.

.
.

Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

Ή τα φτιάχνεις όπως πρέπει ή μη τα ψήσεις καθόλου!



Ξαφνιάστηκε ο Σελετζίδης με την κομψή άγνωστη κυρία που ζήτησε να τον δει επειγόντως.
Σμυρνιά δεν ήταν, φάνηκε στην προφορά όταν του μίλησε, είχε όμως το ανατολίτικο ταμπεραμέντο. Του ζήτησε συγγνώμη που πήρε το θάρρος να τον επισκεφτεί και τον παρακάλεσε να ηρεμήσει και να την ακούσει προσεκτικά. 

- Όλα του τα είπα, ποια είμαι εγώ, ποιος ο γιος μου, πως  φεύγαμε εντός των ημερών για την Ελλάδα. Ξένη είμαι για σένανε κύριε αλλά θα σε μιλήσω όπως πρέπει, μια γυναίκα σαν τα κρύα τα νερά έχεις και την απαράτησες για μια πόρνη. Εκεί αυτός σηκώθηκε απάνου και με λέει δε σας επιτρέπω να μιλάτε έτσι για μια αξιοπρεπή κυρία! 

Σηκώθηκε και η Σουλτάνα αγριεμένη και χτύπησε το χέρι στο γραφείο. Αν δεν την άκουγε, δεν υπήρχε περίπτωση να φύγει. Θα τον ενημέρωνε κι ας έκανε ό,τι τον φωτίσει ο Θεός. 

- Μια σταλιά κοπελίτσα μικρή μπήκα στη δουλειά κι εκείνη πολύ μεγαλύτερη πηγαινοερχούτανε. Απέ τα πολλά πασαλείματα δεν την φαίνουνται τα χρόνια της, πόσο σε είπε ότι είναι για; Τρέξε στην Πόλη να μάθεις, εγώ θα φύω αμά οι αδερφάδες και οι κουνιάδες μου είναι εκεί ακόμα. Όπως ξεγέλασε εσένανε έτσι γέλασε κι όλους μας, ακόμα και τις μεγαλοκυρίες του καλού κόσμου.  Εξαφανιζούτανε σε λέω και το είχε στήσει στα Ταταύλα, χαμπάρι ποιος να τήνε έπαιρνε;  Το λιγότερο δεκαπέντε χρόνια σε ρίχνει κι έχεις τη γυναίκα σου μπουμπούκι σωστό. Να ήτουνε έρωτας δε θα σε μιλούσα, κομμάτι δύσκολα αποτραβιέσαι, αμά επάγγελμα το 'χει σε λέω! Άμα την πεις που σε τελειώσανε οι παράδες να διεις που θα γένει καπνός. Συμπάθα με που ήρτα και στα είπα, τα πεθερικά και η γυναίκα σου δεν ξέρουνε τίποτα. Είναι κρίμα όμως κοτζάμ λεβέντης να στα φάει και να μείκεις στον άσσο. Γιατί αυτό θα γένει και να με θυμάσαι. 

Έφυγε με το κεφάλι ψηλά, αφήνοντας εμβρόντητο το Σελετζίδη. Του είχε πουλήσει το παραμύθι της, την πίστεψε, ξελογιάστηκε, χάλασε το σπίτι του. 

- Εμ! Βρίσκουνε και τα κάνουνε οι άτιμες! Έτσι κι ο πατέρας μας έμεικε μ' ένα ρούχο, τις είχε χρυσώσει. Τόνε ξίνιζε η μάνα μας που ήτουνε νοικοκυρά και του σπιτιού. Και καλοβαλμένη ήτουνε κι ομορφογυναίκα και καλή, άτυχη όμως πολύ... 

Δυο μέρες πριν φύγουν για την Αθήνα ήρθαν τα ευχάριστα νέα. Ο γαμπρός πήγε στης πεθεράς του φορτωμένος με δώρα και συγνώμες. 

- Δόξα τω Θεό καλά μας ήρτανε όλα! Θα ήτουνε και κρίμα να χαλάσει το σπίτι τους για δαύτηνα. Μπήκανε σε μια σειρά τα πράματα, κάνανε κι ένα παιδάκι ακόμα. Η Αγλαίτσα μου σαν κόρη μου είναι, τι να σε πω. Όλο με φέρνει πράματα και την λέω μπρε αγάπη μου γιατί ξοδεύεσαι, απ' όλα έχω για! Τι ρόμπες, τι μπλούζες, τι νυχτικές, γιομάτη είμαι! Αμά κι εγώ βέβαια πάντα τήνε πρόσεχα και με τα χέρια μου φορτωμένα πήαινα. Και να σε πω, έπαιρνα λόγια με τρόπο τι σκόπευε να ψουνίσει και τσουπ της το αγόραζα! Εκεί να διείς χαρές και γέλια! Τώρα πια δεν πολυβγαίνω στα μαγαζιά όπως παλιά, πάω μια και ψουνίζω για όλους, τα εγγόνια παράδες θέλουνε να παίρνουνε ό,τι τους αρέσει, τις φίρμες, ξέρεις. Ρούχα και λούσα τόσα πολλά τι να τα κάνω, οι ντουλάπες μου δεν τα χωρούνε. Και στην κόρη μου τα ίδια λέω, όπως και στη νύφη μου, ψουνίστε σεις που είστε κοπέλες, εγώ ακόμα αφόρετα έχω... 

Ο μπακλαβάς ήταν όντως πολύ νόστιμος. Μυρωδιά φρέσκου βουτύρου, κανελογαρίφαλου και μελιού. 

- Μέλι έβαλες κυρία Σουλτάνα; Υπέροχος είναι! 

- Μέλι για! Είδες που σε είπα θα σε πω το μυστικό; 
Φρέσκο καλό βούτυρο ζεστούτσικο για τα φύλλα, τα πιο λεπτούτσικα που θα βρεις. 
Για τη γέμιση θα βάλεις αμύγδαλα και μπόλικο φυστίκι της Αιγίνης,λίγο καρυδάκι, όλα περασμένα στον κόφτη, ξέρεις. 
Θα ρίξεις ένα κουταλάκι κανέλα, μισό γαρίφαλλο και μια σταλίτσα μπαχάρι. 
Βουτυρώνεις το ταψί κι ένα ένα τα φύλλα, αμά πρόσεχε να είναι χλιαρούτσικο το βουτυράκι, στη χαμηλή φωτιά το'χεις, μη σε παγώνει. 
Αφού βάλεις τα μισά φύλλα, ρίχνεις τη γέμιση και τα άλλα από πάνου, τα ξέρεις αυτά. 
Μετά το περνάς κι από πάνου με το βούτυρο και το χαράζεις, αμά να μη φτάσει στον πάτο το μαχαίρι. 
Σε κάθε κομμάτι, βάζεις κι ένα μοσχοκάρφι στο κέντρο. 
Αφού κοντεύει να ψηθεί, ετοιμάζεις το σορόπι του, αμά όχι ζάχαρη με νερό, μέλι καλό θυμαρίσιο. 
Ρίχνεις κι ένα μασούρι κανέλα, τρία μοσχοκάρφια και κομμάτι λεμονάκι που πρέπει στο σορόπι και το ξαφρίζεις. 
Αφού πάρει λίγη βρασούλα, σβήνεις τη φωτιά και βγάζεις τα μπαχάρια και μόλις γένει το γλυκό και κρυώσει κομμάτι το περεχύνεις. 
Θέλει προσοχή και υπομονή άμα το σοροπιάζεις, λίγο λίγο και παντού να πάει, μη λασπώσει και μη χαλάσουνε τα φύλλα του.

- Εδώ το ψήνουνε και με το λάδι, πρώτη φορά είδα λάδι στα γλυκά, τι νοστιμιά να 'χει για; Μπακλαβάς, καντείφι, σαραγλί, σάμαλι, ό,τι γλυκό ψήσεις με το βούτυρο γένεται.
Και στις πίτες, στα φύλλα, το ίδιο. Κι αυγουλάκια να τηγανήσεις, τι, μες στη λαδίλα να είναι για; Απαπαπαπαπα! 
- Είναι πιο υγειινό, το βούτυρο είναι βέβαια νόστιμο αλλά δε γίνεται να επιβαρύνεις τον οργανισμό συνέχεια. Κι εσύ κι η αδερφή σου, βούτυρο λέτε μόνο το φρέσκο που είναι ολέθριο για την υγεία όμως... 
Στραβομουτσούνιασε η Σουλτάνα και γέλασε πονηρά η Ανθούλα.

- Σώπα καλέ! Το φαί είναι μεγάλη απόλαυση και τα γλυκά το ίδιο. Ή τα φτιάχνεις όπως πρέπει ή μη τα ψήσεις καθόλου!

4 σχόλια:

  1. Τι να σου πω τζιέρι μου;

    Με καθηλώνεις και δυο φορές το διάβασα... είναι μαγική η γραφή σου!
    Δεν το λέω να σε κολακεύω αλλά έψαχνα ένα ιστολόγιο που να έχει αρώματα.. χρώματα.. μυρωδιές από τις Αιώνιες γυναίκες!

    Με ενθουσιάζεις!!!
    Ευχαριστώ καλή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αντιγονάκι μου, χαίρομαι πολύ που ξεχνιέσαι και παρασύρεσαι στα χρώματα και τις μυρωδιές διαβάζοντας.

    Μαγική η γραφή μου δε νομίζω πως είναι, αυθεντική όμως σίγουρα. Αν και δεν έχω απολύτως καμία σχέση με την Ανατολή, λατρεύω την κουλτούρα και τις γυναίκες της, αυτές που γνώρισα τουλάχιστον.
    Είναι βέβαια και οι Αθηναίες, οι Σαλονικιές, οι νησιώτισσες, αλλά σίγουρα δεν συγκρίνονται με τις άλλες. Γεννημένες θηλυκά, ακούραστες, πανέξυπνες, τσαχπίνες...

    Σ' ευχαριστώ πολύ κι εγώ αγάπη μου, φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τι να πω συμμεριζομαι τα αισθηματα της Αντιγονης μου. Μονο που εγω ξερωκαι ποσο γλυκομιλητη εισαι και ποσο ανθρωπος με Α. Μου φαινεται πως συντομα οι δυο σας θα τα πειτε κι απο κοντα κι αν θελει ο Θεος ενα καφεδακι με κανα βουτημα ή κουλουρακι Σμυρναιικο (οπως εφτιαχνε η γιαγια μου ) θα το πιούμε απο κοντα του χρονου. Να σαι παντα καλα Μαιρουλα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μαιρούλα μου γλυκιά, πάντα με τον καλό σου το λόγο είσαι!

    Με μεγάλη μου χαρά να πιούμε τα καφεδάκια μας, τα κουλουράκια τα Σμυρναίικα, είναι μεγάλη μου αδυναμία! (Κάτι έλεγα για δίαιτα, ε;)χα χα χα!

    Φιλάκιαααααααααα!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή