Το...τραπεζάκι!

Κοιμήθηκε η Βιβή με τρία μαξιλάρια όπως συνήθιζε. Ένα που ακουμπούσε το κεφάλι της, ένα για τα πόδια, ένα αγκαλιά. 

Σηκώθηκε αργά χαμογελαστή και ξεκούραστη, έτρεξε στο μπάνιο και σε λίγο με το νεσεσέρ στο χέρι έβαλε τις κρέμες κι έκανε το πρωινό της μακιγιάζ. Μια τεράστια κούπα από τον αγαπημένο της ελληνικό καφέ την περίμενε και δυο μπολ κουλουράκια. Ένα χωρίς ζάχαρη θα έτρωγε με το ζόρι κι αργότερα ένα τοστ. Το μεσημέρι θα άρχιζε πάλι η γκρίνια της Στάσας και του Ηλία, φάε και φάε κι εκείνη θα τα έσπρωχνε από μπροστά της. 

- Απορώ με όλους εδώ στην Ελλάδα, έχετε το νου σας συνέχεια στο φαΐ. Ξέρεις εσύ Στάσα ότι εδώ είναι οι πιο χοντροί άνθρωποι; Από μωρά ταΐζετε πολύ τα παιδιά σας και στην εφηβεία είναι σαν τα βουβαλάκια. Βούτυρα και μέλια κι ένα σωρό γλυκά και μπισκότα. Τραπέζι για την οικογένειά σας στρώνετε με παχυντικά φαγητά και τρώτε πολύ ψωμί. Μετά λες ότι πάχυνες τρία κιλά, σου έχω πει χίλιες φορές μόνο την κόρα θα τρως, όχι το μέσα! 

- Εσύ τα παιδιά σου νηστικά τα άφηνες; Τραπέζι όταν στρώνεις, τι τρως, τι τρώγατε με τον άντρα σου; Κι αν έρθει κάποιος επισκέπτης σπίτι σου τι τον ταΐζεις; 

- Νηστικά τα παιδιά μου δεν τα άφηνα, έτρωγαν όσο πρέπει κι αυτά που πρέπει. Η Ποπίτσα τους έδινε κρυφά από μένα αλλά επειδή μου τα κρατούσε και τα μεγάλωνε, έκανα το κορόιδο! Τα παιδιά χρειάζονται γάλα, πολλά φρούτα και ένα δύο μπισκότα τη μέρα. Τσοκολάτα θα φάνε κάθε δέκα μέρες μία και το καλοκαίρι όταν πάνε λούνα παρκ τους δίνεις ένα παγωτό. 

- Ναι, καλά... 

- Τι ναι, καλά; Τα τραπέζια μας δεν έχουν όλα αυτά πάνω με τις χιλιάδες θερμίδες, κρέας ψητό με σαλάτα είναι μια χαρά. Ρύζι, πατάτες, καρότα στον ατμό, χωρίς βούτυρο, κάνα ελαφρύ γλυκό, τι άλλο θες; 

- Μενού νοσοκομείου δηλαδή, νερόβραστα και άνοστα! 

- Καθόλου άνοστα δεν είναι! Φαγητά ωραία υπάρχουν και με κρέμα γάλακτος και με πολλά τέτοια, αλλά τα τρώμε σπάνια. Δες πόσο λάδι έχει η σαλάτα αυτή! Δεν το πετάς, βουτάς ψωμιά και γεμίζεις άδικα τόσο λίπος το σώμα σου! Εγώ φτιάχνω τη σαλάτα με ελάχιστο λαδάκι, ίσα ίσα ένα κουταλάκι που δε μένει κάτω στο πιάτο και δε φαίνεται.  Είναι όπως μάθεις, μη με νευριάζεις και με σκας! Όταν έρθει κάποιος και μείνει για φαγητό, βγάζω ποικιλία τυριών, διαφορετικές σαλάτες, ψήνω ένα κοτόπουλο. 

- Στην κυρά Ανθούλα και τη Σουλτάνα πρέπει να σε πάω, από την Πόλη είναι. Εκεί να δεις τι γίνεται, η χαρά της χοληστερίνης! 

- Πολίτισσες; Α, καλά, αυτές κι αν είναι! Αμ κι οι Σμυρνιές το ίδιο, η ζωή τους είναι πάνω από το φαγητό και λένε ότι ακόμα κι ο έρωτας περνάει από το στομάχι. Ποιο στομάχι, από το κρεβάτι περνάει! Πλάκα μεγάλη έχουν όταν μαλώνουν μεταξύ τους. Μια φορά έριχνα λάδι στη φωτιά μόνο και μόνο για ν' ακούω τη γλώσσα τους και πολύ το διασκέδασα! Έχω ζήσει και μ' αυτές, ωραίες γυναίκες κι έξυπνες είναι, καθαρές, προσέχουν τον εαυτό τους. Τραπέζι κανονικό στρώνω που λες, αυτά τρώμε εμείς συνήθως, καμία δεν κουράζεται πολύ στην κουζίνα. Για τις φίλες μου πάντως, έχω πάντα έτοιμο το "τραπεζάκι"  

- Για να βγάζεις μεζεδάκια σε μικρά πιατάκια; 

- Είδες που σου λέω ότι το μυαλό είναι όλο στο φαγητό; Το τραπεζάκι δεν έχει πιάτα πάνω Στασούλα, ένα ποτήρι έχει! 

- Και πίνετε όλες από κει; Τι είναι, Αγία Κοινωνία; 

- Χαχαχαχα!!! Ή για φαΐ ή για πιοτί; Πολύ μεγάλη πλάκα έχεις βρε Στάσα κι η κόρη σου όμως με κοιτάζει παράξενα. Δεν έχετε ακούσει ποτέ, δεν το ξέρετε το τραπεζάκι; 

- Όχι, τι τραπεζάκι που έχει ένα μόνο ποτήρι; Πολύ παράξενα τα λες θεία...

Η Βιβή γέλασε κι άναψε τσιγάρο. Φύσηξε τον καπνό περιπαιχτικά στο πρόσωπο της Στάσας και κάθισε σταυρώνοντας τα πόδια. 

- Τραπεζάκι που καλούμε τα πνεύματα λέω, που ζήτε μάνα και κόρη; 

Κεραμίδα έπεσε στα κεφάλια τους! Η Στάσα αφού βρήκε τη φωνή της έκανε τρεις τέσσερις σταυρούς και φώναζε έκπληκτη Χριστός και Παναγία! Ο Ηλίας χαμογέλασε που θα έβρισκε ενδιαφέρουσα συζήτηση να κάνει, μια που διάβαζε τα παράξενα κι έβλεπε μανιωδώς όλες τις ταινίες θρίλερ. Η Μυρτώ μετά την πρώτη έκπληξη έβαλε τα γέλια όταν με ταχύτητα αστραπής η μάνα της έπιασε το λιβανιστήρι να θυμιατίσει. Η Βιβή ξεκαρδίστηκε κι άρχισε τις λεπτομέρειες αφού έβαλε τις φωνές στη Στάσα για το λιβάνι πάνω από το κεφάλι της που την έκανε να νιώθει σαν πτώμα. Ο Ηλίας φώναζε να βγάλει έξω το θυμιατό και ρωτούσε διάφορα.

- Δεν σκέφτηκα να φέρω κάνα πνευματάκι μαζί μου βρε Στάσα να μας κάνει παρέα, ξέρεις τι συμπαθητικά που είναι; 

- Τρελή! Παλαβή! Να πάρεις τα πνεύματα και να πας αλλού, εδώ μπαίνει παπάς, κάνω ευχέλαιο, αγιασμό, το Χριστό μας και την Παναγία μας κοιτάζουμε! Τι σ' έπιασε και παίζεις με το Σατανά; Άλλο τίποτα να κάνετε δεν έχετε; Άκου πνεύματα, ο εξαποδώ είναι, μιλάνε οι πεθαμένοι μωρ' συ; 

- Πως δε μιλάνε! Κι έχουν και πολύ γούστο όταν τα μπερδεύω μ' αυτά που τους ρωτάω! Παίρνουμε ένα χαρτόνι στρογγυλό και γράφουμε όλα τα γράμματα γύρω γύρω. Στη μέση βάζουμε ένα ποτήρι ανάποδα και συγκεντρωνόμαστε γύρω χωρίς φώτα, κεριά ανάβω. Λέμε ποιον να καλέσουμε, το αποφασίζουμε, καμιά φορά όμως έρχεται άλλο και μας μιλάει, άγνωστο. Εκεί να δεις! Κάνει αστεία και μας πειράζει και...

- Πάει, σου 'στριψε! Τι είναι αυτά που λες βρε Βιβή; Χάνει το δρόμο κι έρχεται άλλο; Τι είναι το πνεύμα; Και τι σας λέει που σας μιλάει; Θα με τρελάνεις σήμερα με τις παλαβομάρες σου, σας κάνει και αστεία! Κύριε ελέησον! Φοβάμαι που τα ακούω αυτά τα πράγματα! 

- Τα πνευματάκια να φοβηθείς; Δεν σου κάνουν κακό, άμα θυμώσει όμως κανένα μπορεί να μη φεύγει! 

- Τι ακούω Παναγία μου; Για το τρελοκομείο είσαι Βιβή!  Έτσι και τα πεις σε παπά θα σου βάλει κάνονα και δε θα σε κοινωνήσει. Αλλά σιγά μη πατάς σε εκκλησία παλαβή!  

- Στασούλα, αυτό το τραπεζάκι που έχεις στο χολ, είναι πολύ ωραίο! Είσαι να καλέσουμε κάνα γνωστό ή συγγενή σου; Θες να μιλήσεις στη μάνα σου;

- Ναι, ναι! Ο Ηλίας προσφέρθηκε αμέσως. 

- Κάντε μου τη χάρη, γιατί θα σας πετάξω έξω και τους δυο! 

Αγριοκοίταξε τον άντρα της η Στάσα και ήπιε το χάπι για την πίεση.  Η Βιβή έκλεισε πονηρά το μάτι και ξέσπασε σε δυνατά γέλια!

- Άντε να χαθείς που λες τέτοια πράγματα και ξεσηκώνεις και τον άλλο τον τρελό!

- Πες καλέ θεία, πως μιλάτε, με το ποτήρι που πάει από το ένα γράμμα στο άλλο όπως σε μια ταινία με μέντιουμ που βλέπαμε;

- Αυτά είναι έργα και δεν είναι αλήθεια τίποτα, όταν ο άνθρωπος πεθάνει δεν έχει δικαίωμα η ψυχή να... 

- Στάσα, με διακόπτεις συνέχεια, η κόρη σου κι ο άντρας σου ρωτάνε! Κυλάει απαλά το ποτήρι από γράμμα σε γράμμα έτσι όπως σου δείχνω και σχηματίζονται οι λέξεις. Όταν το καλέσεις κι έρθει το αισθάνεσαι, λίγο παγώνει το δωμάτιο, τρεμοπαίζουν οι φλόγες, μπορεί και τίποτα απ' αυτά, όμως το νιώθεις στο ποτήρι που αρχίζει να κουνιέται. Ρωτάς πρώτα το όνομά του και σου απαντάει, ξέρεις με ποιον μιλάς. Μετά του κάνεις ερωτήσεις διάφορες και πάλι απαντάει, αν λιγάκι αργήσει, θα το σκέφτεται. 

- Σε νευρολόγο πήγες; 

- Δε μου χρειάζεται! Αυτό που σας φαίνεται τρελό, είναι επειδή δεν το γνωρίζετε, δεν το έχετε ζήσει, δεν καταλαβαίνεται το άγνωστο από κανέναν. Όποιος μαθαίνει, δεν βρίσκει τρελό τίποτα. Τελευταία φορά κάναμε πλάκα σε ένα αφού ρωτήσαμε αν θα παντρευτεί η Έμιλι. Έκανε αρκετή ώρα για να μας πει όχι, το ξέραμε βέβαια, είναι πολύ μεγάλη και χήρα εδώ και τριάντα χρόνια, είχε όμως ένα γέρο πριν λίγο καιρό που πέθανε. Μετά τον ρωτούσαν διάφορα γκομενικά οι άλλες τρεις και η μία λέει εσένα ποια σου αρέσει απ' όλες μας εδώ; Η Βιβή, είπε. Και γιατί η Βιβή; Γιατί είναι σέξι! 

Το ύφος της και μόνο έκανε πατέρα και κόρη να ξεκαρδιστούν. Η Στάσα γέλασε κι εκείνη αλλά έβαλε κρυφά μια μικρή χάρτινη εικονίτσα κάτω από το μαξιλάρι της Βιβής κι έριξε αγιασμό σε όλα τα δωμάτια...