια κι εσύ τρώγεσαι συνέχεια, δεν αντέχω κι εγώ, αμά δεν ξέρω τι να σε κάνω, με όλο τον κόσμο μαλώνεις κι όλα σε φταίνε για!  Ησύχασε κομμάτι να πιούμε ένα καφέ, έλα, πάρε κουλουράκια της βανίλιας.

Καμία σχέση δεν είχε με την αδερφή της τη Ζωίτσα. Μια κυρία ευγενική, γλυκιά, χαμογελαστή και καλόβολη. Κλεισμένη όλο σχεδόν το χειμώνα στο σπίτι με τα προβλήματα που της δημιουργούσε η σοβαρή ρευματοπάθεια, είπε αμέσως ναι στην πρόταση της νύφης της να πάνε για καφεδάκι στης αδερφής της.
Τα παιδιά τους έλειπαν για διακοπές και η μουρμούρα της αδερφής της στο ταξί έκανε τη διαδρομή ανυπόφορη. 

- Διε πράματα! Τόσο καιρό που την έλεγα τη νύφη μας, όλο θα πάμε μ' έλεγε και να τώρα, να τραβιούμαστε με τα ταξιά! Τη Μαρίκα, την πάνε και την φέρνουνε σαν κυρία που όλο αχ και βαχ είναι! Θαρρείς που κι εγώ δεν πονάω; Ξημερώθηκα απέ τη μέση μου, αλλά που να τα πω; Δε μιλώ, για να μη λένε που κάνω εκβιασμό. Αμά τελικά, όποιος μιλάει βγαίνει κερδισμένος! Είδες η Σμυρνιά; Όλοι στα ποδάρια της τις έχει, καλά τα λένε για δαύτες που είναι καταφερτζούδες! Άτιμα θηλυκά, πφφφφ! Να τα τώρα, για μια βίζιτα, η ψυχή θα με βγει! Κι άντε τώρα πάμε, μετά πως θα γυρίσουμε, πάλι με τα ταξιά; Απα πα πα! Άντε και να μας πάει πουθενά ο οδηγός και να μας πετσοκόψει μες στα σκοτάδια! Φοβούμαι, πολύ φοβούμαι, δεν έπρεπε να έρτω μαζί σας! Περίμενες να σφίξουνε οι ζέστες για να έρτεις κι εσύ, αμά δεν την είχες πει εσύ που θες να πας στην Άνθω, εγώ την έλεγα.
Αμά, ποιος μ' ακούει εμένανε; Κανείς! Όλοι σας βολεμένοι είσαστε κι εγώ σαν το κούτσουρο μονάχη μου! Η ψυχή θα με βγαίνει κι ένα ποτήρι νερό δε θα με δώκει κανείς! Εμ, δεν είμαι Μαρίκα εγώ!

Η Ζωίτσα που καθόταν πίσω μαζί της, της έκανε νοήματα να σταματήσει κι η Σουλτάνα μπροστά χασκογελούσε με τον οδηγό που άκουγε απορημένος και κουνούσε το κεφάλι. Ήταν πολύ χαρούμενη και δεν ήθελε να της χαλάσει τη διάθεση η ανάποδη κουνιάδα της.

Τα καφεδάκια με το γλυκό συκαλάκι και το κρύο νερό πήραν θέση στο τραπέζι. Η Σουλτάνα, έβγαλε τα τσιγάρα και πρόσφερε όπως πάντα σε όλες.
Με τις ανοιχτόχρωμες φούστες και τις κοντομάνικες μπλούζες τους, έκαναν τη Λαμπρινή να δείχνει σαν τη μύγα μες στο γάλα. Φορούσε σκούρο μπλε πουκάμισο κλειστό ως το λαιμό, με μακριά μανίκια, φούστα στενή ως τον αστράγαλο κι αντί για πέδιλα, μαύρα μοκασίνια με κάλτσες. Η Ανθούλα μετά από λίγη ώρα, τη ρώτησα πως και δε ζεσταίνεται.
- Αφού κάνει ζέστη, φυσικά και ζεσταίνουμαι κι εγώ, κομματάκι όμως δρόσισε σήμερα. Αμά, όπως και να 'ναι, δεν το 'ξερα να τα πετάξω όλα όξω! Αυτές που φορούνε συνεχώς  τα πέδιλα, το κάμνουν για να δείχνουνε τα νύχια τους που τα 'χουνε βαμμένα. Και τα κοντά μανίκια για να διούνε όλοι τα βραχιόλια που φορούνε και δεν τις νοιάζει που βγάνουνε όξω τα μπράτσα τους μεγάλες γυναίκες!
- Μπρε Λαμπρινή, ζέστες έχει, τα μαλάματα έχουνε όρεξες να δείχνουνε; Εγώ φορώ βραχιόλια που δεν έχει το φουστάνι μου μανίκια για; 
- Βραχιόλια δε φορείς γιατί δεν έχεις, αμά τα σκουλαρίκια και το δαχτυλίδι δε σε λείπουνε! Στις χοροί και στις γιορτάδες παγαίνετε συνέχεια; Τι πράμα κι αυτό...
Νευρικό γέλιο έπιασε τη γυναικοπαρέα κι η Ανθούλα τρατάριζε χαχανίζοντας, προσπαθώντας να κρύψει τη σφοδρή επιθυμία να της φέρει το συκαλάκι καπέλο.
- Πάρε γλυκάκι, έλα!
- Δε θέλω! Ήπια τον καφέ και με φτάνει! Κι αυτός είναι ωραίος τσιγάρος, μοσκομυριστός! Άμα έρχομαι σπίτι σου Σουλτάνα, όλο απέ τα άλλα τα άνοστα έχεις που είναι σαν τα άχυρα. Αυτά εδώ, πρώτη φορά τα ήπια. Θαρρώ που  κρυμμένα τα 'χεις, έτσι με φαίνεται...
- Τι κρυμμένα τα 'χω καλέ, γιατί να τα κρύψω; Απέ το αχτάρικο* παραδίπλα μου τα πήρα, με είπε ο χριστιανός να τα πάρω να τα δοκιμάσουμε. Το κουτί τους μ' έκανε εντύπωση έτσι δα που είναι χτυπητό κιρμιζί* και τα πήρα. Θα πάω αύριο να πάρω ακόμα ένα να σε το δώκω!
- Να το κάνω τι; Θαρρείς που γένηκα απέ αυτές που πίνουνε τσιγάρους όλη μέρα; 
- Όχι μπρε, είπα έτσι να σε τα πάρω που σε αρέσανε να τα έχεις, μπορεί να σε γουστάρει καμιά μέρα με τον καφέ σου να πιεις κανένα!
- Στο δικό μου το σπίτι, δε μαζεύουνται η μια κι η άλλη για καφέδες! Κράτα τα εσύ που όλο μουσαφιρλίκια είσαι! Πάντως, να σε πω, απέ τα χτες που σε είδα, όλο πας κι έρχεσαι στο σπίτι και μες στα χάχα χούχα είσαι, μήτε ο καύσωνας σε πειράζει, μήτε τίποτις! Τι ανάγκη έχεις εσύ...
- Αμάν πια! Στο κρύο δε σε βρίσκω, στη ζέστη δε σε βρίσκω, να διούμε πότε θα σε πω καμιά βαριά κουβέντα και θα γένουμε απέ δυο χωριά!

Η Ζωίτσα προσπαθούσε μάταια να τη συνετίσει, αλλά ως συνήθως ήταν άδικος κόπος. Έφαγε το γλυκάκι με μεγάλη ευχαρίστηση, ήπιε δροσερό νερό και χαμογελούσε συνέχεια.
Μια μεγάλη τούρτα παγωτό είχε πάει και η Σουλτάνα ένα ταψάκι σιροπιαστά γλυκά, σε μέγεθος μπουκιάς. Μοσχοβολούσαν φρέσκο βούτυρο και καβουρδισμένους ξηρούς καρπούς, όταν ανοίχτηκε το κουτί. Η Λαμπρινή τους γκρίνιαζε, πως γίνεται και για μια απλή επίσκεψη έδιναν τόσους παράδες στο ζαχαροπλάστη. Γιορτή δεν είναι, για να πιεις ένα καφέ σε σπίτι θα τον πλερώσεις χρυσό; Που ακούστηκαν αυτά τα πράγματα;
Τα τίμησε βέβαια όλα και με το παραπάνω αν και σνομπάρισε το συκαλάκι της Ανθούλας αρχικά. Ούτε αρνήθηκε φυσικά, όταν της έδωσε ένα βάζο για φίλεμα, να πάρει μαζί της. 

- Ζωίτσα, θα πας πουθενά να παραθερίσεις; 
- Τι να σε πω Άνθω μου, τα παιδιά με φωνάζουνε συνέχεια, έλα κι έλα μαμά! Αμά, δυσκολεύουμαι κομμάτι, που να μπω στο καράβι, τόσες ώρες ταξίδι; Τα χέρια μου, η ράχη μου, δε θα πάρω και μερικές αλλαξιές για; Πως να τα σηκώνω με τα χάλια που 'χω; Απέ τα πριν φύγουνε με λέγανε να πάω μαζί τους, όμως δεν το κάνω. Και στα ποδάρια τους να είμαι δε θέλω και να 'χουνε την έγνοια μου, αμά και στο σπίτι μου να σε πω, είμαι καλύτερα! Ωραία είναι βέβαια εκεί στις Σπέτσες με λένε, τι να σε πω, θα διούμε τι θα γένει τελικά.

Η Λαμπρινή, την κοιτούσε με μισό μάτι. Να πήγαινε η αδερφή της και να την έπαιρνε κι εκείνη μαζί, ξένη ήταν; Η Ζωίτσα, ήξερε τις προθέσεις της και δεν είχε καμία διάθεση να τη φορτώσει στα παιδιά της. Μέχρι πριν λίγο καιρό, τους κρατούσε μούτρα, επειδή ως συνήθως κάτι της έκατσε στραβά.
- Άμα δε μποράει ο άθρωπος, θέλει βοήθεια. Μη την ακούτε που λέει θα είναι στα ποδάρια τους, το σπίτι που έχουνε νοικιάσει εκεί είναι μεγάλο. Δικό της δωμάτιο θα έχει, όποια ώρα θέλει θα πέφτει και θα  σηκώνεται. Τι έγνοια θα την έχουνε για; Ας πάρει και κάποιον άλλονε μαζί να τήνε προσέχει, ένα συγγενή που λέει ο λόγος!
- Τι λες μπρε Λαμπρινή, ποιόνε θα βάλω μέσα στα παιδιά μου; Εγώ σα μάνα και το σκέπτουμαι να πάω, θα κουβαλίσω και μουσαφίρη; Αυτό το πράμα, δε γένεται! 
- Καλά, είδα και τη Σουλτάνα! Παιδιά έχετε και φοβούσαστε να πάτε το χρόνο μια φορά μαζί τους, να ξεσκάσετε κομμάτι! Μπρε, τι καλά που είμαι μόνη μου κι έχω την ησυχία μου!

Η Ανθούλα, είχε ετοιμάσει δυο μεγάλες πιατέλες μεζεδάκια κι έκανε νόημα στην αδερφή της να την ακολουθήσει στην κουζίνα. Θα τηγάνιζε λίγες πατατούλες, να συνοδέψουν τα μπουρεκάκια, τα λουκάνικα, τα κεφτεδάκια και το λεπτοκομμένο συκώτι, που κρατούσε ζεστά ο θερμοθάλαμος.
- Αμάν πια τη γρουσούζα! Έτσι μ' έρχεται να τη φέρω κάνα πιάτο στην κεφάλα της! Εσύ τι απόκαμες με την εκδρομή για; 
- Όλα εντάξει! Και τα εισιτήρια μ' έβγαλε ο εγγονός μου, τον είχα δώκει τις παράδες εδώ και μια βδομάδα και πήγε και με τα έφερε, σε καλή θέση στο πούλμαν θα είμαστε, έτσι με είπε! Μεγάλη χαρά έχω μπρε Άνθω, ευκαιρία είναι να διω και τις συγγενείς μας που κοντεύουμε πια να ξεχάσουμε τα μούτρα μας τόσα χρόνια για! Θα μείκουμε στην Έδεσσα μια βραδιά, οπόταν θα βρεθούμε! Πρέπει να πάω να τους ψουνίσω και κάτι, μη πάω με τα χέρια άδεια μετά τόσα χρόνια! Λέω και να πάρω μια μπλούζα που είδα στη βιτρίνα και πολύ με άρεσε! Διε, είναι άσπρη, με σικλαμέν μοτίφια, έχει μανίκια φουσκωτά και κάμει σούρες μπροστά. Λες να με παχαίνει; Θα την κάμω πρόβα και θα διω...Το θέμα είναι να μη πάρει χαμπάρι η Λαμπρινή κι έχω τη γλωσσοφαγιά της στο ταξίδι!
- Κι άμα μια, δυο, σε χτυπήσει την πόρτα και δεν είσαι, τι θα την πεις; 
- Αυτό σκέπτουμαι... Μπα που κακό χρόνο να 'χει, δε μονιάζει με άθρωπο! Κι όλο τρώεται με τα ρούχα της, τήνε βλέπεις! Βάλθηκε να με κόψει τη χαρά στη μέση, όλο τι έχεις και τι σε είπανε και γελάς με λέει συνέχεια!  Η Θεοφανώ, είναι πολύ καλή γυναίκα, τη θυμάσαι, ε; Με λέει που έχει μεγάλη χαρά, είδε κι έπαθε να με καταφέρει εδώ που τα λέμε, δυσκολευούμουνα να πω το ναι. Γιατί μπρε να μην έρτεις κι εσύ, που σε παρακαλάω; Άστους εδώ, τι ανάγκη έχουνε, μωρά είναι πατέρας και γιος; Για τις παράδες μη σε νοιάζει, εγώ θα σε κάνω τα εισιτήρια για! Θέσεις έχει δυο τρεις ακόμα, να κρατήσουμε μια για σένανε! Θα διεις τι ωραία που θα περάσουμε! 

Έχωσε στο στόμα δυο κεφτέδες, άρπαξε κι ένα κομμάτι λουκάνικο με τυρί και ψωμί και συνέχισε να μιλάει μπουκωμένη...
- Μοιράσαμε με τη Θεοφανώ κι αυτά που θα πάρουμε για το δρόμο, έτσι για τη λιγούρα να έχουμε κάτι να κολατσίσουμε, γιατί κανονικά φαγιά θα τρώμε στις ταβέρνες μεσημέρι βράδυ. Αμά, τόσες ώρες στις δρόμοι, νηστικές θα μείσκουμε για; Ζάλη θα μας έρτει, τα ταξίδια ανοίγουνε την όρεξη. Εκείνη θα σιάξει σάντουιτς με είπε, με τυράκι και σαλάμι, φρουτάκια, θα φέρει και μπισκότα πολλών λογιών, πατατάκια, γκοφρέτες και κρουασάν με σικολάτα. Θα βάλει και καφεδάκο στο μεγάλο το θερμός με είπε, και θα τόνε πιούμε στο πούλμαν σε ποτηράκια πλαστικά. Εκεί λέει να την πω και τον καφέ στο δρόμο, να περνάει η ώρα! Χα χα χα χα! Καφέ να τον διαβάζεις στο πλαστικό, που ξανακούστηκε για; Και μέσα στο αυτοκίνητο, σε ταξίδι, με τόσοι νοματαίοι; Χα χα χα!  


Ξαναμπουκώθηκε δυο τρεις πατατούλες, που μόλις είχαν βγει απ' το τηγάνι...
-Εγώ την είπα, θα ψήσω τυροπιτάκια, μπουρεκάκια κομματάκι πιο μεγάλα απέ τα δικά σου για να στυλωθούμε, κιοφτέδες γιομιστούς με το κασέρι, μια βούκα είναι αυτοί βέβαια, έτσι για να ξεγελιόμαστε! Λέω να βάλω στη σούβλα κι ένα κοτόπουλο, να το κόψω σε κομμάτια, που δε θα έχει ζουμιά, στεγνά όλα πρέπει να είναι. Κομματάκι παστουρμά, σουτζούκι, φετούλα, ψωμάκι φρέσκο και ζεστό πρωί πρωί απέ το φούρνο, ε... Θα ψήσω και κουλουράκια κι ένα κέικ να το κόψω φέτες, λίγοι ξηροί καρποί θα πάρω, λιμονίτες και πορτοκαλάδες στα κουτάκια να πίνουμε με το καλαμάκι, αυτά σκέφτηκα. Δε θα μας φτάσουνε λες;

Αλίμονο... Δεν είναι για φαγητό, κολατσιό για τη λιγούρα είναι...




Τσαρσί - Αγορά 

Αχτάρικο - Ψιλικατζίδικο 

Κιρμιζί - Κόκκινο

25 σχόλια:

  1. Αχ και ειχα χασει τη Σουλτανα και ηθελα να στο πω.Χτες βραδυ διαβαζα του Ιουλιου.Εχω ακομα δρομο μπροστα μου.Φιλακια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α! Η Σουλτάνα ήταν απόλαυση!
      Θα γελάσεις μαζί της, έτρωγε πολύ, φώναζε πολύ, έβρισκε λύσεις στα προβλήματα με την εξυπνάδα της, μέσα σ' όλα ήταν!

      Φιλάκια πολλά αγάπη μου, σε σένα και τα παιδάκια σου!

      Διαγραφή
  2. Αχ,αυτή η Λαμπρινή με τη γκρίνια της!Και να 'ταν μόνο αυτή,καλά θα ήταν!!Δυστυχώς υπάρχουν πολλές σαν αυτή!
    Η Σουλτάνα,όμως,μου θυμίζει μια δασκάλα μου!Τη δασκάλα,που είχα στην πρώτη!!Αυθεντική Πολίτισσα!Ήταν μαστόρισσα στην κουζίνα!Και τι δε μας έφτιαχνε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν υπάρχουν λέει... Πάντως η Λαμπρινή, είχε μια ξινίλα εκ φύσεως, που την έκανε αντιπαθητική χωρίς καν να μιλήσει.
      Φαντάζομαι τη δασκάλα σου! Για να μαγειρεύει και να δίνει στους μαθητές της, ψυχούλα θα ήταν κι αυτή! Μιλούσε και πολίτικα; Πλάκα θα είχε με τα πρωτάκια...χαχαχαχαχα!!!

      Φιλάκια Κυριακάτικα Τριανταφυλλένια μου!

      Διαγραφή
  3. Κορίτσια μου, είδατε που κατάφερα τελικά η άσχετη και πήρα τα βραβειάκια μου;
    Η Τριανταφυλλένια μας μου έδωσε πλήρεις οδηγίες, εύκολο ήταν τελικά!

    Σας ευχαριστώ πολύ και πάλι γλυκούλες μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Βαγγελίστρα μου!!!! να της δώκει ένας καμια στο κεφάλι να ησυχάσουμε!!!!τα συκώτια μας έπρηξε η άτιμη...φαντάσου τι περάσανε μαζί της βρε Μαίρη μου!!!!! Καλά το κολατσιό δεν το συζητώ...λιτό...


    πιο βραβείο μάνα μου...εγώ γιατί δεν το βλέπω;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καταδίκη ήταν αυτή η γυναίκα, Ελενάκι μου! Τους είχε τρελάνει όλους κι επέμενε κιόλας, ήταν όλα έτσι όπως πίστευε αυτή!
      Το κολατσιό, μου θύμισε τον Παπαγιαννόπουλο που είχε παραγγείλει ένα σωρό κι έλεγε να τσιμπήσω, δεν έχω όρεξη! χαχαχαχαχαχαχα!

      Τα βραβεία, αφού κλαιγόμουνα για μέρες επειδή δεν ήξερα πως να τα αναρτήσω, μου υπέδειξε η Τριανταφυλλένια με πολλή υπομονή και τα κατάφερα. Όμως είναι κάτω, δεξιά πάνω δεν ξέρω να τα βάλω...

      Φιλούθκιαααα!!!!!!

      Διαγραφή
    2. εσύ έστω και εκεί τα κατάφερες!ΧΑ!ΧΑ! εγώ...καλά μιλάμε για χαϊβάνι!!!! να φανταστείς μου δίνανε βραβεία από πριν ξεκινήσω...και καλά τότε δεν είχα που να τα κρεμάσω...αλλα και τώρα που έχω δεν ξέρω...άστα να πάνε!!!μιλάμε για ΤΟ χαϊβάνι!!!!ΧΑ!ΧΑ!

      Διαγραφή
    3. Βρε, πιο χαϊβάνι από μένα δεν είσαι, άκου που σου λέω!
      Ξέρεις πόση υπομονή έχουν κάνει μαζί μου; Πάλι καλά που υπάρχουν Ιώβ... Να δεις που θα μάθουμε να βάζουμε και λινκ! Χιχιχιχιχι!

      Θα πάμε μαζί βήμα βήμα από το skype, πολύ εύκολο είναι, δεν γίνεται να τα κατάφερα εγώ κι εσύ όχι!

      Διαγραφή
  5. Καλά μην μου πεις ότι πήρανε τόσα λίγα φαγώσιμα για τον δρόμο???
    Αμα θα πεθάνουνε απο την πείνα Βαγγελίστρα μου, δεν θα φχαριστηθούνε την εκδρομή απο την αδυναμία που θα νοιώθουν.
    γέλασα με την Σουλτάνα και νευρίασα με την ξυνή. Ξέρεις πόσες τέτοιες υπάρχουνε και ταλαιπωρούν τους γύρω τους. Ασε που ζούν χίλια χρόνια.χιχιχι
    φιλάκια φιλενάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχαχαχαχαχα!!!
      Μαράκι μου, με εκατό αποσκευές έφυγε, θα τα διαβάσεις. Η γειτόνισσα, είχε σκεφτεί ένα λογικό "μενού" για τη διαδρομή, αλλά μ' αυτά η Σουλτάνα σίγουρα δε θα ευχαριστιόταν λόγω αδυναμίας....

      Από ξυνές, παράξενες κι αγέλαστες, έχω εμπειρία κοπέλα μου... Και γιατί να μη ζουν χίλια χρόνια, αφού γεννήθηκαν για να παιδεύουν; χαχαχαχαχα!

      Πολλά φιλάκια ψυχούλα μου!

      Διαγραφή
  6. Καλέ μόνο τούτα θα πάρουνε στο ταξίδι αυτές θα λιγόσουν απ'την πείνα οι έρμες!χα!χα!


    Και αυτή η Λαμπρινή παναγιά μου!
    Αν έχεις τέτοιες φιλενάδες τι τους θέλεις τους οχτρούς!

    Υπέροχη και αυτή η ιστορία σου!

    Τα θαλασσινά μου φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ζουζούκα μου, σε κάθε χιλιόμετρο θα λιποθυμούσαν από ασιτία οι καημένες...χαχαχαχαχαχαχα!

      Η Λαμπρινή ήταν...ο Θεός να σε φυλάει! Μια ματιά σου έριχνε και σ' έπιανε πονοκέφαλος, από οχτρό χειρότερη κορίτσι μου! Καλή κουβέντα ποτέ δεν άκουγες από το στόμα της, α πα πα πα!

      Να ΄σαι πάντα καλά θαλασσινή μου με τις ταξιδιάρικες εικόνες σου!
      Όμορφη μέρα και πολλά φιλάκια!!!

      Διαγραφή
  7. Καλησπέρα...από τα Γρεβενά την πόλη των αγρίων μανιταριών!
    Μπήκα στο blog σας πρώτη φορά και μου άρεσε πολύ ο τρόπος που γράφεις.
    Να είσαι καλά. Θα τα ξαναπούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήρθες Δήμητρα, καλή σου μέρα!
      Πολύ ωραία είναι στα Γρεβενά και τα άγρια μανιτάρια μ' αρέσουν πολύ, σου έρχομαι!

      Σ' ευχαριστώ πολύ, να είσαι κι εσύ πάντα καλά!

      Φιλάκια!

      Διαγραφή
    2. Καλημέρα! Σου έχω δωράκι! http://tetradiosyntagon.blogspot.gr/2012/09/christina.html

      Διαγραφή
    3. Δωράκι??? Αχ! Ευχαριστώ, έρχομαι!!!!!

      Διαγραφή
  8. ωωω ποσο χαίρομαι που σε βρήκα! τι ωραια αφήγηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μαιρούλα για έλα απο μένα, έχω μια σουρπριζ κορίτσι μου για σένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κράτα Λαμπρινή!
    Κρύψε τα κάλλη σου και προς θεού μην βάψεις τα νύχια σαν κάτι σουρλουλούδες.
    Εσύ εκεί με τα μοκασίνια σου και το πουκάμισο κλειστό ως το λαιμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Έτσι πρέπει! Σα δε ντρέπονται με τον καύσωνα να πετάνε νύχια και μπράτσα έξω!
    Χριστινάκι μου, πολύ χαίρομαι που την υποστηρίζεις κι εσύ. Φαίνεσαι πως είσαι σοβαρή κοπέλα κι όχι σουρλουλού!
    Εγώ είμαι...άστα να πάνε η αρσίζα (ξετσίπωτη) με πέδιλα και κοντομάνικα πάντα ξεκαλοκαιριάζω...χαχαχαχαχα!!!

    Φιλάκιαααααααα!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πέρασα για τα απογευματινά φιλάκια μου !!!!καλό σου απόγευμα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ευχαριστώ για την επίσκεψη και τα φιλάκια Εφούλα μου!
    Να είσαι πάντα καλά γλυκιά μου!

    Πολλά πολλά βραδινά φιλάκια κι από μένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή