.

.
.

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Το κοτόπουλο της Γιωργίτσας



- Τι γέλια κι αυτά που κάναμε σήμερα! Να φεύγω σε λίγο, σειρά σου να έρθεις και θα σου φτιάξω σουφλέ που σ' αρέσει!
- Κάτσε μπρε, η ώρα επτά δεν είναι ακόμα για! Αχ αυτό το σουφλέ, καλύτερο δε θα μπορούσες να με πεις που θα με φκιάξεις, τρελαίνουμαι για! Και δε μπορώ να το πετύχω έτσι μπρε παιδάκι μου, ωραίο με γένεται αμά το δικό σου είναι άφταστο! Κάτσε κομματάκι ακόμα, παρεούλα θέλω κι εγώ, μας έκοψε η Πόπη, πάνω που θα σ' έλεγα για τη Γιωργίτσα, είδες;
Αύριο, λέω το φαγάκι της το ωραίο να ψήσω, με την κοτούλα, να διεις νοστιμιά, τι να σε λέω! Όλα της τα φαγιά ητανάνε ωραία, αμά αυτά με την όρνιθα, άλλο πράμα! Και τη λεμονάτη με τις πατάτες στο φούρνο και τη σούπα της κι αυτή με τα διάφορα που θα κάμω! Ακόμα κι αυτοί που δεν την αγαπούσανε την όρνιθα, απέ τα χέρια της την κάμανε να! 
Την έψηνε έτσι ολόκληρη, αμά αποβραδίς τήνε ετοίμαζε. Έβανε σ' ένα πιάτο μουστάρδα, αλάτι και πιπέρι, ρίγανη, κομματάκι κουρκουρμά και λεμονάκι έσφιγγε. Τα ανακάτωνε καλά και πασάλειβε την όρνιθα μέσα κι όξω.
Την άλλη μέρα που θα τήνε έψηνε, έκοβε δυο τρεις σκελίδες σκόρδο και τυρί κίτρινο. Τα ανακάτωνε πάλι με μουστάρδα και ρίγανη μόνο και γιόμιζε την κοιλιά της όρνιθας. Έκοβε κι ένα λεμονάκι σε φετούλες και το έριχνε μέσα κι αυτό και γινούτανε μια νοστιμιά! Τέτοιο ωραίο ψήσιμο, τι να σε πω! Κι οι πατατούλες πολύ ωραίες, με τα ίδια μυρωδικά τις έβανε γύρω γύρω κι ητανάνε λουκούμι!
Έκαμνε και μια πάστα για το ψωμάκι, σκόρδο, αλατοπίπερο, ρίγανη και βουτυράκι. Άλειφε τις φετούλες και τις έβανε κομματάκι στο φούρνο, δεν το χόρταινες για!
Κάτσε να πάω μια να την βγάλω απέ την κατάψυξη, μη το ξεχάσω και θα με μείκει η χαρά μόνο. Πολύ το πεθύμησα να σε πω! Ζαρζαβάτια έχω, να ψήσω και δυο μπριζόλες τον Αλέκο το μεσημέρι, το βράδυ σουγλάκια θα τον κάμει ο μπαμπάς του. Τέτοιο ωραίο φαγάκι και να μη το τρώει επειδής λέει πάχυνε κομμάτι και θέλει ψητά σκέτα της δίαιτας, τι να τόνε κάμω για;

Έβαλε το κοτόπουλο στη συντήρηση του ψυγείου κι επέστρεψε με μια πιατέλα φρούτα.
- Για πες μου πως το έφτιαχνε η Γιωργίτσα το περίφημο κοτοπουλάκι με τα διάφορα!
- Η όρνιθα, κομματιασμένη να είναι, στα τέσσερα. Πατατούλες, μελιτζάνες, πιπεριές, ντοματίτσες και σαλτσούλα θέλει, αλατάκι, πιπεράκι και λαδάκι. Εγώ, να σε πω, βάνω και κομματάκι βουτυράκι!
- Όχι που δε θα έβαζες!
- Χα χα χα! Πάντα, πάντα! Βάνεις την κοτούλα στο φούρνο, σε μεγαλούτσικο ταψί, με λαδάκι και ίσιαμε μισό ποτήρι νεράκι για να μη πιτσιλάει, ωσότου να πάρει χρωματάκι, όχι πολύ, κομματάκι, ίσα να μην είναι ωμή.
Αναμεταξύ, κόβεις τα ζαρζαβάτια σε φέτες, όσα θέλεις, για να φτουράει το φαγάκι!
Βγάνεις το ταψί και βάνεις πρώτα γύρω γύρω πατατούλες, μετά τις μελιτζάνες και τις πιπεριές.
Απέ πάνου, βάνεις τις ντοματίτσες, όλα στρογγυλά κομμένα, ίσιαμε ένα δάχτυλο πάχος και πιο λίγο, μη λιώσουνε πολύ και γένουνε σαν πουρές!
Τρίβεις ντοματίτσες, ή βάνεις απέ την έτοιμη στο κουτί και τα περεχύνεις απέ πάνου.
Ρίχνεις ακόμα κάμποσο λάδι, που το χρειάζουνται τα ζαρζαβάτια, εγώ και δυο κουταλιές γιομάτες βουτυράκι ρίχνω, για την ουσία.  Η Γιωργίτσα, με το λαδάκι μοναχά το έψηνε.
Μπόλικο μαύρο πιπέρι τραβάει να ξέρεις και μη ξεχάσεις  μια μεγάλη κουταλιά ζάχαρη, μη ξινίζει η ντομάτα.
Τα ψήνεις κι αυτό μείσκει με τη σαλτσούλα του και γένεται ένα φαγάκι, τι να σε πω! Άμα το κάμεις, θα με θυμηθείς!

Πόσο δίκιο είχε! Πεντανόστιμο το κοτόπουλο, καλοψημένο και μαλακό, με τα λαχανικά να του δίνουν υπέροχη γεύση κι η μυρωδιά της πιπεριάς να φτάνει ως τα κοκαλάκια του!


Η Γιωργίτσα, ήταν μια αξιαγάπητη γυναίκα. Λεπτή και μικροκαμωμένη, χαμηλών τόνων, άξια σε όλα,  καλονοικοκυρά, με περισσή καλοσύνη κι ευγένεια.

Παντρεμένη από τα είκοσι χρόνια της με το Λεωνίδα, έζησε ευτυχισμένη και ήρεμη κοντά του. Απέκτησαν δυο κόρες, την Άννα και την Ευθυμία. Ο άντρας της, εκτός από καλός, ήταν και οικονομικά ανεξάρτητος. Από μικρό παιδάκι δούλευε στο σιδεράδικο του θείου του κι αργότερα άνοιξε μαγαζί δικό του. Νοικοκύρης και μετρημένος, καλός χριστιανός με καρδιά χρυσή, είχε πάντα το καθαρό του βλέμμα στραμμένο στους αδύναμους κι αναξιοπαθούντες. Θεοσεβούμενος, πήγαινε κάθε Κυριακή στην εκκλησία κι ευχαριστούσε το Μεγαλοδύναμο που του χάρισε υγεία, ευημερία και μια όμορφη οικογένεια. 

- Απέ το Θεό, δεν πρέπει όλο να ζητούμε αυτά που θέλουμε, αμά να τον ευχαριστούμε γι' αυτά που έχουμε! Δοξασμένο τ' Όνομά Του! 

Τις μεγάλες εορτές, αφού πρώτα εξομολογούταν για να μεταλάβει, συμμετείχε στους ψαλμούς με τα μισόκλειστα μάτια βουρκωμένα και τη βαθιά, μπάσα φωνή του που έκανε τους πιστούς να εκστασιάζονται.
Φρόντιζε να μάθει διακριτικά τις ανάγκες των ενοριτών και προσέφερε όπου υπήρχε ανάγκη. Κρυφά κι από τη γυναίκα του, απάλυνε τον πόνο τους, χωρίς να τους προσβάλει.
Αξημέρωτα άφηνε καλάθια με τα τρόφιμα της εβδομάδας στην πόρτα τους, λιχουδιές για τα παιδάκια, φάρμακα για τους αρρώστους. Χώριζε τα ποσά σε φακέλους, ανάλογα με τις ανάγκες που υπήρχαν. Ποτέ δεν έμαθε ο γιατρός ποιος πλήρωνε προκαταβολικά τις επισκέψεις στους φτωχομαχαλάδες, ούτε ο γαλατάς τα μπουκάλια που άφηνε κάθε μέρα στο κεφαλόσκαλο πολλών οικογενειών. 

- Κυρ Λεωνίδα, πόσα κιλά ψωμί τρώτε κάθε μέρα για; 

- Ε! Τα παιδιά που με δουλεύουνε στο μαγαζί, φαγανά είναι! Για να αποδώνουνε, πρέπει τα στομάχια τως να ΄ναι γιομάτα κυρά Διαμαντούλα μου! 
- Και τρώγουνε τόσο ψωμί; Μέσα θα σε βάλουνε κυρ Λεωνίδα μου, πιότερη η χασούρα σου θα είναι παρά τα κέρδη! Χα χα χα χα! 

- Χαλάλι τους, δουλευτάδες είναι! 
Από τέσσερις φούρνους αγόραζε τα πρώτα φρεσκοψημένα μεγάλα καρβέλια, για να μη δίνει δικαίωμα. Ξεκινούσε από το σπίτι πριν το πρώτο φως της μέρας, λέγοντας ότι πρέπει να βρίσκεται πολύ νωρίς στο μαγαζί. Τις γιορτές, τα καλάθια ήταν διπλά φορτωμένα. Και τα κρυφά και τα φανερά. Μαζί με το δώρο που έδινε στους υπαλλήλους του, είχε και το στολισμένο με κορδέλες καλάθι και το κρέας.

Αλλαντικά, τυριά, γλυκά, δυο μεγάλα μπουκάλια καλό κρασί, μπούτι χοιρινό τα Χριστούγεννα κι αρνί το Πάσχα. Το χέρι του φιλούσαν μ' ευγνωμοσύνη και οι τρεις μεροκαματιάρηδες που είχε στη δούλεψή του.
Κακό λόγο δεν άκουσε ποτέ κανείς από το στόμα του. Ακόμα και τους πιο ιδιότροπους πελάτες, αντιμετώπιζε με ηρεμία και χαμόγελο. 
- Άλλαξες γνώμη για το σκέδιο καλή μου κυρία; Πες με πως το θες και να σε πω κι εγώ τη γνώμη μου, να διεις τέτοια ομορφιά, που ούλοι τα δικά σου τα παραθύρια θα κοιτούν και θα ζουλεύουνε! Για τις παράδες μη γνοιάζεσαι, θα τα βρούμε. Είναι κομματάκι πιο ακριβούτσικα έτσι που τα ζητάς, σκαλιστό άμα είναι, θέλει μέρες δουλειά και κάμποσα μεροκάματα παραπανίσια. Αμά, μη σεκλετίζεσαι, λίγα λίγα θα με τα δίνεις, όποτε έχεις. Νοικοκερά γυναίκα είσαι, όχι καμιά μπαταχτσού, ό,τι και να κάνεις σε αξίζουνε και με το παραπάνω! Να σε τρατάρω κι ένα κουλουράκι απέ της γυναικός μου τα χεράκια! 



Η Γεωργία, έπινε το τσαγάκι της χουχουλιάζοντας δίπλα στη μεγάλη σόμπα. Χάζευε τα ξύλα που καίγονταν κι έριξε ένα μεγάλο μάτσο θυμάρι, να μοσχομυρίσει η κάμαρη. 
Στην κουζίνα, έβραζε η παχιά κότα στο μεγάλο τέντζερη, με μπόλικα καρότα, σέλινο, πιπέρι και φλούδες λεμονιού. Πάντα τις χρησιμοποιούσε, για να μην έχει η σούπα τη χαρακτηριστική μυρωδιά της κότας, που έκανε τις θυγατέρες της να διαμαρτύρονται όταν ήταν μικρές. Έβηχε όλο το βράδυ η Άννα και ένα πιάτο ζεστή, αυγοκομμένη κοτόσουπα, ήταν ό,τι έπρεπε για το κρύωμα. 
Αφού ήπιε το τσάι, έσφιξε την εσάρπα της και σηκώθηκε από την αγαπημένη της θέση, για να καθαρίσει το ρυζάκι. Έβγαλε το τουλπάνι με τις λεμονόφλουδες που είχαν αφήσει όλο το άρωμά τους και με τη σουρωτή κουτάλα, σήκωσε την κότα και την έβαλε σε μια πιατέλα. Έριξε το ρύζι, λίγη πιπερόριζα, αλάτι μια γεμάτη κουταλιά κι άρχισε να ετοιμάζει το αβγολέμονο. Ο ζωμός ήταν τόσο παχύς, που δεν χρειαζόταν ίχνος άλλης λιπαρής ουσίας. Τρωγόταν καυτή η σούπα κι όταν κρύωνε έπηζε τόσο, που την έκοβες με το μαχαίρι. 
- Να κρατήσω κομμάτι απέ το ζωμό της, να κάμω μια ωραία πηχτή για το ουζάκι του Λεωνίδα που τον αρέσει. Ωραία είναι με το γουρουνίσιο το ζελέ, αμά και της όρνιθας έχει άλλη χάρη! Ψαχνά να βάλω, και σκορδάκι, πιπέρι μπόλικο, καροτάκι, σέλινο, μαϊντανό, και κομμάτι λαρδί. Άμα έρτει κι ο κουμπάρος αύριο, θα φχαριστηθούνε το μεζέ. Κομμάτι τουρσί, κάνα κιοφτέ, πιτούλες με τον παστουρμά, τυράκι, ελίτσες, έχω και χοιρομέρι, κάνα αυγουλάκι να βράσω με το λαδόξιδο... Να διω τι άλλο έχω...το σαλάμι μη ξεχάσω! Μπρε, δεν κάμω και μια τυροσαλάτα μάνι μάνι να την έχωμε; 

Έλιωσε με το πιρούνι το άσπρο, μαλακό τυρί κι έριχνε σιγά σιγά το γάλα. Έτριψε μπαχάρι και πιπέρι και συνέχισε ν' ανακατεύει ελαφρά, μέχρι που έγινε σαν κρέμα σφιχτή. Έβαλε το μεγάλο μπολ σκεπασμένο στο ψυγείο. Ψιλόκοψε μια καυτερή κόκκινη πιπεριά, σε μπολάκι με νερό, για να τη βάλει στη μισή τυροσαλάτα, να γίνει πικάντικη. 
- Επέρασε η ώρα, όπου να 'ναι θα 'ρτουνε. Να την ψήσω την Άννα μετά κι ένα τσαγάκι με κανέλα και μέλι, να μαλακώσει κομμάτι ο βήχας και τα μέσα της. Να την κάμω και μια εντριβή με το σπίρτο,* μπρος πίσω, και να πέσει στα ζεστά. Πολύ κρύο πήρε το βλογημένο, άμα δεν την περάσει να πιει κάνα γιατρικό...

Ο δυνατός βήχας της Άννας, ακούστηκε πριν βάλει το κλειδί στην πόρτα. Το ανεμοβρόχι μούσκεψε την είσοδο, όσο περίμενε να μπει κι ο πατέρας στο σπίτι.
- Πα πα πα! Μέσα γλήγορα εσύ, μη σε γυρίσει καμιά πλεμονία! Γδύσου και βάλε τη ρόμπα σου τη ζεστή, η αδερφή σου ακόμα να 'ρτει! Λεωνίδα, δε φάνηκε η μικρή απέ το μαγαζί; Νύχτωσε για, που είναι τέτοιαν ώρα;
- Θα 'ρτει όπου να 'ναι μπρε γυναίκα, στης Τασούλας επήε να την δείξει τι ψουνίσανε με τη μεγάλη. Την είπα να έρτουνε μαζί, μπα και χρειαστεί η Άννα καμιά βεντούζα, θέρμη έχει!
- Θέρμη; Αχ το άμυαλο! Και την είπα, μη βγαίνεις όξω που 'χεις πάρει και κρύο, δε μ' άκουσε! Καιρός είναι αυτός για ψούνια, με χιονόνερο; Για να διω, άμα την κάμει ο γιατρός ενέσα, τι θα πει; Να τόνε φωνάξουμε να τη διει κομμάτι μπρε άντρα μου, πολύ τα φοβούμαι τα κρυώματα στο στήθος, πάρα πολύ σε λέω!

Με σαράντα πυρετό και τα μάτια της να γυαλίζουν κατακόκκινα, έτρεμε η Άννα κάτω από το βαρύ πάπλωμα. Τα ρίγη, έκαναν το σαγόνι της να τρέμει και το σώμα της να πονάει αφόρητα. Η Ευθυμία, βουτούσε την πετσετούλα στο ξιδόνερο και την ακουμπούσε στο ζεστό της μέτωπο για να την ανακουφίσει.
- Αυτός φταίει Άννα! Αφού τον είπες που έχεις κρύο, τι σε σεργιανούσε στις δρόμοι; Τώρα που ψήνεσαι, ας κάτσει να περιμένει στη γωνία να σε ξαναδεί!
- Ευθυμία μου, πρέπει να πας να τον πεις τι συμβαίνει. Πες που τελικά μετάνιωσα για τη μπλούζα και την θέλω σε άλλο χρώμα και σε στέλνω να την αλλάξεις. Θα τρελαθεί απ' την αγωνία αν δε με δει...
- Καλά, θα πάω. Μ' εσένα να δούμε τώρα τι θα γίνει που δε λέει να πέσει ο πυρετός! Ο μπαμπάς λέει, να σε κόψει βεντούζες η θεία Τασούλα, να σε πάρουνε το κρύο...
- Όχι! Δε θέλω τον είπα! Φέρε το δαφνόλαδο να με τρίψεις αδελφούλα μου, πονάω παντού, μέχρι τις φτέρνες...
- Να σε τρίψω! Αυτό είναι το καλύτερο γιατρικό για τις πόνοι στο σώμα, δίκιο έχει η θεία!

Η Τασούλα, αδερφή της Γεωργίας, έλιωνε μια μεγάλη κουταλιά μέλι στο καυτό τσάι που το μεγάλο ξύλο κανέλας είχε ήδη αρωματίσει έντονα. Έστιψε και μπόλικο λεμόνι, ό,τι έπρεπε για τον ερεθισμένο λαιμό της ανιψιάς της. Θα τον μαλάκωνε και θα υποχωρούσε ο βήχας.


- Μπρε Γιωργίτσα, καλά που ρούφηξε κομματάκι ζουμάκι να λέμε, αμά την όρνιθα ούτε που τήνε άγγιξε! Νηστικό το παιδί δεν κάμει να μείσκει, είναι βαριά τα γιατρικά και θα τήνε πονέσει το στομάχι της για! Αμά, θέλει και κάτι που να 'ναι στέρεο, με τα υγρά μόνο δε γένεται! Να την κάμω ένα πουρεδάκι μπα και το φάει έτσι, σαν κρεμούλα; Η πατάτα με το βουτυράκι και το γάλα είναι δυναμωτικιά...
- Τι να σε πω μπρε αδερφή, να καταπιεί δε μπορεί, σάμπως και την κατεβαίνουνε καρφιά στα λαιμά της λέει... Μα τι μυαλά κι αυτή, λες και θα κλείνανε τα μαγαζιά να κάμει; Αμ κι η άλλη η μικρή, αφορμή ήθελε, τη σκούφια της πετάει για περίπατο! Την είπε στην αρχή να μη βγούνε και μετά πρώτη στην οξώπορτα, μήτε να τήνε εμποδίσει! Η θέρμη πιο πολύ με στεναχωράει, φοβούμαι μη και τήνε στείλει στο νοσοκομείο ο γιατρός... Λες να την αφήκει ευαιστησία και με το πρώτο αγεράκι ν' αρπάζει τα κρυώματα στο στήθος;
- Σους μπρε, ησύχασε που σε λέω, μη φέρνεις την καταστροφή! Θα γιάνει το κορίτσι γλήγορα, θα διεις! 

Η Άννα, κατάπιε με δυσκολία λίγες κουταλιές από το τσάι. Η εντριβή με το δαφνέλαιο, ανακούφισε λίγο το πονεμένο σώμα της. 
- Ευθυμία, σε πόσες ώρες θα τον δεις;
- Ποιον θα διει η αδερφή σου μπρε κόρη μου;
- Κανέναν μαμά δε θα δω, ποιον να δω; Από τον πυρετό παραμιλάει κι ούτε ξέρει τι λέει!

Που να φανταστεί η Γιωργίτσα, ότι σε λίγο καιρό και χωρίς πυρετό θα παραμιλούσαν οικογενειακώς...




Σπίρτο - Οινόπνευμα





20 σχόλια:

  1. Μαράκι πάλι με έστειλες στις μοσχοβολιστές κουζίνες των νοικοκυράδων/φιλεναδων μας πια.
    Μπερεκέτια και νοστιμιές στα τραπέζια τους. Περιμένω να δω με τι θα παραμιλάνε οικογενειακώς.Τι τους σκαρώνει άραγε η Ευθυμία.
    φιλιά κορίτσι μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτές οι κουζίνες τους... Έδινε κι έπαιρνε το τσιγάρισμα στο φρέσκο βούτυρο, σε όλα τα φαγητά σχεδόν. Γελάω ακόμα με την Ανθούλα που έλεγε λαδερό φαγάκι θα ψήσω σήμερα κι έβαζε το βουτυράκι απαραίτητα!

      Η Άννα Μαράκι μου ήταν το θύμα και φυσικά ήταν άντρας η αιτία!

      Καλή Κυριακή, φιλάκια γλυκούλα μου!

      Διαγραφή
  2. Ωραια συνταγη. Οσο για την πλοκη παντα περιμενουμε με αγωνια την συνεχεια.Φιλακια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι μου, πολύ νόστιμο γίνεται, αν το φτιάξεις θα με θυμηθείς.

      Φιλάκια πολλά, ωραία να περάσετε την Κυριακή με πολλές βολτούλες!

      Διαγραφή
  3. Οι συνταγές απαράμιλλες από τις καλό νοικοκυράδες!
    Μα η αγωνία αρχίζει να εξάπτει τη φαντασία για τα επόμενα!
    Φιλιά Μαιρούλα μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αντιγονάκι μου, έτσι είναι, όπως τα λες!

      Άστα, μεγάλο μπλέξιμο... Άτιμα αρσενικά!

      Φιλάκια κι αγκαλίτσα ζεστή, όμορφη μέρα να έχεις!

      Διαγραφή
  4. Για να δούμε που θα μας βγάλει το ψημένο κοτόπουλο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχαχαχαχα!
      Φλωρίτσα μου, όλα τα λεφτά το σχόλιό σου!

      Φιλιά Κυριακάτικα!!!

      Διαγραφή
  5. βρε βρε ποσα μάθαμε σήμερα!!!!!! και τι συνταγές Μαιρούλα μου...Αχ να είχαμε και ένα να μας τα ετοιμάσει σήμερα Κυριακάτικα καλά θα ήτανε!!!!ΧΑ!

    Τι ευλογια να γνωρίζεις ανθρώπους όπως ο Λεωνίδας... και πες μου τώρα ότι θα του κάνει χουνέρια η κόρη του!!!!!!!!!!!!!!!

    φιλια κορίτσι μου...και ετοιμάσου!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σου πω ότι κι εγώ με το ζόρι μαγειρεύω σήμερα...τι στο καλό έπαθα, δεν ξέρω...

      Ευλογία Θεού ήταν ο Λεωνίδας Ελενάκι μου, όμως δεν έφταιγε η κόρη του.
      Χουνέρια χοντρά τους έκανε ο γαμπρός της συμφοράς, ξεγέλασε όλη την οικογένεια ο απατεώνας!

      Να ετοιμαστώ; Τι μου σκαρώνεις βρε;
      Να κρυφτώ; Να βρω καράβι να φύγω; Περίεργη είμαι να μάθω!

      Φιλάκια πολλά και μη μου το φέρεις απότομα, είμαι σ' επικίνδυνη ηλικία η γυναίκα...χαχαχαχαχα!

      Διαγραφή
  6. Πάνω στο καλό μας έκοψες πάλι..Αααχ και τα κοτόπουλο της Γιωργίτσας μούρλια πρέπει να είναι..Τα σάλια μου τρέχουν μεσημεριάτικα!! Καλη εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελπίδα μου, χίλια δίκια έχεις, αλλά τι να κάνω η έρμη; Όσο μπορώ γράφω...χαχαχαχα!
      Το κοτόπουλο είναι όντως μούρλια, έχει άλλη γεύση, είναι πρωτότυπο έτσι ψημένο και όσοι το έχουν δοκιμάσει τους άρεσε πολύ.
      Ζουμιά πολλά δε θέλει, βγάζουν τα λαχανικά το νεράκι τους, παίρνεις φρέσκο ψωμάκι και βουρ!!!

      Καλή εβδομάδα μανούλα όμορφη!

      Διαγραφή
  7. Μάλλον Mary μου..η Αννα κοιμήθηκε ξυπόλητη..χι..χι.. και την έπιασε θέρμη....έτσι που τα γράφεις κορίτσι μου τα μαγειρέματα μας τρέχουνε
    τα σάλια... τι κοτόπουλο θα είναι αυτό!!!!! να το δοκιμάσουμε μπρε γιαβρί μου...μην μας έχεις πολύ στην αγωνία... φιλάκια...πολλα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρουλάκι μου, δεν κοιμήθηκε καθόλου, μπροστά στο ανοιχτό παράθυρο ξενύχτισε, περιμένοντας να δει τη σκιά του...είχε και χιονιά, να η θέρμη και τέζα στο κρεβάτι!

      Αν σας τρέχουνε τα σάλια μόνο που τα διαβάζετε, τότε τι γίνεται με όλες αυτές τις νοικοκυρές που όχι απλά δίνουν τη συνταγή αλλά και τα φωτογραφίζουν; Ξέρεις πόσες φορές μου ήρθε να ορμήσω στην οθόνη; Η μια καλύτερη από την άλλη είναι όλες οι κοπελιές μας! Σλουρπ!
      Να το φτιάξεις το κοτοπουλάκι, τρώγεται θαυμάσια και την επόμενη μέρα, το μήνα μια φορά μου το ζητάει ο σύζυγος.

      Δε θα σας αφήσω στην αγωνία πολύ τζιέρι μου, βάζω το κεφάλι κάτω!

      Φιλάκια και αγάπη πολλή ταλαντούχο κορίτσι μας!

      Διαγραφή
  8. Καλά αυτά τα φαγάκια τους μοσχομυριστά μας ζάλισαν!
    Μπράβο Μαίρη μου που μας δίνεις και τις συνταγές με τα γραπτά σου!

    Στο καλύτερο το'κοψε!

    Φιλιά θαλασσινά για καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ζουζούκα μου, οι συνταγές είναι απλές, όπως ακριβώς τις έλεγαν όταν το έφερνε η κουβέντα και χωρίς μέτρημα συνήθως.
      Και για φαγάκια και για καλλυντικές κρέμες και λαδάκια κι άλλα πολλά.
      Πιστεύω ότι πρέπει να διαδίδονται, όλα απλά και δοκιμασμένα είναι!

      Μη χολοσκάς, ορμάω για τη συνέχεια...χιχιχιχιχι!

      Καλή εβδομάδα κοπέλα μου, η αρμύρα απ' τα φιλάκια σου πολύτιμη!

      Διαγραφή
  9. Ωραίες εποχές...γεμάτες αρώματα,μαγειρέματα,αγάπη...Πότε θα μάθουμε τη συνέχεια;Πολλά φιλιά και αγάπη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι μου, οι εποχές αυτές είχαν κάτι από το ήθος που χάσαμε, όπως πολύ σωστά υποστηρίζεις...
      Πολλά τα άσχημα και τότε, όμως ήταν πιο ανθρώπινη η ζωή.
      Σε μια δυο μερούλες η συνέχεια γλυκιά μου.

      Έχεις και τη δική μου αγάπη και φιλάκια πολλά!

      Καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  10. Τι αρώματα... και υπέροχες γεύσεις!!!! Μου θύμισες το κοτόπουλο που έτρωγα στην θεία Καίτη που ήταν από την Σμύρνη!!!! Την συνέχεια βέβαια την περιμένουμε με αγωνία!!!!! Πολλά φιλιά Καλή Εβδομάδα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βικούλα μου, υπέροχες γεύσεις κι αρώματα με υλικά απλά, που υπήρχαν σχεδόν σε κάθε σπίτι. Τίποτα περίπλοκο δεν είχε καμία συνταγή τους, ίσως γι' αυτό τα φαγητά ήταν τόσο νόστιμα!
      Η Σμυρνιά θεία Καίτη, θα το έφτιαχνε υπέροχα το κοτοπουλάκι!

      Η συνέχεια δεν αργεί κορίτσι μου!

      Καλή εβδομάδα, με υγεία και δημιουργία!

      Φιλάκια πολλά!!!

      Διαγραφή